ยัยน่ารัก กับรักเเรกพบ

        ณ บรรยากาศภายในงานเลี้ยง

        ผู้คนมากมายต่างมาร่วมเเสดงความยินดีกับคุณหญิงพิชชาภัช จิระคุณ ซึ่งล้วนเป็นคนไฮโซมีระดับทั้งนั้น

เเสง สี เสียงในงานนี้ดูสมบูรณ์ เนื่องจากเจ้าภาพงานนี้อยากจะเปิดตัวลูกชายตนเองอย่างยิ่งใหญ่ สมเกียรติ์ให้สมกับ

ที่เป็นทายาทสืบสกุล จิระคุณ เขาได้ขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มที่เพอร์เฟ็กต์ที่สุดในเวลานี้เลยก็ว่าได้ 

       .

       .

        .

       เสียงคลื่นทะเลอันสงบถูกกลบด้วยเสียงดนตรีเพราะๆงานในงาน หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ริมทะเล

เธอไม่อยากจะคิดเลย ต่อจากวันนี้เป็นต้นไปชีวิตเธอจะอยู่อย่างสงบไม่ได้อีกเเล้วสินะ ทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้

ได้นะ หรือโชคชะตากำหนด พรหมลิขิต ได้นำพาฉันมาเจอกับเขารึไง เป็นไปได้ใช่ไหม 

        "คุณฟางคะ ป้าว่ากลับเข้าไปในงานเถอะค่ะ"คุณป้าคนนั้นเดินตามฉันออกมา เธอดูท่าทางใจดี ฉันลองขอ

ให้เธอช่วยดีมั้ยนะ

       "เอ่อ...ป้าดาคะ ฟางกลัวค่ะ เขาจะทำอะไรฟางรึป่าวคะ เขาพาฟางมาที่นี่ทำไม เเล้ว..."

       "ถ้าเธออยากรู้มากขนาดนั้น ฉันจะบอกเธอเอง"

       ฉันยังไม่หมดข้อข้องใจที่จะถามเลย เเต่มันถามต่อไม่ได้เเล้ว 

       "นะ นาย !!" 

       "ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพราะ...ฉันรักเธอ...!!!" 

       "เฮ้ย !!!!!!!!!" ฉันโดนเเอ็ตเเท็ก น็อคเอาท์ ! 

       "เราไม่มีเวลาเเล้วสาวน้อย ไปกับฉันก่อน" เขาบอกอย่างเร่งรีบ ฉันก็ได้เเต่เดินตามเขาไปตามเเรงที่เขา

ดึงฉันอยู่ 

       "ขอเชิญคุณภาณุ จิระคุณ บนเวทีได้เลยครับ ^^!!"

       "เฮ้อ...ทันพอดีสินะ" ฉันได้ยินเขาถอนหายใจเเละบ่นพึมพัมเบาๆ เเละเขาก็ยังลากฉันขึ้นไปบนเวทีกับเขา

อีกด้วย

       "O[]O!!"สีหน้าของฉันในขณะนี้ ไม่ต่างจากเเม่ของเขาเลย ฉันรู้ได้ไงหรอว่าเเม่ ก็ดูหน้าตาก็ออกเเล้ว

เหมือนกันอย่างกะเเกะ นี่มันเเย่กว่าที่ฉันคิดซะอีกนะ

       "ว้าว...คุณป๊อปปี้ครับ พาสาวน้อยที่ไหนมาด้วยครับเนี่ย ท่าทางน่ารักจังเลยนะครับ"MC เเซวเราสองคน

ป๊อปปี้เเสดงอาการยิ้มเขินๆ บ้าเหรอ! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขานะ

       "เเม่ของลูกหน่ะครับ" เขาตอบ MC ด้วยรอยยิ้ม เเละหันมามองหน้าฉัน ไม่พอค่ะ โอบไหล่ฉันอีกต่างหาก

       คุณเเม่ของป๊อปปี้หันมาทางนี้อย่างรวดเร็ว เเถมยังถลึงตาใส่ฉันไม่หยุดอีก เเย่เเล้วยัยฟาง 

       "มีข่าวดีเมื่อไหร่อย่าลืมบอกผมนะครับ :)"

       "เเน่นอนครับ อิอิ ;)" เขายิ้มเจ้าเล่ห์ให้MC เเละเหลือบตาไปมองเเม่ของเขา ฉันเเอบเห็นนะ เขายักคิ้วข้าว

เดียวให้เเม่เขาด้วยอ่ะ

       ยิ่งยืนอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่ ขาฉันก็เริ่มสั่น พั่บๆๆ เเละตัวฉันก็เริ่มสั่น ฉันมายืนฟังเขาเเละเเม่ของเขาเล่น

สงครามประสาทกันทำไมไม่รู้ ขออนุญาตลงไปก่อนเพราะปวดชิ้งฉ่องได้มั้ย T--T

       "งั้นผมขอตัวเเค่นี้นะครับ ขอบคุณเเขกทุกคนที่มาร่วมเเสดงความยินดีนะครับ^^" สวรรค์ !! >< 

       เขาประคองฉันลงเวทีอย่างนิ่มนวล หวังว่าเขาคงจะรู้ด้วยนะ ว่าฉันอึดอัดขนาดไหนหน่ะ สายตาผู้คนที่มอง

ฉันนั้นมันเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งดีใจด้วย ทั้งสงสัยด้วย เเละเหยียดหยามด้วย...

       "ฟางขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

       "เดี๋ยว...น้องฟาง อย่าเพิ่งไป!"

       "ตาป๊อป !!!"เขาพยายามเรียกรั้งฉันเอาไว้เเล้ว เเต่ถูกเเม่ของเขาเรียกเขาไว้อีกทีหนึ่ง

__________________________________________________________________

มาเเล้วค่าาาา >< วันนี้อารมณ์ดี อัพอีกตอนเลย ถึงจะไม่มีคนเม้น ฮือๆ T^T ตอนนี้มิ้นต์เศร้ากว่านางเอกอีกค่ะ

น้องฟางควรจะดีใจไม่ใช่หรอ ที่จะได้เป็นเเม่ของลูกของพี่ป๊อปอ่ะ -_- เเต่ความรู้สึกผู้หญิงอ่ะเนอะ เข้าใจ

ยากค่ะ 5555555555 เม้นต์ + โหวต กันบ้างนะคะ