รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

โทโมะ - แก้วๆ จะรีบไปไหนครับ อย่าทำแบบนี้สิครับแก้ว วววว

แก้ว - แก้วขออยู่คนเดียวสักพัก พี่ไปซ้อมเต้นก่อนเลยเดี๋ยวแก้วตามไป ..... อย่างอแง 

ย้อนไปเมื่อ ห้านาทีที่ผ่านมา

..... - แก้วอยู่ที่ทำงานจริงๆด้วย สวยขึ้นเป็นกองเลยน่ะ

แก้ว - เอ๋ อ้าวเฮ้ยพะพี่กายยยยยยยย คิดถึงจังเลยๆๆ มาหาเพราะแรกคิดถึงเขาใช่ป่าวตัวเอง อิิอิ

กาย - ครับพี่คิดถึงเราน่ะเอิ่มแต่เราน่ะกอดพี่แน่นไปแล้วน่ะ นี่ถ้าไม่เจอยัยกิ่งพี่ก็คงไม่รู้ว่าเรามาคลุกตัวอยู่กับเอกที่นี่เลยน่ะเนี๊ยะ 

แก้ว - ค่ะแก้วมาทำงานที่นี่ ว่าแต่พี่กายมาเมื่อไหร่จะกลับมาคราวนี้มานานไหมค่ะหรือว่ามาอยู่ถาวรเลย คิดถึงกอดอีกๆๆ

กาย - ยัยบ๊องเอ๊ย พี่ก็คิดถึงเราน่ะเป็นไงได้ข่าวว่าแฟนหล่อมากเหรอไหนอ่ะว่าที่น้องเขยของพี่

โทโมะ - แก้วปล่อยแขนจากผู้ชายคนนั้นเลยน่ะ ปล่อยเลยแล้วมาอยู่กับโมะเลยน่ะ

แก้ว - อ๊ายไม่เอาแก้วจะอยู่กับกายแก้วคิดถึงพี่กาย อะอ้าวพี่กาย

กาย - ไงคนนี้แฟนแกเหรอ อืมหล่อตามที่ได้ยินมาจริงสมคำล่ำลือ 

โทโมะ - ใช่แก้วเป็นแฟนผมและเป็นของผมคนเดียว อย่าหวังว่าใครจะมาแย่งแก้วไปได้มานี่เลยยัยตัวแสบมากับพี่เลยไว้ใจไม่ได้เลย

แก้ว - อ๊าย พี่โมะพี่ฟังแก้วก่อนสิ อ้าวเฮ้ยพี่กายรอแก้วแป้บๆปล่อยแก้วก่อนน่ะ พี่กายไปไหนอ่ะแก้วยังคุยไม่เสร็จเลย

กาย - พี่ไปหาพ่อกับแม่ก่อน เจอกันที่บ้านน่ะยัยน้อง อ๋อแฟนแกหล่อน่ะเสียแต่ขี้หึงเกินไป ไปก่อนน่ะบาย

แก้ว - หึยๆ ก็ได้เจอกันมื้อค่ำค่ะ 

โทโมะ - แก้วทำแบบนี้กับพี่ได้ไง แก้วคบกับพี่อยู่น่ะครับ แล้ว......

แก้ว - แก้วบอกแล้วไงว่าให้ฟังแก้วก่อนพี่ก็ไม่ฟัง พี่เอาแต่โวยวาย ใจเย็นฟังแก้วก่อนสิ

โทโมะ - จะให้ฟังอะไร ภาพมันฟ้องออกมาแก้วเกาะแกะผู้ชายคนนั้นยิ้มแบบนั้น ถ้าไม่ใช่แฟนแล้วจะเป็นอะไรแก้วไม่รักพี่เลยใช่ไหม ใช่สิพี่ไม่เคยความหมายในสายตาแก้วอีกเลย

แก้ว - โธ่เว้ย ถ้าจะรำพึงรำพันแล้วไม่ฟังคนอื่นแบบนี้ ก็ไม่ต้องคุยกันแล้วใช่แก้วมันไม่มีอะไรต้องแก้ตัวแล้ว เพราะฉะนั้นต่างคนต่างอยู่

..........

กลับมา ณ ปัจจุบัน

ป๊อปปี้ - เฮ้ยไอ่โมะเมื่อกี๊ตอนอยู่ข้างล่างพวกฉันเห็นแกทะเลาะเสียงดังกับแก้วเชียว เรื่องไรอะไรว่ะ หน้าบึ่งเชียว

โทโมะ - เฮ่อ...ก็....(จากนั้นโทโมะก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมาให้พวกป๊อปปี้ฟังทันที)

จงเบ - แกมันงี่เง่าจริงๆเลย ทำไมไม่ฟังแก้วก่อน เอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่แบบนี้มันน่านัก

เขื่อน - หูยยยย แก้วถึงกับอยู่ขอคนเดียวแบบนี้สงสัยยาวแน่ไอ่โมะ

ป๊อปปี้ - แกต้องรีบเคลียร์ก่อนล่ะหนักกว่าเดิมแล้วเพื่อน

เคนตะ - เป็นข้า ข้าจะไม่โวยวายแบบแกแน่ไอ่โมะ แก้วเป็นคนมีเหตุผลไม่ทำอะไรงี่เง่าเข้าใจยากแบบแกสักหน่อย สมควรแล้วที่แก้วจะโกรธ

   ไม่นานเมื่อแก้วสงบอารมณ์ที่เหวี่ยงออกไป ก็กลับเข้ามาที่ห้องซ้อมเต้นของเคโอติก เมื่อเข้าไปภายในนอกก็เงียบสงบเมื่อเห็นว่าใครก้าวเข้ามาภายในห้องของตนเอง และเมื่อเงียบจนอึกอัดเพราะไม่มีใครต่างดูออกว่าอารม์ของโทโมะกับแก้วอยู่ในระดับใดแต่สุดท้ายเมื่อทนไม่ไหวเขื่อนก็เป็นตัวทำลายความอึดอัดเป็นคนแรก

เขื่อน - น้องแก้วโย่วๆทำไมวันนี้สายจังเลยครับ เฟย์ ฟางสายสองคนก็เพียงพอแล้วน๊าาา

แก้ว - แก้วมานานแล้วแต่แวะตามลายทางมาเลยมาช้านิดนึงๆ เดี๋ยวซ้่อมเต้นเลยเนอะแก้วนัดที่บ้านไว้น่ะค่ะ

เฮ่อพี่โมะแก้วขอคุยด้วยหน่อย เน่อย่าก้มหน้าก้มหน้า เน่ๆอย่ามาเงียบ ไปคุยกันหน่อยลุกขึ้นมาเร็วๆ

โทโมะ - ......คุยตรงนี้ไม่ได้เหรอครับ น่ะๆ

แก้ว - เฮ่อ ตามใจ แก้วจะบอกว่าแก้วขอโทษที่แก้ว มัวแต่ดีใจที่เจอพี่กายแก้วเลยลืมแนะนำให้พวกพี่รู้จักกัน พอดีแก้วไม่ได้เจอพี่กายเกือบจะสิบปีแล้ว แก้วขอโทษ

โทโมะ - แล้วสรุปหมอนั้นเป็นใคร เป็นอะไรกับแก้ว

แก้ว - นี่อย่ามาเรียกพี่กายว่าหมอนั้นน่ะ พี่กายเขาเป็นพี่ชายของแก้วกับพี่กิ่ง พี่แก้วไม่เคยพูดถึงพี่กายก็เพราะไม่คิดว่าจะเจอน่ะ

จงเบ - แล้วพี่กายเขาอยู่ที่ไหนเหรอแก้ว

แก้ว - พี่กายเขาไปอยู่แคนนาดากับพี่เอื้องแฟนพี่กาย มีลูกชายน้องริว แก้วเลยไม่ได้เจอพี่เขาตั้งแต่พี่เขาไปแคนดาก็เกือบสิบปีเห็นจะได้

เขื่อน - ไงเมิงไอ่โมะกูบอกแล้วว่าแก้วไม่งี่เง่า

เคนตะ - นั้นมันคำพูดฉันไอ่เขื่อน พวกฉันไปข้างนอกแป้บน่ะ เดี๋ยวอีกสักพักจะมาใหม่หิวน้ำ ใครไปบ้างตามมาเดี๋ยวเฮียเบเลี้ยง

   ในที่สุดในห้องก็เหลือแค่โทโมะกับแก้ว ทั้งหมดออกไปเพื่อจะให้ทั้งคู่ได้เคลียร์ปัญหาใจกันนั้นเอง

โทโมะ - แก้วค้าบบบ พี่โมะคนนี้ขอโทษน่ะครับ พี่สัญญา่ว่าจะไม่เอาอารมณ์นำอีกแล้ว

แก้ว - ...............

โทโมะ - นะๆๆดีกันน่ะ 

แก้ว - ให้มันจริงเหอะ แบบนี้ทุกที โมโห หึง หวง เกินไปแล้วน่ะพี่วันหลังฟังแก้วก่อนเลย

โทโมะ - ก็พี่หึงอ่ะ แก้วอยากเสน่ห์แรงทำไม นี่ขนาดประกาศไปแล้วยังมีมาแอบจีบอีก รักมากก็ต้องหึงมากเป็นธรรมดา อะโอ๊ยยย จะเจ็บบบบ

แก้ว - หยิกให้หูยานเลยดีไหม แก้วบอกว่าไงให้ฟังแก้วก่อน ยังมีย้อนๆพูดอย่างกับแก้วไปอ่อยใคร ได้ถ้าคิดแบบนั้นแก้วจะได้ทำให้สมกับที่พี่คิดเลยดีไหม

โทโมะ - ไม่อะไม่เอา อย่าทำน่ะๆๆ พี่ขอโทษครับๆ.....

เขื่อน - ก๊ากกๆๆ นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็.......

เคนตะ - แพ้แก้ว ฮ่าๆๆๆ

ป๊อปปี้ - ไหนว่าจะพาไปเลี้ยงน้ำ แอบมาดูไอ่โมะจนได้ แกนี่นะไอ่เคน

จงเบ - ..........ไปเหอะพี่หิวน้ำ ดูจนรู้แล้วว่าเขาดีกันแล้วก็ไปสิ

ขอตอนพิเศษ เค้าใจอ่อนแต่งต่อให้อีกสักสอง สามตอนแล้วกัน

ขอถามก่อนจะจบจริงๆจัง อยากได้ ส่งท้ายแบบไหนจะจัดให้ 

ฝันดีน่ะทุกคน ม๊วฟฟฟฟฟฟ >x,< เดี๋ยวไปเพิ่มตอนนิยายใหม่ก่อนน่ะค๊าบบบ