ผมรักยัยพี่เลี้ยง
9.7
26) ต้องเล่น.......
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพ่อโมะคับมินหิวแล้วอ่ะไปหาอะไรกินกันดีกว่า
มินอยากกินอะไรละคับเดี๋ยวพ่อพาไป
มินอยากกิน...... เด็กน้อยทำท่าคิดดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู
โทโมะโดนลูกชายตัวแสบลากมายังอาหารญี่ปุ่นของโปรด โดยไม่ลืมที่จะลากแม่แก้วของเขามาอีกคน
จะกินร้านนี้เหรอไอ้ตัวแสบ ผมถาม
คับ มินอยากกินซูซิหน้าปลาวาฬ อิอิ เด็กน้อยตอบอย่างกวนๆ
มีหน้านี้ด้วยหรอกคับมิน แม่แก้วไม่เห็นเคยได้ยินเลย แก้วก็เล่นกับมินอีกคน ดูเขาสิจะน่ารักอะไรขนาดนี้
ฮ่า ๆ ไม่มีคับมินล้อเล่ง..
นี่แน่ะ...ล้อเล่นเหรอ แก้วจับไอ้ตัวแสบหอมแก้มฟอดใหญ่ ผมละอิจฉาเด็กถ้าผมใช้มุขนี่บ้างจะโดนหอมแก้มแบบนี้บ้างไหมน๊า..
พ่อโมะอิจฉาเหรอ.. ไอ้ตัวแสบเดินมาดึงชายเสื้อผมแล้วถาม
อะไรอิจฉาอะไรเล่า ผมปฎิเสธ..แต่ใจจริงก็อิจฉาอะดิถามได้
ว๊า....นึกว่าอิจฉาลูกเสียอีกที่แม่แก้วหอมแก้ม
ไม่มี๊...ไม่อิจฉาสักหน่อย แก้วหันมองทางผมก่อนหันไปหัวเราะคิกคักกับไอ้ตัวแสบ
เดี๋ยวแก้วไปซื้ออาหารดีกว่า จะได้รีบกลับ
พ่อโมะแม่แก้วคับมินอยากเล่นอันนั้นอ่ะ มินชี้ไปยังลานสเก็ตน้ำแข็ง
แต่แม่แก้วว่าเราเล่นอย่างอื่นดีกว่าไหม ฉันชวนมินเล่นของเล่นอันอื่นแทนจะให้ฉันเล่นสเก็ตเหรอ ฉันเล่นไม่เป็นหรอกขืนเล่นมีหวังหัวแตกแน่....ยัยแก้วเอ่ย..
แต่มินอยากเล่นนี้คับ มินอยากเดินบนรองเท้ามีล้อ น่ะคับแม่ น่ะคับพ่อ มินเขย่าแขนฉันกับโทโมะเป็นเชิงอ้อน
โอเค....คับแต่แป๊ปเดียวน่ะ ข้างในมันหนาวเดี๋ยวจะไม่สบาย โทโมะตอบอนุญาต แต่ฉันนี่สิฉันเล่นไม่เป็นเลยน่ะโทโมะ
เย้ ๆ ขอบคุณคับพ่อโมะ จากนั้นมินก็วิ่งนำหน้าไปที่ลานสเก็ตน้ำแข็งทันที ทิ้งให้ฉันยืนทำหน้าพะอืดพะอมอยู่ข้างหลัง
โทโมะ.... ฉันเรียกโทโมะ
หือ...อะไร ดูทำหน้าเข้า โทโมะดูจะตกใจกับเสียงของฉันเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
คือ....แก้ว....เล่นอันนั้นไม่เป็นอ่ะ ไม่เล่นด้วยได้ไหม
หึ นึกว่าอะไร โทโมะหัวเราะในคอก่อนจะยิ้มกวน ๆ ให้
แก้วว่าแก้วรอโทโมะกับมินข้างนอกนี้ดีกว่าน่ะ
ได้.......ได้ไงเล่าต้องเล่นด้วยกันสิ ... มาเร็ว!! โทโมะพูดจบก็ดึงมือแก้วไปโดยที่แก้วยังไม่ทันต้องตัว
โทโมะ...ปล่อยน่ะไม่เอา แก้วไม่เล่น ให้ตายเถอะยัยบ้านี่ร้องเสียงดังจนคนต้องหันมามองเป็นตาเดียวเลย
หยุด..! อย่าร้อง...และก็ต้องเล่นด้วย ถ้าไม่เล่นฉันปล้ำเลยเอา ผมขู่แก้ว
ปะ .. แก้วหยุดร้องอย่างว่าง่ายก่อนที่ผมจะลากไปซื้อตั๋วเข้าเล่นพร้อมมินที่ยืนดูพ่อลากแม่อยู่หน้าประตูนานแล้ว
17/01/56 ขอโทษที่หายไปนานนะคร๊าฟฟฟป๋ม มาอัพตอนนี้แล้วก็คงต้องหายไปอีกนานเพราะแต่งนิยายตอนต่อไปยังไม่เสร็จเลย...เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะ ^^
มินอยากกินอะไรละคับเดี๋ยวพ่อพาไป
มินอยากกิน...... เด็กน้อยทำท่าคิดดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู
โทโมะโดนลูกชายตัวแสบลากมายังอาหารญี่ปุ่นของโปรด โดยไม่ลืมที่จะลากแม่แก้วของเขามาอีกคน
จะกินร้านนี้เหรอไอ้ตัวแสบ ผมถาม
คับ มินอยากกินซูซิหน้าปลาวาฬ อิอิ เด็กน้อยตอบอย่างกวนๆ
มีหน้านี้ด้วยหรอกคับมิน แม่แก้วไม่เห็นเคยได้ยินเลย แก้วก็เล่นกับมินอีกคน ดูเขาสิจะน่ารักอะไรขนาดนี้
ฮ่า ๆ ไม่มีคับมินล้อเล่ง..
นี่แน่ะ...ล้อเล่นเหรอ แก้วจับไอ้ตัวแสบหอมแก้มฟอดใหญ่ ผมละอิจฉาเด็กถ้าผมใช้มุขนี่บ้างจะโดนหอมแก้มแบบนี้บ้างไหมน๊า..
พ่อโมะอิจฉาเหรอ.. ไอ้ตัวแสบเดินมาดึงชายเสื้อผมแล้วถาม
อะไรอิจฉาอะไรเล่า ผมปฎิเสธ..แต่ใจจริงก็อิจฉาอะดิถามได้
ว๊า....นึกว่าอิจฉาลูกเสียอีกที่แม่แก้วหอมแก้ม
ไม่มี๊...ไม่อิจฉาสักหน่อย แก้วหันมองทางผมก่อนหันไปหัวเราะคิกคักกับไอ้ตัวแสบ
เดี๋ยวแก้วไปซื้ออาหารดีกว่า จะได้รีบกลับ
พ่อโมะแม่แก้วคับมินอยากเล่นอันนั้นอ่ะ มินชี้ไปยังลานสเก็ตน้ำแข็ง
แต่แม่แก้วว่าเราเล่นอย่างอื่นดีกว่าไหม ฉันชวนมินเล่นของเล่นอันอื่นแทนจะให้ฉันเล่นสเก็ตเหรอ ฉันเล่นไม่เป็นหรอกขืนเล่นมีหวังหัวแตกแน่....ยัยแก้วเอ่ย..
แต่มินอยากเล่นนี้คับ มินอยากเดินบนรองเท้ามีล้อ น่ะคับแม่ น่ะคับพ่อ มินเขย่าแขนฉันกับโทโมะเป็นเชิงอ้อน
โอเค....คับแต่แป๊ปเดียวน่ะ ข้างในมันหนาวเดี๋ยวจะไม่สบาย โทโมะตอบอนุญาต แต่ฉันนี่สิฉันเล่นไม่เป็นเลยน่ะโทโมะ
เย้ ๆ ขอบคุณคับพ่อโมะ จากนั้นมินก็วิ่งนำหน้าไปที่ลานสเก็ตน้ำแข็งทันที ทิ้งให้ฉันยืนทำหน้าพะอืดพะอมอยู่ข้างหลัง
โทโมะ.... ฉันเรียกโทโมะ
หือ...อะไร ดูทำหน้าเข้า โทโมะดูจะตกใจกับเสียงของฉันเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
คือ....แก้ว....เล่นอันนั้นไม่เป็นอ่ะ ไม่เล่นด้วยได้ไหม
หึ นึกว่าอะไร โทโมะหัวเราะในคอก่อนจะยิ้มกวน ๆ ให้
แก้วว่าแก้วรอโทโมะกับมินข้างนอกนี้ดีกว่าน่ะ
ได้.......ได้ไงเล่าต้องเล่นด้วยกันสิ ... มาเร็ว!! โทโมะพูดจบก็ดึงมือแก้วไปโดยที่แก้วยังไม่ทันต้องตัว
โทโมะ...ปล่อยน่ะไม่เอา แก้วไม่เล่น ให้ตายเถอะยัยบ้านี่ร้องเสียงดังจนคนต้องหันมามองเป็นตาเดียวเลย
หยุด..! อย่าร้อง...และก็ต้องเล่นด้วย ถ้าไม่เล่นฉันปล้ำเลยเอา ผมขู่แก้ว
ปะ .. แก้วหยุดร้องอย่างว่าง่ายก่อนที่ผมจะลากไปซื้อตั๋วเข้าเล่นพร้อมมินที่ยืนดูพ่อลากแม่อยู่หน้าประตูนานแล้ว
17/01/56 ขอโทษที่หายไปนานนะคร๊าฟฟฟป๋ม มาอัพตอนนี้แล้วก็คงต้องหายไปอีกนานเพราะแต่งนิยายตอนต่อไปยังไม่เสร็จเลย...เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ