School of love

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
โทโมะ : ฮัลโหล
เขื่อน : ฮัลโหลโมะ นี่ชั้นนะ
โทโมะ : มีไรไอเขื่อน
เขื่อน : เมื่อวานแกอธิบายให้แก้วรู้ยังอ่ะ ว่าแกกับหวายเป็นแค่พี่น้องกัน
โทโมะ : อธิบายแล้ว
เขื่อน : แล้วแก้วว่าไง
โทโมะ : แก้วก็บอกว่าแก้วรู้เรื่องทั้งหมดจากหวายเมื่อตอนกลางวันแล้ว
เขื่อน : แล้วหวายไม่ได้บอกแกเอ่อว่าอธิบายให้แก้วเข้าใจแล้ว
โทโมะ : เห็นหวายบอกว่าพอกลับมาถึงคอนโดก็จะบอก แต่เมื่อวานซื้อชุดมาเยอะ พอกลับมาเลยเอาแต่ลองชุดจนลืมบอกชั้นอ่ะ
เขื่อน : แล้วตอนที่บอกแก้วแกรู้สึกไงอ่ะ
โทโมะ : ตื่นเต้นมากเลย กลัวว่าจะพูดไม่ออก ไม่ก็พูดผิดๆ ถูกๆ
เขื่อน : แล้วแกพูดไม่ออก หรือพูดผิดๆ ถูกๆป่าว
โทโมะ : ก็ไม่อ่ะ
เขื่อน : แล้วแกได้ขอแก้วเป็นแฟนป่ะ
โทโมะ : ขอแล้ว
เขื่อน : แล้วแก้วว่าไง
โทโมะ : แก้วบอกว่าให้เป็นเพื่อนสนิทก่อนอ่ะ
เขื่อน : เป็นเพื่อนสนิท แล้วต่อไปก็เป็นแฟนใช่ป่ะ
โทโมะ : เพื่อนสนิท แต่ไปก็เป็นคนรู้ใจ แล้วค่อยเป็นแฟน
เขื่อน : แล้วเมื่อไรแกจะได้เป็นแฟนกับแก้วล่ะเนี่ย
โทโมะ : ก็ต้องแล้วแต่แก้วอ่ะ
เขื่อน : กว่าจะมีแฟน มีหวังแกแก่ก่อนพอดี
โทโมะ : ไม่ขนาดนั้นหรอก
เขื่อน : งั้นชั้นโทรบอกคนอื่นก่อนนะ
โทโมะ : อืม
 แล้วโทโมะก็วางสาย
โทโมะ : โทรหาแก้วดีกว่า
 พอพูดจบโทโมะก็โทรหาแก้ว
แก้ว : ฮัลโหล
 แก้วพูดด้วยน้ำเสียงของคนเพิ่งตื่น
โทโมะ : เพิ่งตื่นเอ่อแก้ว
แก้ว : อืม
โทโมะ : โมะโทรไปทำให้แก้วตื่นป่าวอ่ะ
แก้ว : ไม่อ่ะ 
โทโมะ : วันนี้แก้วอยากจะไปไหนมั้ย
แก้ว : ไม่อ่ะ
โทโมะ : งั้นแก้วไปดูหนังกับโมะมั้ย
แก้ว : ไปดิไป แล้วดูเรื่องไรอ่ะ
โทโมะ : แล้วแก้วอยากดูเรื่อไรล่ะ
แก้ว : ไม่มีเลย แล้วแต่โมะละกัน
โทโมะ : เรื่องไททานิคดีป่ะ
แก้ว : เอาเรื่องนี่แหละ
โทโมะ : งั้นแก้วก็ไปแต่งตัวนะ แล้วเดี่ยวโมะจะไปรับ
แก้ว : อืม
โทโมะ : คิดถึงนะ
แก้ว : เหมือนกัน
 แล้วโทโมะก็วางสาย