My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน

ณ ทะเล

" ในที่สุดก็ได้กลับมาทะเลอีกครั้ง คิดถึงจังเลย " แก้วเก็บของเสร็จก็มารับลมที่ตรงระเบียง

" ก็เล่นไม่ได้มาตั้ง 5 ปี " โทโมะ พูดแล้วก็เข้ามากอดแก้วจากทางด้านหลัง

" เอาเถอะๆ เรื่องผ่านมาตั้งนานแล้วน่ะ " แก้วจับมือชายหนุ่มที่กอดตนอยู่ทางด้านหลัง

" ไม่อยากจะเชื่อว่าจาการเป็นศัตรูของ 2 ตระกูลเราจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แผนของแก้วนี้สุดยอดจริงๆ " โทโมะพูดพร้อมหอมแก้มแก้ว

" เพราะเราทุกคนช่วยกันตั้งหาก " แก้วพูดหันหน้ามาหาโทโมะ

" แต่แก้วก็เป็นคนคิดแผนนิ " โทโมะพูโไปยิ้มไป

" จะว่าแก้วเป็นคนจอมวางแผนหรอ " แก้วยิกจมูกร่างสูง

" โอ๊ย! เจ็บน่ะแก้วน่ะ โมะไม่ได้บอกว่าแก้วเป็นคนจอมวางแผน แต่โมะจะบอกว่าแก้วเก่งจริงๆที่ทำให้ครอบครัวเรามารักกันเหมือนเดิมได้

ก๊อก ๆ ๆ ๆๆ

' โทโมะ แก้ว ลงไปกินข้าวเย็นได้แล้ว ' เสียงสาวลักยิ้มเรียกเพื่อนสาวที่อยู่ในห้อง

" จ้ะๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ " แก้วพูด

" แก้ว พาโมะไปด้วยสิ อย่านี้ไปคนเดียวน่ะ " โทโมะพูดไม่พอแต่คว้าร่างบางไว้ด้วย

" ปล่อยได้แล้ว " แก้วพูดแต่หลบสายตาของโทโมะ

" แต่แก้วต้องมองตาโมะก่อนนะ " โทโมะอ้อนสาวน้อย

" ก็ได้ " แก้วสบตาโทโมะ ตอนนี้หน้าทั้คู่ใกล้กันมาก แล้วทั้งคู่ก็บรรจงพรหมจูบลงที่ริบฝีปากอีกฝ่ายอย่างช้า โทโมะก็เริ่มคลำไปทั้งตัวของร่างบาง

" พอได้แล้ว " แก้วพูดแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้อง

" ปล่อยให้ค้างง่ายๆเลยหรอ คืนนี้เสร็จแน่ " 

" แบร่ " แก้วเปิดประตูออกมา มาแลบลื้นใส่โทโมะ

" เดี๋ยวโดนเลย " โทโมะเดินตามมาอย่างเซ็งๆ

" ก็ยังไม่ใช่ครั้งแรกนิ " แล้วแก้วก็วิ่งลงมาฟาเฟย์ฟางที่อยู่ข้างล่าง (มาแค่ เฟย์ ฟาง แก้ว ป็อปปี้ โทโมะ เขื่อน เพราะคนอื่นๆดันไม่ว่างกะทันหัน)

3 ทุ่มๆกว่าในห้องนอนของแก้วและโทโมะ

หลังจากแก้วอาบน้ำเสร็จกำลังจะแต่งตัว

"แก้วจ้ะ จำได้ไหมตอนเย็นติดอะไรไว้ " โทโมะถามแก้วขณะที่หน้ายังอ่านหนังสืออยู่

" อะไรหรอ " แก้วถามโทโมะคืนหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว

" จำไม่ได้จริงๆอ่ะ " โทโมะย้อนถามอีกครั้ง

" ก็จำไม่ได้จริงๆน่ะสิ " แก้วเดินออกมาตอบเพราะจำไม่ได้จริงๆ แล้วแก้วก็ยิบหนังสือตรงหน้าของโทโมะออกมาดู

" ใส่ชุดนี้นอนเลยหรอ " โทโมะถามแก้วเพราะชุดนอนของแก้วเป็นเสื้อตัวใหญ่ และกางเกงข้างสั้น สั้นจนเสื้อแทบจะปิดกางเกงเลย

" ทำไมอ่ะ ไม่เคยเห็ยหรอ? " แก้วถามเพราะเธอใส่นอนออกจะบ่อย แล้วเธอก็ว่างหนังสือลงบนโต๊ะ

" ไม่ทำไมหรอก แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่แก้วต้องชดใช้เนื่องจากทำให้โมะค้างตอนเย็นแล้วล่ะ " โทโมะพูดเสร็จ แก้วนึกออกแล้วว่าติดอะไรเค้าเอาไว้

" ไม่เอาน๊า แก้วง่วงแล้ว " แก้วรีบปิดไฟและขึ้นเตียงเตรียมตัวนอน

" แปปเดี๋ยวเอง เดี๋ยวก็ได้นอน " โทโมะที่เห็นว่าแก้วปิดไฟแล้วเตรียมตัวนอน พอแก้วขึ้นไปบนเตียงก็คร่อมแก้วทันที

" แก้วง่วงจริงๆ หรือโมะไม่ง่วง? " แก้วถามโทโมะ

" ไม่หรอก ถามไม่ได้กินของหวานก็ไม่ง่วง " โทโมะพูดขนาดที่ยังคร่อมแก้วอยู่

" แต่แก้วงะ..อือ " แก้วยังพูดไม่จบโทโมะก็จูบแก้ว จากนั้นแก้วก็เริ่มเคลิ้มไปกับโทโมะ แต่สติเธอยังอยู่นั้นแหละ อย่างน้อยก็จะทำให้หายคิดถึงแล้วกัน 

" อืมมม..อือ.. " เสียงครางของแก้วยังออกมาเป็นระยะๆ ส่วนโทโมะก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองและแก้วออกลงไปกองไว้ที่พื้นและเริ่มไซร้คอแก้ว สักพักก็เลื้อนมาที่หน้าอก มือแก้วก็จับผมของโทโมะให้เลื้อนลงไปเรื่อยๆ ๆ 

" แก้ว พร้อมน่ะ " โทโมะไม่รอคำตอบ (แล้วถามเพื่อ?) แยกขาแก้วออก เริ่มใช้ลิ้นเลียที่กลีบกุหลาบ แล้วเอาแกนกลางใส่เข้าไปอย่างช้าๆ 

" อ่าส์ .. อ่าส์ " เสียงแก้วยังครางออกมาเป็นระยะๆ ส่วนล่างยังทำหน้าที่ได้ดี ส่วนข้างบนก็ทำตามหน้าที่ได้ดีเมื่อกัน จนเสร็จกิจกรรมก็ปาไป 3 ชั่วโมง

" ไหนบอกว่าแปปเดี๋ยวไง ง่วงจะตามอยู่แล้ว " พอเสร็จกิจกรรมแก้วก็ถามทันที

" แต่ก็สนุกไม่ใช่หรอ " โทโมะพูดแล้วเอาหญิงสาวมากอด

" ชังเถอะ จะนอนแล้วง่วงมาก " แก้วพูดจบก็นอนเลย

" โมะรักแก้วน่ะ และจะรักแก้วตลอดไปเลย " โทโมะกระซิบข้างๆหูแก้ว และแน่นอนว่าแก้วได้ยิน

" แก้วก็รักโมะเหมือนกัน " แก้วพูดแล้วหันหน้ามาหาโทโมะ

" ต่ออีกซักรอบไหมเนี่ย " โทโมะพูด

" พอแล้ว เหนื่อยมากอยากจะนอน " แก้วพูดแล้วก็ซบลงบนอกกว้างของโทโมะ

                ¤  ไม่ว่าใครจะพอใจหรือไม่พอใจที่เรารักกันแต่ก็ไม่มีปัญหาได้ที่ความรักจะพังไม่ได้เพียงแค่เชื่อใจ และไว้ใจกันก็แค่นั้นแหละที่จะผ่านอุปสรรคทุกสิ่งทุกอย่าง และจะพบกับฟ้าหลังฝันที่สวยงามได้ ¤

    ---The End---

ถ้าอยากให้มี specal ก็เม้นเยอะๆ นะจ้าาา