ถ้าฉันสัมผัสที่หก นายจะรักฉันมั๊ย

ฟาง:ฟะ เฟย์นี้มันที่ไหนหรอ มีบ้านเก่าๆอยูหลังหนึ่งตรงเธอพวกเธอ
เฟย์:บ้านแม่ของ แก้มไงฟางจำไม่ได้หรอ
แก้ว:เข้าไปกันเร็ว ฟางเฟย์มัวยืนอยู่ได้ เร็ว
เกล:คิคิ เร็วสิจ้าเดี๋ยว....โกรธหรอกน๊าา
ฟาง:โธ่ แก้วเกลก็ ทำไมต้องพูดยังงี้ด้วยอ่า ฟางกลัว
แบม:ใครๆก็กลัว แกนะสิดี ไม่เห็นไม่ได้กลิ่นไม่ได้ยิน ดีจะตาย
เฟย์:ใช่ๆ เฟย์นะเบื่อมากเลยนะ เจ้ากระต่ายน้อยขี้กลัว
ฟาง:โห ไปกันเถอะไม่เห็นจะต้องบ่นเลย
เกล:ฟางไปกันเถอะ เดี๋ยวพิชรอนาน 
ทุกคนยกเว้นเกล:อะไรนะ 
เกล:ปะ ป่าวไม่มีอะไรพวกแกหูฟาดรึป่าว
แบม:หรอจ๊ะ หว่าแย่จังนึกว่าแกพูดซะอีก
ฟาง:ขอโทษนะค่ะ คุณป้า
ป้า:จ้า หนูมีอะไรหรอ
ฟาง:คุณป้ามีลูกรึป่าวค่ะ บอกความจริงนะค่ะ
ป้า:มะ มีจ๊ะแต่เขาตายไปแล้ว
ฟาง:แล้วชื่อว่าอะไรหรอค่ะ
ป้า:ชื่อ แก้ม จ๊ะเขาเป็นเด็กน่ารัก แต่มีคนจับตัวเขาไปนะจ๊ะ
ฟาง:อ๋อ ค่ะขอบคุณนะค่ะ แล้วป้าจะฝากอะไรถึงเขามั๊ยค่ะ
ป้า:ป้านะ ยังรักและคิดถึงหนูมากเลยนะลูก
ฟาง:เขาได้ยินแล้วล่ะค่ะ ลานะค่ะสวัสดีค่ะ
ป้า:จ๊ะๆ
ข้างนอก
เกล:แกเป็นไงบ้าง
ฟาง:ต่างคนต่างร้องไห้เลย คิคิ
แบม:หรอ ดีจังต่างคนต่างรักและคิดถึงกัน เฮ้อ
เฟย์:ดึกแล้วเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ บาย
 มาอัพแล้วจ๊ะ