รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

แก้ว - เฟย์พอก่อนๆๆใจเย็นๆไม่เหนื่อยเหรอไงพูดเร็วพูดรัวแบบนั้นเฮ่อแก้วว่าแก้วจะเข้าบริษัทเลย แก้วจะไปคุยกับพี่เอกหน่อยน่ะ แล้วฟางกับเฟย์ทำงานอยู่กับพี่เอกเหนื่อยไหม

ฟาง - ฟางกับเฟย์ ก็ไม่เหนื่อยหรอกน่ะงาน

เฟย์ - เหนื่อยตรงคนนี่เนอะ ก็ไม่ใช่อะไรใครที่ไหนก็พวกหล่อขั้นเทพอย่างหนุ่มเคดอติก เหนื่อยมาก

ฟาง - เหนื่อยตรงไหนค่ะคุณเพื่อน คุณแฟนคุณเพื่อนออกจะตามใจคุณเธอสารพัด ไม่ว่าจะเสื้อผ้าตอนแคสติ่งก็เอาใจเธอสารพัด อาหารก็มีมาเสริฟถึงที่ 

แก้ว - จะเลิกเถียงเลิกแขวะกันได้ยังค่ะ แก้วว่าพวกแกไปกันได้แล้วอยู่แบบนี้มันเสียเวลารู้ไหมแดดร้อน สงสัยฉันจะยังไม่ชินอากาศ ไปเหอะคุยเสร็จจะได้ไปเดินซื้อของ เดินเที่ยวกัน สายแล้วเร็วยังมาหน้าอีกเร็วสิฟางขับรถจ้า

จากนั้นฟางก็รีบขับรถออกไปจากมหาลัยตรงดิ่งไปยังค่ายเพลงคามิคามิ ทันที เพราะอารมณ์ของแก้วในตอนนั้นเหมือนจะไม่เล่นแล้วแน่ๆ หลังจากที่ถึงบริษัทแก้วก็รีบเดินนำไปหาพี่เอกทันที

ฟาง - ยัยเฟย์ๆ แก่คิดแบบฉันป่าวแก ฉันว่ายัยแก้วเย็นชามากๆเหมือนไม่ใช่แก้วคนเดิมเลยแก 

เฟย์ - ฉันก็ว่างั้นว่ะแกฟาง อยู่ด้วยแล้วเหมือนอยู่กับโทโมะสองยังไงยังนั้นเลยแก ฉันอยากได้แก้วคนเมื่อสามปีกลับคืนมาว่ะแก

ฟาง - ฉันก็ว่างั้นแก แต่ฉันว่ายัยแก้วหนักกว่าโทโมะอีกน่ะ เพราะโทโมะยังขี้เล่นกว่ายัยแก้วเราตอนนี้อีก เรารีบตามไปเหอะเดี๋ยวยัยแก้วปล่อยรังสีไอเย็นเราตายแน่

แก้ว - พี่เอกหวัดดีค่ะ คิดถึงยังเลยกอดหน่อยยยยยย 

พี่เอก - หวัดดีครับ เฮ้ยน้อง มาติดต่องานเหรอครับ เรารู้จักกันด้วยเหรอ

ฟาง / เฟย์ - ฮ่าๆๆๆพี่เอกจำน้องสาวตัวเองไม่ได้ อิอิ

พี่เอก - นี่แก้วจริงเหรอ ว่าแล้วจับแก้วหมุนไปหมุนมา ว่าแต่แกเหอะไปทำอะไร สามปีก่อนเตี้ยก้อเตี้ย ดำก็ดำ หน้าเป็นสิวใส่แว่นหนา เฮ้ยแต่งั้ยตอนนี้ สูงก็สูง ขาวก็ขาว สวยขึ้นเป็นกองเลย ฮิ้วว ฉันไม่ต้องห่วงแกแล้ว 

แก้ว - อ้าวพี่เอกแก้วเปลี่ยนไปสวยขึ้นต้องเป็นห่วงแก้วสิ งั้ยมาดีใจแบบนี้ไม่ใช่แล้วมั้งพี่เอก 

พี่เอก - ก็ไม่ต้องเป็นห่วงที่แกไม่ต้องขึ้นคาน มาให้ฉันดูแลไปจนแก่ไง 

ฟาง - ฮ่าๆๆๆพี่เอกกลัวแก้วขึ้นคานเองเหรอ แก้วสวยบาดขนนาดนี้ไม่ต้องกลัวแล้ว

เฟย์ - ฉันว่าพี่มาห่วงหัวกระไดบ้านพี่ไม่ให้แฉะดีกว่าน่ะพี่เอก 

แก้ว - พอเหอะๆพี่เอกแก้วจะมาคุยเรื่องฝึกงาน อ่ะพี่นี้คือ เอกสารสาขาที่แก้วเรียนมาแก้วเอามาให้พี่อ่าน อ่อ แก้วมาฝึกเทอมหนึ่งน่ะพี่ พี่เลี้ยงช่วงฝึกงานถ้าไม่มี พี่ก็ประกบแก้วเอาก็ได้ถ้าไม่มีเวลาป้อนงานน่ะ สอนงานแล้วทำประกบคู่กันไปเลยก็ได้ แล้วหน้าที่สองและหน้าที่สาม เป็นวิชาเสริมถ้าพี่จะให้ทำด้วยก็ได้ แล้ว.............

ฟาง - เฟย์ พี่เอก สรุปพี่มาฝึกงานกับแก้วหรือแก้วมาฝึกกับพี่เอกกันแน่อ่ะ 

พี่เอก - ฉันก็ว่างั้นแก สั่งอย่างกะฉันเป็นเด็กฝึกงาน

แก้ว - พี่เอก จะคุยเล่นอีกนานไหมเจ้าค่ะ แก้วแค่จะอธิบายพี่น่ะอ่านตามที่แก้วบอกยังพี่ แก้วจะบอกว่าพี่ให้คะแนนแก้วหลังจากสามเดือนแรกน่ะพี่ มีอะไรไม่เข้าใจอะไรตรงไหนถามแก้วได้ค่ะ ((มันพูดอย่างกะเป้นหัวหน้าพี่เอกเลยนางเอกฉัน//ไรเตอร์))

พี่เอก - อืมๆโอเค ไหนๆก็ไหนๆแล้วฉันจะให้แกทำงานร่วมกับเฟย์ ฟาง คือดูแลวงเคโอติก แก้วช่วยงานเพลงกับพี่ของวงเคโอติก แล้ว ช่วยเสริมเรื่องถ้าเต้นด้วยน่ะแก้ว แล้วยังไงแก้วพักก่อนก็ได้วันนี้ พี่ให้การบ้านเราคือ ไปศึกษานิสัยใจคอแต่ล่ะคนในวง 

แก้ว - เจ้าค่ะ ต้องศึกษาอาหารที่ชอบ ของที่ชอบ ของที่ไม่ชอบด้วยใช่ไหม เคๆๆ เดี๋ยวแก้วจะรีบไปทำการบ้าน พรุ่งนี้แก้วเริ่มฝึกงานเลยใช่ไหมพี่ งั้นถ้าไงแก้วขอตัวน่ะค่ะเจอกันที่บ้านตอนค่ำค่ะ เฟย์ ฟาง จะคุยงานหรือทำงานต่อเลยไหม ถ้าทำแก้วไปคนเองก็ได้ 

พี่เอก - วันนี้เฟย์กับฟาง ดูแลแก้วก่อนก็ได้จ้าไม่ต้องทำงานหรอกพอดีพี่จะประชุมวงเคโอติกวันนี้ยังไม่ทำงานน่ะ

จากนั้นสาวๆ ก็ไปเดินห้างทันที เพราะสองสาวเรากลัวแก้วทิ้งนั้นเอง จากนั้นพี่เอกก็รีบตรงดิ่งไปยังห้องซ้อมของวงเคโอติก

พี่เอก - เอ้าหนุ่มมานั่งกลางห้องกลับพี่หน่อยพี่มีเรื่องจะคุยด้วย เอาครับรวมพลๆๆ เขื่อนน้อยอย่ามัวแต่เล่นพี่ขอเวลาคุยด้วย

ป๊อปปี้ - มาแล้วครับๆๆ พวกเราพร้อมแล้ว

เคนตะ - พี่เอกมีอะไรเหรอพี่ พวกผมไม่ได้โดนซ้อมแค่นั่งวางแผนงานนิดหน่อย

จงเบ - ช่ายครับพวกผมกำลัง......

พี่เอก - รู้แล้วพี่ไม่ได้ว่าอะไร รีบแก้ตัวกัีนจัง คืองี้พรุ่งนี้พี่จะมีผู้ช่วยพี่มาดูแลเรื่องงานเพลง และดูแลเรื่องการเต้นให้กับพวกเราน่ะ 

เขื่อน - ผู้ช่่วยพี่เอก ดุไหม แก่ยังอ่ะพี่

เคนตะ - ผู้ชายผู้หญิงพี่

โทโมะ - ทันทีเลยน่ะแก ถามเชียวว่าหญิงหรือชายหน้าหม่อเชียวแก

เคนตะ - ใครจะไปเหมือนแกมีแต่คนเสนอตัว แต่แกดันไม่เอาใคร รอใครว่ะ หรือว่ารอน้องแก้ว ฮิ้วววว สามปีแล้วที่น้องเขาหนีแกไป

พี่เอก - เลิกพูดเล่นได้แล้วพรุ่งนี้ผู้ช่วยพี่มาน่ะ ผู้ช่วยพี่เป็นสาว อายุ 22 อ่อนกว่าพวกแกอยู่อย่ารังแกน้องเขาน่ะน้องเขามาฝึกงาน ถ้าน้องเขาไม่ผ่านหรือไม่จบเพราะพวกนายแกล้ง จะล่ะจะเผ่นกะบาลพวกแกเองกับมือแน่ๆ ถ้าไงวันนี้เลิกประชุม กลับบ้านไปพักผ่อนได้ พรุ่งนี้เจอกันครับๆ

วี้ดวิ้ววววววว ตอนที่สามตามสัญญา มาแล้วคร๊าาาาาา

ตอนนี้ทิ้งความสงสัยไว้ว่า โทโมะคิดอะำไรกับแก้ว 

แล้วทำไมเคนตะต้องทิ้งคำถ้าให้สงสัยว่าแก้วหนีโมะไป ไม่บอกเพราะไรเตอร์ก็ยังไม่แน่ใจตัวเอง

หาคำตอบกันเองต่อไปน่ะเจ้าค่ะ  ฝันดีค่ะทุกคนๆ