Accidentally love บังเอิญหลงรักนาย

สวัสดีตอนเช้าๆ ค่ะ พลอยมาอัพให้แล้วน่ะ ไม่ค่อยมีคนอ่านเลย เราก็เลยลองมาอัพตอนที่สองดู แต่ถ้ายังเหมือนเดิมเราก็จะปิดนิยายแล้ว ToT เสียใจๆ อย่ามัวพล่ามเราไปอ่านกันดีกว่าเนอะ
*******************************************************************
ตอนที่ 2
พอเข้าห้องนายป๊อปปี้ปุ๊ปฉันก็ต้องอึ้ง ทำไม... ทำไม...ทำไมเป็นแบบนี้
“นายป๊อปปี้!!!” ฉันตะโกนเรียกนายนั่นทันที
End Fang talk
“อะไร”
“ทำห้องนายมัน.... รกอย่างงี้!!!!” ฟางตะคอกเสียงดังใสชายหนุ่ม
“ก็ฉันเป็นผู้ชายนี่ มันก็ต้องรกเป็นธรรมดา ^^” ป๊อปปี้ตอบพลางยิ้มระรื่น ‘ฉันเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ที่สุดเลย’ ฟางได้แต่คิดในใจ
“ห้องผู้ชายมันจำเป็นต้องรกหรือไงห๊ะ ไอ้เบื๊อก!!!”
“เธอทำความสะอาดให้หน่อยสิ ^^”
“แล้วถ้าบอกว่า ฉัน – ไม่ – ทำ”
“ฉันจะจูบเธอ”
“ฉันไม่กลัว”
“คิดว่าฉันขู่หรอ” ป๊อปปี้พูดพลางโน้มหน้าหล่อเข้ามาไกล้คนตัวเล็ก
“ก็ใช่หน่ะสิอย่างนายมันก็แค่ อุ๊บส์ OxO” ฟางยังไม่ทันพูดจบป๊อปปี้ก็ประกบปากตัวเองเข้าหาปากบางทันที
“อื้อ” ป๊อปปี้ใช้จังหวะที่ร่างบางอ้าปากสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพลงปากทันที
“อื้อ.....” ร่างเล็กที่เริ่มหายใจไม่ทันทุบไหล่ป๊อปปี้เพื่อให้เค้าถอนปากออกและป๊อปปี้ก็ยอมถอนออกแต่โดยดี
“แฮกๆๆ ไอ้บ้า เกือบตายแล้วไหมหล่ะ”
“เป็นไงทีนี้ ขู่ไหม” ป๊อปปี้ถามพลางยิ้มระรื่น ‘ฮึ่ย! รอยยิ้มนี่อีกแล้ว’ ฟางคิดในใจพลางหันไปค้อนร่างสูง
“ยังมีหน้ามาถามอีกน่ะนี่มันจูบแรกฉันเลยน่ะเว่ย!!!” ฟางได้แต่โมโหที่ป๊อปปี้บังอาจมาขโมยจูบแรกของเขาไป
“แต่.... เธอก็หวานดีน่ะวันหลังต้องชิมบ่อยๆแล้ว” ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามากระซิบข้าหูร่างบาง
“ไอ้... ไอ้ ไอ้หมีหื่น ไม่ต้องมาพูดเลยน่ะ >///<” ฟางได้แต่ก้มหน้าหงุดเขินกับคำพูดของป๊อปปี้
“ทีนี้จะทำความสะอาดได้หรือยัง” ป๊อปปี้วนกลับมาพูดเรื่องเดิม
“ไม่!!!” ฟางปฏิเสธเสียงแข็ง
“ถ้าไม่ฉันจะจูบเธออีน่ะ” แล้วป๊อปปี้ก็ยื่นใบหน้าไปใกล้ๆฟาง
“นายจะทำอะไรฉัน นายฟังยังไม่จบเลยน่ะ ฉันจะบอกว่า ไม่ปฏิเสธต่างหาก ^^” ฟางรีบแก้ตัวทันทีที่เห็นท่าทางเอาจริงของป๊อปปี้
“หึๆ” เค้าหัวเราะในลำคอแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
Poppy talk
ยัยนี่น่ารักชะมัดเลย แกล้งนิดเดียวก็หน้าแดงแล้ว ปากยัยฟางก็หวานมากเลยผู้อ่านครับที่ผมพูดว่าผมจะชิมทุกวันน่ะเรื่องจริงน่ะผมชักติดใจซะแล้วซิ
End Poppy talk
Kaew talk
ตอนนี้มาอยู่กับแก้วน่ะ อยู่กับยัยฟางตั้งนานแล้ว
“ยัยทอมฉันหิว ทำไรให้กินหน่อยดิ๊” นี่มันใช้ฉันเหรอ
“นี่นายใช้ฉันเหรอห๊ะ” กล้าดียังไงมาใช้ฉัน
“ก็ใช่น่ะสิอยู่กับเธอสองคนให้ฉันไปใช้ใคร” แล้วก็หันมาทำหน้ากวนทีนใส่ ไอ้บ้าเอ๋ย
“นายจะใช้ใครก็ใช้ แต่ไม่ต้องมาใช้ฉัน” ฉันไม่ใช่นางทาสในเรือนเบี้ยนายน่ะง
“ทำเดี๊ยวนี้ ถ้าไม่ทำคืนนี้เธอไม่รอดแน่ ^^” นายโทโมะพูดแล้วหันมายิ้มระรื่นใส่
“เออ!!! ทำก็ทำ” หึๆ แล้วจะรู้ฤทธิ์แก้วใจคนสวย
“รีบๆสิ ฉันดูทีวีรอ” ได้สิจะรอก็รอ แล้วนายจะได้กินอาหารแสนอร่อย คิดได้ดังนั้นฉันก็วิ่งจู๊ดไปที่ห้องครัวทันที
เอ~ ฉันทำสปาเก็ตตี้ดีกว่า
ผ่านไป 30 นาที
“เสร็จแล้ว~ ร้อนๆเลย เร็วๆ รีบมากินเดี๋ยวเย็นหมดมันจะไม่อร่อย” ฉันเอาสปาเก็ตตี้ไปวางไว้ที่โต๊ะอาหาร
“น่ากินดีแหะไม่คิดว่าคนอย่างเธอทำอาหารเป็นด้วย” หึๆ เป็นซะยิ่งกว่าเป็นอีก
“กินสิ” ฉันคะยั้ยคะยอให้เค้ากิน
“กินได้แน่นะ” ดูเหมือนเค้าชักไม่ไว้ใจฉันแล้วซิ ต้องเก็บอาการหน่อย
“กินได้สิ ลองดู ^^” ยิ้มเข้าไว้แก้วใจจ๊า
แล้วหลังจากนั้นเค้าก็กิน แล้วจากนั้นก็~
“พรวด!!! แฮกๆๆ”
“ยัยบ้าเธอใส่อะไรลงไปห๊ะ” 55555 ตลกชะมัดเลย 55555
“ก็นำปลา2 ถ้วยอ่ะ 555555” ฉันขำเหมือนคนบ้าเลยแหะ 555555
“ยัยตัวแสบ เธอแสบกว่าที่ฉันคิดน่ะ” แล้วเค้าก็ลากฉันออกจากห้อง จะไปฉันไปไหน
“เดี๋ยวๆๆๆ นายจะไปไหน”
“ก็ให้เธอทำให้กินก็ไม่ได้เรื่องจะพาไปกินข้างนอก ^^” อ๋อ~ ใจดีเหมือนกันน่ะนายอ่ะ
“อ๋อๆ ไปสิป่ะ” หลังจากนั้นคนที่โดนลากกลับเป็นนายโทโมะ - -
 
Faye talk
สวัสดีค่าเฟย์ได้ออกแล้ว ตอนนี้เฟย์เข้ามาในห้องของนายเขื่อนแล้วหล่ะค่ะหิวมากเลยนายเขื่อนมีอะไรให้กินมั่งเนี่ย
“เขื่อนๆๆๆ” ฉันเรียกนายเขื่อน
“ครับผม ^^” แล้วก็เห็นเค้าเดินออกมาจากห้องนอน
“นายมีไรกินมั่งเนี่ย” ฉันหิวจนจะกินหัวนายได้แล้วน่ะ
“ไม่รู้สิไปดูในตู้เย็น” แล้วฉันก็เดินไปดูในตู้เย็น แต่แล้วฉันก็ต้องตกใจ เพราะ........
^________________________________________________________________^
จบแล้ว เราจะรอดูเม้นน่ะ ถ้าไม่มีคนอ่านเราคงต้องปิดจริงๆ แล้วหล่ะ หวังว่าคงได้เจอกันตอนหน้าน่ะ บ๊าย บาย~