รักยุ่งๆ ของฉันกับเขา

              ตอนเย็นฟางกับมาก็เจอแต่พ่อกับแม่ ไม่เห็นพี่ชายอยู่ก็แปลกใจ  มองหาแต่ก็หาไม่เจอจนมารดาต้องเอ่ยถาม
           " หาะไรยัยฟาง"
           " หาพี่โมะสิค่ะ ไม่รู้อยู่ไหน" ฟางบอกผู้เป็นแม่
           " มีอะไรกับพี่เขาล่ะ"
           " จะถามว่าทำไมพี่โมะไม่ยอมให้แก้วไปเรยีนนะสิค่ะ"
           " ทำไมตาโมะทำแบบนี้ล่ะ เดี๋ยวแม่จะต่อว่าให้ มาว่าลูกสาวคนสวยของแม่ได้" แม่ชองฟางเอ่ยเพราะเขารักแก้วเหมือนลูกสาว  จนเคยคิดกับสามีว่าจะขอหนูแก้วให้กับโทโมะ
            " เดี๋ยวฟางไดูที่บ้านยัยแก้วก่อนนะค่ะ"  
            " ชวนหนูแก้วมาทานข้าวที่บ้านเราด้วยนะ" มารดาบอก  ฟางเดินมายังบ้านของเพื่อนสาว  เมื่อเดินเข้ามาจะเรียกพี่ชายกับเพื่อนก็หยุดชะงักที่เห็นพี่ชายตัวเองนอนตักเพื่อนสาวแล้วหลับกันไปทั้งคู่
             " ยัยฟาง"  แก้วที่ลืมตาขึ้นมาก็เห็นเพื่อนสาวมองอยู่  ก่อนจะค่อยๆ ลุกแล้วเอาหมอนมาหนุนหัวให้ชายหนุ่ม
             " ทำอะไรจ๊ะเพื่อนเลิฟ" ฟางยิ้มแบบแซวๆ
             " เปล่านิ ตามมาตาพี่ชายแกใช่ไหม เอากลับไปด้วยเลย" ฉันบอกเพื่อนสาว
             " วันนี้แม่ฉันให้มาชวนแกไปกินข้าวที่บ้านอ่ะ" ฟางบอก
             " เดี๋ยวแก้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน" ฉันบอกเพราะตอนนี้ฉันยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่  แล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนตัวเอง
              " ยัยฟางไปกันยัง" ฉันถามเพื่อนสาวแต่ยัยฟางหายไไหนแล้วก็ไม่รู้  เห็นแต่โทโมะที่นั่งยิ้มอยู่
              " วันนี้แต่งตัวน่ารักจัง" โทโมะมองหญิงสาวที่ใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวใหญ่  มันน่าจับกดชะมัด
              " ไปกันเถอะ เดี๋ยวคุณน้ารอนาน" ฉันบอกแล้วเดินมาหยิบมือถือที่วางอยู่ก่อนจะเดินมาล็อคบ้าน 
              " สวัสดีค่ะคุณน้า" ฉันยกมือไหว้มารดาของชายหนุ่ม
              " จ๊ะ ตาโมะทำไมวันี้ถึงไม่ให้หูแก้วไปมหาวิทยาลัย" แม่ของชายหนุ่มดุลูกชาย  แก้วยิ้มก่อนจะหันมาอ้อน
              " ใช่ค่ะ แก้วก็ใกล้สอบแล้วด้วย ขาดเรียนอย่างนี้ไม่ดีเลยนะค่ะ" ฉันบอกพร้อมเข้ามากอดแขนหญิงวัยกลางคนก่อนจะหันมายิ้มเยาะให้ชายหนุ่ม
               " แม่ครับ"
               " ไม่ต้องมาเรียกแม่เลย ถ้าหนูแก้วสอบไม่ผ่านแม่จะโทษเรา"
               " ครับแม่"
               " หนูแก้วไทำอาหารกับแม่ในครัวดีกว่า" มารดาเอ่ยชวนหญิงสาว
               " ได้ค่ะ" ฉันพามารดาของโทโมะเดินเข้าไปในครัว
               ' แสบนักยัยตัวเล็ก ' โทโมะบ่นก่อนจะเดินขึ้นไปอาบน้ำ
            เวลาผ่านไปจนอาหารเสร็จแก้วก็เดินออกมาช่วยแม่ของเพื่อนสาวจัดโต๊ะอาหาร  ทุกคนมารวมกันที่โต๊ะยกเว้นชายหนุ่มที่ยังไม่ยอมลงมา
          " ฟาง ไปตามพี่เรามาสิ" บิดาเอ่ยบอกลูกสาว
          " ฟางหิวอ่ะพ่อ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน" ฟางบอกแล้วลงมือทานด้วยความหิว
           " เดี๋ยวหนูไปตามให้ก็ได่ค่ะ คุณน้าทั้งสองทานกันก่อนเลยค่ะ" ฉันยิ้มให้ผู้ใหญ่ทั้งสองก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน  ฉันเคยขึ้นมาห้องยัยฟาง ก็เดาได้ว่าห้องนี้คงป็นห้องของโทโมะ
      ก๊อก ก๊อก ก๊อก
           " เชิญครับ" โทโมะตะโกนบอก  ฉันเลยเปิดประตูเข้ามา
           " ทำไมพี่ไม่ลงไปกินข้าว"
           " ห่วงพี่ด้วยเหรอ" โทโมะหันมาถามหญิงสาว
           " ก็แม่พี่ให้ขึ้นมาตาม แล้วจะลงไปกินข้าวไหม" ฉันถามชายหนุ่ม
           " พี่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า" โทโมะมองมาที่หญิงสาว  แก้วเลยถอยตัวเองออกมา
           " อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นแก้วร้องนะ"
           " ร้องแบบเมื่อคืนนะ พี่ชอบ " โทโมะเดินเข้ามากอดหญิงสาว  แก้วผลักออกก่อนจะวิ่งลงมาข้างล่าง  โดยโทโมะเดินตามมาอย่างช้าๆ
            " ว่าไงหนูแก้ว ตาโมะลงมาไหม" บิดาของชายหนุ่มเอ่ยถามฉันที่นั่งลงข้างๆ เพื่อนสาว
            " มาแล้วครับคุณพ่อ คุณแม่" โทโมะนั่งลงข้างๆ หญิงสาว  ก่อนจะเอามือวางไว้ที่ขาของแก้ว  แก้วรู้สึกตัวก่อนจะหันมาจ้องชายหนุ่ม  โทโมะยิ้มให้ก่อนจะลูบขาหญิงสาวเล่น 
              เมื่อทานข้าวเสร็จแม่ของโทโมะก็ให้ลูกชายเดินมาส่งแก้วที่บ้าน  แก้วรีบเดินนำมาทันที  โทโมะตามมาคว้าแขนไว้ก่อน
             " เดี๋ยวสิแก้ว"
             " ปล่อย มีอะไรอีกล่ะ" ฉันบอกพร้อมสะบัดมือออก
             " พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง"
             " เก้าโมงค่ะ"
             " เดี๋ยวพี่ไปส่งนะครับ จุ๊ฟ"  โทโมะบอกแล้วหอมแก้มหญิงสาวก่อนจะวิ่งกลับบ้านไป  แก้วมองตามแล้วยิ้มออกมา  ก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน  เมื่อเดินเข้ามาก็เจอกับพี่ชายที่นั่งดูทีวีอยู่
             " ทำอะไรเกรงใจบ้างสิ"
             " ทำอะไรพี่จงเบ" ฉันถามพร้อมนั่งลงข้างๆ พี่ชาย 
             " ก็อย่างนี้ไง" จงเบแกล้งหอมแก้มน้องสาว 
             " แก้วไปนอนดีกว่า" แก้วยิ้มเขิลๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป
 
 
             +++ เม้นให้ด้วยนะค่ะ  เดี๋ยวจะมาอัพให้ใหม่  ไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า  บอกด้วยนะค่ะ+++