PLOT. แผนการร้ายก่อการรัก

 
Chater1.
แฟนของฉัน เขาแอบนอกใจ
 
-----------------------
 
           'หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ...ตู๊ดๆๆ'

           ปิดเครื่องอีกแล้วงั้นเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย! >.<*
 
"อีตาโทโมะปิดเครื่องอีกแล้วล่ะสิ" เสียงของยัยเฟย์ดังขึ้นอย่างรู้ทัน พลางส่งสายตาหน่ายๆ มาให้ฉัน
 
"เฮ้อ~" ฉันไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่นั่งถอนหายใจออกมาเบาๆ โทโมะหรือแฟนของฉันเองแหละค่ะ ช่วงนี้เขาปิดเครื่องบ่อยมากนั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิด ถึงแม้เขาจะบอกว่ามีเรื่องที่จะต้องสะสางก็เถอะ
 
          แฟนของฉันเป็นผู้ที่มีอิทธิผลมากที่สดในโรงเรียนมัธยมเทเรซิส ก็เลยมีเรื่องกับนักเรียนต่างโรงเรียนเป็นประจำ ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุผลกลใด รู้แค่เพียงว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระของพวกไร้สมอง ที่ดีแต่ใช้กำลังเท่านั้นเอง <- - - - นี่ฉันกำลังว่าแฟนตัวเองอยู่นะเนี่ย =_=;
 
"มัวแต่นั่งถอนหายใจอยู่ได้" เฟย์พูดพลางยัดพิซซ่าชิ้นที่ห้าเข้าปาก รี่เธอจะกินเก่งไปถึงไหนกันย่ะ อ่อ! ใข่สิฉันเป็นคนจ่ายเงินหนิ "แบบนี้นะ มันต้องมีคนอื่น ชัวร์!"
 
          ส่วนยัยนี่ชื่อ เฟย์ เป็นเพื่อนักของฉันตั้แต่สมัยมัธยมต้น เราชอบไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ จนพวกนักเรียนหาว่าเราเป็นคู่เลสเบี้ยน เฮ้อ~ ช่วงหน้าเศร้าอะไรเช่นนี้ เฟย์ก็จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สวยๆ แต่นิสัยห้าวๆ(แอบเซ็กซี่) จึงทำให้ผู้แอบกริ๊ดอยู่เหมือนกัน ก็เลยทำให้มันเป็นที่หมั่นไส้ของพวกผู้ชาย
 
"แกอย่ามาพูดมั่วๆ นะ!" ฉันบอกกับเฟย์อย่าไม่พอใจ จู่ๆ มาหาว่าแฟนฉันไปมีคนอื่นได้ไงกัน แต่ถ้าดูช่วงนี้ก็ไม่แน่นะ หลังๆมานี้โทโมะท่าทางแปลกๆ ฉันชวนไปไหนก็ปฏิเสธ ฉันโทร.ไปเขาก็ไม่รับหรือไม่ก็บอกว่าไม่ว่าง หนักสุดก็ปิดเครื่องหายตัวเงียบไปสามวัน นี่หรือว่าเขาจะมีคนอื่นจริงๆ
 
"ไม่พูดก็ไ้ยะ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ" แล้วเฟย์ก็ยัยพิซซ่าชิ้นที่หกเข้าทางปาก(อีกครั้ง) ฉันกินแค่วามชิ้นก็จะอิ่มตาย(ห่า)อยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลามานั่งคิดเรื่องพิซซ่า ที่ต้องคิดคือเรื่องของโทโมะต่างหาก "อูยย~ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะชัดไม่ไหวแล้ว"
 
"ตามสบายย่ะ"
 
          กินเยอะก็แบบนี้แหละ สมน้ำหน้า :P!
 
          หลังจากที่เฟย์เดินไปเข้าห้องน้ำ ฉันก็กดโทร.ออกหาโทโมะหลายครั้งต่อหลายครั้ง แต่ผลก็ยังคงเหมือนเดิมคือ...เขาปิดเครื่อง T^T'
 
Rrrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr~
 
          เสียงมือถือฉันดังขึ้น เอิ่ม...เบอร์ไม่คุ้นเลยแฮะ!
 
"ฮัลโหล"
 
(ฮัลโหล แก้วนี่โทโมะเองนะ)
 
          เสียงจากปลายสายนั้นทำให้ฉันต้องเบิกตากว้าง
 
"โทโมะ! นายอยู่ไหนน่ะ ทำไมต้องปิดเครื่อง"
 
(ก็บอกแล้วไงว่ามีเรื่องต้องสะสาง แล้วนี่แก้วอยู่ไหนอะ)
 
"แก้วอยู่ร้ายพิซซ่ากับเฟย์น่ะ แล้วนี่โทดมะจะมาหาแก้วหรือเปล่า"
 
          เอบหวังลึกๆ ว่าเขาจะมา แต่ก็คิดอยู่ว่าเขาจะปฏิเสธ
 
(วันนี้ดหรอ โทโมะเหนื่อยอะแก้ว เพิ่งจัดการพวกนาเซย์เสร็จเมื่อกี้เอง ว่าจะกลับไปนอนที่ห้องอะ)
 
"เหรอ ...ถ้าไม่จำเป็นก็อย่ามีเรื่องเลยนะโทโมะ แก้วเป็นห่วง" ฉันบอกอย่างเป็นห่วง แหมผิดหวังเล็กน้อย
 
(แก้วก็รู้หนิ ว่าโทโมะไม่ชอบให้ใครมาหยาม)
 
"แก้วรู้...แล้วจะให้แก้วไปหามั้ย"
 
(ไม่ได้นะ!!)
 
          ทำไม...ต้องเสียงดัง ??
 
"..."
 
(คือ...โทโมะยังเคลียร์กับพวกมันไม่เสร็จน่ะ โทโมะเป็นห่วงแก้วนะ ถ้าเกิดพวกมันทำร้ายคนที่โทโมะรัก แล้วโทโมะนจะทำยังไงล่ะ)
 
"อือ...แก้วเข้าใจ"
 
(งั้นแค่นี้ก่อนนะแก้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้โทโมะค่อยโทรหาใหม่นะ)
 
"เดี๋ยวๆ แล้วนี่เบอร์ใครน่ะ"
 
(เบอร์เพื่อน แก้วไม่ต้องโทร.กลับเบอร์นี้นะ)
 
"อื้ม"
 
(งั้นแค่นี้ก่อนนะแก้ว)
 
"จ้ะ"
 
          จบประโยคโทโมะก็วางสายไป ฉันจึงนั่งถอนหายใจอีกครั้ง แถมยังคิดมากกว่าเดิมอีกด้วยและด้วยความสงสัยสุดขีด ฉันจึงนั่งติดเก้าอี้ไม่ได้อีกแล้ว!
 
"พี่คะ! เช็คบิลค่ะ"
 
------------------------------
 
@ แมนชั่นแห่งหนึ่ง
 
"ถ้าไม่มีคนอื่นฉันฆ่าแกแน่ไอ้แก้ว คนกำลังปลดทุกข์ิยู่ดีๆ แท้ๆ" เฟย์โวยวายใหญ่ เพราะฉันไม่ฉุดกระชากมันออกมาจากห้องน้ำ นี่ถ้าแกไม่พูดให้ฉันคิดมาก แกก็จะไม่โดนลากออกมาแบบนี้หรอกย่ะ! <- - - - คิดมาเองโทษเพื่อนซะงั้น
 
          ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่ในสวนสาธรณะใกล้ๆ กับแมนชั่นที่โทโมะเช่าห้องอยู่ จากตรงที่ฉันกับเฟย์นั่ง สามารถมองเห็นทั้งทางเข้าแมนชั่นและรัเบียงห้องของโทโมะได้พอดิบพอดี มาแอบดูคนอื่นแบบนี้เหมือนพวกโรคจิตเลยแฮะ แต่นี่แฟนของฉันและฉันต้องรู้ให้ได้ ว่าเขาแอบมีคนอื่นอย่างที่ฉันคิดจริงๆ หรือเปล่า
 
"แกคิดจริงๆ เหรอว่าโทโมะจะพาผู้หญิงคนอื่นมาที่แมนชั่นอ่ะ" เฟย์ถามขึ้น
 
"ไม่รู้สิ"
 
"ช่างเถอะๆ แต่ตอนนี้ฉันเริ่มไม่ดีอีกแล้ว แถวนี้มีห้องน้ำมั้ยวะเนี่ย" สมน้ำหน้ารอบสองค่ะ ^[++]^
 
"มีปั๊มอยุ่หน้าซอยอ่ะ"
 
"งั้นเดี๋ยวมานะ"
 
          น่าสงสารวะ ฉันไม่น่าแกมาด้วยเลยจริงๆ บาปมากมั้ยเนี่ยเืพื่อนรักกำลังปลดทุกข์ แต่ฉันดันไปเพิ่มทุกข์ให้มันซะนี่สิ ดูสิ! มันต้องรันทดรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเลยอ่ะ T^T;
 
          หนึ่งทุ่มสองนาทีแล้วก็ยังไม่มีวี่แววของโทโมะ ไฟที่ห้องยังไม่เปิดหรือว่า...เขาหลับอยู่นะ หรือไม่ก้ยังไม่กลับมาแต่ถ้ายังไม่กลับแสดงว่าเขาโกหก!
 
Rrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrr~
 
          เฟย์โทรมา ?
 
"นี่คุณเธอ อยู่ที่ไหนยะ หายไปตั้งชั่วโมงกว่าแล้วนะ"
 
(เฮ้อ~) ถอนหายใจทำไม!? (แก้ว มาหาที่ปั๊มหน่อยสิ)
 
"ทำไมอะ"
 
          อย่าบอกนะว่าแกทำส้วมตัน เลยต้องให้ฉันไปช่วยดูดส้วมอ่ะ อี๋~ ไม่เอาอ่ะ <- - - - คิดได้ไงเนี่ย =_=;
 
(มาเถอะน่า โทโมะเองก็อยู่นี่)
 
"โทโมะอยู่ที่ปั๊มเหรอ"
 
(อื้มม~เจอกันหน้าปั๊มนะ)
 
          ทันทีที่วางสายไป ฉันจึงรีบวิ่งไปที่ปั๊มทันที
 
 
          เฟย์ยืนอยู่ข้างหน้าปั๊ม ยัยนั่นสูบบุหรี่ด้วยล่ะ(ฉันเกลียด -[ ]-) เฟย์หันมามองฉันแล้วโยนบุหรี่ในมือทิ้งไป
 
"ไหนบอกว่าจะไม่สูบแล้วไง"
 
"ฉันว่าแกต้องร้องไห้แน่ๆ"
 
          ยังจะมาเปลี่ยนเรื่องอีกแน่ะ
 
"ทำไมฉันต้องร้องไห้"
 
"มาดูเองสิ"
 
          เฟย์เดินนำฉันเข้าไปในปั๊ม ฉันเดินตามไปด้วยหัวใจที่เต้นระทึกเพราะความกลัว เฟย์บอกว่าโทโมะอยู่ที่นี่ แล้วเมื่อกี้ยังบอกอีกว่า ฉันต้องร้องไห้แน่ๆ มันหมายความว่ายังไงกัน (?)
 
          แล้วแันก็เข้าใจในสิ่งที่เฟย์พูด เมื่อเฟย์พาฉันมาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านกาแฟที่อยุ่ข้างในปั๊ม ฉันมองเห็นผู้ชายที่คุ้นเคยกำลังนั่งหัวเราะผ่านทางหน้าต่างของร้านกับเพื่อนๆ ในกลุ่มซึ่งฉันเองก็รู้จัก แต่มีคนเดีเท่านั้นในหลุ่มนั้นที่ฉันไม่รู้จัก ก้คือผู้หญิงที่เขาโอบเอวอยู่ เขาคนนั้นที่โอบเอวคือแฟนฉันเอง
 
          โทโมะ...
 
          ฉันกำมือแน่นด้วยความโกรธและความเสียใจ อยากจะเข้าไปถามให้รู้เรื่องแต่ก็ยังอดทนดูต่อไป จะเข้าไปให้เขาขายหน้าน่ะเหรอ (?) ไม่มีทาง! ฉันต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้
 
"แก้ว...กลับกันเถอะ" เฟย์จับข้อมือของฉันแต่ฉันสะบัดออก รีบหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาโทโมะทันที น่าแปลกคราวนี้เปิดเครื่อง
 
          ฉันเห็นโทโมะหยิบมือถือขึ้นมาดู แล้วเขาก็เอาเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงตามเดิม
 
          เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์...
 
          และนั่นก็ทำให้น้ำใสๆ เอ่อล้นออกมาจากดวงตาของฉัน
 
          มันเจ็บ...เจ็บจนฉันหักห้ามใจไม่ให้ร้องไห้ไม่ได้
 
"แก้ว" เฟย์จับมือฉันอีกครั้ง ครางนี้ฉันไม่สะบัดมันออก แต่ยอมเดิมตามเฟย์ไปอย่างโดยดี ด้วยสภาพ...ร่างกายที่เจ็บช้ำและอ่อนแรง
 
          'โทโมะเป็นห่วงแก้วนะ ถ้าเกิดพวกมันมาทำร้ายคนที่โทโมะรัก แล้วโทโมะจะทำยังไงล่ะ'
 
          โทโมะ...นายนั่นแหละที่เป็นคนทำร้ายฉันเอง
 
-------------------------------
 
@ บ้านเฟย์
 
"เช็ดซะ" เฟย์ยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้กับฉัน ฉันรับมันมาแล้วเช็ดผมของตัวเองที่เปียกโชก ฉันคิดว่าจะไม่เจอเรื่องอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วนะ แต่ฝนเจ้ากรรมดันโปรบปรายลงมาราวกับจะซ้ำเติมฉันอย่างนั้นแหละ และนั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกแแย่ชะมัด! "คืนนี้ค้างที่นี้ก็ได้นะ"
 
"ฮึก...ฮือ..." ฉันเริ่มอ่อนแออีกครั้งแล้วสิ แค่ใครบางล่ะเห็นแฟนตัวเองกอดผู้หญิงคนอื่นแล้วจะไม่เสียใจน่ะ TOT
 
"เน่! อย่ามาร้องไห้นะ!!!"
 
          ยกเว้นยัยนี้ไว้คนนึงล่ะ ดุชะมัด!
 
"แง้ๆๆๆ...!!!"
 
"เฮ้อ~ ทุเรศลูกตา"
 
          นี่แกไม่คิดจะปลอบเพื่อนรักแกเลยหรือไงยะ
 
"ไม่เป็นฉันไม่เข้าใจหรือ ฮือๆๆ"
 
"ถึงจะเป็น ฉันก็ไม่มานั่งร้องไห้แบบแกหรอกนนะแก้ว"
 
"แกมันคนไร้หัวใจ!"
 
"อาจจะเป็นอย่างนั้น" เฟย์ลุกจากเตียงแล้วเดินมานั่งข้างหน้าฉัน (ฉันนั่งอยู่บนพื้น) "แต่ยังไงคนไม่มีหัวใจอย่างฉัน ก็ปลอบแกได้นะเว้ย" เฟย์ดึงฉันเข้าไปกอด เมื่อรู้สึกเหมือนมีที่พึงฉันจึงร้องไห้หนักกว่าเดิมและหนักขึ้นไปเรื้อยๆ
 
"ฮือๆ ฉันทำอะไรผิดว่ะแก"
 
"ไม่หรอก แกไม่ได้ทำอะไรผิด" เฟย์บอกพลางลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน
 
"แล้วทำไม...เขาถึงยังไปมีคนอื่นล่ะ ฮึก...ฮือ..."
 
"ตอบไม่ได้ เปลี่ยนคำถามได้มั้ย"
 
"ช่างเถอะ ขอบใจแกมากนะ ฮึก..."
 
"ไม่เป็นไร"
 
ปัง!!
 
          จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกโดยฝีมือของใครบางคน แต่ฉันไม่คิดที่จะหันไม่มองยังคงซบอกเพื่อนรักต่อไป
 
"พี่เฟย์!! เห็นอเล็กซานดร้ามั้นไม่รู้ว่ามัน...หา!!!! O_O~"
 
"ไอ้เด็กไร้มารยาท ไม่รู้จักเคาะประต฿" เฟย์พูดกับผู้ที่บุกรุกเข้ามาในห้องส่วนตัว
 
"โอ้มายก็อด!!! พ่อ!!!! พ่อ!!!! พี่เฟย์เอาผู้หญิงมากกกในห้อง!!!!"
 
          กริ๊ดดดดดด~!!! นั่นนายเป็นใครกันน่ะ พูดแบบนั้นฉันเสียหายนะยะ
 
          ฉันหยุดร้องไห้ทันทีแล้วหันไปมองเจ้าของคำพูดคำพูดนั้น เด็กหนุ่มผิวขาวเจ้าของเรือนผมสีดำ ใบหน้าคมคายช่างดูหล่อเหลายิ่งนัก กำลังแหกปากเรียกพ่อให้มาที่ห้องของเฟย์
 
          หล่อ...ทำไมไมดูปัญญาอ่อนจังวะ ?!
 
"ใครน่ะ" ฉันถามเฟย์ที่ทำหน้าเซ็งอย่างเห็นได้ชัด
 
"น้องชายฉันเอง เฟียส"
 
"พ่อ!!!!"
 
"ตะโกนดรัยกให้ตายพ่อก็ไม่เสด็จมาหรอก"
 
"อ้าว! พ่อไปไหนอ่ะ"
 
"ไปงานเลี้ยงรุ่นกับแม่ กลับเที่ยงคืนนู่น"
 
"โห! งี้พ่อก็อดเห็นเลย เสียดายแทนจริงๆ"
 
"นี่เพื่อนฉัน ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้ว สาวๆ เค้าจะคุยกัน"
 
          แกพูดคำนี้เป็นด้วยรึ สาวๆ เค้าจะคุยกัน คำพูดนี้ฟังดูขัดหูขัดตากับภาพลักษณ์สาวห้าวอย่างแกจริงๆ
 
"เออ! ถ้าเจ๊เห็นอเล็กซานดร้า เอาตัวไปส่งที่ห้องเฟียสด้วยละกัน"
 
          อเล็กซานดร้าเหรอ... ?มันคือตัวอะไรอะ!?
 
"มันหายไปไหนอ่ะ"
 
"อ้าว...ถ้ารู้แล้วจะมาถามเจ๊เรอะ!"
 
"เออ งั้นถ้าเจอจะเอาไปส่งให้ถึงเตียงเลยละกัน"
 
"แต๊งท์ มากเจ๊ งั้นไปก่อนนะ ไม่อยากอยู่รบกวรหรอก อิอิ" อิ...บ้านแกสิ!
 
          ทำไมต้องหัวเราะมีเลศนัยอย่างนั้นด้วย หรือน้องชายเฟย์คิดว่าฉันกับมันเป็นเลศเบี้ยน แหยะ! สาวน้อยหน้าตาสวยหวานใสอย่างฉันน่ะเหรอ จะชอบพวกที่มีดอกบัวคู่เหมือนกัน ต่อให้รู้ส่าผู้ชายทั้งแอบนอกใจเหมือนโทโมะก็ไม่มีทาง รับไม่ได้เด็ดขาดค่ะ >.<
 
ปัง!
 
"เฮ้ย! ปิดเบาๆ เหรอดิวะ เดี๋ยวประตูก็ปิดกันไม่ได้พอดี!!!"
 
"นี่แก"
 
"หือ?"
 
"อเล็กซานดร้า มันคือตัวอะไรเหรอ"
 
"อเล็กซานดร้าเหรอ อ๋อ! ตุ๊กตาน่ะ ไม่มีอะไรหรอกฮ่าๆๆ"
 
          ทำไมต้องหัวเราะ ทำเป็นปัญญาอ่อนเหมือนน้องชานแกไปได้
 
"แล้วนี่ทำใจได้แล้วเหรอ"
 
"ก็...นิดหน่อย"
 
"งั้นก็ทำใตให้ได้ แล้วะรุ่งนี้บอกเลิกมันซะ"
 
"ใครบอกว่าฉันจะเลิกกับโทโมะ"
 
"อะไรนะ! นี่แกเพี้ยนไปแล้วเหรอ ผู้ชายแบบนั้นจะคบอยู่อีกทำไม"
 
"ก็เพราะโทโมะเป็นผู้ชายน่ะสิ ฉันถึงไม่กล้าเลิกกับเขา ฉัน... จะเอาคืน"
 
"โทษทีที่คิดว่าแกเพี้ยน ทั้งๆที่ความจริงแกบ้าไปแล้ว" ขอบคุณ(_ _)
 
"ก็ดูเขาทำกับฉันสิ ปากบอกว่ารักแต่เขากับมีคนอื่น คอยดูนะ ฉันไม่ยอมถูกหัวเราะเยาะอยู่ฝ่ายเดียวแน่"
 
"แล้วแกจะทำยังไง"
 
"ฉันจะนอกใจเขาเหมือนกัน!"
 
"ตลกละ"
 
"ฉันพูดจริงๆ นะแก แต่..." ฉันส่งสายตาวิงวอนไปให้เฟย์ และดูเหมือนมันจะเข้าใจไ้อย่างรวดเร็ว
 
"จะให้ฉันช่วยใช่มั้นล่ะ"
 
"ก็ใช่"
 
"จะให้ฉันทำอะไรล่ะ"
 
"ไปขอร้องเขื่อนให้หน่อยสิ"
 
          เขื่อนคือเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ของเฟย์ค่ะ
 
"หา!!! ทำไมต้องเขื่อน"
 
          ขอแค่นี้ทำเป็นตกใจ หวงล่ะสิ หึๆ
 
"ฉันไม่เอาแกมาเล่นบทชู้รักของฉันหรอกน่า"
 
"เพื่อนเว้นย ไม่ใช่แฟน"
 
          ตอบแบบดาราเลยนะยะ
 
"จะให้ฉันขอร้องอะไรมันอะ"
 
"หาผู้ชายให้ฉันหน่อย!!"
 
-------------------------------------------------------------
สวัสดีจ้ะ ^[++]^ บ๊ายบาย~ 
 
นิยายเรื่องที่สามมาอีกแล้ว *เบื่อจริงๆ*
ง่ะ ? ไม่มีอะไรฝากเลย
 
งั้นแค่นี้แหละไปก่อนล่ะ จั๊วบั๊วะๆ
 
DATE : 2012-12-15
Time : 19:55 P.M.