Accidentally love บังเอิญหลงรักนาย

ตอนที่ 11
“อืมก็ได้ แต่นาย...เอ้ย!!! ป๊อปปล่อยฟางก่อน แล้วไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ok รอป๊อปก่อนน่ะ”
“อืม...”
Fang talk
30 นาทีผ่านไป
“มาแล้วคร้าบบ” ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับการแต่งตัวธรรมดา คือ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ และอย่างสุดท้ายที่ฉันรู้สึกว่าชอบมากๆ รองเท้าแตะ - - มันช่างเข้ากับหน้าตานายจริงๆ
“ป่ะไปกันเถอะ” ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วกำลังจัเดินออกไป
“เราจะไปไหนกัน”
“จะไปสยาม ยัยแก้วชวนไปซื้อเสื้อผ้าเตรียมไปเที่ยวทะเล ^^” ฉันไปมองหน้าป๊อปปี้แล้วตอบคำถามของเขา ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ทะเลๆๆๆๆ สถานที่ที่ฉันรักที่สุดอยากไปที่สุด *0*
“ปะๆ เอ๊ะเดี๋ยวก่อน ป๊อปไปเปลี่ยนรองเท้าก่อนดีกว่า” ยังดีที่นายยังคิดได้ ฉันคิดว่านายจะไปทั้งแบบนี้ซะอีก - -
 
 
ณ สยาม
ตอนนี้พวกเรามาถึงสยามกันแล้ว แต่ฉันหิวแล้วอ่ะ
“หิว/หิว” ฉันกับยัยเฟย์พูดพร้อมกัน มันเป็นเรื่องธรรมาดาที่ใจเราจะตรงกันเพราะเราเป็นพี่น้องกันนี่ (เกี่ยวหรอ?)
“งั้นรำกินข้าวกันก่อนไหม กองทัพต้องเดินด้วยท้อง!” นายเขื่อนพูดแกมตะโกน เบาๆก็ได้มั้งฉันอายเค้า
“ไอ้เขื่อนเบาๆก็ได้ว่ะ อายเค้า” นายป๊อปปี้กับนายโทโมะพูดพร้อมกัน
“ฉันก็อาย” ฉันยัยเฟย์ ยัยแก้วพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“อายทำไมคนเยอะแยะ - -“ นายเขื่อนตอบหน้าตาย ไอ้เบือกเอ๋ย ก็เพราะคนเยอแยะนั่นแหละฉันถึงอาย
“ก็เพราะคนเยอะนั่นแหละฉันถึงอาย” ยัยเฟย์สวนกลับทันควัน แต่คำนี้ฉันกำลังจะพูดน่ะ แย่งซีนคนสวยชัดๆ (โรคหลงตัวเองกำเริบ)
“เอาเถอะๆ คุยกับไอ้เขื่อนไปก็มีแต่ประสาทจะกิน ไปกินข้าวดีกว่า” ยัยแก้วพูดตัดปัญหาแต่นายเขื่อนก็ไม่วายสร้างมันขึ้นมาอีก
“ปรพสารทกินคนเป็นด้วยหรอ แล้วมันมีปากด้วยหรอ *0*” นายเขื่อนถามตาเป็นประกาย ไอ้นี่มันต้องการจะกวนประสาทคนอื่นใช่ไหม
“ไอ้เขื่อน!!!!” ตอนนี้พวกเราทั้ง 5 คนพร้อมใจกันเรียกชื่อนายเขื่อนเสียง ดังรู้สึกว่าจะดังเกินไปแหะ คนมองเต็มเลย
“ว่าแต่คนอื่นเสียงดัง ตังเองก็เสียงเบาเนอะ” นายเขื่อนพูด แล้วมองหน้าเรา 5 คนสลับกันไปมา
“โอ๊ยยยยยนายเลิกกวนประสาทสักที ฉันหิวจนจะกินหัวนายได้แล้วน่ะ” ยัยเฟย์พูดพร้อมำหน้าตาประมาณว่า ‘ถ้านายไม่หยุดกวนหัวนายได้ลงไปอยู่ในท้องฉันแน่!!”
“ok คร้าบบบบ ไปดิว่ะ เฟย์เย่หิวแล้วเนี่ย” นายเขื่อนทำหน้าจ๋อยใส่ยัยเฟย์ แล้วหันมาทำหน้าดุใส่พวกฉัน
“ทียัยเฟย์พูดไม่กี่คำเงียบเชียว” ฉันบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว แต่เสียใจ นายเขื่อนยมันได้ยิน - -
“โห่~ เจ๊อย่าบ่นหน่อยเลย รีบสั่งอาหารเถอะ” นายเขื่อนพูดพร้อมยกเมนูขึ้นมาดูสองคนกับยัยเฟย์
“ฟางทำไม่สั่งอาหารหล่ะ” ป๊อปปี้ที่เห็นฉันนั่งนิ่งเลยถาม ฉันคิดว่าฉันไม่สั่งหรอก
“ไม่สั่งหรอก” ฉันตอบแล้วมองหน้าป๊อปปี้
“ทำไมหล่ะพี่ฟาง” เฟย์ถามพลางทำหน้างง
“ฉันรอให้แก เพราะแค่แกสั่งคนเดียวก็เล่นเอาซะเชฟทำไม่ทันแล้ว” จริงๆน่ะ ยัยเฟย์สั่งอาหารทีกินกันได้ทั้งครอบครัว เพราะฉะนนั้นรอให้มันสั่งดีกว่า
“ok เดี๋ยวเฟย์สั่งเผื่อพี่ฟางเอง”
 
^________________________________________________________________^
จบแล้วเม้นให้ โหวตให้ด้วยน้า ไรเอตร์เหนื่อยมากเลย~