School of love

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ

โทโมะ : ฮัลโหล

เขื่อน : ฮัลโหลโมะ นี่ชั้นนะ

โทโมะ : มีไรไอเขื่อน

เขื่อน : เมื่อวานแกอธิบายให้แก้วรู้ยังอ่ะ ว่าแกกับหวายเป็นแค่พี่น้องกัน

โทโมะ : อธิบายแล้ว

เขื่อน : แล้วแก้วว่าไง

โทโมะ : แก้วก็บอกว่าแก้วรู้เรื่องทั้งหมดจากหวายเมื่อตอนกลางวันแล้ว

เขื่อน : แล้วหวายไม่ได้บอกแกเอ่อว่าอธิบายให้แก้วเข้าใจแล้ว

โทโมะ : เห็นหวายบอกว่าพอกลับมาถึงคอนโดก็จะบอก แต่เมื่อวานซื้อชุดมาเยอะ พอกลับมาเลยเอาแต่ลองชุดจนลืมบอกชั้นอ่ะ

เขื่อน : แล้วตอนที่บอกแก้วแกรู้สึกไงอ่ะ

โทโมะ : ตื่นเต้นมากเลย กลัวว่าจะพูดไม่ออก ไม่ก็พูดผิดๆ ถูกๆ

เขื่อน : แล้วแกพูดไม่ออก หรือพูดผิดๆ ถูกๆป่าว

โทโมะ : ก็ไม่อ่ะ

เขื่อน : แล้วแกได้ขอแก้วเป็นแฟนป่ะ

โทโมะ : ขอแล้ว

เขื่อน : แล้วแก้วว่าไง

โทโมะ : แก้วบอกว่าให้เป็นเพื่อนสนิทก่อนอ่ะ

เขื่อน : เป็นเพื่อนสนิท แล้วต่อไปก็เป็นแฟนใช่ป่ะ

โทโมะ : เพื่อนสนิท แต่ไปก็เป็นคนรู้ใจ แล้วค่อยเป็นแฟน

เขื่อน : แล้วเมื่อไรแกจะได้เป็นแฟนกับแก้วล่ะเนี่ย

โทโมะ : ก็ต้องแล้วแต่แก้วอ่ะ

เขื่อน : กว่าจะมีแฟน มีหวังแกแก่ก่อนพอดี

โทโมะ : ไม่ขนาดนั้นหรอก

เขื่อน : งั้นชั้นโทรบอกคนอื่นก่อนนะ

โทโมะ : อืม

 แล้วโทโมะก็วางสาย

โทโมะ : โทรหาแก้วดีกว่า

 พอพูดจบโทโมะก็โทรหาแก้ว

แก้ว : ฮัลโหล

 แก้วพูดด้วยน้ำเสียงของคนเพิ่งตื่น

โทโมะ : เพิ่งตื่นเอ่อแก้ว

แก้ว : อืม

โทโมะ : โมะโทรไปทำให้แก้วตื่นป่าวอ่ะ

แก้ว : ไม่อ่ะ 

โทโมะ : วันนี้แก้วอยากจะไปไหนมั้ย

แก้ว : ไม่อ่ะ

โทโมะ : งั้นแก้วไปดูหนังกับโมะมั้ย

แก้ว : ไปดิไป แล้วดูเรื่องไรอ่ะ

โทโมะ : แล้วแก้วอยากดูเรื่อไรล่ะ

แก้ว : ไม่มีเลย แล้วแต่โมะละกัน

โทโมะ : เรื่องไททานิคดีป่ะ

แก้ว : เอาเรื่องนี่แหละ

โทโมะ : งั้นแก้วก็ไปแต่งตัวนะ แล้วเดี่ยวโมะจะไปรับ

แก้ว : อืม

โทโมะ : คิดถึงนะ

แก้ว : เหมือนกัน

 แล้วโทโมะก็วางสาย