ผมรักยัยพี่เลี้ยง

หนีไปเล่นน้ำกันมาไม่บอกลูกชายเลยน่ะคับ   เปิดประตูห้องมาก็เจอกับมินที่นั่งดูการ์ตูนอยู่แซวเอา  เป็นเด็กที่แก่แดดมากจริง ๆ
ไม่ได้เล่นน้ำเลยแต่โดนพ่อเราจับโยนน้ำต่างหาก
ก็บอกเองว่าอยากอาบน้ำ
แต่มันไม่ใช่น้ำทะเลนี้
ก็เธอไม่ได้บอกสักหน่อย
พอเถอะพ่อโมะแม่แก้วเถียงกันมาก ๆ เขาว่าลูกดกน่ะมินไม่อยากมีน้องเยอะ   ให้ตายเถอะเด็กบ้านี่พูดออกมาแต่ละคำ  อะไรขอเขา?
เออ....ไปอาบน้ำดีกว่า   พูดเสร็จฉันก็รีบเข้าห้องน้ำทันทีเหนียวตัวจะแย่แล้ว
อาบให้มั้ยแก้ว   เสียงโทโมะตะโกนผ่านประตูห้องน้ำมา  จะแกล้งให้ฉันเขินตายในห้องน้ำรึไงกัน 
ไม่ต้องย่ะอาบเองได้  ไอ้บ้า ฉันตะโกนด่าโทโมะไป แอบได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจของสองพ่อลูกนั้นอีก  ฉันเขินจะบ้าแล้วนะ
ใช้เวลาอาบน้ำไป 30  นาที  เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นเด็กสามขวบกว่ากับเด็ก(?)ขี้เก็กนอนหลับกันอยู่หน้าจอทีวี   น่าเอ็นดูชะมัด  ฉันเลยเดินไปหยิบมือถือของฉันมาเก็บภาพเขากับมินเอาไว้   โทโมะเวลาหลับน่ารักดี  ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย
ทำอะไรอ่ะ   ตายแล้วโทโมะตื่นจนได้เขาจะว่าฉันหรือป่าวที่แอบถ่ายเขาตอนนอนเนี้ย  ตายแน่แก้วใจ
อะ  เออ  คุยโทรศัพท์นะ  ไม่มีไรเล๊ย  ไม่ได้ถ่ายรูปนายเลยนะ
มีพิรุจน่ะเอามานี้เลย   โทโมะลุกขึ้นมาแย่งโทรศัพท์จากมือฉันไปเขาต้องเห็นแน่ ๆ ว่าฉันถ่ายเขากับมินตอนนอน
เฮ้ย  ถ่ายฉันนอนน้ำลายหยืดเลย  ยัยบ้า
แหะ ๆ ^^  ฉันยิ้มแห้ง ๆ ให้โทโมะ  ก็ฉันถ่ายเขาตอนนอนจริง ๆ แต่ไม่ได้น้ำลายหยืดน่ะออกจะน่ารัก
จะถ่ายคนหล่อทำไมไม่บอก  ไม่เห็นต้องแอบถ่ายเลย  มานี้มา  เขาหยิบมือถือฉันขึ้นมาแล้วเดินมาโอบฉันจากด้านหลังตอนนี้ฉันยืนอยู่ในอ้อมกอดเขา  ใบหน้าของเขาวางไว้บนไหล่ฉัน แก้มแนบแก้มเลยแหละ  แล้วโทโมะก็กดถ่ายรูป  นี้มันเป็นการถ่ายรูปที่ทำฉันแทบละลาย  เขินเป็นบ้าเลยอ่ะ
ถ่ายรูปบ้าอะไรของนายเนี้ย  ฉันเอ็ดโทโมะด้วยความเขิน
หน้าเธอแดงเลยอ่ะ  ยัยเอ๋อ   หน้าแดง หน้าฉันแดงเหรอ
อะไร...หิวแล้วไปกินข้าวกันดีกว่าเนอะไปมิน   ฉันแก้เขินด้วยการชวนมินไปกินข้าวแทน
 
 
แม่ !!!  คิดถึงจังคับ   เมื่อเดินทางกลับจะเที่ยวทะเลฉันเห็นใครก็ไม่รู้ยืนตอนรับอยู่ในบ้านของโทโมะแอบได้ยินเขาเรียกว่าแม่น่ะ
คุณยายมินคิดถึงจังคับ
ยายก็คิดถึงมินคับมาหอมทีเร็ว   แล้วนี้....   แม่ของโทโมะมองมาที่ฉันแล้วถามโทโมะว่าฉันเป็นใครกัน
แม่แก้วคับคุณยาย
แม่แก้ว !!!  ดูแม่ของโทโมะจะตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่มินตอบออกไป
คับคุณยาย
ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะแม่   โทโมะรีบปฏิเสธทันทีเพราะว่าแม่ของเขาจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว
เอ่อ....คือหนูเป็นพี่เลี้ยงมินน่ะคะ  แต่มินเขา..  ฉันไม่ทันพูดจบแม่ของโทโมะก็พูดตัดหน้าเสียก่อน
เรียกเธอว่าแม่
เออ คะ  ค่ะ  เหมือนท่านจะไม่ค่อยพอใจที่มินเรียกฉันว่าแม่สักเท่าไหร 
ฮ่า ๆ หนูไม่ขัดใช่ไหมถามจะให้หลานฉันเรียกว่าแม่ต่อไป    อะไรของเขาเนี้ยแก้วใจงงเมื่อกี้ยังอยู่ในอาการไม่ค่อยพอใจอยู่เลย  แล้วทำไมมาขอให้มินเรียกฉันว่าแม่ต่อละเนี้ย
ไม่เอาน๊าแม่  เดี๋ยวยัยนี้ก็ไปแล้วแม่กับมาเลี้ยงหลานแล้วไม่ใช่เหรอคับ   ใช่สิกำลังจะหมดประโยชน์แล้วนิ  กะจะไล่กันเลยน่ะ  โทโมะบ้า
หนูขอตัวน่ะค่ะ    ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันที  ต้องตกงานอีกแล้วเหรอเนี้ย  แต่ชั่งเถอะเมื่อมีคนดูแลมินแล้วฉันก็คงจะหมดประโยชน์แล้วจริง ๆ  
 
 
ยังติดตามอยู่รึป่าว? ห่างหายไปนานช่วงนี้สอบ  อีกอาทิตย์เดียวก็ปิดภาคเรียนแล้วไรเตอร์คงมีเวลามาอัพมากขึ้นอย่าลืมช่วยเม้นช่วยอ่านกันล่ะ   แล้วเจอกัน  จ๊วฟฟฟ ๆๆ