My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน

"ก็ตามแกมาน่ะสิ" เสียงแสนหวานของสาวหุ่นท้วม
"แกพาใครมารึป่าวหวาย" เสียงฟางที่พอรู้ว่าใครมาก็เดิมมาหาที่ประตู
"ก็น่ะ" สิ้นเสียงหวายก็หลบให้คนที่กำลังออกมาทันที
"โทโมะ!!" เสียงของสองสาวทำให้คนที่กำลังลงมาจากบันไดชะงักและแอบฟังการสนทนา
"แก้วอยู่ไหนฉันได้ยินเสียงพวกเธอ 2 คนคุยกับแก้ว"โทโมะไม่พูดอย่างเดียวแต่เดินเข้ามาด้วย
"เคลียร์กันเองไปหาอะไรกินก่อนนะ" หวายเดินเข้าไปหาอะไรกินในห้องครัว
"พวกฉันคุยอะไรกับแก้ว เราแค่โทรคุยกันเฉยๆ" เฟย์แก้ตัว
"แต่ฉันได้ยินจริงๆน่ะว่าพวกเธอไม่ได้อยู่แค่ 2 คน"
"พวกเราพึ่งมาไม่ใช่หรอเฟย์ฟาง ทำไมของกินเต็มตัวอย่างนี้เรายังไม่ได้ไปซื้ออะไรนิ" หวายตะโกนออกมาจากห้องครัว
"ฉะ...ฉันซื้อมาเผื่อน่ะ แกไม่ได้มาพร้อมกับฉันจะรู้อะไร" ฟางแก้ตัวแบบติดๆขัดๆ
"งั้นฉันขอตรวจสอบบ้านหลังนี้แล้วเพราะฉันรู้สึกว่ามีแก้วอยู่"
"เฮ้ย!! แกคิดว่าเจอเค้าแล้วเรื่องจะดีขึ้นรึยัง" เฟย์รีบจับมือโทโมะก่อนที่โทโมะจะเดินไป
"แสดงว่าแก้วอยู่นี้" 
ตึกๆๆ ๆๆๆ
"เสียงอะไรไหนบอกว่าอยู่กัน 2 คน" โทโมะพูดเสร็จแล้วแกะมือเฟย์ออกจากนั้นก็เดินขึ้นไปชั้น 2 ของบ้าน
"เดี๋ยวสิโทโมะ!!" เสียง 2 สาวเรียกชื่อโทโมะดังลั่น
"แสดงว่าแก้วอยู่นี้ใช่ไหม" หวายเดินมาถามเฟย์ฟาง และแน่นอนว่า 2 สาวก็ต้องพยักหน้า
"แล้วไม่บอกกันจะได้ช่วยไม่ให้โทโมะมา เพราะยัยแก้วถ้าไม่อยากเจอใครก็ไม่ต้องการเจอเลย" หวายพูดแล้วนั่งเซ็ง
"เอาเถอะน๊าา เราไปดูก่อนไหมว่า 2 คนตอนนี้เป็นยังไงบ้าง" เฟย์เสนอ
"ให้เข้าปรับความเข้าใจห่อนสักพักเราค่อยเข้าไป" ฟางพูดแล้วก็ยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
20 นาทีผ่านไป
"ไปเถอะหน้าจะปรับความเข้าใจได้แล้วล่ะ" หวายพูดเสร็จก็ลุกขึ้นตามด้วยทั้ง 2 คน
 
ณ ห้องนอนแก้ว
 
"ทำไมโทโมะอยู่ในสภาพแบบนี้แล้วแก้วไปไหนล่ะ" ฟางเข้ามาแล้วเดินหาแก้วทั่วห้อง
"เจอไหมพี่ฟาง" เฟย์ถาม
"ไม่เจอหรอก ดูนี้สิ" ฟางไม่ทันตอบหวายก็พูดตัดหน้าและยิบจดหมายขึ้นมาในสองสาวดู
"ของแก้วทิ้งไว้นิ ขออ่านหน่อยสิ
'ถึง ทุกคน
พวกแกอย่าตกใจน่ะว่าฉันหายไปไหนและทำไมโทโมะอยู่ในสภาพนี้ ฉันก็แค่ทำอะไรบ้างที่ฉันควรทำ ถ้าพวกแกเห็นจดหมายฉบับนี้พวกแกไม่ต้องตามหาฉันน่ะไม่ต้องโทร และไม่ต้องเป็นห่วงฉันแค่ต้องการอยู่คนเดียวสบายๆไม่มีใครมากวน และที่แน่นอนว่าฉันสบายดีไว้ถ้าฉันสบายใจเมื่อไรเดี๋ยวจะกลับมาเองสัก 3-4 เดือนเองแหละ และที่แน่ๆฉันกลับมาต้องมีเด็กอยู่ในท้องรอให้ฉันอุ้มด้วยน่ะ
รักและเป็นห่วงเสมอ
แก้ว
ป.ล. ห้องนอนฉันตอนฉันไม่อยู่ก็ห้ามเข้าไปน่ะ แต่ว่าถ้าจำเป็นจริงๆก็เข้าไปได้กุญแจสำรองอยู่ใต้กระถังดอกกุหลาบสีดำน่ะ'
ยัยแก้วเอาอีกแล้วน่ะ" ฟางอ่านจดหมายเสร็จก็เอาเก็บไว้ที่เดิมรอให้โทโมะเปิดอ่าน
"กลับกันเถอะส่วนโทโมะก็ให้อยู่นี้ไปก่อนแล้วกัน" เฟย์ชวนเพื่อนๆออกไป
 
ย้อนกลับไปตอนที่โทโมะตามแก้วขึ้นมา
 
'แก้วรอโมะด้วยสิ' โทโมะไม่พูดอย่างเดียวแต่เอามือไปดันประตูด้วย
'มีอะไรที่แก้วต้องฟังจากโมะอีกล่ะ' แก้วยอมโทโมะเลยเปิดประตูให้
'แก้วให้อภัยโมะน่ะ โมะสัญญาว่าจะไม่ทำให้แก้วเสียใจอีก เราลืมเรื่องคนที่เรารอไปเถอะน่ะแล้วมาเริ่มต้นกันไหม ได้รึป่าวแก้ว' โทโมะพูด
'แก้วให้อภัยโมะก็ได้ แต่โทโมะต้องให้อภัยแก้วน่ะถ้าแก้วจะทำสิ่งหนึ่ง' แก้วพูดพร้อมมองตาโทโมะ
'แก้วจะทำอะไรก็ได้โมะยอมทั้งหมด' โทโมะพูดพร้อมกอดแก้ว
'แก้วได้ทำพิธีให้โมะกลายเป็นมนุษย์เหมือนเดิมเพราะ ถ้าโมะเป็นยมฑูตไปมันจะทำให้โมะเจอแต่เรื่องร้าย ในวันพรุ่งนี้มนตร์จะคลาย แล้วโทโมะจะจำไม่ได้ว่าเคยเป็นยมฑูต' แก้วพูดจบโทโมะ ผลักกอดออกเบาแล้วมองหน้าแก้ว
'แก้วทำแบบนี้ทำไมไม่รักโมะแล้วหรอ' โทโมะพูดไปสบตาแก้วไป
'เพราะแก้วรักไงเลยต้องทำแบบนี้แก้วไม่อยากให้ใครมาทุกข์แบบแก้วขอโทษน่ะโทโมะ' แก้วพูดเสร็จก็จ้องตาโทโมะแล้วสักพักโทโมะก็สลบไป
'แก้วขอโทษน่ะโทโมะ แก้วให้อภัยโมะ แต่แก้วไม่ใช่คนใจง่ายเหมือนทุกคนที่แก้วพูดแบบนี้เพราะแก้วไม่อยากให้ใครทุกข์เพราะแก้ว ขอโทษน่ะ' แก้วพูด
'กะ..แก้วว.' แล้วก็สิ้นเสียงโทโมะ
'แก้วไม่ได้ตั้งใจจริงๆถ้าโมะตื่นขึ้นมาก็ขอให้โทโมะลืมไปว่าเคยเป็นยมฑูตแล้วกัน' แก้วหายตัวไปพร้อมกับทิ้งจดหมายไว้หนึ่งฉบับ
 
ย้อนมาปัจจุบัน ด้านเฟย์ ฟาง หวาย
 
"ไปชวนหนุ่มๆกินข้าวดีกว่าน่ะเราเคลียดไปแก้วอาจจะไม่สบายใจก็ได้" ฟางพูดเสร็จก็โทรชวนกันไปกินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆ
 



อัพให้แล้วจ้ะ งานเยอะๆจริงๆเลยไม่ค่อยได้อัพให้
แต่ว่าม๊าเราหายไปไหนน๊าา ทำไมหักมุมจังเลย (ใครจะไปรู้แต่งเองนิ)
ไว้เดี๋ยวมาอัพต่อแล้วกัน