Accidentally love บังเอิญหลงรักนาย

สวัสดีค่ะเพื่อน พลอยมาอัพแล้ว อัพสลับตอนตอนนี้ตอนที่ 5 น้า~ เป็นของ PF ทั้งตอนอ่านแล้วเม้นๆด้วยน่ะคร้าบบบ เราไปอ่านกันดีกว่า
******************************************************************
ตอนที่ 5 PF
เช้าที่แสนสดใส (หรือเปล่า)
“อืม......” ร่างบางครางต้อนรับวันใหม่ ก่อนจะยกแขนของป๊อปปี้ที่โอบแอวตนออก บิดขี้กียจสองสามทีเพื่อสลัดความง่วง ‘นี่นายนี่มันกอดฉันทั้งคืนเลยหรอเนี่ย’ ฟางคิดในใจพลางอมยิ้มน้อยแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
30 นาทีผ่านไป
ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำที่ตอนนี้อยู่ในขุดยูนิฟอร์มของโรงเรียน เดินไปปลุกป๊อปปี้ที่นอนอยู่บนตียง
“นี่ป๊อปปี้ตื่นได้แล้วไปอาบน้ำ” ฟางเขย่าร่างสูงเบาๆ
“.......” แต่ป๊อปปี้ก็เงียบ ‘ตานี่ปลุกยากตลอดเลย’ ฟางคิดในใจก่อนจะหยิบหมอนมาฟาดป๊อปปี้สุดแรง
“นี่แนะๆๆๆ ตื่นๆๆๆๆ” ฟางฟาดไม่ยั้งมือจนป๊อปปี้ร้อง
“โอ๊ยยยยตื่นแล้วคร้าบคุณแม่” ป๊อปปี้พูดเสียงงัวเงียก่อนจะแย่งหมอนจากมือฟางไปนอนกอด
“ตื่นแล้วนายจะกอดหมอนอยู่ทำไมรีบไปอาบน้ำเดี๊ยวนี้เลยน่ะ” ฟางก้มหน้าลงไปตะโกนใส่หูป๊อปปี้
“โอ้ยยย ยัยบ้าตะโกนมาได้เสียงเธอมันไม่ใช่น้อยๆเลยน่ะ”
“นายก็รีบไปสิ”
“เออๆๆ ไปก็ไป” ป๊อปปี้เดินหลับตาเข้าห้องน้ำไปในที่สุด
30 นาทีผ่านไป
“ยัยฟางเธอทำไรกินอ่ะ” ป๊อปปี้เอ่ยถามฟางหลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว
“ข้าวต้มหมู” ฟางตอบพลางเดินไปตักข้าวต้มหมูมาวางที่โต๊ะ
“แล้วของเธอหล่ะ” ร่างสูงเอ่นถามหลังจากที่เห็นเจ้าตัวตักมาแค่ชามเดียว
“ฉันกินเสร็จแล้ว นายกินไปเถอะฉันไปล่ะนะ” ฟางพูดพร้อมคว้ากระเป๋านักเรียนจะเดินไปโรงเรียน แต่ป๊อปปี้ขัดซะก่อน
“ก็ไปพร้อมกันเนี่ยแหละลดโลกร้อนดี” ป๊อปปี้พูดพร้อมจับขอมือฟางไว้
“แล้วน้องกับเพื่อนฉันหล่ะ” ฟางเอ่ยถามเพราะเธอเป็นห่วงน้องสาวและเพื่อน
“เดี๊ยวไอ้พวกนั้นก็ไปส่งเองหล่ะน่า” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับลากฟางมาที่โต๊ะอาหาร
“หึๆ ยิ่งไปกับเพื่อนนายฉันยิ่งไม่ไว้ใจ ฉันไปเองดีกว่า” ฟางพูดพร้อมลุกขึ้นอีกครั้ง
“นี่เธอจะไปกับฉันดีๆไหม” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับพลักร่างบางไปจนติดกำแพง
“ก็บอกแล้วไง ว่า – ฉัน – ไม่ – ไป” ฟางพูดเน้นแล้วหันหน้าหนี ป๊อปปี้เชยคางฟางขึ้นมาก่อนจะมองด้วยสายตาดุๆ แล้วพูดว่า
“ถ้าไม่ฉันจะจูบเธอ” ‘เหอะ!! นายนี่คิดได้เรื่องเดียวจริงๆด้วย’ ฟางคิดในใจก่อนจะหลบตาป๊อปปี้
“เออ~...... คือ..ว่าฉัน” ฟางทำท่าครุ่นคิด
“จะไปไหม?” ป๊อปปี้ถามเสียงเข้มพร้อมกับก้มหน้าลงมาจนฟางรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเขา
“ปะ...ไปก็..ก็ได้ -///-“ ฟางพูดเสร็จก็ก้มหน้างุดเพื่อปกปิดใบหน้าแดงซ่านของต้นเอง ป๊อปปี้ที่ได้ยินดังนั้นก็เชยค้างมนของร่างเล็กขึ้นมาแล้วประกบปากลงไปทันที ก่อนจะขบริมฝีปากเพื่อให้เผยออก เค้าสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพลงปากของร่างเล็กทันที ลิ้นร้อนหยอกเย้ากับลิ้นเล็กของฟางเพื่อให้เคลิบเคลิ้ม
“อื้อ...” ร่างบางครางเบาๆ ในลำคอก่อนจะเผลอยกมือขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่มอย่างลืมตัว
“......” ป๊อปปี้ยังคงบดขยี้ริมฝีปากปางอยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปหลายนาที
“อื้อ..” ร่างบางส่งเสียงประท้วงเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ ป๊อปปี้ยอมถอนจูบออกมาแต่โดยดี
“เป็นไง ฉันให้ตอบดีไม่ชอบ ชอบให้ใช้วิธีนี้” ป๊อปปี้ก้มลงไปกระซิบข้างหูฟาง ฟางก็ได้แต่หน้าแดงไปตามระเบียบ
“ก็ฉันตอบนายแล้วหนิ....” ฟางได้แต่ตอบเสียงอ่อย
“แต่เธอตอบช้า มันก็ต้องมีลงโทษกันบ้าง” ป๊อปปี้ลอยหน้าลอยตาตอบฟาง ก่อนจะเดินไปกินข้าวต่อหน้าตาเฉย
“แล้วทำไมต้องวิธีนี้ด้วย - -“ ฟางถามพลางทำหน้าตาเซ็งจิต
“ถ้าฉันบอกว่าอยากใช้วิธีนี้หล่ะ เหตุผลลึกซึ้งพอไหม” ป๊อปปี้ตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
“เฮ้อ~” ฟางได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้ในความกวนประสาทของป๊อปปี้ แล้วทรุดตัวนั่งลงบนโซฟางเพื่อรอป๊อปปี้
5 นาทีผ่านไป
“ปะ ยัยฟูไปโรงเรียนได้แล้ว” ป๊อปปี้เอ่ยชวนฟางหลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ว
“ไปดูพวกยัยเฟย์ก่อนไดไหมอ่ะ” ฟางถาม
“แล้วแต่” ป๊อปปี้พูดเสร็จก็จูงมือฟางเดินออกมา
พอทั้งคู่ออกมานอกห้องก็เจอกับทั้ง 4 คนที่เดินออกมาพอดี (อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น~ // Ploy)
“อ้าวพี่ฟางมาแล้วหรอ” เฟย์เอ่ยทักพี่สาวทันทีที่เห็นหน้า
“ฮั่นแน่~ หวานไม่แคร์สื่อเลยน่ะเว่ยไอ้ป๊อป” เขื่อนแซวป๊อปปี้กับฟาง ป๊อปปี้ยิ้มน้อยๆ แต่ไม่ได้ค้านอะไร ส่วนฟางก็งงไปตามระเบียบ
“เออว่ะขนาดฉันยังไม่กล้าเลย” โทโมะเสริมพลางมองไปที่มือของทั้งคู่ ฟางเห็นดังนั้นจึงมองตามโทโมะไปก็ต้องตกใจ เพราะป๊อปปี้กุมมือตนเองอยู่ ร่างบางรีบชักมืออกแทบไม่ทัน
“อะไรกันอ่ะฟาง แค่คืนเดียวนี่รักกันเลยหรอ” แก้วพูดพลางมองหน้าฟางอย่างล้อเลียน
“บ้าน่าแก้วพูดอะไรไร้สาระ ไปเรียนได้แล้ว -///-“ ฟางก้มหน้างุดพลางเดินนำเพื่อนไปที่รถ
 
^_________________________________________________________________^
จบแล้ว เน่าป่าว รีบปั่นมากเลยเพราะเมื่อคืนไม่ได้แต่ง มันก็เลยเน่าอย่างงี้ แฮะๆ ตื่นมาก็ปั่นทันที ช่วยกันอ่านด้วยน้า~ บ๊ายบาย จ๊วฟๆ