รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

วนอย่างนี้ เรื่อยไปอย่างนี้ หลับตาทั้งใดภาพเธอยัง.......

แก้ว - ว่าไงค๊าาพี่เอก ฮ้าวววว โทรมาแต่เช้าเลยพึ่งจะเจ็ดโมงเอง

พี่เอก - แกอยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับมาอีก เอ่อที่จริงงานแกเิ่ริ่มอาทิตย์หน้าโทษทีแต่พี่มีเรื่องด่วนแกช่วยพี่หน่อยสิแก้ว แกมาได้ไหมพี่คิดไรไม่ออกเลยช่วยหน่อยน๊าาาาาา

แก้ว - แก้วอยู่หัวหิน พี่มีอะไรไหมอ่ะค่ะงานด่วนมากไหมอ่ะ มันคืออะไรพอบอกได้ไหม

พี่เอก - ธามไทน่ะดิ เ็ด็กในโปรเจคแก เฮียอยากปล่อยเพลงตัวใหม่ก่อนตอนนี้มันก็น่ะ แกกลับมาประชุมได้ป่ะช่วงบ่ายทันไหม ขอร้องงงล่ะ แล้วพี่จะชดเชยให้ทีหลังน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ

แก้ว - เิ่อิ่มเดี๋ยวแก้วคำณวนไรแป้บ แล้วแก้วก็คิดคำณวนเวลาในสมองทันทีถ้าิิออกที่นี่ตอนเ้ก้าโมงแก้วเหยียบเต็มที่ก็ถึงบ่ายครึ่งไม่เกินสองแต่ถ้าออกสิบโมงถึงไม่เกินบ่ายสาม พี่จะเริ่มคุยงานกี่โมงอ่ะ

พี่เอก - น่าจะบ่ายสองน่ะ ถ้าเรียกประชุมอ่ะ แกทันไหมมมถ้้าแกมาได้เลทให้แกก็ได้สามครึ่งอ่ะเอาไหมมม(บังคับสุดๆ)

แก้ว - .........โอเคๆงั้นเดี๋ยวแก้วจะออกจากหัวหินตอนเก้าโมงเลยล่ะกันบ่ายสามเจอกันน่ะพี่ แก้วไปถึงไม่เกินสามโมงตรงแน่นอน แค่นี้น่ะค่ะ บายค่ะ เฮ้ยเจ๊ๆๆ เจ๊กิ่งจ้าอยู่ไหนแก้วมีเรื่องให้ช่วยหน่อยยยย 

เคนจิ - กิ่งออกไปซื้อของกับพ่อแม่แล้วก็พี่มากิครับ น้องแก้วมีอะไรกับกิ่งเหรอครับ

แก้ว - หว๊าแย่ล่ะสิ ตายแล้วๆจะแปดโมงยังไม่ไปไหนเลยยัยแก้วแกเน่าแน่เอา่ก็เอาว่ะ พี่เคนจิค่ะพี่มาพัทยานี่เอารถพี่กิ่งมากันใช่ไหมค่ะ

เคนจิ - ชะช่ายครับน้องแก้วมีอะไรเหรอค่ะ 

แก้ว - คือ...แก้วมีงานด่วนจะต้องกลับก่อนกำหนดแล้วที่นี้แก้วจะขอยืมรถพี่กิ่งขับไปกรุงเทพก่อนแล้วจะรบกวนอีกเรื่องว่าขากลับอาจจะรบกวนพี่กลับกับพี่โทโมะจะได้ไหมค่ะ

เคนจิ - แบบนี้แก้วต้องบอกโทโมะมั๊งครับ แย่จังเจ้าโมะมันพาดอลล่าร์ออกไปไหนไม่รู้ด้วยสิพี่พึ่งเห็นมันไปทางหาดนู่น

แก้ว - ห๊ะ โอ้ยยยยยยยย (รีบดูเวลาอ๊ากกกกกไม่ทันแล้ว) ตายยยยย เอางี้พี่เคนจิแก้วขอกุึญแจรถก่อนมาเร็วๆค่ะ คือแก้วจะโทรคุยกับพี่โทโมะแล้วพี่กิ่งเอง ฝากพี่เคนจิบอกพี่กิ่งให้เอาดอลล่าร์กลับให้แก้วด้วยน่ะค่ะ เพราะไม่ทันแล้วเดี๋ยวแก้วกลับไปเข้าประชุมไม่ทัน ขอบคุณมากน่ะค่ะ แก้วลาแล้วค่ะอ่ะ ฝากพี่เคนจิลาคุณลุง คุณป้าแล้วพี่มากิให้ด้วยน่ะค่ะ 

  จากนั้นแก้วก็ขึ้นรถ ออกไปทันที ด้วยความรวดเร็วเพื่อมุ่งหน้าไปยังกรุงเทพ เพื่อไปทำงานด่วนที่พี่เอกได้คำสั่งจากเจ้าของค่ายนั้นเอง

เคนจิ - อะไรนี่ น้องแก้วเอาแต่พูดๆๆ ไม่ฟังพี่้เลยเฮ้ยยยย ดีน่ะพี่กิ่งไม่เป็นจรวดแบบนั้นไม่งั้นตูตายแน่ 

โทโมะ - กลับมาแล้วค้าบบบบบ อ้าวพี่เคน มายืนเหม่อไรตรงนี้อ่ะพี่ ป่ะเข้าบ้านกันพ่อกะแม่กลับมากันยังพี่โมะเริ่มหิวข้าวแล้ว

เคนจิ - โมะเอ๊ยโมะ แกพี่จะบอกว่า แก้วกลับไปแล้วน่ะ ฝากกิ่งเอาลูกชายเขากลับตามไปด้วย

โทโมะ - พี่อย่ามาอำผมสิ ตลกล่ะแก้วมากับผมต้องกลับพร้อมผมสิคร้าบบพี่ชาย 

เคนจิ - ฉันไม่ได้อำ ฉันพูดจริงๆ เอารถกิ่งขับกลับไปแล้วแถมฝากฉันกลับกับแกอีก เฮ่อออ แฟนแกนี่ใจร้อน ปานจรวดจริงๆน่ะ แกคุมไหวไหมนี่

โทโมะ - แก้วววววทำแบบนี้ได้ไง จากนั้นโทโมะต่อสายหาแก้วทันทีที่ทราบเรื่องจากปากเคนจิ

แก้ว - ว่าไงพี่โทโมะ แก้วว่าจะโทรหาพี่พอดีค่ะ แก้วต้องรีบกลับด่วนเพราะมีงานเร่งเข้ามา บ่ายแก้วต้องเข้าประชุมค่ะแก้วขอโทษ.....

โทโมะ - แก้วทำไมไม่โทรบอกพี่ก่อนล่ะครับ ใจร้อนรีบกลับไปคนเดียวได้ไงครับ บอกพี่สิครับพี่จะขับกลับไปส่งให้แก้วกลับไปคนเดียวแบบนี้พี่เป็นน่ะครับ .......... แก้วพี่เป็นห่วงน่ะครับ ขับรถระวังๆน่ะครับ ง่วงก็พักน่ะ แล้วพี่จะรีบตามไปหาที่กรุงเทพน่ะครับ

แก้ว - แก้วรีบมาเพราะงานของแก้ว แล้วอีกอย่างพี่ต้องพักผ่อนไม่ใช่ต้องมาลำบากกับแก้วแบบนี้ พี่พักผ่อนให้เต็มที่ไปเลยไม่ต้องเป็นห่วงแก้วน่ะค่ะ อีกสองสามชั่วโมงแก้วก็ถึงบริษัทแล้ว ยังไงแก้วฝากดอลล่าร์ด้วยแล้วกันน่ะค่ะ แก้วขอตัวขับรถก่อนน่ะค่ะ 

    แก้วก็ขับรถเพื่อไปยังที่บริษัททันทีเพื่อให้ทันนัดการประชุมงานของแก้วกับทีมงานเพื่อจัดกับเพลงของธามไทที่จะมีกำหนดปล่อยอีกเร็วๆนี้ และเมื่อวางสายจากแก้วแล้วนั้น โทโมะเองก็ดูมีท่าทางกระวนกระวายจนมารดาพูดแซวเอาจนมากิทนไม่ไหวไล่กลับกรุงเทพฯ และเมื่อทุกคนเห็นว่าโทโมะทำท่าจะกลับไปจริงๆ นั้นกลายเป็นว่าการกำหนดเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้นตอนเช้า จำเป็นต้องเลื่อนเป็นช่วงเย็นของวันนี้แทน และทางด้านฝั่งแก้วนั้นเอง กลับมาถึงบริษัทประมาณบ่ายสองห้าสิบ ก็รีบเข้าต้องประชุมเพื่อเตรียมตัวในการประชุมครั้งแรกของแ้ก้วที่ได้ทำในหน้าที่โปรดิวเซอร์เต็มตัวทันที......

พี่เอก - ยัยแก้วขอบใจพระเจ้า พี่นึกว่าแกจะมาไม่ทันจะโทรหาก็กลัวแกจะรีบจนเกิดอุบัติเหตุเอา มาถึงก็ดีล่ะป่ะเหนื่อยไหม ถ้าเรียกประชุมเลยแกไหวไหมบอกพี่ได้น่ะ

แก้ว - เฮ่อ ประชุมเลยแล้วกันเดี๋ยวมันจะเลื่อนเวลาออกไปเรื่อยๆ

     จากนั้นแก้วและทีมงานเมื่อกันจนครบแล้วก็เริ่มประชุมทันที การประชุมใช้เวลาปรึกษาและแก้ไขข้อบกพร่องกันพอสมควร จนเวลาผ่านมาเกือบจะทุ่มครึ่งทุกคนก็ยังคงนั่งคุยกันแบบไม่เคลียร์จนพี่เอกเห็นจะไม่ไหวเรื่องท่าเต้นกับจังหวะ เลยสั่งพักการประชุมประมาณห้าถึงสิบนาทีก่อนเพราะคุยกันยาวจนสมองเริ่มเบลอ

พี่เอก - แก้วแกไหวไหมเดินทางมาเหนื่อยแถมคุยจะห้าชั่วโมงแ้ล้ว เลิกก่อนไหมพรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันต่อเอาไหม......ใครโทรมาอ่ะแก้ว

แก้ว - .......งั้นแก้วขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนน่ะพี่เอก เดี๋ยวแก้วมา ...... ว่าไงค่ะพี่โทโมะ

โทโมะ - ตัวเล็กอยู่ไหนครับ ตอนนี้พี่กลับจากหัวหินมากันแล้วน่ะครับ คาดว่าอีกสักชั่วโมงจะถึงกรุงเทพแล้ว พี่ไปที่บ้านพี่เอกน่ะครับ เอาดอลล่าร์ไปหาแม่ก่อน

แก้ว - พี่เอาดอลล่าร์ฝากให้เฟย์ฟางได้เลยค่ะ คือแก้วเองก็ยังไม่รู้ว่าจะเลิกกี่โมง เดี๋ยวแก้วจะประชุมต่อแล้วน่ะค่ะ ขับรถดีๆน่ะค่ะเดินทางปลอดภัยน่ะค่ะ 

โทโมะ - กะแก้ววๆๆ รีบวางสายทำไมมม พี่ิิิกิ่งฮะทำไมพี่ไม่พักกับพี่เอกล่ะครับ ผมว่าจะถามหลายรอบแล้วเพราะผมไปบ้านพี่เอกก็เจอแต่แก้วไม่เคยเจอพี่เลยฮะ

กิ่ง - อ้อ พี่อยู่พัทยาค่ะ พอดีช่วงนี้มีประชุมกับลูกค้าที่โรงแรมลูกที่กรุงเทพเลยต้องมาค่ะ เดือนหน้าก็กลับที่พัทยาตามเดิมแล้วจ๊ะ พี่ก็พักที่โรงแรมนั้นล่ะ ส่วนแก้วมันเลือกทำงานกับพี่เอกเขาก่อนแม่ก็เลยฝากกับพี่เอกเขาตั้งแต่เข้ามาเรียนม.ปลายที่กรุงเทพเลยน่ะ 

โทโมะ - อ๋อ อย่างงี้นี่เอง แล้วพี่กิ่งไม่อยากมาอยู่กรุงเทพเหรอฮะ

กิ่ง - พี่ต้องดูแลที่พัทยาน่ะโทโมะ ใจจริงก็อยากมาอยู่หรอกกรุงเทพ แต่ทิ้งที่พัทยาคงไม่ได้แน่ๆเลยส่งยัยแก้วแตกไปทำเมืองกรุงเทพให้แตกแบบนิสัยมันแทน ไปที่ไหนไม่วุ่นวายก็ไม่ใช่ยัยแก้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

เคนจิ - จะว่าไปผมว่าคุยนี่สักจะเหมือนแก้วเข้าไปทุกทีแล้วน่ะ

กิ่ง - เคนจิว่ากิ่งทำไม กิ่งเหมือนตรงไหนๆพูดให้มันดีๆน่ะ

เคนจิ - ไปไหนก็วุ่นวายเหมือนแก้วไม่ผิด ว่าแต่แก้วคุณก็พอๆกันนั่นแหละ โทโมะเดี๋ยวพี่จะลงที่โรงแรมกับกิ่งน่ะเดี๋ยวดึกๆพี่นั่งแท็กซี่กลับบ้านเอง 

โทโมะ - อ้าวโมะนึกว่าพี่จะค้างกับว่าพี่ภรรยาผมเลยสะอีก ฮ่าๆๆ โชคดีน่ะพี่เคน หวัดดีครับพี่กิ่ง เอาล่ะดอลล่าร์ลูกรักของพ่อ หนูอยากไปหาคุณแม่ไหมครับหรือว่าไปดักรอคุณแม่ที่บ้านดีน๊าาาา

ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนี้แทบไม่มีอะไรเลยเนอะ ไรเตอร์แค่อยากนอกเรื่องฮ่าๆๆ(หลบร้องเท้า)

หนีไปนอนแล้วค่ะ มาลุ้นกันน่ะค่ะว่า โทโมะจะหาแก้วหรือดักรอที่บ้าน อิอิ 

รักรีดเดอร์น๊าค๊าาาาาา ม๊วฟฟฟ>x,<