Coffee In Love
9.3
ออมอนี่cake
แชร์นิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
" เรื่องสั้นเรื่อง คาปูชิโน่ แก้วที่ 4 "
“ทำไมไม่กิน? ไม่หิวเหรอ”
“นาย....นายเป็นใครเนี่ย?!!”
ออกอาการเหวอรับประทานไปเสียแล้วคนสวยขี้วีนของผม ฮะๆๆ ถึงว่าไม่บ่นอะไรสักคำที่ผมเอาแต่สั่งๆอาหาร จนอาหารมาวางตรงหน้าเธอก็ยังไม่ยอมขยับเรียวปากบางสีชมพูอ่อนๆนั่น ตาคู่สวยกรอกไปมาตามการกระทำต่างๆของเขา งง ล่ะสิ
แน่ล่ะ ไม่เจอกันตั้ง 5 ปีเชียวนะ ตั้งแต่เธอกลับบ้านช่วงปิดเทอมคราวนั้น เธอก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้วก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านสวนของคุณยายอีก เห็นว่ากิจกรรมเยอะ เรียนมันทั้งปี เขาก็อยากจะรู้จริงๆว่าการเรียนในมหา’ลัยเนี่ยมันทำให้ชีวิตส่วนตัวหายไป ด้วยเลยหรือไง ถึงได้ตัดสินใจเข้ามาเรียนในกทม. ไม่ใช่อยากจะตามใครบางคนมาหรอกนะครับ
สาบานได้ ว่าไม่ได้ตาม....
{{{{{{{{
“นายสูงขึ้น”
“นิดหน่อย”
“ขาวขึ้น”
“เปล่านี่”
“หน้าตาดู...เอ่อ เป็นผู้เป็นคนขึ้น”
“หล่อลากว่างั้น”
“ยังเรียนได้ 4 มันทุกเทอม”
“อือ”
“เก่งขนาดนี้จะมาติวมันทำไมคะ?”
“พอใจ”
หลังจากอึ้งกับอึ้งกับปรากฏการณ์ตรงหน้า ก็รีบปรับสติแล้วพาเด็ก เอ่อ... พานายป๊อบปี้หน้าหมีขึ้นแท๊กซี่กลับคอนโด เข้าห้องได้ก็รัวคำถามที่ข้องใจเข้าใส่ไม่ให้เด็ก เอ่อ...ผู้ชายตรงหน้าได้ตั้งตัว เป็นไปไม่ได้แค่ 5 ปีเองนะ นายนั่นสูงเกือบๆ 180 ทั้งยังดูขาวและ....หล่อลาก
เป็นไปไม่ได้….แล้วทำไมเธอถึงยังมีความสูงเท่ากับตอนปี 1 ไม่เพิ่มไม่เติมอะไรอีกเลย
พระเจ้าไม่ยุติธรรม T^T
“มีอะไรที่นายเหมือนเดิมบ้างมั้ยเนี่ย?”
“หัวใจของฉันยังอยู่ที่เดิม”
“ประสาทมันย้ายข้างได้ที่ไหนกันเล่า ! ฉันก็เรียนสุขศึกษามานะยะ...”
“เธอนี่ก็ยังเซ่อเหมือนเดิมนะ ... ห้องน้ำล่ะ? จะอาบน้ำ ร้อน!!”
{{{{{{{{
“หัวใจของฉันยังอยู่ที่เดิม”
“หัวใจของฉันยังอยู่ที่เดิม”
รู้สึกถึงความจริงจังในคำพูดของผู้ชายตรงหน้าขึ้นมา ดวงตาที่ดูอบอุ่นนั่นมองตรงมาที่เธอ แล้วค่อยๆพูดถ้อยคำนั้นช้าๆแต่ชัดเจน เขาลุกเข้าไปอาบน้ำนานแล้ว แต่เธอยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม คล้ายๆภาพเมื่อ 5 ปีก่อนจะค่อยๆหวนกลับมา วันที่เธอพาเด็กชายคนหนึ่งไปดูเกรดที่ รร. ขากลับเธอโวยวายเสียงดังที่เด็กน้อยปล่อยให้เธอคอยนาน แอบเปิดดูกระเป๋าเป้ใบย่อมที่ภายในบรรจุแค่กระเป๋าสตางค์โดราเอม่อน มือถือรุ่นโบราณ ใบเกรดและกล้องราคาสามหมื่น
โทรศัพท์รุ่นล้าสมัยรายชื่อมีแต่เบอร์เพื่อน นร.ชาย 11 รายชื่อ กับ เบอร์ผู้หญิง 3 คน
....แม่นิ่ม
....คุณยาย/คุณป้านวล
....ยายกระต่ายป่า
แอบดูภาพในกล้องราคาแสนแพงที่ภายในไม่มีอะไรมากกว่าไปภาพคนๆเดียวเป็นร้อยเป็นพันภาพ ภาพผู้หญิงขี้วีนและแสนเอาแต่ใจ
ภาพของเธอ....
{{{{{{{{
~L.O.V.E. Girl L.O.V.E. Boy ...~หลุดจากภวังค์ของหมีป่า(?) แล้วเหลือบดูไอโฟนสีฟ้าของคนในห้องน้ำ
คุณยาย/คุณป้านวล
Calling….
ประสาท 5 ปีไม่เปลี่ยนชื่อบ้างเลยหรือไง? ถือวิสาสะรับสายให้ แล้วกล่าวบอกให้ปลายสายคลายความกังวลใจว่าหลานชายสุดรักสุดหวงถึงที่หมาย เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวเย็นๆเธอจะพาเข้าไปดูห้องที่จองไว้ให้ไม่ต้องเป็นห่วง
ชั่งใจอยู่นานกว่าจะกล้าเปิดดูอะไรบางอย่างภายในไอโฟนรุ่นใหม่ที่คลับคล้าย จะไม่ใช่ของตัวเอง ในเมนูรายชื่อ ที่บัดนี้ไม่ได้มีแต่เบอร์ผู้ชาย 11 คนนั้นอีกแล้ว เบอร์มือถือทั้งหญิงทั้งชายกว่าร้อยสองร้อยรายชื่อปรากฏให้เห็น รู้สึกใจหายที่อะไรๆไม่เป็นอย่างที่ใจคิด
เธอกำลังหวังอะไร?....หัวใจก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
“ทำอะไร ยายกระต่าย?”
“อ่ะ เอ่อ...คุณยายโทรฯมาเลยรับให้”
“เหรอ ขอบใจ....ครับคุณยายถึงแล้วครับ ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะครับ....ครับผม”
เจ้าหมีบ้าอาบน้ำเสร็จเดินออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ เสื้อก็ไม่ใส่ >///< จะหุ่นดีไปไหนเนี่ย....ใจเต้นโครมครามเลยยายฟางเอ๊ย!!! ในมือเรียวยังคงถือโทรศัพท์ของคนอื่นอยู่ก็เลยตอบแบบข้างๆคูๆกลับไป เจ้าของยื่นมือมารับโทรศัพท์ออกไปโทรหาเจ้าของสายสุดท้ายที่เรียกเข้ามา
คำพูดคำจามารยาชะมัด .... หรือแบบไร้สัมมาคารวะนั่นเอาไว้ใช้กับเธอคนเดียวกันแน่ ชิ! เด็กบ้า!!!!
{{{{{{{{
“เสร็จยัง จะได้ไปดูห้องกัน ว่าชอบหรือเปล่า?”
“อืม”
.................
“เป็น ไงชอบไหม? ที่นี่ห่างจาก รร.ติวที่นายสมัครไว้ไม่มาก ติวเสร็จจะได้กลับเข้าห้องง่ายๆไม่ต้องขึ้นรถลงเรืออะไรทั้งนั้น ห้องก็น่าอยู่นะไม่กว้างไม่แคบ พาเพื่อนอีกคนสองคนมานอนด้วยสบายเลย”
“มาคนเดียว”
“ก็เดี๋ยวเจอเพื่อนที่ รร.ติวน่ะแหล่ะ เผลอๆอาจจะไม่กลับเข้ามานอนที่ห้องก็ไม่รู้ ฮะฮะ”
หลังจากพามาดูห้องเช่าราคาแพง ก็แอบนำเสนอสถานที่โดยไม่ได้รับอะไรตอบแทน ใจจริงเธอน่ะอยากให้เขาอยู่คอนโดที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากกว่านี้ บ้านนายนี่ก็ไม่ใช่ไก่กาอะไรแต่ย่านติวแบบนี้ คงไม่มีหรอกอะไรแบบนั้น ก็เลยพยายามหาห้องเช่าที่คิดว่าดูได้มากที่สุด อาทิตย์ที่แล้วทั้งอาทิตย์ก็ลากยายแก้วมาเป็นเพื่อนดูด้วย ไม่อย่างนั้นเหนื่อยคนเดียวเลยอ่ะ
เสร็จจากการโฆษณาก็เตรียมจะพาไปจ่ายเงินที่ห้องด้านล่างก่อนไอโฟนสีชมพูของ เธอจะดังขึ้นให้รู้ว่ามีสายเรียกเข้า อ่านหน้าจอก็รีบกดรับสายทันที
~Oh my boy Oh my boy Oh baby....~
“ฟางค่ะ เย็นนี้เหรอคะ? อืม ฟางว่างค่ะ ได้ค่ะแล้วเจอกันนะค้า ....คิกคิก”
“ไม่เอาที่นี่”
“ทำไม..อ้าวนายจะไปไหนน่ะ!?”
ยังไม่ทันจะคุยโทรศัพท์เสร็จ เจ้าเด็กบ้านนั่นก็เดินดุ่มๆออกจากหอไปเฉยเลย ขอโทษขอโพยเจ้าของเป็นการใหญ่ดีนะที่ไม่ได้จองไว้ แค่บอกว่าจะเข้ามาดูเฉยๆไม่อย่างนั้นโดนปรับแน่ๆ ก็เห็นอยู่ว่าทำหน้าพอใจแล้วทำไมมาเปลี่ยนใจกะทันหันแบบนี้ได้
เด็กอะไรเอาแต่ใจสุดๆ
เฮ่อ.............กว่าจะลงได้ T^T
" เรื่องสั้นเรื่อง คาปูชิโน่ แก้วที่ 4 "
“ทำไมไม่กิน? ไม่หิวเหรอ”
“นาย....นายเป็นใครเนี่ย?!!”
ออกอาการเหวอรับประทานไปเสียแล้วคนสวยขี้วีนของผม ฮะๆๆ ถึงว่าไม่บ่นอะไรสักคำที่ผมเอาแต่สั่งๆอาหาร จนอาหารมาวางตรงหน้าเธอก็ยังไม่ยอมขยับเรียวปากบางสีชมพูอ่อนๆนั่น ตาคู่สวยกรอกไปมาตามการกระทำต่างๆของเขา งง ล่ะสิ
แน่ล่ะ ไม่เจอกันตั้ง 5 ปีเชียวนะ ตั้งแต่เธอกลับบ้านช่วงปิดเทอมคราวนั้น เธอก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้วก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านสวนของคุณยายอีก เห็นว่ากิจกรรมเยอะ เรียนมันทั้งปี เขาก็อยากจะรู้จริงๆว่าการเรียนในมหา’ลัยเนี่ยมันทำให้ชีวิตส่วนตัวหายไป ด้วยเลยหรือไง ถึงได้ตัดสินใจเข้ามาเรียนในกทม. ไม่ใช่อยากจะตามใครบางคนมาหรอกนะครับ
สาบานได้ ว่าไม่ได้ตาม....
{{{{{{{{
“นายสูงขึ้น”
“นิดหน่อย”
“ขาวขึ้น”
“เปล่านี่”
“หน้าตาดู...เอ่อ เป็นผู้เป็นคนขึ้น”
“หล่อลากว่างั้น”
“ยังเรียนได้ 4 มันทุกเทอม”
“อือ”
“เก่งขนาดนี้จะมาติวมันทำไมคะ?”
“พอใจ”
หลังจากอึ้งกับอึ้งกับปรากฏการณ์ตรงหน้า ก็รีบปรับสติแล้วพาเด็ก เอ่อ... พานายป๊อบปี้หน้าหมีขึ้นแท๊กซี่กลับคอนโด เข้าห้องได้ก็รัวคำถามที่ข้องใจเข้าใส่ไม่ให้เด็ก เอ่อ...ผู้ชายตรงหน้าได้ตั้งตัว เป็นไปไม่ได้แค่ 5 ปีเองนะ นายนั่นสูงเกือบๆ 180 ทั้งยังดูขาวและ....หล่อลาก
เป็นไปไม่ได้….แล้วทำไมเธอถึงยังมีความสูงเท่ากับตอนปี 1 ไม่เพิ่มไม่เติมอะไรอีกเลย
พระเจ้าไม่ยุติธรรม T^T
“มีอะไรที่นายเหมือนเดิมบ้างมั้ยเนี่ย?”
“หัวใจของฉันยังอยู่ที่เดิม”
“ประสาทมันย้ายข้างได้ที่ไหนกันเล่า ! ฉันก็เรียนสุขศึกษามานะยะ...”
“เธอนี่ก็ยังเซ่อเหมือนเดิมนะ ... ห้องน้ำล่ะ? จะอาบน้ำ ร้อน!!”
{{{{{{{{
“หัวใจของฉันยังอยู่ที่เดิม”
“หัวใจของฉันยังอยู่ที่เดิม”
รู้สึกถึงความจริงจังในคำพูดของผู้ชายตรงหน้าขึ้นมา ดวงตาที่ดูอบอุ่นนั่นมองตรงมาที่เธอ แล้วค่อยๆพูดถ้อยคำนั้นช้าๆแต่ชัดเจน เขาลุกเข้าไปอาบน้ำนานแล้ว แต่เธอยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม คล้ายๆภาพเมื่อ 5 ปีก่อนจะค่อยๆหวนกลับมา วันที่เธอพาเด็กชายคนหนึ่งไปดูเกรดที่ รร. ขากลับเธอโวยวายเสียงดังที่เด็กน้อยปล่อยให้เธอคอยนาน แอบเปิดดูกระเป๋าเป้ใบย่อมที่ภายในบรรจุแค่กระเป๋าสตางค์โดราเอม่อน มือถือรุ่นโบราณ ใบเกรดและกล้องราคาสามหมื่น
โทรศัพท์รุ่นล้าสมัยรายชื่อมีแต่เบอร์เพื่อน นร.ชาย 11 รายชื่อ กับ เบอร์ผู้หญิง 3 คน
....แม่นิ่ม
....คุณยาย/คุณป้านวล
....ยายกระต่ายป่า
แอบดูภาพในกล้องราคาแสนแพงที่ภายในไม่มีอะไรมากกว่าไปภาพคนๆเดียวเป็นร้อยเป็นพันภาพ ภาพผู้หญิงขี้วีนและแสนเอาแต่ใจ
ภาพของเธอ....
{{{{{{{{
~L.O.V.E. Girl L.O.V.E. Boy ...~หลุดจากภวังค์ของหมีป่า(?) แล้วเหลือบดูไอโฟนสีฟ้าของคนในห้องน้ำ
คุณยาย/คุณป้านวล
Calling….
ประสาท 5 ปีไม่เปลี่ยนชื่อบ้างเลยหรือไง? ถือวิสาสะรับสายให้ แล้วกล่าวบอกให้ปลายสายคลายความกังวลใจว่าหลานชายสุดรักสุดหวงถึงที่หมาย เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวเย็นๆเธอจะพาเข้าไปดูห้องที่จองไว้ให้ไม่ต้องเป็นห่วง
ชั่งใจอยู่นานกว่าจะกล้าเปิดดูอะไรบางอย่างภายในไอโฟนรุ่นใหม่ที่คลับคล้าย จะไม่ใช่ของตัวเอง ในเมนูรายชื่อ ที่บัดนี้ไม่ได้มีแต่เบอร์ผู้ชาย 11 คนนั้นอีกแล้ว เบอร์มือถือทั้งหญิงทั้งชายกว่าร้อยสองร้อยรายชื่อปรากฏให้เห็น รู้สึกใจหายที่อะไรๆไม่เป็นอย่างที่ใจคิด
เธอกำลังหวังอะไร?....หัวใจก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
“ทำอะไร ยายกระต่าย?”
“อ่ะ เอ่อ...คุณยายโทรฯมาเลยรับให้”
“เหรอ ขอบใจ....ครับคุณยายถึงแล้วครับ ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะครับ....ครับผม”
เจ้าหมีบ้าอาบน้ำเสร็จเดินออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ เสื้อก็ไม่ใส่ >///< จะหุ่นดีไปไหนเนี่ย....ใจเต้นโครมครามเลยยายฟางเอ๊ย!!! ในมือเรียวยังคงถือโทรศัพท์ของคนอื่นอยู่ก็เลยตอบแบบข้างๆคูๆกลับไป เจ้าของยื่นมือมารับโทรศัพท์ออกไปโทรหาเจ้าของสายสุดท้ายที่เรียกเข้ามา
คำพูดคำจามารยาชะมัด .... หรือแบบไร้สัมมาคารวะนั่นเอาไว้ใช้กับเธอคนเดียวกันแน่ ชิ! เด็กบ้า!!!!
{{{{{{{{
“เสร็จยัง จะได้ไปดูห้องกัน ว่าชอบหรือเปล่า?”
“อืม”
.................
“เป็น ไงชอบไหม? ที่นี่ห่างจาก รร.ติวที่นายสมัครไว้ไม่มาก ติวเสร็จจะได้กลับเข้าห้องง่ายๆไม่ต้องขึ้นรถลงเรืออะไรทั้งนั้น ห้องก็น่าอยู่นะไม่กว้างไม่แคบ พาเพื่อนอีกคนสองคนมานอนด้วยสบายเลย”
“มาคนเดียว”
“ก็เดี๋ยวเจอเพื่อนที่ รร.ติวน่ะแหล่ะ เผลอๆอาจจะไม่กลับเข้ามานอนที่ห้องก็ไม่รู้ ฮะฮะ”
หลังจากพามาดูห้องเช่าราคาแพง ก็แอบนำเสนอสถานที่โดยไม่ได้รับอะไรตอบแทน ใจจริงเธอน่ะอยากให้เขาอยู่คอนโดที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากกว่านี้ บ้านนายนี่ก็ไม่ใช่ไก่กาอะไรแต่ย่านติวแบบนี้ คงไม่มีหรอกอะไรแบบนั้น ก็เลยพยายามหาห้องเช่าที่คิดว่าดูได้มากที่สุด อาทิตย์ที่แล้วทั้งอาทิตย์ก็ลากยายแก้วมาเป็นเพื่อนดูด้วย ไม่อย่างนั้นเหนื่อยคนเดียวเลยอ่ะ
เสร็จจากการโฆษณาก็เตรียมจะพาไปจ่ายเงินที่ห้องด้านล่างก่อนไอโฟนสีชมพูของ เธอจะดังขึ้นให้รู้ว่ามีสายเรียกเข้า อ่านหน้าจอก็รีบกดรับสายทันที
~Oh my boy Oh my boy Oh baby....~
“ฟางค่ะ เย็นนี้เหรอคะ? อืม ฟางว่างค่ะ ได้ค่ะแล้วเจอกันนะค้า ....คิกคิก”
“ไม่เอาที่นี่”
“ทำไม..อ้าวนายจะไปไหนน่ะ!?”
ยังไม่ทันจะคุยโทรศัพท์เสร็จ เจ้าเด็กบ้านนั่นก็เดินดุ่มๆออกจากหอไปเฉยเลย ขอโทษขอโพยเจ้าของเป็นการใหญ่ดีนะที่ไม่ได้จองไว้ แค่บอกว่าจะเข้ามาดูเฉยๆไม่อย่างนั้นโดนปรับแน่ๆ ก็เห็นอยู่ว่าทำหน้าพอใจแล้วทำไมมาเปลี่ยนใจกะทันหันแบบนี้ได้
เด็กอะไรเอาแต่ใจสุดๆ
เฮ่อ.............กว่าจะลงได้ T^T
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
