School of love

สวนสาธารณะ
ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
โทโมะ : ฮัลโหล
เขื่อน : ฮัลโหลโมะ
โทโมะ : โทรมามีไรป่าว
เขื่อน : เจอแก้วยังอ่ะ
โทโมะ : ยัง สงสัยจะยังมาไม่ถึง
เขื่อน : วันนี้บอกรักแก้วให้ได้นะ
โทโมะ : อืม
เขื่อน : มั่นใจเข้าไว้นะไอโมะ
 โทโมะเห็นแก้วกำลังเดินมา
โทโมะ : ชั้นวางสายก่อนนะ แก้วมาแล้ว
เขื่อน : อืม
 แล้วโทโมะก็วางสาย
แก้ว : รอนานมั้ยอ่ะ
โทโมะ : ไม่นานหรอก
แก้ว : นายเรียกชั้นมามีเรื่องไรเหรอ
 แก้วรู้อยู่แล้วว่าโทโมะจะอธิบายว่าหวายเป็นน้องสาว และจะบอกชอบแก้ว
โทโมะ : คือว่า แก้วจำหวายได้ป่าว
แก้ว : หวายที่เป็นน้องสาวของนาย ละก็ไปเรียนที่อมเริกาเมื่อ 10 ปีที่แล้วป่ะ
โทโมะ : ใช่
แก้ว : จำได้สิ ทำไมเหรอ
โทโมะ : หวายกลับมาแล้วนะ
แก้ว : แล้วเกี่ยวกับเรื่องที่นายเรียกชั้นมาไงเหรอ
โทโมะ : ก็แก้วกำลังเข้าใจผิดอยู่
แก้ว : เข้าใจผิดเรื่องไรเอ่อ
โทโมะ : ผู้หญิงคนที่แก้วเห็นวันนั้น ไม่ใช่แฟนของโมะนะ
แก้ว : แล้วเค้าเป็นใครอ่ะ
โทโมะ : ก็หวายไง
แก้ว : หวายที่เป็นน้องสาวของนายเหรอ
โทโมะ : ใช่ แล้วที่แก้วเห็นโมะกอดกับหวายก็เป็นแบบพี่น้องกันจิงๆนะ
แก้ว : เอ่อ..คือว่าชั้นรู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่ตอนกลางวันจากหวายแล้วล่ะ
โทโมะ : จิงเหรอแก้ว
แก้ว : อืม นายจะโกรธชั้นมั้ยอ่ะที่รู้เรื่องทุกอย่างแล้ว แต่ก็ปล่อยให้นาย
โทโมะ : โมะไม่โกรธแก้วหรอก
แก้ว : ขอบใจ งั้นไม่มีไรแล้วชั้นกลับก่อนนะ
โทโมะ : เดี่ยวแก้ว
 โทโมะจับมือแก้วไว้
แก้ว : มีไรอีกเหรอ
โทโมะ : โมะชอบแก้วนะ และโมะก็รู้นะว่าแก้วก็ชอบโมะ ไม่งั้นแก้วคงไม่หลบหน้าโมะ ตอนที่แก้วเข้าใจผิดว่าหวายเป็นแฟนโมะใช่มั้ย
 แก้วหันหน้าหนี
แก้ว : ไม่รู้
โทโมะ : เขินเหรอแก้ว
แก้ว : ป่าวซักหน่อย
โทโมะ : งั้นเรามาคบกันเป็นแฟนนะ
แก้ว : เป็นแค่เพื่อนสนิทก่อนดีกว่า
โทโมะ : ก็ได้ แล้วแต่แก้วเลย งั้นต่อไปนี้โมะขอไปรับไปส่งแก้วได้ป่าว
แก้ว : ได้
โทโมะ : งั้นโมะขอไรอีกอย่างได้ป่าว
แก้ว : อะไรล่ะ
โทโมะ : โมะอยากให้แก้วเรียกแทนตัวเองว่าแก้ว แล้วเรียกโมะว่าโทโมะหรือไม่ก็โมะได้ป่ะ
แก้ว : ได้ งั้นวันนี้แก้วจะกลับแล้วโมะไปส่งหน่อยดิ
โทโมะ : ได้เลย
 โทโมะไปส่งแก้ว แล้วกลับคอนโด