ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

ณ ร้านไอศกรีม
พนักงาน/รับอะไรดีคะ
แก้ว/เอาช็อกโกแลตชิพค่ะ
ป็อป/ขอเหมือนกันครับ
พนักงาน/ค่ะ รอซักครู่ค่ะ
แก้ว/พี่ป็อป
ป็อปปี้/อะไร
แก้ว/พี่สนิทกับพี่โทโมะจริงหรอ
ป็อปปี้/จริงสิ
แก้ว/ทำไมหนูไม่รู้จัก
ป็อปปี้/ทำไมจะไม่รู้ ตอนเด็กชอบมานอนบ้านเรา เล่นอยู่กับเรา
รู้สึกแก้วจะเรียกว่าพี่โคโดโมะนะ
แก้ว/ห๊า! ที่แก้วจำได้คือ พี่เค้าออกญี่ปุ่นแบบน่ารักๆ
นิสัยดี ขี้เล่น ทะเล้นนิดๆ สดใส ร่าเริงสุดๆ
ป็อปปี้/ก็จำได้นี่
แก้ว/คนเดียวกันจริงหรอคะ
ป็อปปี้/ก็จริงสิ
แก้ว/แล้วทำไม...
ป็อปปี้/เค้าไม่เหมือนเดิม
แก้ว/ค่ะ
ป็อปปี้/เมื่อ3ปีที่แล้ว เค้าได้ความจำอันเลวร้ายมาน่ะ
หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนไปหมด ทั้งนิสัย บุคลิก และ ที่สำคัญ
เค้ากลายเป็นคนไม่มีหัวใจไปแล้วหละแก้ว
พนักงาน/ไอศกรีมมาแล้วค่ะ
ป็อปปี้/กินกันเถอะแก้ว
แก้ว/ค่ะ
[พี่คนนั้นกลับมาแล้วใช่ไหม ที่เราเฝ้าคอย แต่ทำไมเค้าเปลี่ยนไปหมดเลยนะ]
ป็อปปี้/แก้ว(ตะโกน)
แก้ว/หะ ห๊า อะไรคะ
ป็อปปี้/เป็นอะไร พี่เรียกตั้งนาน 
แก้ว/ป่าวค่ะ ว่าแต่พี่เรียกทำไมคะ
ป็อปปี้/กลับบ้านกันเถอะ
แก้ว/ค่ะ 
ที่บ้าน
แม่/ป็อปปี้ แก้ว กลับมาแล้วหรอ
แก้ว,ป็อปปี้/ค่ะ,ครับ 
แม่/แม่มีข่าวดีจะบอกลูกด้วย
ป็อปปี้/อะไรครับ
แม่/พรุ่งนี้เราจะไปหาคู่หมั้นลูก
ป็อปปี้/ห๊า!
แม่/ดีใจขนาดนั้นเลยหรอลูก
ป็อปปี้/ผมไม่ไปครับ
แก้ว/แม่คะ หนูไม่ไปนะคะ
แม่/ไม่ได้! ป็อปปี้นี่คู่หมั้นลูกนะ
ส่วนแก้วเราก็ไปแนะนำตัวกับพี่ของคู่หมั้นพี่ป็อปปี้ซะ
เผื่อเค้าจะถูกใจ แล้วก็ขอหมั้นกันอีกคน
แก้ว/แม่คะ
แม่/ไม่มีอย่างอื่น คำไหนคำนั้น
ป็อปปี้/ผมขึ้นห้องก่อนนะคะ
แก้ว/แก้วไปด้วยพี่ป็อป
 
 
วันนี้อัพดึกจริง แอบเศร้าคนไม่เม้นกันเลยอ่ะ
ช่วยกันทำมาหากินหน่อยนะ หมดกำลังใจ