รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง
8.8
30) ความจริง..จากปาก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแสงแดดยามเช้า เริ่มส่องแสงผ่านผ้าม่านผืนบาง ม่านตาของหนุ่มร่างสูง กำลังขยับกายปัดความเมื่อยล้าจากการหลับไหลในค่ำคืนที่ผ่านมา เมื่อดูเวลาแล้วเขารีบจัดการกับตัวเองแล้วอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปซ้อมคอนเสริ์ตในวันสุดท้ายของตนเอง
มากิ - อ้าวไง ตื่นเช้าเชียววันนี้ไปซ้อมที่ไหนอ่ะ ที่บริษัทหรือว่าที่จัดงาน อ๊ะนมหรือกาแฟดี
โทโมะ - นมแล้วกัน วันนี้โมะไปซ้อมที่ฮอล์น่ะเจ๊ไปไหมวันนี้ทำงานไหมล่ะ
มากิ - ทำดิ แต่ช่วงบ่ายจะออกไปหาลูกค้าจะแวะไปดูผู้ชายซ้อมก่อน ฮ่าๆๆ ไงแกเมื่อคืนแม่ระเบิดลงป่าว
โทโมะ - นิดหน่อยแม่จะจับโมะกะลูกคนเล็กบ้านแฟนเฮียเคน โมะเลยบอกว่าโมะเป็นแฟนกับน้องแก้วแม่ก็พูดแปลกๆ
มากิ - แปลกๆนี่ยังไง แม่บอกเรื่องเมื่อ สามอุ๊บส์ ...... มะแม่บอกว่าไง
โทโมะ - เอ๋ นี่เจ๊รู้เรื่องอะำไรบอกโมะมาน่ะไม่งั้น เรื่องไม่จบง่ายๆแน่ โมะเป็นน้่องเจ๊มีอะไรต้องบอกสิ
มากิ - เว้ย บังคับจริงๆเว้ย นั้นก็แม่ นี่ก็น้อง ฉันลำบากใจน่ะ เอาเป็นว่าครึ่งทางแล้วกัน ถ้าแกอยากรู้หมดจนสุดทางแกไปถามแม่เอาเอง ฉันรู้แค่ว่า แม่สงสัยแกว่าทำไมชอบคลุกคลีอยู่กับ น้องแก้วไรนั้นน่ะนะ แม่ไม่ชอบที่แกไปคบเด็กคนนั้นเพราะดูยังไงๆก็ไม่เข้ากัน หน้าตารึก็ขี้เหร่ ดำก็ดำ เตี้ยก็เตี้ย แล้วแม่ไปเจอเนยกับหวายเลยถูกใจ อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ แล้วแม่ก็เรียกน้องเขาไปคุย .....จากนั้นเด็กคนนั้นก็หายเงียบไปเลย ฉันรู้แค่นี้อ่ะ
โืทโมะ - โมะว่าแล้วเชียวแม่น่ะแม่ ไม่เคยถนอมน้ำใจคนอื่นจริงๆ แล้วยัยน้องสาวแฟนเฮียเคน เป็นใครยังไง ก็ไม่รู้จะจับคู่ให้น่ะเขาเห็นด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้
มากิ - ฉันว่างานนี้คงไม่จบง่ายๆแน่ถ้าแฟนแกยังไม่กลับมาน่ะนะ
โทโมะ - เจ๊โมะสายแล้วไปก่อนน่ะเย็นนี้เจอกัน เพราะพักสองวันก่อนขึ้นคอนเสริ์ตโมะหยุด บายครับ
โทโมะรีบไปที่รถแล้วออกรถเป็นสถานที่นัดหมายทันที เขาใช้เวลาในการเดินร่วม สี่สิบหน้านาที เมื่อถึงปลายทาง ก็เจอทีมงานที่กำลังเตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เขาชเง้อมองหาเพื่อนร่วมวงของเขาก็ปรากฎว่าทั้งหมดกำลังเดินทางมาแต่คนแรกที่มาก่อนคือเขื่อน ตอนนี้กำลังทักทายกับทีมงานและแฟนคลับที่ว่างมาดูการซ้อมของพวกเขา
เขื่อน - ไงโทโมะ วันนี้มาเร็วดีน่ะแก เมื่อคืนหลับสบายไหม พี่เอกหวัดดีครับ
โทโมะ - ก็ดี พี่เอกหวัดดีครับพี่ เอ่อ พี่เอกวันนี้มันครบกำหนดสามเดือนของแก้วแล้วน่ะพี่เขาจะลงเครื่องกี่โมงอ่ะพี่
พี่เอก - ไม่รู้สิ แก้วไม่ได้ติดต่อพี่มาเลย หรือว่างานมันไม่ผ่านมันเลยยังไม่กลับมารึเปล่า เดี๋ยวถ้ามันจะกลับมาวันไหนก็บอกเองแหละ ถึงเวลามันก็มาเอง ตั้งใจซ้อมวันนี้ให้ดีก่อนแล้วกัน สามหนุ่มที่เหลือมากันแล้ว เอาล่ะเคลียร์ครับ เคโอติก เชิญซ้อมเลยครับ
และแล้วการซ้อมก็ผ่านไปร่วมสามชั่วโมง พี่เอกก็เริ่มให้พวกเขาพักและเป็นนการซ้อมของศิลปินคนอื่นๆในค่ายพวกเขาจึงกลายเป็นผู้นั่งชมเพื่อพักผ่อนให้หายเหนื่อย
เคนตะ - ร้อนเป็นบ้าเลย แฮ่กๆๆ ว่าแต่แก้วกลับมาวันไหนน่ะ
ป๊อปปี้ - วันนี้แล้วนิที่ครับสามเดือน ยัยแก้วจะมาทันงานคอนเสริ์ตไหมว่ะโทโมะ คอนพวกเรายัยนั้นก็บินกลับ งานคอนใหญ่แบบนี้ไม่พลาดได้ไงใช่ป่ะ
เขื่อน - โอ๊ะ พี่เอกบอกไอ่โมะไปว่า ไม่รู้ ถ้าจะกลับมาจะโทรหาเอง เย็นนี้ไปเที่ยวผับกันไหมโมะคลายเครียดกันๆ มีฉัน ป๊อปปี้ เคนตะ ไปกันพี่จงเบไม่ไปเพราะนัดมีนไว้ สนไหมๆ
โทโมะ - ไม่มีนัดกับแม่ที่บ้านว่ะ
พี่เอก - หนุ่มๆเตรียมตัวรอบสุดท้ายน่ะครับ เพราะเป็นช่วงท้ายแล้ว เคโอติก พร้อมแล้วใช่ไหมครับ เค โอ ติก ขึ้นเวทีรองสุดท้ายได้แล้วครับ จำตำแหน่งแบบเมื่อเช้าเลยครับ เริ่ม............
เวลา ผ่าน ไป 2 ชั่วโมง .............. เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น
เขื่อน - โอ้ยเหนื่อย กลับบ้านนนน เจอกันที่ผับน๊า สองทุ่ม โมะเปลี่ยนใจไปได้ตลอดเลยน่ะ
โทโมะไม่ได้ตอบอะไรเขื่อน เขารีบเดินไปที่รถคู่ใจของเขาแล้วกลับตรงดิ่งไปที่บ้านของตนทันที เพื่อขอพูดคุยถามถึงสาเหตุเมื่อสามปีที่ผ่านมา จากปากแม่ของเขา และเมื่อเขาได้รับทราบข้อมูลจากปากของแม่เขาแล้ว เขาก็โวยวายแม่เขาและขอโอกาสให้เขาได้คบกับแก้ว เพราะเขาเชื่อเสมอว่าถ้าแม่ได้เจอแก้วรอบนี้ รับประกันได้เลยว่าพวกเขาคือคู่ของโทโมะแน่นอน และที่สำคัญแม่เขายอมให้เขาคบแก้วแต่ต้องผ่านด้านให้เมื่อได้เจอกับแก้ว ถ้าแก้วผ่านก็ตกลง ถ้าไม่ผ่านยกเลิกไป
อีกฟากหนึ่งของโลก
เป้ง - ยัยแก้ว แกเสร็จยังแหม่ๆทำไมนานจัง เครื่องจะออกอีกสองชั่วโมงแล้วน่ะ ชักช้าตกเครื่องกันพอดี
แก้ว - เป้งแกแน่ใจน่ะว่าแกจะแวะไปที่อเมกาก่อนแล้วค่อยกลับไทย
เป้ง - ก็เอ่อดิ ขอเที่ยวก่อนได้ไหมไปเมืองไทยงานเข้าแน่คงไม่ได้เที่ยวอีกนาน น่ะๆๆๆๆแกน่ะฉันขอแวะสักวันสองวันน่ะๆแกน่ะ
แก้ว - เอ่อก็ได้ๆ แต่แค่วันเดียวน่ะแก ฉันจะรีบไปดูคอนเสริ์ตของค่ายพี่เอก แล้วก็ไปหาป๊ากะม๊าด้วย ป๊ากะม๊าแวะมาหาฉันได้ไม่กี่วันก็กลับไปล่ะ อิอิ
เป้ง - ความเกือบแตกแน่ะ ที่แกบอกท่านว่าไปฝึกงานที่อื่น ไม่งั้นตายคู่แน่ ฉันยังไม่ได้ชิมผู้ชายเลยเพราะฉะนั้นยังรีบตายเพราะ...แกโกหกป๊าม๊าแกไม่ได้ นึกอะไรออกดีๆล่ะ ฉันจะจับแกเปลี่ยนลุคใหม่เพื่อไปเจอว่าที่สามีเอ๊ยแฟนแกดีกว่า ไปเถอะๆเดี๋ยวไม่ทันเครื่อง.............
ฮ่าๆๆๆๆ ใครที่รอแก้วใจของเรากลับไปหาโทโมะขอเสียงหน่อยยยยย
ดูสิค่ะว่า แก้วกลับไปเมืองไทยคราวนี้ ต้องกลับไปเรื่องราวชวนปวดหัวอีกมากมาย
มาให้กำลังใจแก้วกันหน่อยน่ะค่ะ แต่สำหรับคืนนี้ฝันดีน่ะค่ะรีดเดอร์ที่น่าร๊ากทุกๆคน
ม๊วฟฟฟฟฟฟ >x.<
มากิ - อ้าวไง ตื่นเช้าเชียววันนี้ไปซ้อมที่ไหนอ่ะ ที่บริษัทหรือว่าที่จัดงาน อ๊ะนมหรือกาแฟดี
โทโมะ - นมแล้วกัน วันนี้โมะไปซ้อมที่ฮอล์น่ะเจ๊ไปไหมวันนี้ทำงานไหมล่ะ
มากิ - ทำดิ แต่ช่วงบ่ายจะออกไปหาลูกค้าจะแวะไปดูผู้ชายซ้อมก่อน ฮ่าๆๆ ไงแกเมื่อคืนแม่ระเบิดลงป่าว
โทโมะ - นิดหน่อยแม่จะจับโมะกะลูกคนเล็กบ้านแฟนเฮียเคน โมะเลยบอกว่าโมะเป็นแฟนกับน้องแก้วแม่ก็พูดแปลกๆ
มากิ - แปลกๆนี่ยังไง แม่บอกเรื่องเมื่อ สามอุ๊บส์ ...... มะแม่บอกว่าไง
โทโมะ - เอ๋ นี่เจ๊รู้เรื่องอะำไรบอกโมะมาน่ะไม่งั้น เรื่องไม่จบง่ายๆแน่ โมะเป็นน้่องเจ๊มีอะไรต้องบอกสิ
มากิ - เว้ย บังคับจริงๆเว้ย นั้นก็แม่ นี่ก็น้อง ฉันลำบากใจน่ะ เอาเป็นว่าครึ่งทางแล้วกัน ถ้าแกอยากรู้หมดจนสุดทางแกไปถามแม่เอาเอง ฉันรู้แค่ว่า แม่สงสัยแกว่าทำไมชอบคลุกคลีอยู่กับ น้องแก้วไรนั้นน่ะนะ แม่ไม่ชอบที่แกไปคบเด็กคนนั้นเพราะดูยังไงๆก็ไม่เข้ากัน หน้าตารึก็ขี้เหร่ ดำก็ดำ เตี้ยก็เตี้ย แล้วแม่ไปเจอเนยกับหวายเลยถูกใจ อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ แล้วแม่ก็เรียกน้องเขาไปคุย .....จากนั้นเด็กคนนั้นก็หายเงียบไปเลย ฉันรู้แค่นี้อ่ะ
โืทโมะ - โมะว่าแล้วเชียวแม่น่ะแม่ ไม่เคยถนอมน้ำใจคนอื่นจริงๆ แล้วยัยน้องสาวแฟนเฮียเคน เป็นใครยังไง ก็ไม่รู้จะจับคู่ให้น่ะเขาเห็นด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้
มากิ - ฉันว่างานนี้คงไม่จบง่ายๆแน่ถ้าแฟนแกยังไม่กลับมาน่ะนะ
โทโมะ - เจ๊โมะสายแล้วไปก่อนน่ะเย็นนี้เจอกัน เพราะพักสองวันก่อนขึ้นคอนเสริ์ตโมะหยุด บายครับ
โทโมะรีบไปที่รถแล้วออกรถเป็นสถานที่นัดหมายทันที เขาใช้เวลาในการเดินร่วม สี่สิบหน้านาที เมื่อถึงปลายทาง ก็เจอทีมงานที่กำลังเตรียมอุปกรณ์และสถานที่ เขาชเง้อมองหาเพื่อนร่วมวงของเขาก็ปรากฎว่าทั้งหมดกำลังเดินทางมาแต่คนแรกที่มาก่อนคือเขื่อน ตอนนี้กำลังทักทายกับทีมงานและแฟนคลับที่ว่างมาดูการซ้อมของพวกเขา
เขื่อน - ไงโทโมะ วันนี้มาเร็วดีน่ะแก เมื่อคืนหลับสบายไหม พี่เอกหวัดดีครับ
โทโมะ - ก็ดี พี่เอกหวัดดีครับพี่ เอ่อ พี่เอกวันนี้มันครบกำหนดสามเดือนของแก้วแล้วน่ะพี่เขาจะลงเครื่องกี่โมงอ่ะพี่
พี่เอก - ไม่รู้สิ แก้วไม่ได้ติดต่อพี่มาเลย หรือว่างานมันไม่ผ่านมันเลยยังไม่กลับมารึเปล่า เดี๋ยวถ้ามันจะกลับมาวันไหนก็บอกเองแหละ ถึงเวลามันก็มาเอง ตั้งใจซ้อมวันนี้ให้ดีก่อนแล้วกัน สามหนุ่มที่เหลือมากันแล้ว เอาล่ะเคลียร์ครับ เคโอติก เชิญซ้อมเลยครับ
และแล้วการซ้อมก็ผ่านไปร่วมสามชั่วโมง พี่เอกก็เริ่มให้พวกเขาพักและเป็นนการซ้อมของศิลปินคนอื่นๆในค่ายพวกเขาจึงกลายเป็นผู้นั่งชมเพื่อพักผ่อนให้หายเหนื่อย
เคนตะ - ร้อนเป็นบ้าเลย แฮ่กๆๆ ว่าแต่แก้วกลับมาวันไหนน่ะ
ป๊อปปี้ - วันนี้แล้วนิที่ครับสามเดือน ยัยแก้วจะมาทันงานคอนเสริ์ตไหมว่ะโทโมะ คอนพวกเรายัยนั้นก็บินกลับ งานคอนใหญ่แบบนี้ไม่พลาดได้ไงใช่ป่ะ
เขื่อน - โอ๊ะ พี่เอกบอกไอ่โมะไปว่า ไม่รู้ ถ้าจะกลับมาจะโทรหาเอง เย็นนี้ไปเที่ยวผับกันไหมโมะคลายเครียดกันๆ มีฉัน ป๊อปปี้ เคนตะ ไปกันพี่จงเบไม่ไปเพราะนัดมีนไว้ สนไหมๆ
โทโมะ - ไม่มีนัดกับแม่ที่บ้านว่ะ
พี่เอก - หนุ่มๆเตรียมตัวรอบสุดท้ายน่ะครับ เพราะเป็นช่วงท้ายแล้ว เคโอติก พร้อมแล้วใช่ไหมครับ เค โอ ติก ขึ้นเวทีรองสุดท้ายได้แล้วครับ จำตำแหน่งแบบเมื่อเช้าเลยครับ เริ่ม............
เวลา ผ่าน ไป 2 ชั่วโมง .............. เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น
เขื่อน - โอ้ยเหนื่อย กลับบ้านนนน เจอกันที่ผับน๊า สองทุ่ม โมะเปลี่ยนใจไปได้ตลอดเลยน่ะ
โทโมะไม่ได้ตอบอะไรเขื่อน เขารีบเดินไปที่รถคู่ใจของเขาแล้วกลับตรงดิ่งไปที่บ้านของตนทันที เพื่อขอพูดคุยถามถึงสาเหตุเมื่อสามปีที่ผ่านมา จากปากแม่ของเขา และเมื่อเขาได้รับทราบข้อมูลจากปากของแม่เขาแล้ว เขาก็โวยวายแม่เขาและขอโอกาสให้เขาได้คบกับแก้ว เพราะเขาเชื่อเสมอว่าถ้าแม่ได้เจอแก้วรอบนี้ รับประกันได้เลยว่าพวกเขาคือคู่ของโทโมะแน่นอน และที่สำคัญแม่เขายอมให้เขาคบแก้วแต่ต้องผ่านด้านให้เมื่อได้เจอกับแก้ว ถ้าแก้วผ่านก็ตกลง ถ้าไม่ผ่านยกเลิกไป
อีกฟากหนึ่งของโลก
เป้ง - ยัยแก้ว แกเสร็จยังแหม่ๆทำไมนานจัง เครื่องจะออกอีกสองชั่วโมงแล้วน่ะ ชักช้าตกเครื่องกันพอดี
แก้ว - เป้งแกแน่ใจน่ะว่าแกจะแวะไปที่อเมกาก่อนแล้วค่อยกลับไทย
เป้ง - ก็เอ่อดิ ขอเที่ยวก่อนได้ไหมไปเมืองไทยงานเข้าแน่คงไม่ได้เที่ยวอีกนาน น่ะๆๆๆๆแกน่ะฉันขอแวะสักวันสองวันน่ะๆแกน่ะ
แก้ว - เอ่อก็ได้ๆ แต่แค่วันเดียวน่ะแก ฉันจะรีบไปดูคอนเสริ์ตของค่ายพี่เอก แล้วก็ไปหาป๊ากะม๊าด้วย ป๊ากะม๊าแวะมาหาฉันได้ไม่กี่วันก็กลับไปล่ะ อิอิ
เป้ง - ความเกือบแตกแน่ะ ที่แกบอกท่านว่าไปฝึกงานที่อื่น ไม่งั้นตายคู่แน่ ฉันยังไม่ได้ชิมผู้ชายเลยเพราะฉะนั้นยังรีบตายเพราะ...แกโกหกป๊าม๊าแกไม่ได้ นึกอะไรออกดีๆล่ะ ฉันจะจับแกเปลี่ยนลุคใหม่เพื่อไปเจอว่าที่สามีเอ๊ยแฟนแกดีกว่า ไปเถอะๆเดี๋ยวไม่ทันเครื่อง.............
ฮ่าๆๆๆๆ ใครที่รอแก้วใจของเรากลับไปหาโทโมะขอเสียงหน่อยยยยย
ดูสิค่ะว่า แก้วกลับไปเมืองไทยคราวนี้ ต้องกลับไปเรื่องราวชวนปวดหัวอีกมากมาย
มาให้กำลังใจแก้วกันหน่อยน่ะค่ะ แต่สำหรับคืนนี้ฝันดีน่ะค่ะรีดเดอร์ที่น่าร๊ากทุกๆคน
ม๊วฟฟฟฟฟฟ >x.<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ