School of love

 10 นาทีต่อมา
แก้ว : ออกตามหากันเทอ
โทโมะ : อืม
เฟย์ : แย่แล้วสองคนนั้นออกตามหาเราอ่ะพี่ฟาง
ฟาง : งี้โทโมะก็ไม่มีโอกาสบอกแก้วแน่เลย
เขื่อน : คงต้องบอกความจิงกับใครซักคน
ป้อปปี้ : งั้นเดี่ยวชั้นโทรหาโมะอีกทีแล้วบอกละกัน 
ฟาง : รีบๆด้วยนะป้อป
ป้อปปี้ : คับฟาง อย่างแรกก็ต้องวาสายก่อน แล้วค่อยโทรใหม่
ก็เพราะฉันหลงทางหลงอยู่กลางใจของเธอ
โทโมะ : ฮัลโหล
ป้อปปี้ : โมะนี่ชั้นเองนะ
โทโมะ : มีไรอีกไอป้อป
ป้อปปี้ : แกออกมาจากจุดที่แก้วอยู่ก่อน
โทโมะ : แปบนึงนะแก้ว
 โทโมะเดินมาที่ใต้ต้นไม้ใกล้ๆศาลาริมน้ำ
ป้อปปี้ : ออกมายัง
โทโมะ : ออกมาแล้ว
ป้อปปี้ : แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน
โทโมะ : อยู่ใกล้ๆกับศาลาริมน้ำ
ป้อปปี้ : พวกเรารีบหลบเร็ว
โทโมะ : หลบไรอ่ะ
ป้อปปี้ : ป่าวไม่มีไร
โทโมะ : แล้วนี่แกรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่กับแก้ว
ป้อปปี้ : คือว่าชั้นกับไอเขื่อนไม่ได้ตกท่อ ส่วนเฟย์ ฟางก็ไม่ได้ซื้อไอติมอยู่ด้วย
โทโมะ : อ้าว งี้ไอเขื่อนก็ไม่ได้เดินตกท่อแล้วดึงแกลงไปด้วย
ป้อปปี้ : ใช่
โทโมะ : แล้วเฟย์ ฟางก็ไม่ได้ไปซื้อไอติม
ป้อปปี้ : ใช่
โทโมะ : นี่มันไรกันเนี่ย
ป้อปปี้ : คือว่าชั้น ไอเขื่อน วางแผนกับเฟย์ ฟางว่าจะให้แกมาเจอกับแก้วที่สวนวาธารณะ
โทโมะ : แล้งแกจะให้ชั้นมาเจอกับแก้วที่นี่ไม
ป้อปปี้ : คือพวกชั้นเห็นว่าที่ผ่านมาแกไม่กล้าบอกแก้วซักที
โทโมะ : แกเลยคิดว่าให้ชั้นมาเจอแก้วที่สวนสาธารณะ เพื่อให้ชั้นบอกชอบแก้วเหรอ
ป้อปปี้ : ใช่
โทโมะ : แต่ชั้นก็ยังไม่กล้าบอกแก้วอยู่ดีแหละ
ป้อปปี้ : กล้าสิ เพราะที่ผ่านมาเวลาที่แกจะบอกชอบแก้ว ก็อยู่ในที่ที่มีคนเยอะ แกเลยเขินจนไม่กล้าบอก
โทโมะ : งั้นเหรอ
ป้อปปี้ : แต่ถ้าเป็นที่สวนสาธารณะล่ะก็ แกต้องมีความมั่นใจมากขึ้นแน่ เพราะว่าไม่ค่อยมีคนอยู่แถวนั้น
โทโมะ : แกคิดว่างั้นเหรอ
ป้อปปี้ : สู้ๆนะโมะ
โทโมะ : ขอบใจนะป้อป ฝากขอบใจทุกคนด้วย
ป้อปปี้ : แต่ตอนนี้แกต้องทำไงก็ได้ ไม่ให้แก้วออกตามหาเฟย์ ฟาง ไม่งั้นแผนแตกแน่ แล้วก็รีบบอกแก้วให้เร็วที่สุดด้วยล่ะ
โทโมะ : เข้าใจแล้ว
ป้อปปี้ : งั้นชั้นวางสายนะ
โทโมะ : อืม
 แล้วโทโมะก็เดินกลับไปหาแก้ว