ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥

8.9

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.49 น.

  27 ตอน
  637 วิจารณ์
  104.12K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) "ความเย็นชา"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 8 ‘ความเย็นชา’

 

        วันเปิดกล้องละคร เรื่อง ‘สุดสาย ปลายรุ้ง’

 

                    “น้องฟาง น้องฟางค่ะ” พี่เอน่าเขย่าเรียก คนที่เอาแต่มองหาใครซักคนอยู่จนไม่มีสมาธิในการ

 

ท่องสคิปที่จะต้องตอบนักข่าวตอนให้สัมภาษณ์

 

                     “คะ? พี่เอน่า”

 

                     “น้องฟางมองหาใครกันค่ะ พี่เห็นมองหาตั้งแต่มาถึงแล้ว”

 

                     “เอ่อ คือ เปล่าหรอกค่ะ” หลบสายตาของพี่สาวคนสวยเป็นการตัดบทไม่ให้อีกฝ่ายถามต่อ

 

                     “ป็อปปี้ นายจะเอายังไงกันแน่”

 

ฟางเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงโวย ทันทีที่ได้ยินชื่อของคนที่เธอมองหาอยู่

 

                     “ฉันก็บอกแล้วไง ว่ามันยังใช้ไม่ได้ให้ไปทำมาใหม่” ป็อปปี้ตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย หลังจาก

 

ที่เขาสั่งให้เฟย์แก้งานเป็นรอบที่10ของวันแล้ว

 

                     “เออ ก็ได้ ถ้านายไม่ใช่เพื่อนฉันอย่าหวังว่าฉันจะยอม” เฟย์เดินหงุดหงิดออกไปอีกมุม

 

ฟางแอบกดโทรหา พลางมองป็อปปี้ที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ ก่อนจะกดตัดสายทิ้ง

 

เธอขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองที่โดนเขาตัดสายทิ้งอย่างไม่เข้าใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาตัดสายเธอ

 

ทิ้ง ต้องบอกว่าตั้งแต่วันที่เขาปล่อยให้เธอกลับบ้านเองหลังจากเจอกันครั้งสุดท้ายนั้นตั้งหาก เขาไม่รับสายเธอ

 

และไม่ยอมโทรกลับ มันเกิดอะไรขึ้น เธอถามตัวเองมาตลอดแต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าเขาโกรธอะไร

 

เธอหรือไง ทั้งๆที่วันนั้นก็ไม่ได้เถียงอะไรกันซักหน่อยเพราะอะไรกัน.....

 

มองตามร่างสูงไปดด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม ที่ยังคงไร้คำตอบ

 

 

 

 

 

                      “ป็อป!!”  กระชากแขนร่างสูงที่เอาแต่หลบเลี่ยงเธอมาตลอดเอาไว้

 

                      “ปล่อย” น้ำเสียงเย็นชาของอีกฝ่ายทำให้เธอเกลือบเผลอปล่อยแขนเขา

 

                      “ไม่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

 

                       “เรา เท่าที่ฉันจะจำได้ระหว่างเรา มันไม่มีอะไร ไม่ใช่หรือไง” ใบหน้านิ่งสนิทบวกกับน้ำเสียง

 

เย็นชาของชายหนุ่ม ทำเอาเธอแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

 

                       “มะ...หมายความว่าไง”

 

                       “หึ เธอนี่มันโง่จริงนะ ฉันก็แค่อยากได้ตัวเธอก็เท่านั้น”

 

ฟางปล่อยแขนคนที่เธอรั้งเขาไว้อย่างหมดแรง

 

       เท่านี้ซินะ ที่เขาทำดีกับเธอมาทั้งหมดก็เพื่อเรื่องนั้นซินะ เธอนี่มันโง่จริงๆเลยนะยัยฟาง ที่หลงคิดไปว่าเขา

 

จะต่างไปจากผู้ชายอื่นๆในชีวิตเธอ แต่สุดท้าย ผู้ชายมันก็เฮงซวยไม่ต่างกัน

 

‘เพี้ยะ’

 

 ใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงปะทะจากฝ่ามือเล็กของอีกฝ่าย

 

                      “ได้ งั้นต่อไปนี้ นายกับฉันเราจะเป็นแค่ผู้กำกับ กับ นักแสดงเท่านั้น นอกเหนือจากเวลางานเรา

 

ไม่รู้จักกัน”

 

          ฟางเอ่ยออกมาเสียงเบา ก่อนจะหมุนตัวเดินหนีออกมาได้ทัน ก่อนที่น้ำตาจะทันได้ร่วงหล่อลงมาได้เขา

 

ได้สมเพชเธอไปมากกว่านี้

 

จบแล้วซินะ ความรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยหยิบยื่นให้เขา พอซักทีกับความหลอกลวงจากพวกผู้ชาย

 

 

 

 

 

                       “ป็อปปี้ค่ะ ทานนี้ซิค่ะ” จินนี่ยื่นขวดน้ำให้ผู้กำกับหนุ่ม

 

ทำเอาทีมงานสาวๆในกองหลายคนแอบเบ้ปากให้กับท่าทางเสแสร้งของอีกฝ่าย

 

ต่างจากฟางที่ยืนมองด้วยสายตานิ่งๆ

 

                       “ขอบคุณครับ” ป็อปปี้ขยับตัวออกห่างจากการเบียดร่างเข้าหาของจินนี่อย่างอึดอัด

 

                      “เตรียมตัวเข้าฉากได้ครับ”

 

ฟางลุกจากเก้าอี้ที่นั่งมายืนรอเข้าฉาก อดตื่นเต้นไม่ได้กับครั้งแรกของตัวเองที่ต้องแสดงต่อหน้ากล้อง

 

                       “ใจเย็นๆนะค่ะน้องฟาง เล่นเหมือนที่ซ้อมมาเลยนะค่ะ” พี่เอน่ากระซิบให้กำลังใจ ก่อนจะถอย

 

ออกไปยืนมองที่จอมอนิเตอร์แทน

 

                       “ 5 4 3 แอคชั่น” เสียงป็อปปี้สั่งเริ่ม ก่อนที่ฟางจะเล่นไปตามบทบาทของตัวละคร เนื่องจาก

เป็นฉากเปิดตัวของ

 

นางเอกทำให้ไม่มีอะไรยากเกินไปนัก ป็อปปี้สั่งคัต ก่อนจะเริ่มเซ็ตฉากต่อไป

 

                      “เดี๋ยวฉากนี้ เป็นฉากที่พระเอกนางเอกเจอกันครั้งแรกนะ โมะนายโอเคใช่มั้ย”

 

ป็อปปี้หันไปถามเพื่อนหนุ่มที่พยักหน้ารับ

 

                      “งั้นพร้อมนะ กล้องพร้อม แอคชั่น”

 

                      “นาย จอดรถตรงนี้ไม่ได้นะ” ฟางเริ่งพูดตามบทบาทของตัวละคร

 

                      “ทำไม ไม่เห็นมีป้ายห้ามจอด”

 

                     “ฉันบอกว่าจอดไม่ได้ก็คือจอดไม่ได้”

 

 

 

                   “น้องฟางกับน้องโทโมะนี่เข้าเล่นเข้าขากันมากเลยเนอะ” เสียงนักข่าวที่มารอทำข่าว อดชมไม่ได้

 

กับฝีมือการแสดงของทั้งคู่ ที่ยากจะเจอได้กับนักแสดงที่เล่นเข้าขากันตั้งแต่ครังแรกที่เข้าฉาก

 

หรือที่เรียกว่า เคมีเข้ากัน

 

นักข่าวต่างรัวชัตเตอร์เก็บภาพของทั้งคู่

 

                   “นั้นซิ แบบนี้จะมีรักนอกจอรึเปล่านะ”

 

                   “ไม่แน่ โสดทั้งคู่”

 

ป็อปปี้ออกอาการหัวเสียไม่น้อยกับคำชมดังกล่าว จนเฟย์ยังสังเกตุเห็น เธอมองเพื่อนหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ

 

เพราะเท่าที่รู้ดูเหมือนป็อปปี้กับฟางน่าจะมีอะไรต่อกัน แต่ภาพที่เห็นวันนี้มันกลับเหมือนคนที่กำลังฟาดฟันกันซะ

 

มากกว่าสาวสวยได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ

 

                 “คัท พักกอง”

 

เสียงตวาดของปอปปี้ ทำเอาทีมงานมองหน้ากันหวาดๆ น้อยครั้งที่จะเห็นชายหนุ่มเป็นแบบนี้

 

                   “โอเคมั้ยค่ะ พี่เอน่า”

 

                   “มากมายค่ะน้องฟาง มีแต่คนชม”

 

ฟางยิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่อย่างน้อยก็ยังมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับเธอในวันนี้บ้าง

 

                   “ชิ ก็แค่ฉากง่ายๆ”

 

                   “จินนี่ เธอจะเอายังไงว่ามาเลยดีกว่า”

 

ฟางหันมาเผชิญหน้าอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เธออารมณ์ขึ้นได้มากกว่ากันระหว่าง คำพูดหาเรื่อง

 

ของจินนี่ หรือภาพที่จินนี่กระแซะป็อปปี้กันแน่

 

                  “อะไร เธอจะหาเรื่องฉันหรือไง”

 

                  “เธอหรือฉันกันแน่จินนี่” ฟางกดเสียงต่ำถามอีกฝ่าย บ่งบอกว่าเธอเองก็ใก้ลถึงจุดเดือดแล้วเช่นกัน

 

                   “ถ้าเธอคิดจะเล่นร้ายนอกบท ก็อย่าคิดว่าฉันจะเป็นนางเอกให้เธอร้ายใส่ เพราะฉันมันเป็นนางร้าย

 

ในชีวิตจริง รู้ไว้ซะด้วย” 

 

เดินกระแทกไหล่อีกฝ่ายออกมาทันที ก่อนที่เธอจะโกรธจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้และยิ่งต้องหัวเสียหนักขึ้น

 

อีกเมื่อเห็น อีกฝ่ายปรี่เข้าไปฟ้องชายหนุ่มในทันที

 

ฟางจ้องป็อปปี้กลับตรงๆอย่างไม่กลัวเกรง

 

ToP “หึ เธอนี่มันโง่จริงนะ ฉันก็แค่อยากได้ตัวเธอก็เท่านั้น” BY POPPY

 

  ^_________________________^  ♪

อัพแล้วน้า สำหรับหลายๆคำถามเราคงจะมีคำตอบให้อีกไม่นานจร้า รอติดตามก็แล้วกัน

มุมตอบคำถาม (มันกลับมาอีกแล้ว ==)

คำถามแรก ที่ถามว่าเคยไปอัมพวามั้ย : ไม่เคยจร้า เมืองไทยชีวิตตองวนเวียนอยูแค่กทมเอง ที่รู้เพราะเคยอยากไปและหาข้อมูลเอาคร้า

คำถามต่อมา ที่ถามว่าพ่อป็อปปี้เรียกไปทำไม :รอเฉลยในเรื่องน้า

คำถามสุดท้าย ที่ถามว่านางเอกจะอ่อนแอมั้ย: เอ่อถ้าใครอ่านตอนนี้ดีแล้วก็น่าจะเข้าใจได้ว่า บางทีนางเอกเราน่าจะเป็นนางร้ายซะมากกว่า ที่ไม่ให้นางเอกอ่อนแอ เพราะเราเบื่อเหมือนกันจร้าาาา

สุดท้ายขอบคุณที่ติดตามน้า ขอบคุณทุกๆคอมเม้น มันส์สะใจมากกกก ^+++^

 เจอกันตอนหน้าคร้า ^^ 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา