Alzheimer ขอโทษนะเธอเป็นใคร

'นายมันเลว'

คงจบแล้วสินะ ความรักที่เราเคยมีให้กันมันคงจบแล้ว...จริงๆ  น้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มนวลของหญิงสาวก็ไม่

ได้ทำให้ชายผู้เป็นที่รักของเธอหันมาใยดี สุดท้ายเธอก็ต้องอยู่กับความว่างเปล่าอีกต่อไป 'การทำใจให้ชินกับ

ความว่างเปล่ามันยากเหลือเกินนะ...โทโมะ มันยากสำหรับผู้หญิงอย่างชั้นมาก แต่ในเมื่อมันมันไม่มีทางเลือกยัง

ไงซะ ชั้นเองก็ต้องอยู่คนเดียว'

แก้วเดินกลับบ้านมาด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยวและบอบช้ำ เส้นทางที่กลับบ้านทุกครั้งแค่ช่วงอึดใจเดียวเธอก็เดินถึง

แต่ในเมื่อตอนนี้จิตใจของเธอห่อเหี่ยว อ้างว้าง และเดียวดายทำให้เส้นทางที่เดินกลับบ้านจึงรู้สึกไกลสุดลูกหูลูก

ตา เธอเดินไปร้องไห้ไปอย่างหนัก เธอไม่แคร์เลยด้วยซ้ำว่าจะมีใครเห็นเธอในสภาพนี้ ซ้ำร้ายฝนดัดเท

กระหน่ำลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว 'เทวดาทำไมต้องกลั่นแกล้งกันด้วย ชั้นยังน่าสมเพชไม่พออีกหรอ' เธอรู้สึกน้อยเนื้อ

ต่ำใจกับโชคชะตาที่ฟ้าลิขิตมาให้ เธอร้องไห้อย่างหนักแข่งกับสายฝนที่ดูท่าแล้วไม่มีทางจะหยุดลงง่ายๆแน่

"เอาเลยอยากจะซ้ำเติมก็ซ้ำเติมให้พอใจไปเลย ชั้นไม่เหลืออะไรแล้วนี่ เอาเลย ฮึก...ฮือๆๆ ฝนตกลงมาอีกเซ่!!!

ตกลงมาอีกให้ฟ้าผ่าลงมาเลยก็ได้ ฮึก....ให้ฟ้าผ่าลงมา..เลย  ..."

เธอตะโกนลั่นในบริเวณนั้น แล้วอยู่ๆสติของเธอก็ดับวูบ

"อย่าไปจากชั้นนะโทโมะ อย่าจากชั้นไปนะฮึก...ฮือๆ ขอร้องล่ะ ชั้นอยู่คนเดียวไม่ไหวแล้ว ขอร้องล่ะนะอยู่กับชั้น 

อย่าทิ้งชั้นไปนะ ฮือๆๆๆ"

"เธอเป็นใคร เธอเป็นใคร เธอเป็นใคร!!!!"

"ไม่เล่นอย่างนี้นะโทโมะ ไม่นะ ไม่ๆๆๆไม่เล่นแบบนี้ ฮือๆๆ โทโมะ โทโมะ!!!!"

"โทโมะ!!!!!"

แก้วร้องลั่นแล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมาสุดตัว 'ชั้นฝันไปหรอเนี่ย'

"โอ๊ย! ปวดหัวเป็นบ้าเลย ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย" แก้วลุกขึ้นมาก่อนจะกุมหัวตัวเองแล้วมองไปรอบๆห้อง

"อ้าวฝื้นแล้วหรอคุณ เดี๋ยวผมตามพยาบาลมาให้นะ" เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยบอกแก้ว ก่อนจะเดินไปเรียกนาง

พยาบาลมาตรวจดูอาการของเธอ 

"คุณเป็นใครน่ะ แล้วชั้นอยู่ที่โรงพยบาลหรอ? พาชั้นมาที่นี้ทำไมชั้นจะกลับบ้าน"

"เหอะๆ คุณเล่นมุกหรอไม่ขำเลยนะ คนอะไรฝนตกขนาดนั้นยังเดินตากฝนกลับบ้านอีก คิดว่าตัวเองเป็นคนเหล็ก

รึไง อีกอย่างถ้าผมไม่เป็นเห็นคุณเป็นลมเข้า ป่านนี้คงนอนตากฝนอยู่ที่พื้นแล้วล่ะมั้ง"

ชายหนุ่มบอกกับเธอด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ด้วยเล็กน้อย แง่งล่ะก็ต้องมาเป็นภาระเค้าอีกน่ะสิ-*-

"นี่ นายเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาว่าคนอื่นเค้า ห้ะ!!! อ๋อนี่คิดจะทวงบุญคุณด้วยใช่มั้ยที่ช่วยคนอย่างชั้นน่ะ จริงๆเล้ย

คนสมัยนี้ เหอะ!" แก้วทำท่าทางเบื่อหน่ายกับคนตรงหน้า อยู่ดีๆก็มาว่าเธอไม่ใช่พ่อเธอซะหน่อย -3-

"อะไรกันคุณ คนอุตส่าห์ช่วย ยังจะมาหาเรื่องอีก รู้งี้ให้นอนเป็นลมตรงนั้นซะก็จบเรื่อง - -"

"ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ใจดำ ไม่มีน้ำใจ ชิส์ - -^" 

"นี่คุณ!!!!"

"ขอโทษนะค้ะ ขอดิชั้นตรวจร่างกายแฟนคุณหน่อยนะค้ะ" นางพยาบาลสาวสวยเอ่ยขัดจังหวะการเถียงของทั้งคู่

 แล้วก็ต้องเสียงดังอีกครั้งเมื่อทั้งคู่ได้ยินประโยคที่นางพยาบาลพูดว่า 'ขอดิชั้นตรวจร่างกายแฟนคุณหน่อย

นะค้ะ' แฟน แฟน แฟน งั้นหรออ!!!

"เค้าไม่ใช่แฟนของชั้นนะค้ะ/ครับ!!!!!" (พร้อมเพรียงกันดีมาก)

O_o <<< สีหน้านางพยาบาลสาวสวย

=*=<<<สีหน้าของแก้วและชายหนุ่มคนนั้น

มาแล้วคร้าบกับตอนที่2 ที่รู้สึกจะงงๆนิดหน่อย 55555 

ยังไงก็ติ ด่า แนะนำมาได้เลยนะคร้าาา ^ ^