Coffee In Love

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

[[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 1 The FIRST ]]

 

 

“เชิญคนต่อไปค่ะ”

“สวัสดีค่ะ ดิฉันจริญญา”

 

ผู้เข้าสมัครคนสุดท้าย แต่งกายด้วยชุดนักศึกษาสวมกระโปรงพีชจีบรอบตัวยาวเลยหัวเข่า ผมซอยสั้นกับการแต่งหน้าแบบอ่อนๆที่ดูเข้ากัน เรียวปากอิ่มสีโอรสนั้นช่างดึงดูดตาเหลือเกิน สาวน้อยเดินเข้ามาพร้อมกับผ้ากันเปื้อนของร้าน ภายในห้องสี่เหลี่ยมมีมุมกาแฟ 1 มุม และอีก1 มุมสำหรับคณะกรรมการ

 

เสร็จจากการแนะนำตัวสาวน้อยมาดเท่ห์ก็มุ่งมั่นตั้งใจชงกาแฟ 3 ชนิดและนมอีก 2 ชนิด ให้ทันในเวลา 20 นาที ตั้งแต่เลือกเมล็ดกาแฟ บดแล้วชง ท่วงท่าที่คล่องแคล่ว สายตาที่มุ่งมั่นและรูปร่างที่เย้ายวน(เกี่ยว?) ริมฝีปากอิ่มนั้นเผลอระบายรอยยิ้มน้อยๆออกมาเมื่อสัมผัสถึงความสำเร็จตรงหน้า

 

 

น่าสนใจ..ถูกใจ

 

 

//ชื่อ น.ส.จริญญา ชื่อเล่น แก้ว อายุ 22 ปี อาชีพ นักศึกษาปีสุดท้ายใกล้จะจบไม่จบแหล่ ความสามารถพิเศษ ชงกาแฟขั้นเทพเมพขิง//

 

สายตาเหยี่ยวเปิดดูเอกสารแนะนำตัวจากแฟ้มหนาตรงหน้า หลังจากที่มันถูกวางทิ้งไว้อยู่อย่างนั้นมาแล้วกว่า 30 ผู้เข้าสมัคร เพื่อนสาวคนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆก็สัมผัสได้ถึงความผิดปรกตินั้น จึงตั้งใจดูแม่สาวมาดเท่ห์คนนี้มากกว่าทุกๆคนที่ผ่านมา

ปีศาจกำลังคลี่ยิ้ม....น่าสนใจซะแล้วสิ

 

{{{{{{{{

 

 

“เชิญชิมค่ะ”

สาวตาหยีเดินเข้ามาช่วยเธอหยิบจับอะไรนิดหน่อย แล้วนำสิ่งที่เธอเพิ่งทำเสร็จทั้ง 5 แก้ว เอสเปรสโซ่ คาปูชิโน่ มอคค่า ชานมเย็นและนมเย็น เดินตรงเข้าไปหาคณะกรรมการที่รอคอยอยู่นานแล้ว จะเป็นอย่างไรหนอ สาธุๆๆๆๆ

 

 

 

“ขอถามอะไรหน่อยครับ คุณจริญญา”

“คะ ค่ะได้ค่ะ....อื้อ!! ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย!!!! เพี้ยะ!!!”

“อ้าวเดี๋ยวค่ะคุณ คุณคะ”

 

1 ในคณะกรรมการเรียกเธอเข้าไปหา ประหนึ่งว่ามีเรื่องสงสัย เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่าเขาดื่มกาแฟของเธอเข้าไปแล้วหรือยัง ในเวลานั้นมันทั้งตื่นเต้นทั้งกังวลใจกับการสมัครเข้าเป็นบาริสตี้ครั้งแรกของเธอเมื่อมีคณะกรรมการสนใจกาแฟของเธอจึงรีบปรี่เข้าไปหาโดยไม่ทันระวังตัว

 

 

 

สภาพบุรุษชุดดำท่าทางดี ดูภูมิฐานเรียกเธอเข้าไปใกล้แล้วดึงแขนเรียวของเธอเข้าหาทันที ด้วยอารามตกใจและไม่ทันระวังตัวจึงถลาเข้าหาเขาอย่างแรง สายตาภายใต้แว่นตาสีดำสนิทนั้นมันช่างมืดมิด ที่สัมผัสได้ก็แค่เรียวปากหนาที่เข้าฉกชิมริมฝีปากอิ่มของเธอ ทั้งเอาแต่ใจทั้งจาบจ้วง ลิ้นหนาพยายามจะสอดแทรกเข้ามา แต่ด้วยความไวกว่าจึงรีบผลักผู้ชายตรงหน้าออกไป พร้อมกับวาดนิ้วเล็กๆทั้งห้าเข้าที่ใบหน้าคนบ้ากามอย่างแรง ก่อนที่มือเรียวเล็กจะเข้าเช็ดริมฝีปากอิ่มอย่างขยะแขยง

 

 

ทราม....ไอโรคจิต!!!!!

 

วิ่งหนีออกมาจากร้านโดยไม่ฟังเสียงที่ตามหลังมา เธอไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกแน่ๆ ฮึ่ย !! ไอโรคจิต บ้ากาม เปิดร้านกาแฟบังหน้าหรือเปล่าวะเนี่ย โว้ย.................เสียเวลาที่สุด อย่าหวังว่าตูจะซื้อกินนะ

ว่าแต่ชื่อร้านอะไรวะ ??

 

 

“เล่นสนุกกับของที่ถูกใจอีกแล้วนะคะโทโมะ...เด็กคนนั้นฝีมือดีซะด้วยสิ เสียดายจัง”

เพื่อนสาวคนสนิทของเขาเปรยออกมาอย่างผิดหวังแบบเสแสร้งเล็กๆ เธอย่อมรู้ดีกว่าใครว่าถ้าเขาอยากได้อะไร สุดท้ายมันก็ต้องได้อยู่ดี

 

เกือบลืมบอกไป ใช่ครับ.... ฝีมือเธอดี ท่าทางดี รสชาติดี ข้อสุดท้ายนี้คอนเฟิร์มเลย ฮะฮะฮะ

 

 

{{{{{{{

 

“โว้ย.....ไอโรคจิตๆๆๆๆๆ แหว่ะ อี๋ๆๆๆๆ”

“เป็นอะไรของแกยายแก้ว เห็นนั่งเอามือถูปากมาเป็นชั่วโมงแล้ว”

“ก็......ฮึ่ย ช่างหัวมัน ว่าแต่แกเหอะเรียกพวกเราออกมาทำไมไม่ทราบ?”

“อีก 2 อาทิตย์เค้าจะกลับมาแล้ว”

“ใครวะ?”

“เค้าเหรอ? ว้าวๆ ดีใจด้วยนะเฟย์ ตื่นเต้นแทนอ่ะ คิดถึงเค้ามากล่ะสิท่า”

“มากๆ อ๊าย......ฉันทำตัวไม่ถูกอ่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะวันนั้นอ่ะ”

“นี่แกสองคน ช่วยขยายที่ให้ฉันได้เข้าไปมีส่วนร่วมหน่อยได้ไหม? ใครจะมา น้าแกเหรอ?”

“อือ....ฉันจะทำไงดีอ่ะแก้ว ฟาง”

“บอกรักไปเลย แล้วก็จับปล้ำซะ 5555+ ….โอ๊ย...ยายฟางเจ็บนะเว้ย!”

“สม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

 

 

หลังจากวิ่งหนีไอผู้ชายห่วยแตกนั่นมา ยายเฟย์ก็โทรฯตามให้ไปเจอกันที่ร้านประจำ ไม่รู้อะไรกันนักหนาทำท่าตื่นเต้นซะมากมายก็แค่ผู้ชายจะมา อ้อ ยังพูดไม่หมด ผู้ชายที่มีฐานะเป็นน้าชายบ้านข้างๆกำลังจะกลับมา และมันก็อยู่ในฐานะหลานสาวตัวน้อยๆ ที่แสดงออกมามากไม่ได้ว่าคิดอะไร ไม่ได้รู้สึกรักรู้สึกแคร์อะไรกับผู้ชายอายุมากกว่าคนนี้ เพราะกลัวเสียใจ กลัวเขาไม่รัก เฮอะ ไม่พูดแล้วจะรู้ได้ไงอ่ะ

 

ยายฟางก็เว่อร์ ไปช่วยแสดงความตื่นเต้นเป็นเพื่อนเค้าอีกคน ก่อนจะเข้ามาทำร้ายหน้าผากเล็กๆของเธอด้วยมะเหงกของมัน ตลอด.....เขกตลอดหัวเนี่ย!!! เธอก็แค่แสดงความคิดเห็นอย่างที่ควรจะเป็นออกมาจริงๆนะ ในเมื่อรักเค้าก็บอกเค้าไปสิ

 

ถ้าเป็นเธอนะ รักก็บอกว่ารัก ไม่รักก็บอกไม่รัก จบป๊ะ??

เฮ่อ.....แต่อย่างแก้วใจไม่มายด์อยู่แล้วเรื่องพรรค์นั้น มีรัก หรือไม่มีมันก็อยู่ได้ล่ะวะ!!

 

 

~บ๊ก กา รี โต ล่ะ โต้ โต้ โต้ บ๊ก บ๊ก บ๊ก กา รี กา รี โต๊ โต๊ โต๊.....~

“ค่ะ แก้วค่ะ....หา ว่าไงนะคะ จริงหรือเปล่าคะเนี่ย วันไหนคะ? พรุ่งนี้...ค่ะว่างค่ะว่าง ขอบคุณนะคะ”

“แก้วฉันว่าก่อนแกจะไปไหน ช่วยเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าก่อนได้ป่ะ? เพลงบ้าอะไรของแกวะ”

“ยุ่งน่า เพลงขั้นเทพเมพขิงนะเฟ้ย อย่างพวกแกหูไม่ถึงหรอก 555+ ไปนะพรุ่งนี้ฉันมีนัด ฮิฮิ”

 

 

{{{{{{{

 

 

แต่งตัวออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเพื่อเข้ามารับฟังการตัดสินของคณะกรรมการว่าจะรับเธอเข้าทำงานหรือเปล่า จนเกือบจะลืมเหตุการณ์ประสาทเพิ่งเกิดขึ้นกับตัวเองที่นี่ ที่ร้านนี้ไปเสียสนิท

 

 

ด้วยจิตใจที่มุ่งมั่นอยากจะเป็นบาริสตี้สาวสุดเท่ห์นั้นดูจะหนักแน่นกว่าประเด็นที่ถูกโรคจิตทำมิดีมิร้าย จึงเดินเข้าร้านไปอย่างไม่เกรงกลัว ก็ลองดูสิ ถ้ามาทำทุเรศๆแบบนั้นกับแก้วใจอีกล่ะก็ อย่าหาว่าคาราเต้สายดำไม่เตือนนะน้องนะ วันนั้นพี่มีสติดีเว้ย !!!

 

ร้านเล็กๆที่ดูน่ารักแต่ยังถูกจัดแบบผิดรูปผิดที่อยู่บ้าง ที่นี่อาจจะเป็นที่ทำงานที่แรกในชีวิตของเธอ หลังจากที่เฝ้าเพียรพยายามเรียนชงกาแฟจนจบแล้วมาต่อการตลาดที่บ้านเรา ช่วงซัมเมอร์ก็ไม่ได้ไปไหน แอบไปสมัครเป็นลูกจ้างบนห้างทั่วไปแบบชิวๆก็มีความสุขดี อันที่จริงคุณแม่ก็บอกแล้วว่าให้ไปซื้ออุปกรณ์แล้วเปิดขายมันหน้าบ้านซะเลย คนที่เข้ามาดูเสื้อผ้าที่ร้านก็จะได้เป็นลูกค้าไปโดยปริยาย

เรื่องอะไรล่ะ สุดท้ายก็ไม่พ้นเงินตัวเองน่ะสิ นี่ๆๆต้องร้านแบบนี้ได้เงินอย่างเดียว ฮิฮิ ว่าแต่ปรกติบาริสต้า บาริสตี้ฝีมือดีเค้ามีค่าตัวเท่าไหร่กัน? จะเรียกเท่าไหร่ดีน้า.....

 

 

 {{{{{{{

 

 

 

“ตกลงวายังไง สนใจจะทำงานกั๊บเราไหม?” หนุ่มหน้าเกาหลีสอบถามเมื่อเห็นว่าเธอค่อนข้างตัดสินใจนานเกินไปแล้ว ก็มันเหมือนมีอะไรแปลกๆอยู่นี่นาขอคิดอีกหน่อยสิ

“สนใจมั้ยคะคุณแก้ว” สาวตาหยีที่ช่วยเธอเสิร์ฟกาแฟคนเมื่อวานเข้ามาถามย้ำอีกคน ประมาณว่าตกลงเถอะค่ะ ฉันรอเธออยู่ประมาณนั้น

“เงินดี ที่ทำงานสวย....อ่ะ สนค่ะสน แต่มีเรื่องอยากจะถามสักหน่อยอะ” มันน่าสนใจจริงๆ ขีดเส้นใต้ไว้ได้เลยนะ เงินเดือนพนักงานแรกเข้าเหยียบสามหมื่น โอแม่เจ้า หลอกกันหรือเปล่าวะเนี่ย?

 

“วามา”….

 

 

 

---------------------------------- ติได้เต็มที่เลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาอ่าน