รอยจูบนี้หมื่นพันดีกรี

"แก้วกับเฟย์เช็ดตัวให้ฟางก่อนจะเดินออกมาข้างนอก"

โทโมะ"แก้วจ๋า ดูสิไอ้ป็อปมันทำเค้าอ่ะ"

แก้ว"เรื่องของพี่สิ"

ป็อปปี้/เขื่อน"5555+ สมน้ำหน้า"

โทโมะ"เออ อย่าให้ถึงตาฉันนะ เอาให้ตายเลย"

เขื่อน"โอ้ย!!กลัวจัง  โถ่ไปผีดิบ"

โทโมะ"โถ่ ตัวเองดีตายล่ะ ไอ้หน้ายาว"

เฟย์"พอๆเลยพวกพี่สองคนนี้ทะเลาะอยู่ได้"

เขื่อน"จ๊ะๆ"

ป็อปปี้"เช็ดตัวให้ฟางเสร็จแล้วหรอ"

แก้ว"ค่ะ งั้นเดี๋ยวน้องไปก่อนนะ(เกือบลืมไปค่ะลืมบอกว่าแก้วกับป็อปปี้เป็นพี่น้องกัน)"

ป็อปปี้"อือๆไปกลับบ้านดีๆนะ ไอ้โทโมะเมิงขับรถดีๆล่ะ"

โทโมะ"ครับๆได้เลยครับกระผมจะขับรถให้ดีๆเลยครับ"

ป็อปปี้"อือ"

"แล้วทั้งสี่คนก็ออกจากห้องไป  ป็อปปีค้เดินเข้าไปในห้องนอนมองฟางที่ตอนนี้หน้าซีก ปากซีด ก่อนจะถอนหายใจออกมา ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วหลับไป"

                                             ~รุ่งเช้า~

~เธอไม่อยากแต่ว่าฉันนะมันอยากอยากเป็นเพื่อนของเธอเป็นแฟนแล้วลำบาก~

"เสียงโทนศัพท์ของฟางดังขึ้นแต่เจ้าตัวไม่ได้รับกลับเป็นป็อปปี้ที่รับ"

แก้ว"ฮัลโหลยัยฟาง"

ป็อปปี้"ไม่ใช่ฟางพี่เอง"

แก้ว"อ้าวพี่ป้อปเองหรอ ยัยฟางยังไม่ตื่นอีกหรอ"

ป็อปปี้"ยังเลย แล้วโทรมามีอะไรหรอ"

แก้ว"เปล่าแค่จะมาถามว่าจะมามหาลัยรึเปล่า"

ป็อปปี้"วันนี้ ฟางยังไม่หายดีเลย วันนี้ไม่ไปดีกว่า"

แก้ว"อืมๆงั้นแค่นี้ก่อนนะ"

ป็อปปี้"อือ"

"ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์ ก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำ เมื่อเดินเข้าไปห้องน้ำ ฟางก็ตื่นพอดี ฟางตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนหัวนิดๆ"

ฟาง"อือ มีใครอยู่ในห้องนี้บ้างค่ะ"

"ฟางเดินไปในห้องครัวแต่ก็ไม่มีใคร  เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวแต่ไม่มีใครมีแต่เสื้อสูทเต็มไปหมดแต่เธอเหมือนจะจำกลิ่นเสื้อได้มันเป็นของ"ป็อปปี้"  ฟางเรียกป็อปปี้แต่ก็ไม่เจอ ก่อนจะร้องไห้ออกมา และตอนนั่นป็อปปี้ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี"

ป็อปปี้"ฟางครับ ฟางร้องไห้ทำไม"

ฟาง"ป็อปปี้"

"ฟางวิ่งไปกอดป็อปปี้เพราะความกลัวคิดว่าชายหนุ่มจะทิ้งเธอไป"

ฟาง"ป็อปไปไหนมา ฮึกๆฮือๆ"

ป็อปปี้"ป็อปไปอาบน้ำหน่ะ ฟางไม่ต้องร้องนะ"

ฟาง"ป็อปปี้อย่างทิ้ง...อุ้บส์"

"ป็อปปี้ไม่อยากได้ยินเสียงร้องของฟางจึงจูบด้วยความอ่อนโยนและฟางก็เคลิ้มจูบตอบป็อปปี้ไป  ป็อปปี้อุ้มฟางไปบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วซุกไซร้ซอกคอเนียนของฟาง มือเริ่มปลดกระดุมของฟาง"

ฟาง"ปะ..ป็อปฟางไม่สะ..บายอยู่นะ  อือ"

ป็อปปี้"อืม นิดเดียวเอง"