My Brother แผนการรักของพี่ชายเจ้าเล่ห์
9.3
nonggap
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 3
หลังจากที่ฉันเดินเงียบมาตลอดทาง ฉันก็เริ่มบ่น จะไม่ให้บ่นได้ไง พี่โทโมะเล่นจับมือฉันไม่ปล่อยเลยอ่ะ - -*
“พี่โทโมะ ปล่อยมือแก้วได้แล้ว แก้วเดินเองได้”
“อือๆ”
“พี่โทโมะ พี่จะกลับไปหายัยนั่นรึเปล่า”
“ทำไม?”
“ก็แก้วไม่ชอบยัยนั่นนิ ถ้าพี่โทโมะกลับไปคบกับยัยนั่นอีกแก้วไม่ยอมนะ”
ใช่! ฉันไม่ยอมจริงๆ ด้วย ฉันอยากได้พี่สะใภ้ที่ใจดีแบบพี่ฟาง ไม่ใช่นางมารร้ายแบบยัยป้าแมงหวี่นั่น - -
“หึ หึ หวงฉันรึไง”
“ก็หวงนะสิ ถามได้”
“หืม จริงเหรอ”
^^
“กะ...ก็แก้วเป็นน้องพี่โทโมะ แก้วก็ต้องหวงพี่โทโมะสิ ก็แก้วไม่อยากได้พี่สะใภ้แบบนั้นนิ แก้วจะเก็บพี่โทโมะไว้ให้พี่ฟาง”
กรี๊ด พี่โทโมะอ่ะ เอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไมก็ไม่รู้ >///< เขินจนพูดรัวไปหมด
“ฮ่ะ ฮ่า ปฎิเสธจนลิ้นพันเลยน่ะ ฉันนะไม่ได้คิดอะไรกับใครทั้งนั้นนอกจาก...”
“โห้ พี่โทโมะ สร้อยเส้นนั้นสวยมาเลยอ่ะ เหมาะกับพี่โทโมะมากเลย เราเข้าไปดูกันนะ”
ขอโทษน่ะ พี่โทโมะ T^T ที่พูดแทรกขึ้นมา แต่ถ้าฉันไม่พูดแทรกขึ้นมามีหวังหน้าฉันต้องแดงเป็นลูกมะเขือเทศจนอายประชาชีแน่ -///-
“ตามมาเร็วๆ สิ พี่โทโมะ”
ยัยตัวแสบเอ่ย ไม่ฟังกันบ้างเลย - -
เมื่อฉันและพี่โทโมะเดินมาถึงร้าน ฉันก็เจอสร้อยที่เห็นเมื่อกี้อยู่ในตู้โชว์สร้อย
“ขอดูเส้นนี้ค่ะ”
ฉันรีบเรียกพนังงานมาทันที เพื่อให้หยิบสร้อยที่ฉันต้องการจะดู สร้อยที่ฉันจะดูนั่นเป็นสร้อยเรียบๆ ไม่มีลาย แต่ดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนของที่น่าเก็บรักษา
“พี่โทโมะจะเอามั้ย แก้วซื้อให้”
“ไม่เอาหรอก ฉันเป็นผู้ชายจะให้ผู้หญิงซื้อของให้ได้ไง”
หลังจากที่คิดอยู่นาน ว่าจะทำไงให้พี่โทโมะยอมให้ฉันซื้อสร้อยเส้นนี้ให้ แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นสร้อยอีกเส้นที่น่ารักมาก *-*
“งั้น อือ~ ขอดูอันนี้ด้วยค่ะ”
“เธอทำไรน่ะ สร้อยรูปดาวไม่เหมาะกับฉันเลยนะ”
“ใครบอกว่าเหมาะกับพี่โทโมะล่ะ แก้วจะซื้อสร้อยรูปสี่เหลี่ยมนี่ให้พี่โทโมะ แต่พี่โทโมะก็ไม่ยอมให้แก้วซื้อให้ แก้วเลยจะให้พี่โทโมะซื้อสร้อยรูปดาวให้แก้ว แล้วแก้วก็จะซื้อสร้อยรูปสี่เหลี่ยมให้พี่โทโมะ แลกกันไงแบบนี้ดีป่ะ”
ฮ่า ฮ่า ฉันนี่ฉลาดจริงๆ เลย ^-^
“แต่เธอก็มีสร้อยอยู่แล้วนิ”
แป่ว =_=a
“เอ่อ...จริงด้วยลืมไปซะสนิทเลย แล้วที่นี้จะเอายังไงเนี่ย”
เมื่อกี้ฉันยังฉลาดอยู่เลย ไหนกลายเป็นคนขี้ลืมได้ภายในไม่กี่นาทีล่ะ -*- แล้วอีกอย่างน่ะ ลืมอะไรไม่ลืม ดั้นมาลืมสร้อยที่พี่จองเบซื้อให้อีก กรี๊ด พี่จองเบค่า ขอโทษน่ะค่ะ ต่อไปนี้แก้วใจจะไม่ลืมสร้อยที่พี่ซื้อให้อีกแล้ว T^T
“เธออยากซื้อสร้อยเส้นนี้ให้ฉันมากเลยเหรอ”
“อยากสิ สร้อยนี้เหมาะกับพี่โทโมะมากเลย แก้วอยากซื้อให้พี่โทโมะ”
“ฮิ ยัยตัวแสบเอ่ย อ้าว เอาก็เอา ขอบใจนะ ^-^”
“จริงนะ แก้วซื้อให้แล้วพี่โทโมะต้องเก็บมันไว้อย่างดีเลยนะ ห้ามให้ใครเด็ดขาด”
“ครับๆ พี่ชายคนนี้จะเก็บสร้อยนี้อย่างดีที่สุด ให้สมกับที่เป็นของชิ้นแรกที่น้องสาวตัวดีซื้อให้ ^-^”
“^-^ สัญญาแล้วนะ”
“ครับ”
“ขอซื้อสร้อยเส้นนี้ค่ะ”
“จะสลักชื่อด้วยมั้ยค่ะ”
“สลักว่าอะไรดีล่ะ พี่โทโมะ”
ฉันหันไปถามพี่โทโมะ ใจจริงก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างพี่โทโมะจะสลักว่าอะไร
“สลักว่า TK ครับ”
หือ TK หมายความว่าไง?
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”
“พี่โทโมะ TK หมายถึงอะไรเหรอ”
“ไม่บอก คิดเอาเอง”
แน่ะ ยังไม่บอกอีก อย่างงี้มันต้องเจอไม้ตาย +_+
“อ๊า บอกหน่อยสิ นะๆ นะพี่โทโมะ T-T”
(นี่เหรอไม้ตายของหล่อน ...?)
“ฮ่าๆๆ TK ก็แปลว่า โทโมะแก้ว ไง”
อุ้ย ได้ผล พี่โทโมะยิ้มด้วยแระ ^-^
“อืม ทำไมพี่โทโมะไม่สลักชื่อของพี่ล่ะ นั้นเป็นสร้อยของพี่น่ะ”
“ไม่เอาหรอก สลักตัว T ตัวเดียวไม่สวย แล้วอีกอย่างเธอซื้อสร้อยให้ฉัน ฉันก็อยากให้มีชื่อเธออยู่ด้วย”
“อืม แต่มันไม่ดูเหมือนคู่รักไปหน่อยเหรอ”
“เหมือนก็เหมือนสิ แล้วไง”
แล้วไงนะเหรอ ก็คนอื่นเขาจะเข้าใจผิดนะสิ โธ่
“เอ่อ กะ...”
“สร้อยได้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ”
ฉันรีบหยิบถุงใส่สร้อยมาจากพนังงานแล้วจ่ายเงินอย่างด่วน แล้วรีบยื้นถุงให้พี่โทโมะ ก่อนที่ฉันจะงงกับการกระทำและคำพูดของพี่โทโมะไปมากกว่านี้ แต่พี่โทโมะกลับ...
“อะไรเหรอ พี่โทโมะ”
แทนที่พี่โทโมะจะยื้นมือมาหยิบของ แต่พี่โทโมะกลับยื้นหน้ามาแทนซะงั้น >//<
“ใส่ให้หน่อยสิ”
ห๊า กลางร้านเนี่ยนะ
“แต่พี่โทโมะ คนมองตั้งเยอะแยะ”
“ก็ไม่เห็นต้องสนใจเลยนิ”
แต่ฉันสนย่ะ - -
“น้าา ใส่สร้อยให้พี่ชายคนนี้หน่อยสิ ^-^”
กรี๊ดด อย่าทำหน้าน่ารักแบบนี้สิ T.T เดี๋ยวฉันก็ยอมกันพอดี
”กะ...ก็ได้”
แล้วก็ยอมจนได้ ทำไมฉันต้องแพ้ให้คนหล่อทุกทีเลยนะ
”ขอบคุณครับ น้องสาวตัวดี”
ฟอด~
กรี๊ดด พี่โทโมะไม่พูดเปล่า ก้มลงมาหอมแก้มฉันฟอดหนึ่งด้วยอ่ะ >///<
”บ้า >///< มาหอมแก้มแก้วทำไม คนมองหมดแล้ว พี่โทโมะทำอะไร ไม่รู้เรื่อง”
”ฮ่า ฮ่า กลับบ้านกันเถอะ”
พี่โทโมะพูดเสร็จก็เข้ามาจับมือฉันให้เดินไป
..................................................................
ตอนนี้ลสั้นไปนิด แต่ยังไงก็ผากติดตามกันด้วยน่ะ
ปล. วันธรรมดาเราอาจจะอัพนิยายไม่ค่อยได้ แต่ยังไงก็จะพยายามอัพให้มากที่สุดน่ะ
หลังจากที่ฉันเดินเงียบมาตลอดทาง ฉันก็เริ่มบ่น จะไม่ให้บ่นได้ไง พี่โทโมะเล่นจับมือฉันไม่ปล่อยเลยอ่ะ - -*
“พี่โทโมะ ปล่อยมือแก้วได้แล้ว แก้วเดินเองได้”
“อือๆ”
“พี่โทโมะ พี่จะกลับไปหายัยนั่นรึเปล่า”
“ทำไม?”
“ก็แก้วไม่ชอบยัยนั่นนิ ถ้าพี่โทโมะกลับไปคบกับยัยนั่นอีกแก้วไม่ยอมนะ”
ใช่! ฉันไม่ยอมจริงๆ ด้วย ฉันอยากได้พี่สะใภ้ที่ใจดีแบบพี่ฟาง ไม่ใช่นางมารร้ายแบบยัยป้าแมงหวี่นั่น - -
“หึ หึ หวงฉันรึไง”
“ก็หวงนะสิ ถามได้”
“หืม จริงเหรอ”
^^
“กะ...ก็แก้วเป็นน้องพี่โทโมะ แก้วก็ต้องหวงพี่โทโมะสิ ก็แก้วไม่อยากได้พี่สะใภ้แบบนั้นนิ แก้วจะเก็บพี่โทโมะไว้ให้พี่ฟาง”
กรี๊ด พี่โทโมะอ่ะ เอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไมก็ไม่รู้ >///< เขินจนพูดรัวไปหมด
“ฮ่ะ ฮ่า ปฎิเสธจนลิ้นพันเลยน่ะ ฉันนะไม่ได้คิดอะไรกับใครทั้งนั้นนอกจาก...”
“โห้ พี่โทโมะ สร้อยเส้นนั้นสวยมาเลยอ่ะ เหมาะกับพี่โทโมะมากเลย เราเข้าไปดูกันนะ”
ขอโทษน่ะ พี่โทโมะ T^T ที่พูดแทรกขึ้นมา แต่ถ้าฉันไม่พูดแทรกขึ้นมามีหวังหน้าฉันต้องแดงเป็นลูกมะเขือเทศจนอายประชาชีแน่ -///-
“ตามมาเร็วๆ สิ พี่โทโมะ”
ยัยตัวแสบเอ่ย ไม่ฟังกันบ้างเลย - -
เมื่อฉันและพี่โทโมะเดินมาถึงร้าน ฉันก็เจอสร้อยที่เห็นเมื่อกี้อยู่ในตู้โชว์สร้อย
“ขอดูเส้นนี้ค่ะ”
ฉันรีบเรียกพนังงานมาทันที เพื่อให้หยิบสร้อยที่ฉันต้องการจะดู สร้อยที่ฉันจะดูนั่นเป็นสร้อยเรียบๆ ไม่มีลาย แต่ดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนของที่น่าเก็บรักษา
“พี่โทโมะจะเอามั้ย แก้วซื้อให้”
“ไม่เอาหรอก ฉันเป็นผู้ชายจะให้ผู้หญิงซื้อของให้ได้ไง”
หลังจากที่คิดอยู่นาน ว่าจะทำไงให้พี่โทโมะยอมให้ฉันซื้อสร้อยเส้นนี้ให้ แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นสร้อยอีกเส้นที่น่ารักมาก *-*
“งั้น อือ~ ขอดูอันนี้ด้วยค่ะ”
“เธอทำไรน่ะ สร้อยรูปดาวไม่เหมาะกับฉันเลยนะ”
“ใครบอกว่าเหมาะกับพี่โทโมะล่ะ แก้วจะซื้อสร้อยรูปสี่เหลี่ยมนี่ให้พี่โทโมะ แต่พี่โทโมะก็ไม่ยอมให้แก้วซื้อให้ แก้วเลยจะให้พี่โทโมะซื้อสร้อยรูปดาวให้แก้ว แล้วแก้วก็จะซื้อสร้อยรูปสี่เหลี่ยมให้พี่โทโมะ แลกกันไงแบบนี้ดีป่ะ”
ฮ่า ฮ่า ฉันนี่ฉลาดจริงๆ เลย ^-^
“แต่เธอก็มีสร้อยอยู่แล้วนิ”
แป่ว =_=a
“เอ่อ...จริงด้วยลืมไปซะสนิทเลย แล้วที่นี้จะเอายังไงเนี่ย”
เมื่อกี้ฉันยังฉลาดอยู่เลย ไหนกลายเป็นคนขี้ลืมได้ภายในไม่กี่นาทีล่ะ -*- แล้วอีกอย่างน่ะ ลืมอะไรไม่ลืม ดั้นมาลืมสร้อยที่พี่จองเบซื้อให้อีก กรี๊ด พี่จองเบค่า ขอโทษน่ะค่ะ ต่อไปนี้แก้วใจจะไม่ลืมสร้อยที่พี่ซื้อให้อีกแล้ว T^T
“เธออยากซื้อสร้อยเส้นนี้ให้ฉันมากเลยเหรอ”
“อยากสิ สร้อยนี้เหมาะกับพี่โทโมะมากเลย แก้วอยากซื้อให้พี่โทโมะ”
“ฮิ ยัยตัวแสบเอ่ย อ้าว เอาก็เอา ขอบใจนะ ^-^”
“จริงนะ แก้วซื้อให้แล้วพี่โทโมะต้องเก็บมันไว้อย่างดีเลยนะ ห้ามให้ใครเด็ดขาด”
“ครับๆ พี่ชายคนนี้จะเก็บสร้อยนี้อย่างดีที่สุด ให้สมกับที่เป็นของชิ้นแรกที่น้องสาวตัวดีซื้อให้ ^-^”
“^-^ สัญญาแล้วนะ”
“ครับ”
“ขอซื้อสร้อยเส้นนี้ค่ะ”
“จะสลักชื่อด้วยมั้ยค่ะ”
“สลักว่าอะไรดีล่ะ พี่โทโมะ”
ฉันหันไปถามพี่โทโมะ ใจจริงก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างพี่โทโมะจะสลักว่าอะไร
“สลักว่า TK ครับ”
หือ TK หมายความว่าไง?
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”
“พี่โทโมะ TK หมายถึงอะไรเหรอ”
“ไม่บอก คิดเอาเอง”
แน่ะ ยังไม่บอกอีก อย่างงี้มันต้องเจอไม้ตาย +_+
“อ๊า บอกหน่อยสิ นะๆ นะพี่โทโมะ T-T”
(นี่เหรอไม้ตายของหล่อน ...?)
“ฮ่าๆๆ TK ก็แปลว่า โทโมะแก้ว ไง”
อุ้ย ได้ผล พี่โทโมะยิ้มด้วยแระ ^-^
“อืม ทำไมพี่โทโมะไม่สลักชื่อของพี่ล่ะ นั้นเป็นสร้อยของพี่น่ะ”
“ไม่เอาหรอก สลักตัว T ตัวเดียวไม่สวย แล้วอีกอย่างเธอซื้อสร้อยให้ฉัน ฉันก็อยากให้มีชื่อเธออยู่ด้วย”
“อืม แต่มันไม่ดูเหมือนคู่รักไปหน่อยเหรอ”
“เหมือนก็เหมือนสิ แล้วไง”
แล้วไงนะเหรอ ก็คนอื่นเขาจะเข้าใจผิดนะสิ โธ่
“เอ่อ กะ...”
“สร้อยได้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ”
ฉันรีบหยิบถุงใส่สร้อยมาจากพนังงานแล้วจ่ายเงินอย่างด่วน แล้วรีบยื้นถุงให้พี่โทโมะ ก่อนที่ฉันจะงงกับการกระทำและคำพูดของพี่โทโมะไปมากกว่านี้ แต่พี่โทโมะกลับ...
“อะไรเหรอ พี่โทโมะ”
แทนที่พี่โทโมะจะยื้นมือมาหยิบของ แต่พี่โทโมะกลับยื้นหน้ามาแทนซะงั้น >//<
“ใส่ให้หน่อยสิ”
ห๊า กลางร้านเนี่ยนะ
“แต่พี่โทโมะ คนมองตั้งเยอะแยะ”
“ก็ไม่เห็นต้องสนใจเลยนิ”
แต่ฉันสนย่ะ - -
“น้าา ใส่สร้อยให้พี่ชายคนนี้หน่อยสิ ^-^”
กรี๊ดด อย่าทำหน้าน่ารักแบบนี้สิ T.T เดี๋ยวฉันก็ยอมกันพอดี
”กะ...ก็ได้”
แล้วก็ยอมจนได้ ทำไมฉันต้องแพ้ให้คนหล่อทุกทีเลยนะ
”ขอบคุณครับ น้องสาวตัวดี”
ฟอด~
กรี๊ดด พี่โทโมะไม่พูดเปล่า ก้มลงมาหอมแก้มฉันฟอดหนึ่งด้วยอ่ะ >///<
”บ้า >///< มาหอมแก้มแก้วทำไม คนมองหมดแล้ว พี่โทโมะทำอะไร ไม่รู้เรื่อง”
”ฮ่า ฮ่า กลับบ้านกันเถอะ”
พี่โทโมะพูดเสร็จก็เข้ามาจับมือฉันให้เดินไป
..................................................................
ตอนนี้ลสั้นไปนิด แต่ยังไงก็ผากติดตามกันด้วยน่ะ
ปล. วันธรรมดาเราอาจจะอัพนิยายไม่ค่อยได้ แต่ยังไงก็จะพยายามอัพให้มากที่สุดน่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
