ยัยน่ารัก กับรักเเรกพบ

        ณ บรรยากาศภายในงานเลี้ยง
 
        ผู้คนมากมายต่างมาร่วมเเสดงความยินดีกับคุณหญิงพิชชาภัช จิระคุณ ซึ่งล้วนเป็นคนไฮโซมีระดับทั้งนั้น
 
เเสง สี เสียงในงานนี้ดูสมบูรณ์ เนื่องจากเจ้าภาพงานนี้อยากจะเปิดตัวลูกชายตนเองอย่างยิ่งใหญ่ สมเกียรติ์ให้สมกับ
 
ที่เป็นทายาทสืบสกุล จิระคุณ เขาได้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มที่เพอร์เฟ็กต์ที่สุดในเวลานี้เลยก็ว่าได้ 
 
       .
 
       .
       
        .
 
       เสียงคลื่นทะเลอันสงบถูกกลบด้วยเสียงดนตรีเพราะๆงานในงาน หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ริมทะเล
 
เธอไม่อยากจะคิดเลย ต่อจากวันนี้เป็นต้นไปชีวิตเธอจะอยู่อย่างสงบไม่ได้อีกเเล้วสินะ ทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้
 
ได้นะ หรือโชคชะตากำหนด พรหมลิขิต ได้นำพาฉันมาเจอกับเขารึไง เป็นไปได้ใช่ไหม 
 
        "คุณฟางคะ ป้าว่ากลับเข้าไปในงานเถอะค่ะ"คุณป้าคนนั้นเดินตามฉันออกมา เธอดูท่าทางใจดี ฉันลองขอ
 
ให้เธอช่วยดีมั้ยนะ
 
       "เอ่อ...ป้าดาคะ ฟางกลัวค่ะ เขาจะทำอะไรฟางรึป่าวคะ เขาพาฟางมาที่นี่ทำไม เเล้ว..."
 
       "ถ้าเธออยากรู้มากขนาดนั้น ฉันจะบอกเธอเอง"
 
       ฉันยังไม่หมดข้อข้องใจที่จะถามเลย เเต่มันถามต่อไม่ได้เเล้ว 
 
       "นะ นาย !!" 
 
       "ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพราะ...ฉันรักเธอ...!!!" 
 
       "เฮ้ย !!!!!!!!!" ฉันโดนเเอ็ตเเท็ก น็อคเอาท์ ! 
 
       "เราไม่มีเวลาเเล้วสาวน้อย ไปกับฉันก่อน" เขาบอกอย่างเร่งรีบ ฉันก็ได้เเต่เดินตามเขาไปตามเเรงที่เขา
 
ดึงฉันอยู่ 
 
       "ขอเชิญคุณภาณุ จิระคุณ บนเวทีได้เลยครับ ^^!!"
 
       "เฮ้อ...ทันพอดีสินะ" ฉันได้ยินเขาถอนหายใจเเละบ่นพึมพัมเบาๆ เเละเขาก็ยังลากฉันขึ้นไปบนเวทีกับเขา
 
อีกด้วย
 
       "O[]O!!"สีหน้าของฉันในขณะนี้ ไม่ต่างจากเเม่ของเขาเลย ฉันรู้ได้ไงหรอว่าเเม่ ก็ดูหน้าตาก็ออกเเล้ว
 
เหมือนกันอย่างกะเเกะ นี่มันเเย่กว่าที่ฉันคิดซะอีกนะ
 
       "ว้าว...คุณป๊อปปี้ครับ พาสาวน้อยที่ไหนมาด้วยครับเนี่ย ท่าทางน่ารักจังเลยนะครับ"MC เเซวเราสองคน
 
ป๊อปปี้เเสดงอาการยิ้มเขินๆ บ้าเหรอ! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานะ
 
       "เเม่ของลูกหน่ะครับ" เขาตอบ MC ด้วยรอยยิ้ม เเละหันมามองหน้าฉัน ไม่พอค่ะ โอบไหล่ฉันอีกต่างหาก
 
       คุณเเม่ของป๊อปปี้หันมาทางนี้อย่างรวดเร็ว เเถมยังถลึงตาใส่ฉันไม่หยุดอีก เเย่เเล้วยัยฟาง 
 
       "มีข่าวดีเมื่อไหร่อย่าลืมบอกผมนะครับ :)"
 
       "เเน่นอนครับ อิอิ ;)" เขายิ้มเจ้าเล่ห์ให้MC เเละเหลือบตาไปมองเเม่ของเขา ฉันเเอบเห็นนะ เขายักคิ้วข้าว
 
เดียวให้เเม่เขาด้วยอ่ะ
 
       ยิ่งยืนอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่ ขาฉันก็เริ่มสั่น พั่บๆๆ เเละตัวฉันก็เริ่มสั่น ฉันมายืนฟังเขาเเละเเม่ของเขาเล่น
 
สงครามประสาทกันทำไมไม่รู้ ขออนุญาตลงไปก่อนเพราะปวดชิ้งฉ่องได้มั้ย T--T
 
 
       "งั้นผมขอตัวเเค่นี้นะครับ ขอบคุณเเขกทุกคนที่มาร่วมเเสดงความยินดีนะครับ^^" สวรรค์ !! >< 
 
       เขาประคองฉันลงเวทีอย่างนิ่มนวล หวังว่าเขาคงจะรู้ด้วยนะ ว่าฉันอึดอัดขนาดไหนหน่ะ สายตาผู้คนที่มอง
 
ฉันนั้นมันเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งดีใจด้วย ทั้งสงสัยด้วย เเละเหยียดหยามด้วย...
 
       "ฟางขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"
 
       "เดี๋ยว...น้องฟาง อย่าเพิ่งไป!"
 
       "ตาป๊อป !!!"เขาพยายามเรียกรั้งฉันเอาไว้เเล้ว เเต่ถูกเเม่ของเขาเรียกเขาไว้อีกทีหนึ่ง
 
__________________________________________________________________
มาเเล้วค่าาาา >< วันนี้อารมณ์ดี อัพอีกตอนเลย ถึงจะไม่มีคนเม้น ฮือๆ T^T ตอนนี้มิ้นต์เศร้ากว่านางเอกอีกค่ะ
 
น้องฟางควรจะดีใจไม่ใช่หรอ ที่จะได้เป็นเเม่ของลูกของพี่ป๊อปอ่ะ -_- เเต่ความรู้สึกผู้หญิงอ่ะเนอะ เข้าใจ
 
ยากค่ะ 5555555555 เม้นต์ + โหวต กันบ้างนะคะ