ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

“แฮ่กๆ มาให้ฉันแฮ่กๆเตะซะดีๆแฮ่ก”หอบเลยนะ

“ไม่แฮ่กๆมีวัน”คนนี้ก็หอบ

“จะไปกันยัง”ฉันถามอย่างเบื่อหน่าย

“ไปๆ”แล้วพี่โมะก็เดินไปจับมือแก้ว

“จับไว้จะได้ไม่หลง”

“จับๆ”แก้วก็จับมือแน่นเหมือนกลัวหลง

“เฮ้ย ไอ้โมะ”

“มานี่เลย หวงอะไรนักหนา”ฉันกระชากพี่ป็อปมาข้างๆก่อนจะมีอีกยก

“ก็น้องพี่นะ”

“แล้วไงหรือจะให้แก้วหลง”นั่นเงียบเลย เถียงไม่ออกล่ะสิ

ห้องตรวจ

ฉันนั่งรอในห้องกับพวกพี่ๆ เพราะหมอให้แก้วเข้าไปในห้องข้าง ตอนแรกแก้วก็ไม่ยอม เพราะกลัวต้องไปคนเดียว พี่โมะเลยบอก ไปกับพี่คนนู้น(บอกไม่ได้เป็นหมอ)

ได้มินนี่นะ ยังไม่ทันพูดจบ รีบบอกหมอไปเร็วๆเลย ตอนนี้ก็นั่งรอซักพักแล้ว

นั่นไงๆหมอมาแล้ว

“น้องผมเป็นไงบ้างครับ”แหม พี่ป็อปลุกแทบไม่ทันเลยนะ

“นั่นสิครับ เป็นยังไงบ้าง”นี่ก็อีกคน น้องตัวเองรึไง ถ้าน้องตัวเองห่วงแบบนี้ป่าว

“จากการตรวจและทดสอบ น้องคุณมีอะไรที่กระทบหรือจี้จุดสมองด้านความจำพอดีเปะเลยครับ แล้วต้องความจำที่ร้ายสุดๆเลยนะครับ เพราะกระทบกระเทือนไปเกือบครึ่ง  คาดว่าตอนนี้จะเหลือแต่ความจำตอนเด็กนะครับ จะจำได้แต่คนในตอนเด็ก แต่จะมีคนนึงที่จำได้ ไม่ต้องเจอตอนเด็กก็ได้คือ คนที่ทำให้น้องคุณเป็นอย่างนี้ครับ”

“แล้วน้องผมจะเป็นเหมือนเดิมเมื่อไหร่ครับ”พี่ป็อปถามคำถามที่เราอยากรู้กันมาก

“ก็คงอีกนานเพราะกระทบเกือบครึ่งหรือไม่ก็ไม่กลับมาอีกเลย”อีกนานหรอ

“แล้วตอนนี้แก้วอยู่ไหนคะ”เพราะเห็นหมอมาคนเดียว

“นั่นไงครับ มาพอดีเลย”แก้วกอดมินนี่(เอามาจากไหนเนี่ย)เดินมาพร้อมพยาบาล

“พี่ป็อปๆเอามินนี่มาจากไหนเนี่ย”ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องให้พี่ป็อปลืม

“ฮึ มินนี่หรอ พี่เตี๊ยมไว้แล้ว”โห

“รอบคอบอ่ะ” ชมหน่อยละกัน

“พี่มันคนหล่อ ฉลาดอยู่แล้ว 555”พี่ป็อปพูดพร้อมเก๊ก ไม่น่าชมเลย

“แหวะ หลงตัวเอง”อยู่ดีๆพี่ป็อปเอาหน้ามาใกล้ๆฉัน เขินนะ>///<

“หลงแล้วรักป่าวหละ”

คืนนี้อัพสั้นๆพอ เพราะขอถามหน่อยถ้าแต่งอีกเรื่องนึง

จะติดตามรึเปล่าอะ ถ้าไม่ติดตามจะได้ไม่แต่ง

พรุ่งนี้อัพอีก คืนนี้ฝันดีรีดเดอร์ จุ๊บๆ