ถ้าฉันสัมผัสที่หก นายจะรักฉันมั๊ย
9.7
เขียนโดย Jewelry
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.27 น.
21 session
44 วิจารณ์
36.19K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 11.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสวัสดีค่าา หายไปนานเลยสินะ มาอัพแล้วคะ ไรเตอร์ไม่หายไปไหนแค่ไม่ค่อยได้เข้ามาเฉยๆ
อ่าามันก็คล้ายๆกันเนอะ แต่ๆๆ เค้ามาอัพต่อใหม่แย้วน้าา รีดเดอร์ห้ามงอนเค้านะ จุ้บๆ
ป๊อปปี้:รู้บ้างนิดหน่อยนะ แฮ่ๆ
ฟาง: ป๊อป ไปรู้จักกันตอนไหนเนี้ยยย
เฟย์:ฟางแกใจเย็นก่อนดิ เราต้องจบคดีของมิ้วภายใน 3 วันนะ
ฟาง:อืมๆ แล้วแกเอาไงอะตามหาโจรหรอ พวกนั้นคไม่เดินๆมาชนเราแล้วจับได้หรอก
เกล: เราต้องไปตามหาพวกนั้นหรอ ประเทศไทยตั้งกว้างนะ เอาแค่กรุงเทพเนี้ยแค่คิดเหงื่อก็แตกแล้ว เกลบอกพ่อแล้วว่าให้ช่วยอีกแรง
แบม:ทางพี่ชายของฉัน ลองไอ้นี้หน้าคนร้ายแล้วตอนนี้กำลังหาตัวอยู่ วุ่นๆแน่ๆ
แก้ว:ขอให้เรื่องจบแบบแฮปปี้เถอะ
ฟาง:ฉันก็หวังว่างั้นนะ
เขื่อน:นี้ๆ ฉันก็จะช่วยพวกเธอนะ เครียดมากเลยหรอ
เฟย์:คดีไม่จบพวกนายตายอะ ไม่เครียดรึไง
ป๊อปปี้:ห๊าาา พวกฉันตายเอาอะไรเป็รเกณฑ์กันนะ
ฟาง:ทุกคนใจเย็นกันก่อนนะ ฟางว่าเราจะต้องหาเจอแน่นอน
วันเวลาผ่านไปเพียงชั่วข้ามคืน ทุกคนต่างหลับใหล ทำงาน ทำหน้าที่ต่างๆ
พวกเธอก็เช่นกัน ที่กำลังทำงานเพื่อช่วยสิ่งที่ไม่มีตัวตน เธอทำให้พวกนั้นมีความสุข
เธอไม่เคยได้รับอะไรตอบแทนนอกจากคำว่า 'ขอบคุณ' มันมากเกินคำบรรยาย
พวกเธอพยายามตามข่าวของคนร้ายที่ฆ่ามิ้ว แทบจะไม่หยุดพัก คืนนี้ยังคงอีกยาวไกล
พวกเธอง่วนก้มหน้าก้มตาทำงาน เช็กข่าว โทรสอบถาม อะไรต่างๆนาๆ เพื่อจะได้หามันให้เจอ โหดร้ายมาก ที่เอาชีวิตของคนที่ตนรักมาแขวนอยู่บนเส้นด้ายบางๆ แต่พระเจ้าก็เล่นตลก วันและคืนผ่านไปไวจริงๆ ไวกว่าทุกที ไม่นานนักทุกอย่างคงจะต้องเป็นใจให้เขาเจอ คนๆนั้นสักที
"เหลือ 1 เดียวเองนะ "
Rrrrrrrrrr Rrrrrrrrr
"ฮัลโหลคะ พี่เจอแล้วใช่มั๊ย "
'ใช่เจอแล้ว มาที่สถานีเลย จับได้แล้ว'
"ขอบคุณคะ แบมรักพี่นะ"
แบม: เจอแล้ว เจอคนที่ฆ่ามิ้วแล้ว ฮึก แบม แบมดีใจอะ ฟาง แบมดีใจ
ฟาง:แบมไม่ร้องนะ ไปเร็วเรารีบไปหาพี่แบมกันเถอะ
สถานีตำรวจ....
พี่แบม: ไอ้สองตัวนี้ใช่มั๊ยแบม
ฟาง:มิ้ว ใช่มั๊ย มิ้วตอบมาสิ
มิ้ว: ใช่ พวกเธอหาเจอจริงๆด้วยขอบใจมาก ขอบใจ.....
แบม:ใช่คะ พวกนี้ละคะ ทำไมคุณถึงฆ่าเธฮละคะ คุณฆ่าอนาคตของชาติ ทำเพื่ออะไร!!!!!!!
ฟาง:แบมใจเย็นสิ
เฟย์:รู้มั๊ย ว่าพวกคุณทำให้ทุกคนเดือดร้อน ฆ่าเธอทำไม คุณเกือบทำให้คนรักของเราต้องตาย
'หึ ไม่รู้สิ' มันคือคำตอบของคนจิตใจต่ำทราม ที่ยกยิ้มขึ้นอย่างมีความสุข
มันบ้าๆ บ้าจริงมิ้วฉันอนุญาติให้เธอฆ่ามัน เอาให้ตายไม่นานนัก โจรทั้งคู่ก็
โดนของหนักหล่นใส่หัวอย่างจัง ทุกอย่างจบสิ้นคนเลวตาย
แต่มันยังไม่จบแค่นี้ละสิ....ใช่ทุกคนเรื่องคงต้องเขียนว่า นี้เป็นเพียงแค่เริ่มต้น
แต่ที่จริงมัน จบแล้วละ
The and...
จบแล้วจ้าาา ปิดเรื่อง ชับๆๆ เห้อ เฟลกับกามิกาเซ่อะจิงๆ -- ไรเตอร์อยู่ๆก็กล้ายเป็นติ่ง
เอ็กโซ เฉยเลย 555 แต่ังไง loveKoticforever ละเนอะ
อ่าามันก็คล้ายๆกันเนอะ แต่ๆๆ เค้ามาอัพต่อใหม่แย้วน้าา รีดเดอร์ห้ามงอนเค้านะ จุ้บๆ
ป๊อปปี้:รู้บ้างนิดหน่อยนะ แฮ่ๆ
ฟาง: ป๊อป ไปรู้จักกันตอนไหนเนี้ยยย
เฟย์:ฟางแกใจเย็นก่อนดิ เราต้องจบคดีของมิ้วภายใน 3 วันนะ
ฟาง:อืมๆ แล้วแกเอาไงอะตามหาโจรหรอ พวกนั้นคไม่เดินๆมาชนเราแล้วจับได้หรอก
เกล: เราต้องไปตามหาพวกนั้นหรอ ประเทศไทยตั้งกว้างนะ เอาแค่กรุงเทพเนี้ยแค่คิดเหงื่อก็แตกแล้ว เกลบอกพ่อแล้วว่าให้ช่วยอีกแรง
แบม:ทางพี่ชายของฉัน ลองไอ้นี้หน้าคนร้ายแล้วตอนนี้กำลังหาตัวอยู่ วุ่นๆแน่ๆ
แก้ว:ขอให้เรื่องจบแบบแฮปปี้เถอะ
ฟาง:ฉันก็หวังว่างั้นนะ
เขื่อน:นี้ๆ ฉันก็จะช่วยพวกเธอนะ เครียดมากเลยหรอ
เฟย์:คดีไม่จบพวกนายตายอะ ไม่เครียดรึไง
ป๊อปปี้:ห๊าาา พวกฉันตายเอาอะไรเป็รเกณฑ์กันนะ
ฟาง:ทุกคนใจเย็นกันก่อนนะ ฟางว่าเราจะต้องหาเจอแน่นอน
วันเวลาผ่านไปเพียงชั่วข้ามคืน ทุกคนต่างหลับใหล ทำงาน ทำหน้าที่ต่างๆ
พวกเธอก็เช่นกัน ที่กำลังทำงานเพื่อช่วยสิ่งที่ไม่มีตัวตน เธอทำให้พวกนั้นมีความสุข
เธอไม่เคยได้รับอะไรตอบแทนนอกจากคำว่า 'ขอบคุณ' มันมากเกินคำบรรยาย
พวกเธอพยายามตามข่าวของคนร้ายที่ฆ่ามิ้ว แทบจะไม่หยุดพัก คืนนี้ยังคงอีกยาวไกล
พวกเธอง่วนก้มหน้าก้มตาทำงาน เช็กข่าว โทรสอบถาม อะไรต่างๆนาๆ เพื่อจะได้หามันให้เจอ โหดร้ายมาก ที่เอาชีวิตของคนที่ตนรักมาแขวนอยู่บนเส้นด้ายบางๆ แต่พระเจ้าก็เล่นตลก วันและคืนผ่านไปไวจริงๆ ไวกว่าทุกที ไม่นานนักทุกอย่างคงจะต้องเป็นใจให้เขาเจอ คนๆนั้นสักที
"เหลือ 1 เดียวเองนะ "
Rrrrrrrrrr Rrrrrrrrr
"ฮัลโหลคะ พี่เจอแล้วใช่มั๊ย "
'ใช่เจอแล้ว มาที่สถานีเลย จับได้แล้ว'
"ขอบคุณคะ แบมรักพี่นะ"
แบม: เจอแล้ว เจอคนที่ฆ่ามิ้วแล้ว ฮึก แบม แบมดีใจอะ ฟาง แบมดีใจ
ฟาง:แบมไม่ร้องนะ ไปเร็วเรารีบไปหาพี่แบมกันเถอะ
สถานีตำรวจ....
พี่แบม: ไอ้สองตัวนี้ใช่มั๊ยแบม
ฟาง:มิ้ว ใช่มั๊ย มิ้วตอบมาสิ
มิ้ว: ใช่ พวกเธอหาเจอจริงๆด้วยขอบใจมาก ขอบใจ.....
แบม:ใช่คะ พวกนี้ละคะ ทำไมคุณถึงฆ่าเธฮละคะ คุณฆ่าอนาคตของชาติ ทำเพื่ออะไร!!!!!!!
ฟาง:แบมใจเย็นสิ
เฟย์:รู้มั๊ย ว่าพวกคุณทำให้ทุกคนเดือดร้อน ฆ่าเธอทำไม คุณเกือบทำให้คนรักของเราต้องตาย
'หึ ไม่รู้สิ' มันคือคำตอบของคนจิตใจต่ำทราม ที่ยกยิ้มขึ้นอย่างมีความสุข
มันบ้าๆ บ้าจริงมิ้วฉันอนุญาติให้เธอฆ่ามัน เอาให้ตายไม่นานนัก โจรทั้งคู่ก็
โดนของหนักหล่นใส่หัวอย่างจัง ทุกอย่างจบสิ้นคนเลวตาย
แต่มันยังไม่จบแค่นี้ละสิ....ใช่ทุกคนเรื่องคงต้องเขียนว่า นี้เป็นเพียงแค่เริ่มต้น
แต่ที่จริงมัน จบแล้วละ
The and...
จบแล้วจ้าาา ปิดเรื่อง ชับๆๆ เห้อ เฟลกับกามิกาเซ่อะจิงๆ -- ไรเตอร์อยู่ๆก็กล้ายเป็นติ่ง
เอ็กโซ เฉยเลย 555 แต่ังไง loveKoticforever ละเนอะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ