School of love

เฟย์ : จบแล้ว
 เฟย์พูดแล้วหันมาทางเขื่อน
เขื่อน : เขื่อนขอโทษ
 เฟย์ยิ้มให้เขื่อน
ฟาง : โทโมะกับแก้วก็เล่าวันที่เจอกันครั้งแรกบ้างดิ
แก้ว : ก็ได้
โทโมะ : คับ
 15 สิงหาคม เมื่อ 8 ปีที่แล้ว
 ห้องสมุด
 แก้วกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด
นักเรียน ม.3 : ขอนั่งด้วยคนนะคับ
แก้ว : ค่ะ
 แก้วพูดทั้งที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่
 นักรียน ม.3 คนนั้นนั่งลงที่เก้าอี้ที่อยู่ตงข้ามกับแก้ว แล้วอ่านหนังสือ
 ซักพักนักเรียน ม.3 คนนั้นก็เอาหนังสือไปเก็บ แล้วออกไปจากห้องสมุด 
แก้ว : กี่โมงแล้วเนี่ย
 แก้วมองไปที่นาฬิกาแขวนผนังในห้องสมุด
แก้ว : อีก 15 นาทีก็ถึงเวลาเข้าเรียนละ เดี่ยววันหลังค่อยมาอ่านต่อละกัน
 แก้วเก็บเก้าอี้แล้วกำลังจะเอาหนังสือไปเก็บไว้ที่เดิม แต่มองไปเห็นมือถือเครื่องหนึ่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงข้ามกับตัวเอง
แก้ว : มือถือของใครเนี่ย
 แก้วนึกถึงผู้ชายคนที่มานั่งโต๊ะเดียวกับตัวเอง
แก้ว : ของผู้ชายคนนั้นแน่เลย
 แก้วมองหาบรรณารักษ์ แต่ไม่เจอ
แก้ว : งั้นเดี่ยวค่อยเอาไปคืนแล้วกัน
 แก้วเก็บมือถือเครื่องนั้นใส่กระเป๋า แล้วไปเข้าเรียน
 เวลาพักกลางวัน
ที่บอกว่ารักไม่ได้ ที่จริงเธอไม่ได้รัก
 เสียงจากมือถือที่แก้วเก็บได้ในห้องสมุดดังขึ้นมา
 แก้วหยิบมือถือเครื่องนั้นขึ้นมา
ฟาง : มือถือเครื่องใหม่เอ่อแก้ว
แก้ว : ป่าวอ่ะ
ถ้าเธอไม่จริงจัง แล้วมาให้ความหวังชั้นทำไม
เฟย์ : อ่าว แล้วมันเป็นของใครอ่ะ
ที่บอกเธอรักไม่ได้ เพราะเธอมีฉันเอาไว้คั่นเวลาหรือเปล่า
แก้ว : ไม่รู้เหมือนกัน พอดีมีผู้ชายคนนึงลืมไว้ที่ที่ห้องสมุดอ่ะ แก้วก็เลยเก็บไว้ แล้วค่อยเอาไปตามหาเจ้าของอ่ะ
เฟย์ : งั้นรับเลยแก้ว ต้องเป็นเจ้าของมือถือแน่ๆเลย
ฟาง : รับเลยแก้ว
หรือแค่คบเอาไว้แก้เหงา ช่วยบอกฉันที
 แก้วกดรับสาย
แก้ว : ฮัลโหล
โทโมะ : ฮัลโหล ผมชื่อโทโมะ เป็นเจ้าของมือถือเครื่องที่คุณกำลังใช้คุยกับผมอยู่นะคับ
แก้ว : คุณโทโมะทำมือถือหายที่ไหน
โทโมะ : ที่ห้องสมุดคับ
แก้ว : ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ ชั้นจะได้เอาไปคืนให้
โทโมะ : ผมอยู่ที่โรงยิมคับ
แก้ว : งั้นเดี่ยวชั้นไปหานะ
โทโมะ : คับ...เดี่ยวคับ
แก้ว : มีไร
โทโมะ : คุณชื่อไรคับ
แก้ว : ชั้นชื่อแก้ว
โทโมะ : ผมวางสายนะคับ
แก้ว : อื้ม
 แล้วโทโมะก็วางสาย
 



 
ตัวหนังสือตัวเอียงก็คือเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้ว