ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥

8.9

เขียนโดย To_oNg0909

วันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.49 น.

  27 ตอน
  637 วิจารณ์
  104.13K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) "เบื่อ"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 4 ‘เบื่อ...(NC 18+)’

 

             “น้องฟาง คือ....”

 

ฟางเลิกคิ้วมองพี่เอน่า ที่ยืนบิดไปบิดมาอย่างสงสัย

 

             “คือ... พี่...”

 

             “พูดมาเถอะค่ะ ถ้าพี่ไม่พูดฟางจะไปแล้วนะ” พูดยิ้มๆกับอีกฝ่าย

 

              “อ๊ายยย พูดแล้วค่ะ คือพี่จะไปเดทกับหนุ่มอ่ะค่ะ น้องฟางกลับเองได้มั้ยค่ะ”

 

 พี่เอน่านัดกุญแจรถใส่มือเธอ

 

               “โธ่ พี่เอน่าเรื่องแค่นี้เอง ฟางกลับเองได้ เดทให้สนุกนะค่ะ อย่าลืมเอามาเม้าท์ต่อด้วยนะ”

 

ประโยคหลังกระซิบใส่หนูช่างแต่งหน้าสาว(ประเภทสอง) เบาๆ โบกมือลาก่อนจะเดินออกมาจากสถานี

 

‘ปี๊น’

 

    หันกลับไปมองเสียงบีบแตรเรียกด้านหลัง งงๆ ก่อนจะรีบจ้ำอ้าวหนีทันที ที่เห็นว่าเป็นรถของใคร

 

รถคันสวยเร่งเครื่องขึ้นมาเทียบข้างกาย คนในรถกดกระจกลงโผล่หน้าออกมาพูดกับเธอ

 

               “ขึ้นมาซิ”

 

               “ไม่เอา”

 

‘ปิ๊น’ ฟางชะโงกหน้าหันกลับไปมองรถคันข้างหลังที่บีบแตรด่าคนที่กดกระจกลงมาคุยกับเธอ

 

              “เร็วๆซิคุณ เขาด่าแล้วเห็นมั้ย”

 

              “เรื่องของนายซิ ฉันไม่ไป”

 

โบกมือเรียกรถแท็กซี่ ที่ขับผ่านมาพอดี เปิดประตูก้าวขึ้นไป แต่ก่อนจะกาวขึ้นยังไม่วายหันมาแลบลิ้นให้ชายหนุ่ม

 

เป็นการทิ้งท้าย

 

             “แสบจริงๆยัยนี่” ใบหน้าหล่อยิ้มออกมาอย่างถูกใจกับความแสบซนของอีกฝ่าย

 

เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ ร่างบางเหม่อมองไปกับบรรยากาศรอบๆตัวอย่างเหม่อลอย ไม่สนใจสายตาของ

 

ใครหลายๆคนที่หวังจะเข้ามาทักทาย

 

             “เฮ้ย นั้นมันเด็กไอ้ป็อปนี่หว่า”

 

             “พี่เขื่อนว่าอะไรนะค่ะ” เด็กสาวที่นั่งประกบอยู่เอ่ยถามขึ้น

 

             “เอ่อ เปล่าจ๊ะ พี่ขอตัวเดี๋ยวนะ”  ผละจากสาวรุ่นมากดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนซี้ ก่อนที่มันจะสั่งให้เขา

 

เฝ้าร่างบางเอาไว้ เขื่อนกลับมานั่งมองลงไปยังร่างบางของฟางที่ยังยกแก้วในมือขึ้นกรอกปากไม่หยุด

 

 

 

 

              “พอแล้วยัยบ้า”

 

             “อ๊ะ...นาย” ตอนแรกกะจะด่าคนที่บังอาจมาดึงแก้วออกจากมือเธอ แต่พอเห็นหน้าเธอก็ขี้เกียจจะต่อ

 

ปากต่อคำด้วย แต่กลับเลือกจะหันไปสั่งอีกแก้วจากบาร์เทอนเดอร์แทน

 

             “นี่ เอามานะ แก้วนั้นฉันก็ให้ไปแล้วไง” ฟางโวยใส่คนที่ฉวยแก้วใหม่ไปจากมือเธออีก

 

            “จะกินเข้าไปทำไม”

 

            “เรื่องของฉัน... ช็อต”

 

            “ไม่ต้อง”

 

สั่งเสียงเข้ม จนบาร์เทนเดอร์เดินเลี่ยงออกห่าง

 

            “กลับ”  ฉุดร่างบางให้ลุกขึ้นยืน

 

            “นี่ ฉันบอกว่าเราไม่รู้จักกันไง ปล่อยนะ” ตอบกลับอีกฝ่ายทั้งๆที่ยังยืนให้ตรงไม่ได้ด้วยซ้ำ

 

    ป็อปปี้มองอีกฝ่ายนิ่ง ล้วงหยิบแบงค์พัมมาวางบนเคาเตอร์ ก่อนจะลากให้ฟางเดินออกกมาพร้อมกัน

 

คนเมาเองก็ดูจะไม่ยอมสิ้งฤทธิ์ง่ายๆ ทั้งโวยวาย ทั้งกัดแขนเขามาตลอดทาง

 

    เวรเอ๊ย ถ้านักข่าวมาเห็น ซวยแน่ คิดเซ็งๆก่อนจะถอดเสื้อแบบมีฮูตที่สวมอยู่ออกมาสวมให้ฟางแทน ดึงฮูตขึ้น

 

มาปิดบังใบหน้าสวย

 

           “โอ๊ย ตาบ้า นายจะพาฉันไปไหนฮะ”

 

             “คอนโดฉัน เงียบๆไปเหอะน่า”

 

.

 

.

 

.

 

ฟางโดนลากเข้ามาในห้องของป็อปปี้จนได้

 

            “นี่ห้องนาย มีเหล้ามั้ย” ถามร่างสูงเสียงอ้อแออ

 

            “ยังจะกินอีก”

 

           “ไม่มีใช่มั้ย ฉันจะได้กลับ”

 

สะบัดมือออกจากมือของป็อปปี้ แต่อีกฝ่ายรวบเอวบางเธอเข้ามากอดไว้ซะก่อน

 

            “หัดทำอย่างอื่นมั้งเหอะยัยบ้า”

 

            “เรื่องของฉันน่า” ลอยหน้าลอยตาตอบกลับไป ป็อปปี้อดที่จะบีบจมูกสวยด้วยความหมั้นเขี้ยวไม่ได้

 

บุคคลิกยัยนี่ไม่เห็นจะเหมือนเมรี ขี้เมาซักนิด ที่ทำตัวแบบนี้คงต้องมีเหตตุผลแน่

 

            “งั้นนายจะทำให้ฉันหายเบื่อรึไง”

 

            “หึ จะลองมั้ยล่ะ”

 

ป็อปปี้กระตุกยิ้มก่อนจะรวบร่างบางขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด พาเดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง

 

            “นายนี่มัน ...คิดได้แค่นี้หรือไงนะ” ฟางเบ้ปากให้ร่างสูง ดูก็รู้ว่าเขาพาเธอเข้ามาทำไม

 

            “ก็เธอ บอกเบื่อ ฉันก็เลยหากิจกรรมให้ทำไง ดีกว่ากินเหล้าแล้วกันน่า”

 

             “ชิส์”

 

ก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงยิ้มออกมาได้ ทั้งๆที่กำลังจะถูกเขาเอาเปรียบก็ไม่รู้ หวังว่าตานี่คงจะไม่ได้สนใจแต่ร่างกาย

 

เธอหรอกนะ

 

     วางร่างบางลงบนที่นอนกว้างก่อนที่เขาจะตามมาทาบทับไว้ทั้งตัว กดจูบลงบนปากบาง นิ้วเรียวของฟางสอด

 

เข้ามาสัมผัสกลุ่มผมนุ่มมือที่ถูกตัวเป็นทรงสวย การกระทำของเธอยิ่งเป็นการเร้าอารมณ์ของชายหนุ่มให้พุ่งสูงมาก

 

ยิ่งขึ้น ละจากปากบางมาที่ซอกคอหอมของคนใต้ร่าง ห้ามใจไม่ให้เผลอแสดงร่อยรอยความเป็นเจ้าของ ไล้ลามลง

 

มายังอกอวบที่ยังคงอยู่ภายใต้เสื้อยืดตัวเล็ก มือหนาปลดออกได้อย่างไม่ยากเย็น

 

           “อือ...”

 

ครางไปกับสัมผัสปลุกเร้าของมือหนาที่ครอบครองหน้าอกเธออยู่

 

          “อึก...อือ...”

 

บิดกายหนีความเสี่ยวซ่านจากส่วนกลางของร่างกาย ที่ไม่รู้ว่าโดนปลดกางเกงที่สวมไว้ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่

 

ป็อปปี้ค่อยๆสอดใส่แกนกายเข้ามา เริ่มรุกเร้าคนใต้ร่างด้วยจังหวะอ่อนหวาน ก่อนที่มันจะค่อยๆร้อนแรงและหนัก

 

หน่วงขึ้นตามอารมณ์ของคนรุกและคนรับ ที่ตอบสนองได้รุนแรงไม่แพ้กัน

 

           “อือ...นาย...”

 

          “ป็อป เรียกฉันว่า ป็อป...”

 

           “อือ..ปะ...ป็อป”

 

เสียงหวานที่ครางเรียกชื่อเขา ยิ่งทำให้ป็อปปี้โหมกระหน่ำบทรักรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

 

           “อือ...เบา เบาหน่อยฟางไม่ไหวแล้ว”

 

            “อีกนิดเดียวนะ” เสียงทุ้มเอ่ยปนเสียงหอบ

 

            “อ่า...”

 

            “อือ...”

 

ทั้งคู่พานพบความสุขได้ในที่สุด

 

            “อือ..ไม่เอาแล้วนะ เหนื่อย”

 

เอ่ยห้ามคนที่ทำจะต่อรอบ สอง ป็อปปี้ยอมหยุดแต่โดยดี เพราะคนเอ่ยห้ามนอนหลับตาพริ้มไปแล้ว

 

             “หึ นึกว่าจะแน่”

 

ToP  “งั้นนายจะทำให้ฉันหายเบื่อรึไง” BY FANG

 

♫  ^_________________________^  ♪♫ 

 

อัพแล้วน้าขอโทษค่ะ ที่มาอัพช้าๆๆ เขาไม่ว่างจริงๆ เอาเป็นว่าจัดNC ไปซักตอนบ้างคนคงหายงอนได้แล้วเนอะ

เจอกันตอนหน้าคร้า ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา