ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

ณ ร้านไอศกรีม

พนักงาน/รับอะไรดีคะ

แก้ว/เอาช็อกโกแลตชิพค่ะ

ป็อป/ขอเหมือนกันครับ

พนักงาน/ค่ะ รอซักครู่ค่ะ

แก้ว/พี่ป็อป

ป็อปปี้/อะไร

แก้ว/พี่สนิทกับพี่โทโมะจริงหรอ

ป็อปปี้/จริงสิ

แก้ว/ทำไมหนูไม่รู้จัก

ป็อปปี้/ทำไมจะไม่รู้ ตอนเด็กชอบมานอนบ้านเรา เล่นอยู่กับเรา

รู้สึกแก้วจะเรียกว่าพี่โคโดโมะนะ

แก้ว/ห๊า! ที่แก้วจำได้คือ พี่เค้าออกญี่ปุ่นแบบน่ารักๆ

นิสัยดี ขี้เล่น ทะเล้นนิดๆ สดใส ร่าเริงสุดๆ

ป็อปปี้/ก็จำได้นี่

แก้ว/คนเดียวกันจริงหรอคะ

ป็อปปี้/ก็จริงสิ

แก้ว/แล้วทำไม...

ป็อปปี้/เค้าไม่เหมือนเดิม

แก้ว/ค่ะ

ป็อปปี้/เมื่อ3ปีที่แล้ว เค้าได้ความจำอันเลวร้ายมาน่ะ

หลังจากนั้นเค้าก็เปลี่ยนไปหมด ทั้งนิสัย บุคลิก และ ที่สำคัญ

เค้ากลายเป็นคนไม่มีหัวใจไปแล้วหละแก้ว

พนักงาน/ไอศกรีมมาแล้วค่ะ

ป็อปปี้/กินกันเถอะแก้ว

แก้ว/ค่ะ

[พี่คนนั้นกลับมาแล้วใช่ไหม ที่เราเฝ้าคอย แต่ทำไมเค้าเปลี่ยนไปหมดเลยนะ]

ป็อปปี้/แก้ว(ตะโกน)

แก้ว/หะ ห๊า อะไรคะ

ป็อปปี้/เป็นอะไร พี่เรียกตั้งนาน 

แก้ว/ป่าวค่ะ ว่าแต่พี่เรียกทำไมคะ

ป็อปปี้/กลับบ้านกันเถอะ

แก้ว/ค่ะ 

ที่บ้าน

แม่/ป็อปปี้ แก้ว กลับมาแล้วหรอ

แก้ว,ป็อปปี้/ค่ะ,ครับ 

แม่/แม่มีข่าวดีจะบอกลูกด้วย

ป็อปปี้/อะไรครับ

แม่/พรุ่งนี้เราจะไปหาคู่หมั้นลูก

ป็อปปี้/ห๊า!

แม่/ดีใจขนาดนั้นเลยหรอลูก

ป็อปปี้/ผมไม่ไปครับ

แก้ว/แม่คะ หนูไม่ไปนะคะ

แม่/ไม่ได้! ป็อปปี้นี่คู่หมั้นลูกนะ

ส่วนแก้วเราก็ไปแนะนำตัวกับพี่ของคู่หมั้นพี่ป็อปปี้ซะ

เผื่อเค้าจะถูกใจ แล้วก็ขอหมั้นกันอีกคน

แก้ว/แม่คะ

แม่/ไม่มีอย่างอื่น คำไหนคำนั้น

ป็อปปี้/ผมขึ้นห้องก่อนนะคะ

แก้ว/แก้วไปด้วยพี่ป็อป

วันนี้อัพดึกจริง แอบเศร้าคนไม่เม้นกันเลยอ่ะ

ช่วยกันทำมาหากินหน่อยนะ หมดกำลังใจ