School of love

 10 นาทีต่อมา

แก้ว : ออกตามหากันเทอ

โทโมะ : อืม

เฟย์ : แย่แล้วสองคนนั้นออกตามหาเราอ่ะพี่ฟาง

ฟาง : งี้โทโมะก็ไม่มีโอกาสบอกแก้วแน่เลย

เขื่อน : คงต้องบอกความจิงกับใครซักคน

ป้อปปี้ : งั้นเดี่ยวชั้นโทรหาโมะอีกทีแล้วบอกละกัน 

ฟาง : รีบๆด้วยนะป้อป

ป้อปปี้ : คับฟาง อย่างแรกก็ต้องวาสายก่อน แล้วค่อยโทรใหม่

ก็เพราะฉันหลงทางหลงอยู่กลางใจของเธอ

โทโมะ : ฮัลโหล

ป้อปปี้ : โมะนี่ชั้นเองนะ

โทโมะ : มีไรอีกไอป้อป

ป้อปปี้ : แกออกมาจากจุดที่แก้วอยู่ก่อน

โทโมะ : แปบนึงนะแก้ว

 โทโมะเดินมาที่ใต้ต้นไม้ใกล้ๆศาลาริมน้ำ

ป้อปปี้ : ออกมายัง

โทโมะ : ออกมาแล้ว

ป้อปปี้ : แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน

โทโมะ : อยู่ใกล้ๆกับศาลาริมน้ำ

ป้อปปี้ : พวกเรารีบหลบเร็ว

โทโมะ : หลบไรอ่ะ

ป้อปปี้ : ป่าวไม่มีไร

โทโมะ : แล้วนี่แกรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่กับแก้ว

ป้อปปี้ : คือว่าชั้นกับไอเขื่อนไม่ได้ตกท่อ ส่วนเฟย์ ฟางก็ไม่ได้ซื้อไอติมอยู่ด้วย

โทโมะ : อ้าว งี้ไอเขื่อนก็ไม่ได้เดินตกท่อแล้วดึงแกลงไปด้วย

ป้อปปี้ : ใช่

โทโมะ : แล้วเฟย์ ฟางก็ไม่ได้ไปซื้อไอติม

ป้อปปี้ : ใช่

โทโมะ : นี่มันไรกันเนี่ย

ป้อปปี้ : คือว่าชั้น ไอเขื่อน วางแผนกับเฟย์ ฟางว่าจะให้แกมาเจอกับแก้วที่สวนวาธารณะ

โทโมะ : แล้งแกจะให้ชั้นมาเจอกับแก้วที่นี่ไม

ป้อปปี้ : คือพวกชั้นเห็นว่าที่ผ่านมาแกไม่กล้าบอกแก้วซักที

โทโมะ : แกเลยคิดว่าให้ชั้นมาเจอแก้วที่สวนสาธารณะ เพื่อให้ชั้นบอกชอบแก้วเหรอ

ป้อปปี้ : ใช่

โทโมะ : แต่ชั้นก็ยังไม่กล้าบอกแก้วอยู่ดีแหละ

ป้อปปี้ : กล้าสิ เพราะที่ผ่านมาเวลาที่แกจะบอกชอบแก้ว ก็อยู่ในที่ที่มีคนเยอะ แกเลยเขินจนไม่กล้าบอก

โทโมะ : งั้นเหรอ

ป้อปปี้ : แต่ถ้าเป็นที่สวนสาธารณะล่ะก็ แกต้องมีความมั่นใจมากขึ้นแน่ เพราะว่าไม่ค่อยมีคนอยู่แถวนั้น

โทโมะ : แกคิดว่างั้นเหรอ

ป้อปปี้ : สู้ๆนะโมะ

โทโมะ : ขอบใจนะป้อป ฝากขอบใจทุกคนด้วย

ป้อปปี้ : แต่ตอนนี้แกต้องทำไงก็ได้ ไม่ให้แก้วออกตามหาเฟย์ ฟาง ไม่งั้นแผนแตกแน่ แล้วก็รีบบอกแก้วให้เร็วที่สุดด้วยล่ะ

โทโมะ : เข้าใจแล้ว

ป้อปปี้ : งั้นชั้นวางสายนะ

โทโมะ : อืม

 แล้วโทโมะก็เดินกลับไปหาแก้ว