รอยจูบนี้หมื่นพันดีกรี

"แก้วกับเฟย์เช็ดตัวให้ฟางก่อนจะเดินออกมาข้างนอก"
โทโมะ"แก้วจ๋า ดูสิไอ้ป็อปมันทำเค้าอ่ะ"
แก้ว"เรื่องของพี่สิ"
ป็อปปี้/เขื่อน"5555+ สมน้ำหน้า"
โทโมะ"เออ อย่าให้ถึงตาฉันนะ เอาให้ตายเลย"
เขื่อน"โอ้ย!!กลัวจัง  โถ่ไปผีดิบ"
โทโมะ"โถ่ ตัวเองดีตายล่ะ ไอ้หน้ายาว"
เฟย์"พอๆเลยพวกพี่สองคนนี้ทะเลาะอยู่ได้"
เขื่อน"จ๊ะๆ"
ป็อปปี้"เช็ดตัวให้ฟางเสร็จแล้วหรอ"
แก้ว"ค่ะ งั้นเดี๋ยวน้องไปก่อนนะ(เกือบลืมไปค่ะลืมบอกว่าแก้วกับป็อปปี้เป็นพี่น้องกัน)"
ป็อปปี้"อือๆไปกลับบ้านดีๆนะ ไอ้โทโมะเมิงขับรถดีๆล่ะ"
โทโมะ"ครับๆได้เลยครับกระผมจะขับรถให้ดีๆเลยครับ"
ป็อปปี้"อือ"
"แล้วทั้งสี่คนก็ออกจากห้องไป  ป็อปปีค้เดินเข้าไปในห้องนอนมองฟางที่ตอนนี้หน้าซีก ปากซีด ก่อนจะถอนหายใจออกมา ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วหลับไป"
                                             ~รุ่งเช้า~
~เธอไม่อยากแต่ว่าฉันนะมันอยากอยากเป็นเพื่อนของเธอเป็นแฟนแล้วลำบาก~
"เสียงโทนศัพท์ของฟางดังขึ้นแต่เจ้าตัวไม่ได้รับกลับเป็นป็อปปี้ที่รับ"
แก้ว"ฮัลโหลยัยฟาง"
ป็อปปี้"ไม่ใช่ฟางพี่เอง"
แก้ว"อ้าวพี่ป้อปเองหรอ ยัยฟางยังไม่ตื่นอีกหรอ"
ป็อปปี้"ยังเลย แล้วโทรมามีอะไรหรอ"
แก้ว"เปล่าแค่จะมาถามว่าจะมามหาลัยรึเปล่า"
ป็อปปี้"วันนี้ ฟางยังไม่หายดีเลย วันนี้ไม่ไปดีกว่า"
แก้ว"อืมๆงั้นแค่นี้ก่อนนะ"
ป็อปปี้"อือ"
"ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์ ก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำ เมื่อเดินเข้าไปห้องน้ำ ฟางก็ตื่นพอดี ฟางตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนหัวนิดๆ"
ฟาง"อือ มีใครอยู่ในห้องนี้บ้างค่ะ"
"ฟางเดินไปในห้องครัวแต่ก็ไม่มีใคร  เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแต่ไม่มีใครมีแต่เสื้อสูทเต็มไปหมดแต่เธอเหมือนจะจำกลิ่นเสื้อได้มันเป็นของ"ป็อปปี้"  ฟางเรียกป็อปปี้แต่ก็ไม่เจอ ก่อนจะร้องไห้ออกมา และตอนนั่นป็อปปี้ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี"
ป็อปปี้"ฟางครับ ฟางร้องไห้ทำไม"
ฟาง"ป็อปปี้"
"ฟางวิ่งไปกอดป็อปปี้เพราะความกลัวคิดว่าชายหนุ่มจะทิ้งเธอไป"
ฟาง"ป็อปไปไหนมา ฮึกๆฮือๆ"
ป็อปปี้"ป็อปไปอาบน้ำหน่ะ ฟางไม่ต้องร้องนะ"
ฟาง"ป็อปปี้อย่างทิ้ง...อุ้บส์"
"ป็อปปี้ไม่อยากได้ยินเสียงร้องของฟางจึงจูบด้วยความอ่อนโยนและฟางก็เคลิ้มจูบตอบป็อปปี้ไป  ป็อปปี้อุ้มฟางไปบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วซุกไซร้ซอกคอเนียนของฟาง มือเริ่มปลดกระดุมของฟาง"
ฟาง"ปะ..ป็อปฟางไม่สะ..บายอยู่นะ  อือ"
ป็อปปี้"อืม นิดเดียวเอง"