รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

ณ.เวลา 22.45 น.
 
เฟย์ - อะอ้าวพี่โทโมะมายืนอะไรคนเดียวที่มืดๆแบบนั้นล่ะค่ะ ตกใจหมด
โทโมะ - พี่ไม่อยากรบกวนพวกเราน่ะ พี่เอาดอลล่าร์มาส่งให้แก้วที่บ้านน่ะครับ
ฟาง - ยัยเฟย์ แกเมื่อไหร่จะปิดประตูบ้านแล้วนั่นแกยืนอยู่กับใครน่ะ 
เฟย์ - พี่โทโมะ เอาเจ้าดอลล่าร์มาคืนให้ยัยแก้วอ่ะฟาง ฟางเฟย์ว่าเราเอาดอลล่าร์ไปไว้ในกรงก่อนไหมรอแก้วกลับมาค่อยให้แก้วเอาดอลล่าร์ไปนอนในห้องมันเอง เฟย์ไม่รู้ว่ายัยแก้วเอาดอลล่าร์นอนตรงไหนอ่ะ
ฟาง -  อืมๆตามใจแกล่ะกันฉันก็ไม่รู้อ่ะ 
โทโมะ - เฟย์ ฟาง แก้วยังไม่กลับอีกเหรอจะห้าทุ่มอยู่แล้วน่ะ แล้วพี่เอกไม่ว่าอะไรเหรอที่แก้วไม่กลับบ้านแบบนี้
เฟย์ - พี่เอก...ก็ยังไม่กลับเหมือนกันค่ะพี่โทโมะ 
ฟาง - พี่เอกโทรมาบอกฟางว่า คืนนี้อาจไม่กลับบ้านส่วนแก้วไม่แน่ใจว่าจะกลับกี่โมงฟางโทรหาแก้วหลายรอบแล้ว แก้วเขาก็ไม่รับสาย ไม่รู้ว่าจะกลับไหมอ่ะค่ะพี่โทโมะ พี่เอาดอลล่าร์มาให้พวกเราเลยก็ได้ค่ะ พี่จะได้รีบกลับไปพักผ่อนยังไงขอบคุณมากน่ะค่ะ
 
ณ. ห้องซ้อมธามไท คลาสเมท เอกทีฟ
แก้ว - โอ๊ยยยยยยยยย เหนื่อยยยยย ที่สุด บ้าบอที่สุด กี่โมงแล้วหนอ เจี๊ยกจะเที่ยงคืนแล้ววววว พี่มดพี่เก๋แก้วพักงานก่อนแล้วกันค่ะ พี่โอ๊ตแก้วรบกวนพี่ฝึกท่าเต้นที่แก้วเต็นโชว์ให้ดูไปฝึกน้องออยนางเอกมิวสิกที่พวกพี่เลือกด้วยน่ะค่ะ
พี่โอ๊ต - เฮ้ยได้ไงอ่ะแก้ว พี่เต้นยังไม่ได้เลยท่าพวกนั้นอ่ะ แล้วแก้วจะไม่ฝึกน้องออยเองเหรอครับ พี่ๆ.......
แก้ว - แก้วต้องอัดเสียงธามเขาอ่ะแก้ว.....ไม่เป็นไรๆเดี๋ยวแก้วแบ่งเวลาให้น้องเขาฝึกเต้นวันล่ะครึ่งชั่วโมงกับแก้วแล้วกัน เอาเป็นว่าวันนี้ปิดประชุมแล้วน่ะค่ะ เลิกงานกันค่ะพี่เอกๆ พี่เอกตื่นนั่งเข้าชานไปถึงไหนแล้ว
พี่เอก -หาๆเอาสรุปว่ายังไงกัน แล้วเห็นด้วยไหม
พี่มด -อิอิ พี่เอกแก้วขาประชุมจบแล้วไม่ใช่ถามคำถามน่ะค่ะ 
แก้ว - ป่ะกลับบ้านกันพี่แก้ว ง่วงมาก อ๋อ พวกพี่ๆพรุ่งนี้เจอกันสิบโมงน่ะค่ะ สวัสดีค่ะทุกคน ง่วงนอนนนที่สุดเลย อ้าวๆๆพี่เอกๆ กลับบ้านๆ พี่จะเดินไปไหนมาทางนี้ดิ
พี่เอก - ห้าววว พี่จะเข้าไปตัดต่อเสียงของอีกวงแก้วแกกลับบ้านไปนอนเหอะพี่จะค้างที่นี้ ไม่ต้องห่วงพี่น่ะ ขับรถกลับดีๆล่ะ ห้าววว บาย
พี่เอกก็แยกกับแก้วทันทีที่ พูดคุยกับแก้วเสร็จส่วนแก้วเองก็เดิน เหมือนคนหมดสภาพเพื่อเดินกลับไปที่รถทันทีแต่เมื่อก้าวออกจากประตูไม่กี่ก้าวก่อนจะถึงรถประมาณสามเมตรนั้น.......
แก้ว - ว้ายยย คะใคร ต้องการอะำไรฉันไม่มีเงินหรอกน่ะ แกต้องการอะไรปล่อยฉันไปเถอะน๊าฉันกลัวแล้ว
โทโมะ - หึหึ ตัวเล็กทำไมถึงทำงานจนดึกๆดื่นๆแบบนี้รู้ไหมพี่เป็นห่วงมากแค่ไหนกลับไปบ้านไม่เจอ จนทนไม่ไหวต้องมาหาแบบนี้ ...
แก้ว - ตกใจหมดวันหลังมาให้สุ่มให้เสียง ถ้าแก้วหัวใจวายตายไปจะทำยังไง ว๊ายพี่โทโมะจะอุ้มแก้วไปไหน 
โทโมะ - อย่าดิ้นน่ะตัวเล็กดึกมากแล้วพี่ไม่อยากให้ตัวเล็กขับรถกลับคนเดียวพี่ไปส่งน่ะครับ ดิ้นมากเดี๋ยวพี่จูบเลยน่ะครับ
แก้ว - 0//////////////////////0( หยุดดิ้นทันทีไม่ได้กลัวหรอกน่ะก็ๆๆแค่เหนื่อยวันนี้เต้นมาจะร้อยรอบได้ หมดแรงเฉยๆหรอกน่ะ)
โทโมะ - เชื่อฟังแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
 
   เมื่อโทโมะวางแก้วที่เบาะข้างคนขับโทโมะก็รีบ กลับไปยังฝั่งของตนเองแล้วทำหน้าที่คนขับรถเองพร้อมกับบอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะให้พี่เคนจิมาด้วยเพื่อมารับรถของพี่กิ่งเองแก้วจะได้ไม่ต้องวนไปวนมาให้เสียเวลา แก้วก็เองก็ตอบรับอย่างว่าง่าย ด้วยความเมื่อยล้าจากการทำงานอย่างหนัก แก้วก็หลับไปทันที โทโมะเองเมื่อเห็นว่าแก้วหลับไปแล้วดูเวลาก็ตีหนึ่งกว่าๆแล้วคั้นจะไปปลุกฟางกับเฟย์ก็น่าสงสาร เลยตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังบ้านตนเองทันที เมื่อถึงบ้านของเขา โทโมะปลุกแก้วแต่แก้วก็ไม่ยอมตื่นโทโมะเลยตัดสินใจอุ้มแก้วไปยังห้องนอนของตนเอง เขาชั่งใจอยู่นานจะไปปลุกพี่มากิให้มาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแก้วดีไหม ก็เกรงใจเพราะดึกมากแล้วเดินวนไปวนมาจนกระทั่งได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้อง...เท่านั้นล่ะเขารีบเปิดประตูห้องนอนตนเองไปดูว่าเป็นใครก็พบว่า......
มากิ - อ้าวยังไม่นอนอีกเหรอโมะ แล้วกลับมากี่โมง ฮ้าววหิวน้ำจัง มองหน้าพี่มีไรเปล่าแก ท่าอึกๆอักๆมีไรฟะ
โทโมะ - เอ่อๆๆ พี่เข้ามาในห้องโมะก่อนเบาๆด้วย อย่าเสียงดัง 
มากิ - เฮ้ยย นั้นน้องกะ
โทโมะ - เฮ้ยเจ๊บอกว่าเบาๆเดี๋ยวก็แห่กันตื่นมานี้กันทั้งบ้านหรอก เช็ดตัวเป็นเสื่อผ้าให้แก้วหน่อยสิ เจ๊แก้วทำงานจนเหนื่อยจะปลุกกฌสงสารอ่ะ
มากิ - อืมๆก็ได้ๆ  งั้นแกออกไปจากห้องแกก่อนเดี๋ยวเสร็จฉันจะออกไปหาหน้าห้อง 
     มากิใช้เวลาราวยี่สิบนาทีก็เดินออกมานอกห้องเพื่อกลับไปนอนต่อที่ห้องของตัวเอง ขณะที่โทโมะแยกไปอาบน้ำที่ห้องของมากิแทนเมื่อเสร็จแล้วจึงมายืนรอมากิที่หน้าห้องของตนเอง
โทโมะ - ขอบคุณมากน่ะพี่ที่ช่วยทำธุระให้โมะ 
มากิ - แล้ว แกจะนอนไหน เตียงแกยกให้แก้วแล้วนิ หรือว่า........
โทโมะ - พอเหอะเจ๊ โซฟาแบบพับได้ในห้องโมะมีก็พับให้เป็นเตียงก็ได้นิ ฝันดีน่ะเจ๊โมะง่วงแล้ววว 
  เมื่อโทโมะกลับมายังห้องนอนของตนเองเขาเดินไปจัดการกลับโซฟาที่ตั้งอยู่กลางห้องของตนเองทันทีเพื่อจัดให้เป็นเตียงนอนชั่วคราวของตนเอง เมื่อจัดการเสร็จเขาเดินไปนั่งข้างๆเตียงนอนของเขาเอง เขามองดูตัวเล็กของเขาที่นอนหลับแบบไม่รู้ตัวเพราะความเมื่อยหล้า เขาอดยิ้มให้กับคนตรงหน้าไม่ได้ใบหน้าใสยามหลับไหลเหมือนเจ้าหญิงนิทราก็ไม่ปาน และขณะนั้นเองเหมือนโลกมีแรงดึงดูดใบหน้าก็ของเขาก็โน้มลงไปใกล้หน้าใบของอีกคนโดยไม่รู้ตัว เขาก้มลงจุมพิตกับปากบาง
โทโมะ - Good night kiss my dear >>>true heart baby 
 
 
อ๊ากกกกกกก โทโมะทำไมๆทำเขาเขิลแบบนี้ สงสัยอีกไม่นาน รักกัน แน่ๆ 
กรี๊ดดดดดดดดดดด ฝันดีกันน่ะค่ะ รีดเดอร์ รักเช่นเคย ม๊วฟฟฟฟฟ>x,<