ถ้าฉันสัมผัสที่หก นายจะรักฉันมั๊ย
9.7
เขียนโดย Jewelry
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.27 น.
21 session
44 วิจารณ์
35.84K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 11.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฟาง:ในที่สุดเรื่องวุ่นๆก็จบนะ
เฟย์:นั้นสินะ แต่เราจะรู้ได้ไงว่าจะไม่มีอีกละ
แบม:แต่วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆนะ
ฟาง:แปลก?
แบม:ใช่แปลก ได้กลิ่นความโศกเศร้า
แก้ว:เสียงร้องไห้
เฟย์:และเขาอยู่ตรงนั้น!!!
เกล:รึว่าจะเป็น.......ฟางๆ เกลกลัวฟางอย่าเพิ่งถะ......
ฟาง:คุณคะ
....:หืม?
ฟาง:คุณเป็นอะไรหรอคะ
....:ฉันโดนคนที่ฉันรักฆ่า
ฟาง:อ่อ แล้วใครหรอคะ?
แก้ว:เฮ้อ ยัยฟาง
...:พวกเธอเห็นฉันหรอ
ฟาง:ค่ะ คุณชื่อ....
....:ฉันชื่อ มิ้ว จ้ะ
ฟาง:คะ ฉันชื่อฟางคะ
มิ้ว:จ้ะ เธอช่วยฉันได้รึป่าว
ฟาง:ก็พอได้นะค่ะ
มิ้ว:งั้นช่วยหาคนที่ฆ่าฉันให้หน่อนสิ
ฟาง:คะ
ฟริ้บ
เกล:ถ้าเกิดพี่เนยรู้ว่าฟางถอดจิต ฟางโดนแน่
ฟาง:เกล ฟางรู้ว่าเกลกลัวมากแค่ไหน
เกล:ขอเน้นนะว่ากลัวสุดๆ
แก้ว:แกนี้ไม่น่ามีสัมผัสพิเศษเลย
แบม:แก้วได้ยินอะไรมาบ้าง
แก้ว:อืม เขาบอกว่าเขาชื่อ มิ้ว โดนคนที่รักฆ่าตายนะ
เกล:มิ้ว....อ่อฉันนึกออกแล้ว!!!
เฟย์:ว่าอะไรย่ะ
เกล:มิ้วอายุเท่าพวกเรา อยู่ห้อง 3 สูงประมาณ 156 น้ำหนักประมาณ48
ฉันได้ข่าวมาว่าเธอหายตัวไปแบบไร้ร่องรอย
ฟาง:แล้วเธฮไปรู้จักเขาได้ไง?
เกล:พ่อฉันนักสืบนะ แล้วกำลังตามหาเธออยู่ด้วย
แก้ว:เห้ย ลืมเลย
ฟาง:อ้าว เกลไม่เคยบอกฟางน้ะ
เกล:แล้วแบมเเกไม่รู้จริงๆหรอ
แบม:ฉัน?
เกล:พี่ชายแกก็ทำคดีนี้กัยพ่อฉันเหมือนกันนะ
แบม:ฮึ่ย จริงด้วยฉันลืมอะแก
แก้ว:เขก กะโหลกซักทีดีมั๊ยเนี้ย
แบม:ไม่ดีมั้งแก เจ็บไปเปล่าๆ
แจม:เนยๆ มาดูนี้เร็ว
เนย:นั้น พวกยัยฟางนิ
แจม:ก็ใช่นะสิ
เนย:พวกนั้นมาทำอะไรกันตรงนี้อ่ะ
ชาเลท:มีเด็กจะให้พวกพี่ฟางไขคดีให้นะคะ
เนย:จริงหรอจ้ะ
แจม:ชะอุ้ย มาจากไหนเนี้ย
เนย:น่ารักมั๊ยน้องชาเลทนี้พี่แจม
แจมนี้ชาเลท
แจม:เห้ย น่ารักอ๊าาาา
ชาเลท:พะ พี่แจมหายใจไม่ออก
แจม:ขอโทดนะจ้ะ เห็นแล้วอยากกอดอ่ะ
เนย:ฟาง!!!
ฟาง:พี่เนยมีอะไรรึป่าวคะ
เนย:ป่าว จ้ะพี่แค่ผ่านมานะ
ฟาง:แล้วเจอพวกหนูหรอค้ะ?
แจม:จ้ะ เจอชาเลทด้วย
ฟาง:อ่า แปลว่า....
เนย:พี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว
ฟาง:.......
เนย:พี่จะช่วยอีกแรงนะ
ฟาง:ขอบคุณค่ะ
++++++++++++++++++++++
เฟย์:นั้นสินะ แต่เราจะรู้ได้ไงว่าจะไม่มีอีกละ
แบม:แต่วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆนะ
ฟาง:แปลก?
แบม:ใช่แปลก ได้กลิ่นความโศกเศร้า
แก้ว:เสียงร้องไห้
เฟย์:และเขาอยู่ตรงนั้น!!!
เกล:รึว่าจะเป็น.......ฟางๆ เกลกลัวฟางอย่าเพิ่งถะ......
ฟาง:คุณคะ
....:หืม?
ฟาง:คุณเป็นอะไรหรอคะ
....:ฉันโดนคนที่ฉันรักฆ่า
ฟาง:อ่อ แล้วใครหรอคะ?
แก้ว:เฮ้อ ยัยฟาง
...:พวกเธอเห็นฉันหรอ
ฟาง:ค่ะ คุณชื่อ....
....:ฉันชื่อ มิ้ว จ้ะ
ฟาง:คะ ฉันชื่อฟางคะ
มิ้ว:จ้ะ เธอช่วยฉันได้รึป่าว
ฟาง:ก็พอได้นะค่ะ
มิ้ว:งั้นช่วยหาคนที่ฆ่าฉันให้หน่อนสิ
ฟาง:คะ
ฟริ้บ
เกล:ถ้าเกิดพี่เนยรู้ว่าฟางถอดจิต ฟางโดนแน่
ฟาง:เกล ฟางรู้ว่าเกลกลัวมากแค่ไหน
เกล:ขอเน้นนะว่ากลัวสุดๆ
แก้ว:แกนี้ไม่น่ามีสัมผัสพิเศษเลย
แบม:แก้วได้ยินอะไรมาบ้าง
แก้ว:อืม เขาบอกว่าเขาชื่อ มิ้ว โดนคนที่รักฆ่าตายนะ
เกล:มิ้ว....อ่อฉันนึกออกแล้ว!!!
เฟย์:ว่าอะไรย่ะ
เกล:มิ้วอายุเท่าพวกเรา อยู่ห้อง 3 สูงประมาณ 156 น้ำหนักประมาณ48
ฉันได้ข่าวมาว่าเธอหายตัวไปแบบไร้ร่องรอย
ฟาง:แล้วเธฮไปรู้จักเขาได้ไง?
เกล:พ่อฉันนักสืบนะ แล้วกำลังตามหาเธออยู่ด้วย
แก้ว:เห้ย ลืมเลย
ฟาง:อ้าว เกลไม่เคยบอกฟางน้ะ
เกล:แล้วแบมเเกไม่รู้จริงๆหรอ
แบม:ฉัน?
เกล:พี่ชายแกก็ทำคดีนี้กัยพ่อฉันเหมือนกันนะ
แบม:ฮึ่ย จริงด้วยฉันลืมอะแก
แก้ว:เขก กะโหลกซักทีดีมั๊ยเนี้ย
แบม:ไม่ดีมั้งแก เจ็บไปเปล่าๆ
แจม:เนยๆ มาดูนี้เร็ว
เนย:นั้น พวกยัยฟางนิ
แจม:ก็ใช่นะสิ
เนย:พวกนั้นมาทำอะไรกันตรงนี้อ่ะ
ชาเลท:มีเด็กจะให้พวกพี่ฟางไขคดีให้นะคะ
เนย:จริงหรอจ้ะ
แจม:ชะอุ้ย มาจากไหนเนี้ย
เนย:น่ารักมั๊ยน้องชาเลทนี้พี่แจม
แจมนี้ชาเลท
แจม:เห้ย น่ารักอ๊าาาา
ชาเลท:พะ พี่แจมหายใจไม่ออก
แจม:ขอโทดนะจ้ะ เห็นแล้วอยากกอดอ่ะ
เนย:ฟาง!!!
ฟาง:พี่เนยมีอะไรรึป่าวคะ
เนย:ป่าว จ้ะพี่แค่ผ่านมานะ
ฟาง:แล้วเจอพวกหนูหรอค้ะ?
แจม:จ้ะ เจอชาเลทด้วย
ฟาง:อ่า แปลว่า....
เนย:พี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว
ฟาง:.......
เนย:พี่จะช่วยอีกแรงนะ
ฟาง:ขอบคุณค่ะ
++++++++++++++++++++++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ