ผมรักยัยพี่เลี้ยง

9.7

เขียนโดย MBtkonly

วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.18 น.

  27 ตอน
  340 วิจารณ์
  44.11K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18) แค่ได้เจอสินะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

งั้นพี่โทโมะพอจะมีประวัติหรือรูปถ่ายพี่เลี้ยงที่จะให้ตามหาหรือเปล่าค่ะ  ที่รักผมถามไอ้โมะ

ประวัติไม่มี  รูปถ่ายก็  อ๋อ  รูปถ่ายมีคับ นี่  ไอ้โมะมันยื่นโทรศัพท์ให้ฟางดูรูป  ไอ้ปากละบอกไม่คิดอะไรกับเขาแต่มีรูปเขาในโทรศัพท์เนี้ยนะ  ใครจะเชื่อ

 

ยัยแก้ว!!!

เรียกแก้วเหรอฟาง  ผมหันไปมองต้นเสียงที่คุ้นหู  ที่ดังแทรกขึ้นมา

แก้ว  ผมเรียกชื่อเธอด้วยความดีใจแต่แก้วกลับเดินหนีผมเสียอย่างงั้น

คนนี้เหรอว่ะ  ไอ้ป๊อปมันยังจะถามอีก

เออ  คนนี้.....เดี๋ยวแก้ว  ผมเรียกแก้วอีกครั้งแล้วรีบวิ่งตามเธอไปทันที

 

แก้วหนีออกมาทำไม  ผมวิ่งตามเธอมาในครัวซึ่งตอนนี้มีเพียงผมกับเธอเท่านั้น

ใครหนีฉันไม่ได้หนี  เธอตอบแต่เท้าเธอยังคงเดินหนีผมอยู่  แต่ปากบอกว่าไม่หนี

แก้ว !! หยุดเดี๋ยวนี้เลย  ผมตะหวาดเสียงดัง  ทำให้เธอหยุดชงักก้าวเท้าไม่ออก  ก่อนจะหันหน้ามาทางผม

ทำไมต้องตะหวาดด้วยละ  เธอหันมาว่าผม  ผมทำบ้าอะไรเนี้ยตะหวาดเธอจนตกใจร้องไหไปแล้ว

เอ่อ...คือ...ฉะ ฉันขอโทษไม่ได้ตั้งใจ  แต่เธอไม่หยุดเองนี่  เอาอีกแล้วปากน่ะปากพูดอะไรไม่คิดตลอดโทษเขาอีกแล้ว

ฉันผิด....? 

มันไม่ใช่อย่างนั้น  คือ...  ผมไม่ทันได้อธิบายอะไรเธอก็พูดขึ้นเสียก่อน

ฉันจะทำงานเชิญคุณข้างนอกค่ะ

แต่ฉันจะ....

น้องแก้ว !!  เอ่อขอโทษค่ะพี่ไม่ทราบว่าแก้วมีแขก  หญิงสาวน่าตาดีคนหนึ่งผมคาดว่าน่าจะเป็นเด็กในร้าน  เดินเข้ามาหาแก้ว

เดี๋ยวค่ะพี่แจม  เขาไม่ใช่แขกแก้วหรอกค่ะ  เขาคามาสั่งเบเกอรี่นะค่ะ  พี่มีอะไรกับแก้วหรือเปล่าค่ะ

คือ  พอดีเค้กวนิลาหมดนะจ๊ะ  แก้วช่วยทำเพิ่มด้วยน่ะ

อ๋อค่ะ  พี่แจมค่ะแก้วฝากพาเขาออกไปข้างนอกด้วยน่ะคะ  เขาจะสั่งเบเกอรี่  แก้วบอกให้เด็กในร้านที่ชื่อแจมพาผมออกข้างนอกแล้วบอกว่าผมจะสั่งขนม  ผมไม่ได้จะมากินขนมสักหน่อย

แต่ฉันยังไม่....

เชิญค่ะ  โต๊ะ  2  ว่างพอดีเลย  เด็กในร้านคนนั้นขัดผม  ตกลงวันนี้แค่เจอใช่ไหม  “แก้ว”  มีหวังกลับบ้านไปแม่ตีตายแน่เรา  แต่ก็ยังดีที่ได้รู้ว่าพี่เลี้ยงจอมเอ๋อนี่อยู่ที่ไหน  อย่าหนีกันอีกละ

.........................................................................................................................................

พ่อมาแล้วคับยาย

เป็นไงตัวดีเจอหนูแก้วเขาไหม

เจอครับแม่แต่.......

ไหนคับ  ไหนแม่แก้วของมิน  แม่แก้ววว!!!  ไอ้ตัวแสบวิ่งออกไปนอกบ้านแล้วตะโกนหาแม่แก้วของมันซ่ะดังลั่น

เจอ ... แล้วไหนล่ะหนูแก้ว 

เจอคับ  แต่ผมไม่ทันได้พูดอะไรเลยโดนไล่มาเสียก่อนเนี้ย  ผมตอบแม่

 

โครม .!!!!.....ปัง...!!

 

ตาโมะ.....หญิงวัยกลางคนที่วิ่งออกมาจากบ้าตะโกนเรียกลูกชายสุดเสียงด้วยความตกใจ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา