รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

มิน - ไงธามนายเป็นไงบ้าง ฝึกเต้นถ้าจะโหดว่าแก เจ้แก้วดุมากป่าวว่ะ เห็นในห้องซ้อมแล้วเหนื่อยแทน
ธามไท - อึ๋ย ........ ว่าแล้วธามไทก็นึกย้อนไปเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมา
 
ณ ห้องซ้อมเต้นห้องเล็ก เอฟ คลาส
แก้ว - พี่แนะนำตัวอย่างเป็นทางการน่ะพี่ชื่อแก้วค่ะ น้องธามไทใช่ไหมค่ะยินดีที่ได้รู้จักน่ะ
ธามไท - ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับพี่แก้ว วันนี้เราจะเริ่มอะไรก่อนดีครับ
แก้ว - อืมยังไงดีล่ะ พี่จะเริ่มในฉบับของพี่น่ะธาม พี่จะง่ายๆสบายไม่ต้องเครียด พี่จะมาทำความเข้าใจและพี่ขอดูการเต้นพื้นฐานของเราก่อน เราชอบเต้นหรือถนัดแบบไหนมาที่สุด
ธามไท - ธามชอบแบบง่ายๆสบาย ได้ทุกแนว
แก้ว - โอเคงั้นฟรีสไตล์น่ะ ได้พี่พอจะจับแนวเราได้แล้ว ทีนี้เราโชว์สเต็ปของเราให้่พี่ดูหน่อยสิ พี่จะได้หาช่องโหว่ของเราได้ เอาล่ะเริ่มจากสเต็ปวัน อ่อ ฟู เลยน่ะเริ่มเลยครับ
 จากนั้นแก้วก็เริ่มดู สเต็ปการเต้น ของธามไท เพื่อปรับจูนการเต้นให้ออกมาได้ดียิ่งขึ้นเพราะธามไทเป็นนักร้อง ที่มีทักษะการเต้นที่แน่นมาแล้วแต่......
ผ่านไป 5 นาที
แก้ว - หยุดๆๆๆๆๆๆ ธามพี่บอกเราว่าไง เราน่ะเต้นดี แน่นแล้วแต่เรามาเสียตรงจังหวะการย้ำเท้าที่รวนจนเกินไปมันทำให้จังหวะการเปลี่ยนท่ายังไม่ไหลลื่นเท่าที่ควร พี่เต้นให้เราดูจะสิบรอบแล้ว เอาใหม่ดูใหม่น่ะ อ่ะนี่ เข้าใจไหม
ธามไท - ครับๆๆ แล้วธามไทก็เต้นอีกว่า สิบครั้งเห็นจะได้ แก้วดูว่าเข้าใจในจังหวะแล้วจึงให้หยุดพักได้ 
แก้ว - โอเคพักๆเลิกได้ๆๆๆ เหนื่อยไหมวันนี้ พี่อยากให้เราเข้าใจในจังหวะการย้ำของเท้า พี่เข้าใจว่าที่เราฝึกเต้นกันนั้นไม่ได้เน้นในรูปแบบตายตัวของการเต้นมันเป็นการเต้นแบบฟรีสไตล์ แต่ฟรีสไตล์แบบฟูคลอสของเรามันเน้นการย้ำเท้าด้วย ฝึกการบ้านเรื่องนี้มาด้วย จะทุ่มหนึ่งล่ะ กลับบ้านดีๆน่ะ พรุ่งนี้เจอกัน
กลับมาสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน
ธามไท - เป็นไงมิน นายเห็นใจเราบ้างไหม เจ๊แกจะฆ่าฉันหรือไง แกรู้ไหมวันแรกแกว่าชิลๆ ชิวบ้าไรเมื่อยขาแขนเป็นบ้าเต้น เป็นสามสี่ชั่วโมงงงงงงงง
มิน - น่าสงสารเพื่อนธามจังเลย มินโชคดีจังที่ไม่ได้เจ๊คนสวยใจร้ายมาเป็นครูฝึก 
 
แก้ว - พี่เอก เหนื่อยจัง กินน้ำหน่อยน่ะ
พี่เอก - เฮ้ยแก้วนั้นน้ำโทโมะมาฝากพี่ไว้ 
แก้ว - ฟวดดดดดด พะพี่เอกทำไมไม่รีบบอกแก้วล่ะนี่ ว้ายแก้วขอโทษๆๆๆๆ
พี่เอก - เฮือกเต็มๆหน้าเลยเว้ย จะบอกแกดันกระดกไปแล้ว เฮ่อออออ แล้วทำไมพึ่งมาล่ะ พึ่งติวเข้มเสร็จเหรอ เห็นเขื่อนวิ่งมาบอกว่าธามโดนน๊อคแล้ว ฮ่าๆแกล้งเด็กเหรอแก้ว
แก้ว - แก้วป่าวน่ะ ต้องฝึกวินัยกันแต่เนินๆเดี๋ยวมาพังตอนแก่ แก้ไม่ไหวๆ แก้วเหนื่อยเป็นบ้าเลย กลับบ้านกันเฮีย พรุ่งนี้แก้วต้องออกเดินทางกี่โมงอ่ะ
เคนตะ - ว้าวน้องแก้วสุดสวยของใครน๊า เลิกฝึกธามไทแล้วเหรอครับคนเก่ง 
แก้ว - เสร็จแล้วค่ะ ถ้าไม่เสร็จคงไม่
พี่เอก - แก้วพอๆจะเลิกกัดได้ไหม อย่านึกว่าฉันจะไม่รู้ทันแกน่ะว่าต่อปากต่อคำเคนตะเขายังไง เคนตะแกจะไปรับแก้วที่บ้านหรือว่านัดเจอกันที่นี่ 
เคนตะ - รวมพลที่นี่ครับ อ๊ะน้องแก้ว พรุ่งนี้พวกพี่จะขึ้นแสดงตอน สี่โมงเย็นคงต้องไปพักโรงแรมที่ทางทีมงานทางโน้นจัดให้น่ะครับ แต่พวกพี่จะออกเช้าเลยเพราะว่า
ป๊อปปี้ - เพราะว่าพวกพี่จะต้องไปซ้อมจุดการแสดงที่นั่นอ่ะครับ สแตนบายไว้เช้าหน่อยอ่ะครับ เฟย์ฟาง ก็ทราบแล้วแก้วมีอะไรขัดข้องไหมครับ 
แก้ว - ไม่ค่้ะ ทำงานแก้วไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แ้ล้วพี่นัดเขาไปถึงที่นู่นกี่โมงค่ะ 
ป๊อปปี้ - เขื่อนเว้ยเขื่อนเรานัดเขากี่โมงน่ะที่นัดเช็คและซ้อมจุดอ่ะ
เขื่อน - เขานัดเจอตอน บ่ายโมง ใช้เวลา่เดินทางออกไปถึงโน้นราวๆ สามชั่วโมง คือต้องออกนี้ สิบโมงอ่ะตามเคนตะบอกถูกแล้ว
แก้ว - งั้นเจอกันที่นี่ตอน เช้า เก้าโมงกว่าๆไม่เกินสิบโมงน่ะค่ะ ตามนี้เนอะ พี่เอกแก้วไม่ไหวล่ะกลับกันเหอะ
โทโมะ - แก้วไม่พักก่อนเหรอทำงานมาเหนื่อยๆพักให้เย็นสบายตัวขึ้น ค่อยกลับไหมเดี๋ยวหน้ามืด เป็นลมเป็นแล้งพอดี
แก้ว - (ยิ้ม) แก้วแข็งแรงดีค่ะ ขอบคุณที่หวังดีแต่แก้วไม่เป็นไร งั้นแก้วขอตัวน่ะค่ะพี่เอกแก้วลงไปรอข้างล่างก่อนน่ะ
 
จากนั้นแก้วก็ลงไปข้างล่างทันทีพี่เอกที่ตกใจในอาการของแก้วและโทโมะ ไม่ทันได้เอ่ยอะไรรีบเก็บของและเดินตามแก้วไปทันที
จงเบ - โมะพี่ว่าน่ะเราน่ะ ทะเลาะอะไรกับแก้ว สามปีที่แก้วหายไปแกน่ะทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้ไหมว่าแกไปทำอะไรให้แก้ว งอลหรือเปล่า
เขื่อน - นั้นดิ ฉันว่านายต้องทำอะไรให้ยัยน้องแก้วไม่พอใจแหง่
เคนตะ - คนสวยฉันงอลนายอะไร ฉันไม่รู้หรอกน่ะว่าพวกแกสองคนในตอนนั้นอยู่ในระดับไหนกัน แต่ตอนนี้ปัจจุบันและต่อไปเป็นอนาคต แกจจะทำอะไรก็รีบๆเคลียร์
ป๊อปปี้ - กดดันกันเข้าไป เฮ่อออออ อึดอัดเป็นทั้งแกทั้งแก้ว เหมือนพวกแกจะห่างเหินกันเกินไปแล้ว ทำเหมือนไม่รู้จักกันไปได้
โทโมะ - ........................ นั้นสิฉันทำอะไรไป ฉันทำอะไรให้เขาเสียใจ 
จงเบ - พี่ไม่รู้น่ะ ว่า อะไรเป็นอะไร พี่เป็นกำลังใจให้ แต่แกเคยบอกว่าแกมีความสุขที่ได้ยินเสียงหัวเราะของแก้ว รอยยิ้มของแก้ว และความอบอุ่นของแก้วที่ทำให้แก สงบและสบายใจที่ได้สัมผัสมัน แต่ไม่ใช่ความรักแบบคนรักใช่ไหม ตอนนี้ล่ะแกคิดแบบนั้นอยู่ไหม คิดดูดีๆว่าตอนนี้เป็นยังไง กลับบ้านดีกว่าไปเหอะพวกเรา
โทโมะ - .......................
    จากนั้นทุกคนก็เดินทางกลับไปเตรียมตัวเพื่อวันรุ่งขึ้นต่อไป
 
 
 
แว้บๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่จงเบของกลุ่มเคโอติก ได้ทิ้งคำพูดให้โทโมะไปคิดเป็นการบ้่าน
เนื้อเรื่องยังคงดำเนินการต่อไป แต่รับรองมันจะค่อยๆคลายคำตอบออกมา ฮ่าๆๆๆ
มาน้อยแค่ไหน ไม่บอกกกกก ติดตามเองน่ะค่ะ จุฟๆๆ โทโมะจะรักหรือแค่เสียดายแก้วอ่ะ 
ต้องตอนต่อไปเฉลยว่า รักหรือเสียดายแน่นอนค่ะ สำหรับวันนี้ นอนฝันดีน่ะค่ะ
รักรีดเดอร์เสมอ ม๊วฟฟฟ >x<