Accidentally love บังเอิญหลงรักนาย

8.7

เขียนโดย PFไฟติ้งส์

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.46 น.

  15 chapter
  98 วิจารณ์
  27.99K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มาแล้วๆ แต่งเสร็จเลยรีบมาอัพเลย เป็นอะไรที่เร่งมากเพราะตอนนี้ไม่ค่อยได้แต่งกำลังง่วนอยู่กับการ ทำโฟโต้บุ๊คของพี่ฟางคนสวย ไอดอลพลอยเอง 5555 ทำใกล้เสร็จแล้วด้วย เป็นกำลังใจให้พลอยด้วยน่ะ (เกี่ยวกันไหมเนี่ย) งั้นอย่ามัวเสียเวลา แต่ก่อนอาจปิดจมูกด้วยน่ะ เพราะมันเน่ามาก 5555 ไปกับเลย!!!

*******************************************************************

ตอนที่ 10

@ ห้องนอน PF

Fang  talk

“เฮ้อ~.....” นี่ฉันถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยแล้วน่ะ เมื่อไหรตาบ้านั่นจะมาสักที ตอนนี้ฟางอยู่ที่ห้องป๊อปปี้แล้วค่ะ กำลังดูทีวีอยู่ ส่วนเรื่องของที่จะไปเที่ยวทะเลฟางเก็บหมดแล้ว ตอนนี้ก็ประมาณ 5 ทุ่มได้แล้ว ฟางนั่งดูทีวีไปพลางรอนายป๊อปปี้ไปพลางแต่เค้ายังไม่กลบสักทีเค้าไปเที่ยวกับคนรักที่ไม่เจอกันนานนนนนมากแล้ว คงกำลังสนุกอยู่สิน่ะ

“งั้นฉันไปนอนดีกว่า~” พูดแล้วก็เดินเข้าห้องนอนแล้วล้มตัวนอนทันที ทำไมมันเหนื่อยจังน่ะ

00.30 น.

Poppy  talk

สวัสดีครับป๊อปปี้น่ะ ตอนนี้ผมกำลังเดินเข้ามาในห้อง วันนี้ผมไปเที่ยวกับพิมมาแต่ผมบอกตามตรงเลยน่ะ ว่าผมเที่ยวไม่สุกเลย (ไปตั้งแต่ก่อนบ่าย กลับมาเอาป่านนี้เนี่ยหรอเรียกไม่สนุกของเฮีย ปล่อยเจ๊ฟางนั่งรอตั้งนาน ชิ!!!// ไรเตอร์) เพราผมรู้สึกเป็นห่วงยัยฟางยังไงไม่รู้ ตอนนี้ผมเข้ามาในห้องแล้วเห็นฟางนอนหันหลังให้ผมอยู่ผมว่าคงหลับแล้วหล่ะ งั้นผมขอไปอาบน้ำก่อนล่ะกัน

30 นาทีผ่านไป

ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้วไปนอนดีกว่า พอผมขึ้นเตียงปุ๊บผมก็คว้าเอาตัวยัยฟางมากอดปั๊บ ตัวยัยนี่หอมชะมัดเลย^^ นอนดีกว่า

เช้าวันต่อมา

Fang  talk

“นายป๊อปปี้ตื่นได้แล้วน่ะ”  ตอนนี้ฟางกำลังกระหน่ำปลุกนายป๊อปปี้อยู่ค่ะ ตานี่ปลุกยากจิงๆเลย

“นี่ตื่นๆๆๆๆๆๆ” ไอ้บ้าตื่นสิโว้ยยยยยย

“นี่นายป๊อป.....ว๊าย!!!” โอ๊ยอีตาบ้านี่มาดึงฉันไปนอนกอดเฉยเลย ฉันไม่ใช่หมอนข้างน่ะ - -

“นี่นาย!!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยน่ะ” ฉันพูดแล้วตีแขนที่ตานี่โอบเอวฉันอยู่ โอยยย แต่แทนทีมันจะปล่อยดันกอดแน่นกว่าเดิมซะอีก จะฆ่าฉันให้ตายคามือเลยใช่ไหม.....

Poppy  talk

ตอนนี้อยู่กับป๊อปน้า หลังจากที่ผมดึงยัยฟางลงมานอนด้วยกันแล้ว ยัยนี่ก็โวยวายไม่หยุดเลย แต่ผมไม่มีทางปล่อยหรอก

“นายป๊อปถ้านายไม่ปล่อยฉันนายตายแน่!!!” ยัยฟางพูดเสียงดุ แต่เอ๊ะ ผมแอบเห็นยัยนี่หน้าแดงด้วยแหะ ทำไมต้องเขินด้วยเนี่ -////-

“นี่นายป๊อปปี้....”

“นี่ฟาง เธอเรียกฉันว่าป๊อปไหม เรามาเรียกกันเพราะได้ไหม” ผมพูดแล้วจับยัยฟางให้หันหน้ามาหาผม

“......” ยัยฟางเอาแต่เงียบไม่ยอมสบตาผมตรงสักที ผมก็เลยจับหันมามองซะเลย

“ได้ไหม...” ในทีสุดยัยฟางก็ยอมสบตากับผมแต่เธอก็ยังไม่พูดอะไร แต่ผมรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของเราไกล้กันมาก และดูเหมือนจะไกล้ขึ้นเรื่อยๆ แต่ฟางที่ได้สติก่อนรีบผงะออกจาผมแทบไม่ทัน

“นายไม่ควรทำแบบนี้ นายมีแฟนแล้ว”  ยัยฟางพูดแล้วทำท่าจะเดินหนี แต่ผมไม่ยอมหรอกน่ะ

“ฟาง... น่ะ” ผมพูดพร้อมจับข้อมือฟางเอาไว้

“นายจะให้ฉันเรียกนายเหมือนที่พิมเรียกน่ะหรอ” ยัยฟางหันหน้ามาพูดกับผม

“อืมมมม แล้วฉันก็จะแทนตัวเองว่าป๊อป.... ไดไหม...”

^______________________________________________________________^

อย่าลืมสิ่งสำคัญที่สุดที่ขาดไม่ได้เม้นโหวตให้กำลังใจฟลอยด้วย (เป็นกำลังใจในการทำโฟโต้บุ๊คให้ด้วยน่ะ//พลอย) มาเรื่องนี้อีกหล่ะ เอาเป็นว่าวันนี้ บ๊ายบายน่ะคร้าบบบบบ หลับฝันดีคับผม^^

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา