My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน

ณ ทะเล
 
" ในที่สุดก็ได้กลับมาทะเลอีกครั้ง คิดถึงจังเลย " แก้วเก็บของเสร็จก็มารับลมที่ตรงระเบียง
" ก็เล่นไม่ได้มาตั้ง 5 ปี " โทโมะ พูดแล้วก็เข้ามากอดแก้วจากทางด้านหลัง
" เอาเถอะๆ เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วน่ะ " แก้วจับมือชายหนุ่มที่กอดตนอยู่ทางด้านหลัง
" ไม่อยากจะเชื่อว่าจาการเป็นศัตรูของ 2 ตระกูลเราจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แผนของแก้วนี้สุดยอดจริงๆ " โทโมะพูดพร้อมหอมแก้มแก้ว
" เพราะเราทุกคนช่วยกันตั้งหาก " แก้วพูดหันหน้ามาหาโทโมะ
" แต่แก้วก็เป็นคนคิดแผนนิ " โทโมะพูโไปยิ้มไป
" จะว่าแก้วเป็นคนจอมวางแผนหรอ " แก้วยิกจมูกร่างสูง
" โอ๊ย! เจ็บน่ะแก้วน่ะ โมะไม่ได้บอกว่าแก้วเป็นคนจอมวางแผน แต่โมะจะบอกว่าแก้วเก่งจริงๆที่ทำให้ครอบครัวเรามารักกันเหมือนเดิมได้
ก๊อก ๆ ๆ ๆๆ
' โทโมะ แก้ว ลงไปกินข้าวเย็นได้แล้ว ' เสียงสาวลักยิ้มเรียกเพื่อนสาวที่อยู่ในห้อง
" จ้ะๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ " แก้วพูด
" แก้ว พาโมะไปด้วยสิ อย่านี้ไปคนเดียวน่ะ " โทโมะพูดไม่พอแต่คว้าร่างบางไว้ด้วย
" ปล่อยได้แล้ว " แก้วพูดแต่หลบสายตาของโทโมะ
" แต่แก้วต้องมองตาโมะก่อนนะ " โทโมะอ้อนสาวน้อย
" ก็ได้ " แก้วสบตาโทโมะ ตอนนี้หน้าทั้คู่ใกล้กันมาก แล้วทั้งคู่ก็บรรจงพรหมจูบลงที่ริบฝีปากอีกฝ่ายอย่างช้า โทโมะก็เริ่มคลำไปทั้งตัวของร่างบาง
" พอได้แล้ว " แก้วพูดแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้อง
" ปล่อยให้ค้างง่ายๆเลยหรอ คืนนี้เสร็จแน่ " 
" แบร่ " แก้วเปิดประตูออกมา มาแลบลื้นใส่โทโมะ
" เดี๋ยวโดนเลย " โทโมะเดินตามมาอย่างเซ็งๆ
" ก็ยังไม่ใช่ครั้งแรกนิ " แล้วแก้วก็วิ่งลงมาฟาเฟย์ฟางที่อยู่ข้างล่าง (มาแค่ เฟย์ ฟาง แก้ว ป็อปปี้ โทโมะ เขื่อน เพราะคนอื่นๆดันไม่ว่างกะทันหัน)
 
3 ทุ่มๆกว่าในห้องนอนของแก้วและโทโมะ
 
หลังจากแก้วอาบน้ำเสร็จกำลังจะแต่งตัว
"แก้วจ้ะ จำได้ไหมตอนเย็นติดอะไรไว้ " โทโมะถามแก้วขณะที่หน้ายังอ่านหนังสืออยู่
" อะไรหรอ " แก้วถามโทโมะคืนหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว
" จำไม่ได้จริงๆอ่ะ " โทโมะย้อนถามอีกครั้ง
" ก็จำไม่ได้จริงๆน่ะสิ " แก้วเดินออกมาตอบเพราะจำไม่ได้จริงๆ แล้วแก้วก็ยิบหนังสือตรงหน้าของโทโมะออกมาดู
" ใส่ชุดนี้นอนเลยหรอ " โทโมะถามแก้วเพราะชุดนอนของแก้วเป็นเสื้อตัวใหญ่ และกางเกงข้างสั้น สั้นจนเสื้อแทบจะปิดกางเกงเลย
" ทำไมอ่ะ ไม่เคยเห็ยหรอ? " แก้วถามเพราะเธอใส่นอนออกจะบ่อย แล้วเธอก็ว่างหนังสือลงบนโต๊ะ
" ไม่ทำไมหรอก แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่แก้วต้องชดใช้เนื่องจากทำให้โมะค้างตอนเย็นแล้วล่ะ " โทโมะพูดเสร็จ แก้วนึกออกแล้วว่าติดอะไรเค้าเอาไว้
" ไม่เอาน๊า แก้วง่วงแล้ว " แก้วรีบปิดไฟและขึ้นเตียงเตรียมตัวนอน
" แปปเดี๋ยวเอง เดี๋ยวก็ได้นอน " โทโมะที่เห็นว่าแก้วปิดไฟแล้วเตรียมตัวนอน พอแก้วขึ้นไปบนเตียงก็คร่อมแก้วทันที
" แก้วง่วงจริงๆ หรือโมะไม่ง่วง? " แก้วถามโทโมะ
" ไม่หรอก ถามไม่ได้กินของหวานก็ไม่ง่วง " โทโมะพูดขนาดที่ยังคร่อมแก้วอยู่
" แต่แก้วงะ..อือ " แก้วยังพูดไม่จบโทโมะก็จูบแก้ว จากนั้นแก้วก็เริ่มเคลิ้มไปกับโทโมะ แต่สติเธอยังอยู่นั้นแหละ อย่างน้อยก็จะทำให้หายคิดถึงแล้วกัน 
" อืมมม..อือ.. " เสียงครางของแก้วยังออกมาเป็นระยะๆ ส่วนโทโมะก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองและแก้วออกลงไปกองไว้ที่พื้นและเริ่มไซร้คอแก้ว สักพักก็เลื้อนมาที่หน้าอก มือแก้วก็จับผมของโทโมะให้เลื้อนลงไปเรื่อยๆ ๆ 
" แก้ว พร้อมน่ะ " โทโมะไม่รอคำตอบ (แล้วถามเพื่อ?) แยกขาแก้วออก เริ่มใช้ลิ้นเลียที่กลีบกุหลาบ แล้วเอาแกนกลางใส่เข้าไปอย่างช้าๆ 
" อ่าส์ .. อ่าส์ " เสียงแก้วยังครางออกมาเป็นระยะๆ ส่วนล่างยังทำหน้าที่ได้ดี ส่วนข้างบนก็ทำตามหน้าที่ได้ดีเมื่อกัน จนเสร็จกิจกรรมก็ปาไป 3 ชั่วโมง
" ไหนบอกว่าแปปเดี๋ยวไง ง่วงจะตามอยู่แล้ว " พอเสร็จกิจกรรมแก้วก็ถามทันที
" แต่ก็สนุกไม่ใช่หรอ " โทโมะพูดแล้วเอาหญิงสาวมากอด
" ชังเถอะ จะนอนแล้วง่วงมาก " แก้วพูดจบก็นอนเลย
" โมะรักแก้วน่ะ และจะรักแก้วตลอดไปเลย " โทโมะกระซิบข้างๆหูแก้ว และแน่นอนว่าแก้วได้ยิน
" แก้วก็รักโมะเหมือนกัน " แก้วพูดแล้วหันหน้ามาหาโทโมะ
" ต่ออีกซักรอบไหมเนี่ย " โทโมะพูด
" พอแล้ว เหนื่อยมากอยากจะนอน " แก้วพูดแล้วก็ซบลงบนอกกว้างของโทโมะ
 
                ¤  ไม่ว่าใครจะพอใจหรือไม่พอใจที่เรารักกันแต่ก็ไม่มีปัญหาได้ที่ความรักจะพังไม่ได้เพียงแค่เชื่อใจ และไว้ใจกันก็แค่นั้นแหละที่จะผ่านอุปสรรคทุกสิ่งทุกอย่าง และจะพบกับฟ้าหลังฝันที่สวยงามได้ ¤
 
    ---The End---
 
ถ้าอยากให้มี specal ก็เม้นเยอะๆ นะจ้าาา