ผมรักยัยพี่เลี้ยง

ปลุกมินด้วย   เดี๋ยวฉันไปจองห้องพักก่อน  ผมบอกแก้วแล้วเดินตรงไปที่โรงแรมใกล้ ๆ
ค่ะคุณพ่อ
เดี๋ยวเหอะ..  นายโทโมะก็เดินออกไปจองห้องพักทันที
 
นี่นายเสร็จแล้วเหรอ  ฉันถามโทโมะเมื่อเขาเดินออกมาจากโรงแรม
อืม  ยกกระเป๋าตามมาด้วยน่ะ    ไอ้บ้านี่จะให้ฉันยกกระเป๋าคนเดียวน่ะเหรอ  สุภาพบุรุษชะมัด
ฉันเป็นผู้หญิงน่ะ  นายเป็นผู้ชายนายยกดิ   ไปกันคับมิน   ฉันไม่ยกกระเป๋าหรอก  ให้ตายเหอะ  ฉันเลยจูงมือมินเดินเข้าไปในโรงแรมทันที
ยัยบ้า   ตะโกนไปเหอะย่ะไม่สน
ขอโทษน่ะค่ะ  ขอกุญแจห้องที่ผู้ชายคนนั้นมาจองด้วยค่ะ  ฉันขอกุญแจพร้อมชี้ไปทางโทโมะที่ทั้งลากทั้งสะพายกระเป๋ามากมายเข้ามา  น่าสงสารดีเนอะ
นี่คะ  ห้อง 22  น่ะค่ะ  พนักงานพูดพร้อมส่งกุญแจมาให้ฉัน  แต่ห้องเดียวเองเหรอ
ห้องเดียวเหรอค่ะ    ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย
ค่ะ  สามีคุณจองไว้ห้องเดียวค่ะ    สามี!!!!พระเจ้าไอ้บ้านั้นใช่สามีฉันที่ไหนล่ะ  ฉันยังโสดย่ะ
เอ่อ  แล้วตอนนี้พอมีห้องอีกมั้ยค่ะ
ขอโทษด้วยค่ะ  ห้องสุดท้ายถูกเปิดไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ  ไม่สะดวกเหรอค่ะ   ยังจะถามอีกถ้าสะดวกฉันจะขอเปิดห้องใหม่เหรอ  บ้าจริง
ยัยเอ๋อ  ทำไรอยู่ไปเปิดห้องได้แล้วฉันหนัก  โทโมะตะโกนบอกฉัน  คงหนักจริง ๆ แหละ
จะไปแล้ว  งั้นไม่เป็นไรค่ะขอบคุณน่ะค่ะ  ฉันตะโกนกลับไปบอกโทโมะและหันไปพูดกับพนักงาน
 
.........................................................................................................................................
ห้อง  22
นี่โทโมะ  ทำไมจองห้องเดียว
ฉันขี้เกียจเปลืองเงิน  มากันสามคนเองห้องเดียวก็พอแล้ว  มินตัวนิดเดียวนอนไม่เยอะหรอกเนอะมินเนอะ   ทำเป็นเปลืองเงินกะอิแค่จองห้องเพิ่มให้ฉันหน่อยก็ไม่ได้  ยังจะหาแนวร่วมกับเด็กอีกแสบจริง ๆ พ่อลูกคู่นี้  แล้วจะให้ฉันนอนไหนล่ะหว่า
พี่แก้วคับนอนกับมินกับพ่อนี้แหละไม่ต้องหาที่นอนใหม่หรอก   มินรู้ได้ไงว่ะว่าเราคิดหาที่นอนอยู่  หรือเราคิดดังไป ไม่นิ  โอ้ย  ชั่งเหอะ
ไม่เอาอ่ะมิน  จะให้พี่นอนกับมินอ่ะโอน่ะ   แต่พ่อเราพี่ไม่นอนด้วยหรอก
งั้นเธอนอนโซฟาแล้วกัน  ฉันจะนอนบนเตียงกับมิน
ไม่เอาอ่ะ   ไม่ใช่ฉันน่ะที่ขัดแต่มินต่างหาก
มินอยากนอนกับพ่อและพี่แก้วอ่ะ  คงอบอุ่นน่าดูเลย  เหมือนพ่อแม่ลูกเลยอ่ะ  น่ะน่ะน่ะ พี่แก้ว
เอ่อ......  ฉันกับโทโมะมองหน้ากัน  ฉันสงสารมินน่ะคงจะคิดถึงแม่  แต่ให้นอนกับนายโทโมะน่ะเหรอถึงจะมีมินกั้นกลางก็เหอะ  ไม่เอาอ๊ะ  แก้วใจไม่ทำเด็ดขาด
พี่แก้วนอนกะมินน่ะ  พ่อให้พี่แก้วนอนบนเตียงกับเราด้วยน่ะ
ฉันไม่ได้ห้ามนิ   ไม่ได้ห้ามแต่ให้นอนโซฟาน่ะเหรอ
พี่นอนโซฟาน่ะดีแล้วมิน   ฉันลุกเดินออกจากที่ตรงนั้นทันที  ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องหงุดหงิดกับเรื่องแค่นี่ด้วย
พ่อโมะอ่ะ  พี่แก้วงอนเลยดูดิ  ง้อเลยน่ะไม่งั้นมินงอนอีกคน 
 
 
เธอไปนอนบนเตียงกับมินก็ได้ฉันนอนนี่เอง   ผมเดินมาง้อยัยเอ๋อนี่ตามคำสั่งมินมันหรอกน่ะ (เหรอ) ผมกลัวไอ้ตัวแสบจะงอนผมอีกคนต่างหาก
นายไปนอนเหอะ  ฉันนอนโซฟาได้   เสียงเย็นชาชะมัดเลย
เธอไปนอนบนเตียงเหอะ  เดียวมินมันโกรธฉันอีกที่ไม่ให้เธอนอนอ่ะ
ฉันพูดกับมินให้นายเองถ้ามินโกรธอ่ะ   แก้วงอนผมจริง ๆ หรือเราคิดไปเองยัยนี่จะงอนผมทำไมเนอะ ๆ
แต่ฉัน.............ฉันอะไรดีว่ะข้ออ้างที่ดี ๆ ไปไหนหมด