รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

ผมยืนฟังเสียงคลื่น เสียงแมลง สูดอากาศอยู่นานพอสมควร ตัวเล็กที่นั่งเงียบๆกับตอนนี้เธอเงียบเกินไปแล้วน่ะนี่ พอผมก้มลงมองปรากฎว่าตัวเล็ก....หลับไปแล้วขี้เซ้าจริงๆเด็กดื้อ ใบหน้ายามหลับไหลของคนในอ้อมกอดช่างน่ารักเหลือเกิน ตัวเล็กรู้ไหม พี่กลัวเธอจะหนีพี่ไปไกลอีก พี่คงไม่ยอมหากทำอะไรๆที่เลวร้ายเพื่อแลกให้เธออยู่เคียงข้างพี่ไปจนวันตายพี่ก็ยอม......
เคนจิ - เฮ่โมะนั่งตากลม ตากยุ่งไรตรงนี้ โอ๊ะโอเอาน้องสาวเขามากก มากอดแบบนี้ขอพี่สาวเขารึยังเนี๊ยะ จะตีหนึ่งแล้วไปเข้าบ้าน พาน้องสาวเขาไปส่งที่ห้องนอนด้วย พี่ง่วงแล้วห้าวววววววว
โทโมะ -แล้วพี่กิ่งเขายังไม่นอนเหรอโมะเกรงใจอ่ะ เคาะประตูเีรียกเวลาดึกๆ
เคนจิ - ยังกิ่งพึ่งแยกไปตะกี๊เองไม่ทันนอนหรอกไปๆอุ้มน้องเขาดีๆล่ะ
 ไม่นานสองหนุ่มกับอีกหนึ่งสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของโทโมะก็เดินทางไปยังห้องของสองสาวที่ได้จัดเตรียมไว้ให้อย่างเรียบร้อยซึ่งห้องของสาวๆอยู่ติดกับห้องของโทโมะนั้นเอง
เคนจิ - กิ่งครับๆเปิดประตูให้เคนที เคนมีอะไรจะให้ 
กิ่ง - ว่าไงเคนเอาอะ......อ้าวยัยแก้วนอนขี้เซ้าอีกแล้ว (จากนั้นกิ่งก็หลีกทางให้โทโมะเข้ามายังในห้องเพื่อจะได้วางหญิงสาวบนที่นอน) ขอบคุณน้องโทโมะด้วยน่ะจ๊ะ ที่อุตสาห์อุ้มยัยตัวยุ่งมาให้ที่นอนแบบนี้ แย่จริงน้องคนนี้เหนื่อยคนอื่นเลย
โทโมะ - โมะเต็มใจครับ งั้นโมะขอตัวก่อนน่ะครับพรุ่งนี้เช้าเจอกันน่ะครับพี่กิ่ง 
 
เช้าวันต่อมา
แก้ว - นอนสบายจังเลย เอ๋ยมาอยู่นี่ได้ไง จำได้ว่านั่งดูดาวอยู่นี่ งง เอ๋ยหรือวะว่า.......ฉันเหาะหรือเดินละเมอมาวะเนี๊ยะ โอ๊ยยยย เจ็บเจ๊เขกหัวแก้วทำไมนี่แก้วเจ็บน่ะ
กิ่ง - ก็มันน่านัก เมื่อคืนไปทำอะไรมาล่ะ คิดมาได้ว่าเหาะได้บ้าเปล่านู่นซุปเปอร์มาริโอ่ของแกเขาอาสาอุ้มแกมาส่งถึงห้อง
แก้ว - คะใครเหรอ ซุปเปอร์มาริโอ่ อ่ะ งง ค้าบบบ แก้วใจงงงงอย่างแรงนิ
กิ่ง - ไปๆตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลย วันนี้จะไปเที่ยวพิตภัทณ์สามมิติกันๆเร็วเดี๋ยวสายคนเยอะจะบ่นกันอีก
 
ไม่นานหนุ่มๆสาว สองคู่ก็ออกเดินทางไปตามที่วางแผนไว้ ส่วนพ่อแม่ของโทโมะขอเดินซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าและตลาดดีกว่าโดนมีมากิค่อยดูแลท่าน กรุ๊ปทริปครั้งนี้จึงแยกออกเป็นสองกลุ่มโดยอัตโนมัติ
กิ่ง - แก้วๆถึงแล้วเข้าไปกันเลยๆ เย่ (สองสาวที่สนุกจนลืมหนุ่มๆก็พากันเดินเที่ยวกันอย่างสนุกสนาน แก้วและกิ่งผลัดกันถ่ายรูปให้กันและกัน)
เคนจิ - เฮ้ยไอ่โมะ ฉันกะว่าจะมาเที่ยวกับกิ่งกันเงียบๆ ทำไมกลายเป็นเราสองคนถูกทิ้งฟะ ไม่ได้ดั่งใจเว้ยเฮ้ย ทนไม่ไหวแล้ว แกไอ่โมะมาร่วมมือกับฉันดีๆเลย 
โทโมะ - อารายๆเฮียจะให้โมะทำอะไรล่ะ ก็พี่น้องเขามีความสุขก็ดีแล้วไง
เคนจิ - ไม่รู้ล่ะเดียวเดินไปอีกห้องแกลากแก้วไปที่ไหนหรือห้องไหนกับแกเลยน่ะแล้วพาไปไกลๆกันหน่อยแล้วบ่ายสามค่อยเจอกันที่รถโอเคน่ะไอ่น้อง
โทโมะ - เล่นแบบนี้เลยเหรอ เอ้าก็ได้เห็นแก่พี่น่ะโมะช่วยก็ได้ "อันที่จริงเขาเองก็อยากเดินกับแก้วสองคนเหมือนกันแต่ติดที่ตัวเล็กกำลังมีความสุขยิ้ม แบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนหลังจากตัวเล็กกลับมา ผมก็พลอยสุขไปด้วย"ว่าแล้วเมื่อเห็นโอกาสอันงามผมก็ชวน(ลากนั้นแหละ) พาแก้วไปยังห้องด้านหลังที่เป็นพวกป้าฉลาม สะพานข้าม...ต่างๆโดนไม่ฟังเสียงโวยวายแก้วเลย
แก้ว - พี่โทโมะ พี่ลากแก้วมาทำไมแก้วกำลังสนุกกับเจ๊อยู่เลยขัดกันจริงๆเชียว
โทโมะ - อย่าทำหน้ามุ่ยแบบนั้นสิครับคนดี พี่แค่อยากให้พี่เคนจิกับพี่กิ่งเขามีเวลาสวีทกันก็เ่ท่านั้นเอง ว่าแล้วเรามาถ่ายรูปกันบ้างสิ น่ะๆพี่อยากถ่ายกับแก้วบ้างอ่ะ
แก้ว - อะๆ แก้วยอมถ่ายด้วยก็ได้ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่พามาเที่ยวที่สนุกๆกับที่พักสบายๆน่ะ 
จากนั้นทั้งแก้วและโทโมะก็ต่างพากันถ่ายรูปใ้้ห้กันบ้าง โทโมะแอบถ่ายตอนแก้วเผลอบ้าง ถ่ายด้วยกันบ้างจนใกล้ถึงเวลาที่เคนจินัดหมายกับโทโมะนั้น โทโมะก็พาแก้วยังห้องๆหนึ่งเป็นห้องที่เป็นภาพวาดเกี่ยวกับท้องฟ้าและดวงดาวซึ่งเป็นห้องที่แก้วเข้ามาแล้วชอบมันมาก
แก้ว - ว้าว เหมือนของจริงเลยอ่ะพี่โทโมะ มันสวยมากเลยน่ะนี่
โทโมะ - สวยใช่ไหม แก้วเคยได้ยินไหมว่าถ้าวันไหนเราเจอดวงดาวที่ถักทอต่อกันครบ เจ็ดดวง เราจะพบกับรักแท้ รักที่ไม่มีวันพรากจากกัน
แก้ว - ไม่อ่ะแก้วไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนได้ยินครั้งแรกที่พี่นี่แหละ แก้วได้ยินแค่เรื่องหนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้าหรือโกโบริกับอังศุมาริน พบกันที่ทางช้างเผือกนี่แหละ(นั้นมันละครไม่ใช่เหรอแก้วใจ//ไรเตอร์) มาเล่าแบบนี้พี่เจอยังดาวเจ็ดดงเจ็ดดวงของพี่อ่ะ
โทโมะ - เจอแล้วนี่เรียงกัันพอดีเลย ไม่เชื่อแก้วดูสิ
แก้ว - ไหนอ่ะ จริงด้วยแต่เดี๋ยวน่ะ หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก..... มีหกดวงเองไม่ใช่เจ็ดดวงสักหน่อยพี่น่ะมั่วนิ่มจริงๆไปดีกว่า
โทโมะ - เดี๋ยวสิแก้วมันมีเจ็ดดวงจริงๆ แต่ดวงที่เจ็ดนี่มันอยู่ตรงนี้ ตรงที่แก้วไงคือดาวดวงที่เจ็ดของพี่ ดาวที่เป็นรักแท้ของพี่ พี่รักแก้วน่ะ พี่รัก.......
แก้ว - พอเหอะพี่โทโมะ พี่บอกรักแก้วมาทุกวันๆแบบนี้ไม่เบื่อบ้างเหรอ บอกมากๆจะเบื่อเข้าน่ะ คำว่ารัก ไม่จำเป็นต้องบอกมากหรือบอกทุกวันหรอกน่ะ 
โทโมะ - ทำไมล่ะ แค่คำว่ารัก พี่รักแก้วพี่ถึงได้บอกแก้วไง แล้วมันผิดตรงไหนที่พี่เลือกที่จะบอกรักแก้วทุกๆวันล่ะ
แก้ว - เพราะถ้าบอกรัำกพร่ำเพื่อ บอกซ้ำๆซากๆ มันจะกลายเป็นความเคยชินที่ต้องบอกทุกวันและเมื่อนานๆเข้ามันจะกลายเป็นเรื่องปกติ เป็นชีวิตประจำวัน ซึ่งมันจะไม่ได้มีความหมายไรมากมาย ก็เหมือนกับพูดไปงั้นเพราะบอกจนชิน นานๆทีบอกมันดูมีความหมาย ความสำคัญกว่าเยอะ สู้พี่ทำให้แก้วเห็นให้แก้วรู้สึกว่าพี่รักแก้วจากการกระทำสิ มันจะดีกว่าพี่บอกแค่ว่า รักๆ แต่การกระทำกับสวนทางกัน .........
โทโมะ - ..............."มันก็จริงอย่างที่แก้วพูดผม คงลืมคิดไปเองว่า แก้วตอนนี้กับแก้วตอนนั้นเขาแทบต่างกันอย่างสิ้นเชิง แก้วคนนี้เขาเป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะครบทุกด้าน เขาคงไม่ใช่เด็กๆแบบนั้นที่ต้องการฟังคำว่ารักบ่อยๆแล้วสิน่ะ แย่จริงผมกลายเป็นเด็กหัดมีรักแรกแบบนี้ได้ไง ขืนทำแบบนี้มีหวังแก้วทิ้งชัวร์"
แก้ว - เอ่อ พี่ไม่พอใจไรแก้วรึเปล่างั้นแก้วขอโทษพี่ล่ะกันที่แก้วพูดไปมันอาจจะแรงไปหน่อย แก้วแค่พูดไปงั้นอย่าถือคำพูดแก้วให้พี่ทุกข์เลยน่ะ
โทโมะ - ป่าวหรอกพี่แค่ คิดอะไรอยู่น่ะครับ อืมพี่ว่าเดี๋ยวเรากลับกันเถอะน่ะ วันนี้เดินมาเยอะล่ะกลับบ้านไปพักผ่อนกันดีกว่าน่ะครับ
แก้ว - ค่ะ เดี๋ยวแก้วบอกครั้งเดียวเลยน่ะถ้าคิดที่จะคบแก้วจริงๆ แก้วชอบการกระทำมากกว่าคำพูด และที่สำคัญถ้าไม่พอใจอะไรยังไงต้องรีบบอกไม่ใช่เก็บไปคิดเองเอ่อเองแล้วเอามาแขวะมาประชดมาทะเลาะกัน แก้วไม่ชอบ ถ้าพี่โอเคก็.........น่ะ
โทโมะ - จริงเหรอเย่...........พี่ขอบคุณจริงๆน่ะครับ เย่โทโมะเคโอติก จะมีแฟนแล้วครับบบบบบบบ
แก้ว - ยังๆยังไม่ใช่แฟนค่ะแค่ รับไว้พิจารณาเฉยๆถ้าไม่ใช่ไม่ทนก็จบ.............
 
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด แก้วเปิดโอกาสให้โทโมะแล้วแต่ยังไม่เต็มร้อยยยย
แบบนี้ต้องช่วยให้กำลังใจโทโมะชนะใจแก้วให้ได้เต็มๆแล้วสิน่ะ โทโมะสู้ๆ อิอิ(ยัยไรเตอร์บ้า-รีดเดอร์)
คืนนี้รีบนอน เื่พื่อเจอวันจันทร์ต่อปายยยยยย รักรีดเดอร์ค้าบบบ ม๊วฟฟฟ>x,<