Magic of love คาถาใจเสกนายให้มารักกัน

เมื่อวานหลังจากที่ฉันเข้าเรียนไปได้แค่หนึ่งวันก็ได้เพื่อนใหม่เยอะแยะมากมายเลยล่ะ ^O^

และผู้ชายที่นั่งข้างๆฉันน่ะชื่อโทโมะ *0* แบบว่าเขานิสัยดีมากเลยแหละ

ฉันจะต้องรีบไปเล่าให้ยัยแจมฟังซะแล้ว > <

ก๊อก ก๊อก ~!

เสียงฉันเคาะประตูหน้าห้องพักยัยแจม ผ่านไปสามนาทีแล้วยัยนี่ยังไม่เปิดซะที =-= ฉันถือวิสาสะเปิดไปเลยแล้วกันเนอะ ._.

แกร๊ก!

แฮะๆ ประตูไม่ได้ล๊อกซะด้วยสิ ^^; เมื่อฉันเปิดเข้ามาในห้องก็พบกับสภาพยัยแจมกำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง -_____-+++

“แจมที่รักตื่นได้แล้วโว้ยยย ! -0-+”

“แปปนึง อีกห้านาที”

“ไม่ได้โว้ย ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ -____-+”

“อย่าบ่นได้มั้ยป้า แจมจะนอน!” ปะ...ป้า! งั้นหรอ =[]=? ยัยบ้า! ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย =.,=

“ใครป้าแกมิทราบ ตื่นเดี่ยวนี้ ! –[]-;”

“รำคาญจริงโว้ย! ไปไกลๆเลยไป๊!” แกกล้าไล่ฉันหรอแจม >O< ในเมื่อแกไม่ตื่นฉันคงต้องได้เวทย์มนต์แล้วล่ะ ~ ‘ ‘- ฉันค่อยๆหยิบไม้คาถาในกระเป๋าแล้วร่ายเวทย์มนต์ว่า ...

“อากัวเมนตี ~ ”

ฟึ่บ!

เพียงไม่กี่วินาทีก็มีน้ำไหลออกมาจากไม้คาถาของฉันน้ำที่ไหลออกมาพุ่งไปที่หน้าของยัยแจมเต็มๆ =-=

“กรี๊ดดดดด ~! ฮือออๆ นี่อะไรเนี่ยป้าที่ไหนมาเล่นสงการนต์แถวนี้ฟระ ! > <*”

ยัยแจมชักดิ้นชักงออยู่บนเตียง ยัยนี่มันยังไม่เลิกหาว่าฉันเป็นป้าอีกอ่ะ T^T

“ฉันเองโว้ย ไม่ใช่ป้าที่ไหน และอีกตั้งหลายเดือนกว่าจะถึงสงการนต์ไอบ้า -0- ”

“อะไรของแกแก้ว ฉันกะจะได้นอนอย่างมีความสุขแกนี่มันมารพจนจริงๆเลยว่ะ -_____-;;” แจมมองฉันด้วยสายตาอาฆาต

“แกนัดฉันไว้ตอนเที่ยงนะแต่นี่มันจะบ่ายโมงอยู่แล้ว เราจะไปกินข้าวกันไม่ใช่หรอ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้แกฟังเยอะแยะเลยแหละ >[]<” ฉันพูดอย่างกระดี๊กระด้า

“เออๆ รอฉันอาบน้ำแปปนึงล่ะกัน” แจมพูดและเดินถือผ้าเช็ดตัวเขาห้องน้ำไป

“นานมากเลยว่ะ -______-+++” ฉันบ่นแจมที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดที่แสนจะสวยไฮโซ ก็แค่ไปกินข้าว ยัยนี่เวอร์เกินบรรยายจริงๆ =[]=

“ก็คนมันสวยก็ต้องนานเป็นธรรมดา ^[++++]^” แจมพูดพร้อมกับหวีผมที่หน้ากระจก

“แกฝากเอากล่องนั้นไปทิ้งหน่อยสิ._.” แจมพูดและชี้ไปที่กล่องกระดาษที่วางอยู่หน้าห้อง

“อืมแปป” ฉันหยิบไม้คาถาออกมาจากกระเป๋าแล้วร่ายมนต์...

“บอมบาด้า ~”

ฟึ่บ!

เพียงเสี้ยววินาทีกล่องพวกนั้นก็กลายเป็นผุยผงเล็กในทันที

“ไปกันเถอะ ~ ^-^” ฉันลากมือยัยแจมออกมาจากห้อง

Don’t say you love me ~

ขณะที่ฉันกับแจมกำลังเดินลงมาจากห้องพัก เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น

‘โทโมะ’

กรี๊ดดดดดดด ~! เขาโทรมาหาฉันด้วยล่ะ >O<

“ฮัลโหล สะ...สวัสดีค่ะ -/-” ฉันพูดอย่างเขินๆ .///.

[วันนี้เธอว่างมั้ย ?] ถามแบบนี้เขาจะชวนฉันไปไหนรึเปล่านะ >//<

“ว่าง!”

[งั้นมาเจอฉันที่ห้าง Magicfantasy นะ]

พอเขาพูดจบก็วางสายไปเลย เมื่อกี้ฉันดันพูดไปว่าว่างทั้งๆที่ตอนนี้กำลังจะไปกินข้าวกับยัยแจมแท้ๆ =___=; เอาไงดีล่ะเนี่ยะ ~

“แจม! ฉันไปกินข้าวกับแกไม่ได้แล้วว่ะ”

“อะไรอีกอ่ะ แกนี่ตลอดเลย -3-” แจมเบ้ปากใส่ฉัน

“คือ...ฉันมีธุระอ่ะ ไปก่อนนะ บ๊ายบายๆ!” พอฉันพูดจบก็รีบวิ่งมาที่ห้างตามที่โทโมะนัดไว้เลย แจมต้องด่าฉันอยู่แน่ๆ =-= ขอโทษนะเพื่อน T^T

“ขอโทษที่มาช้านะ ‘ ‘-” ฉันพูดกับโทโมะเมื่อเห็นว่าเขามายืนรอก่อนแล้ว

“เข้าไปข้างในดีกว่า เธอมีชุดใส่ไปงานของโรงเรียนรึยัง” ระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปในห้างเขาก็หันมาถามฉัน เอ่อ .... งานอะไรว่ะ ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ T_T

“งานอะไรหรอ ? =-=”

“เธอไปอยู่หลุมไหนมาแก้ว -__-” เขาพูดประชดประชันฉัน T^T

“ก็ฉันไม่รู้นี่ งานอะไรหรอ ? *0*”

“งานฮาโลวีน ในวันพรุ่งนี้ไงล่ะ โรงเรียนจะจัดขึ้นในวันศุกร์” อ่อ ... วันศุกร์ O_o ก้พรุ่งนี้แล้วล่ะสิ ! ฉันยังไม่มีชุดไปงานบ้าบออะไรนั่นเลยอ่ะ TOT

“ฉันยังไม่มีชุดเลย ไม่รู้จะแต่งตัวเป็นอะไร ._.”

“แม่มดไงล่ะ ;)” เขาพูดและยิ้มให้ฉัน

“คือว่า ... ตอนนี้ฉันก็เป็นแม่มดอยู่แล้วนะ =___=”

“งั้นเมดูซ่าดีมั้ย เธอดูเหมือนเมดูซ่าดีนี่ ;)” เขาว่าฉันน่ากลัวงั้นหรอ ? T^T ไม่จริงหรอกฉันออกจะน่ารักน่าหยิก > <

“เหมือนตรงไหน นายมั่วแล้วล่ะ -____-”

“ไม่มั่ว ตกลงว่าเมดูซ่านี่แหละเหมาะแล้ว ~” พอเขาพูดใส่ร้ายฉันเสร็จปุ๊บเขาก็เดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าทันทีเลย อย่างฉันต้องซินโดเลล่าต่างหากถึงจะเหมาะ *0*

--------------------------------------------------------------

ฮิ้ววววว ~ สวัสดีครับผม -///- มาอัพตอนที่สองแล้ววว ^O^

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายของแพรวครับผม :) Muah ~