รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

พิม - ยัยหวายแกเป็นอะไรนั่งเหม่อเชียวใจลอยไปไหนต่อไหนแล้ว

จินนี่ - ยัยมีนแกมียาลดไข้ไหม ฉันว่ายัยหวายไม่สบายแน่ เอ๊ แต่งั๊ยตัวไม่นอนนิ ยัยหวาย ฟังพวกฉันอยู่ป่าว

มีน - แป๊ะ Hey! you my love ตื่นๆจากฝันได้แล้ว

หวาย - หะ ว่าไงยัยมีน ปรบมือข้างหูฉันทำไม มีไรกันเหรอพวกแก มองหน้าฉันทำไม

มีน - ก็พวกฉัน..........

เนย - อ๊ะ น้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน ช้ำใจ ไม่ต้องมามองหน้าฉันแบบนั้นหรอก หวาย ฉัันไม่ได้มาหาเรื่องหรือช้ำเติม แกน่ะฉันมาในฐานะเพื่อน เพื่อนที่คอยเข้าใจแกในยามที่แกพร้อมเปิดใจรับฟัง....ถ้าแกรังเกียจฉันมากฉันไปก็ได้

พิม - เนย ฉันไม่เข้าใจไรหรอกน่ะเราในฐานะคนร่วมค่ายเดียวกัน ฉันงง เธอมาทำดีกับหวายเพื่ออะไร

เนย - พิมฉันก็ดีกับทุกคนนั้นแหละ แต่หวาย.....เมื่อก่อนที่ผ่านเขาเคยพูดดีกับฉันสักแค่ไหนกัน ก่อนคบพี่โทโมะเขาก็ยังคุยบ้าง พอคบไปแล้วก็...น่ะ เลิกแล้วก็....เฮ่อ ฉันไม่อยากทะเลาะหรอกแต่เมื่อหวายเป็นแบบนี้.......เฮ่อฉันก็อยากให้กำลังใจมากกว่า...หาเรื่องเขาน่ะพิม

จินนี่ - พวกเราเข้าใจน่ะ แต่หวายเองตอนนี้คงยังทำใจไม่ได้ พวกฉันกลัวว่า หวายอาจจะ...รู้สึกแย่แล้วพาลใส่อารมณ์ที่แกน่ะเนย พวกฉันจะลำบากใจน่ะ นี่ก็เพื่อน นั้นก็เพื่อน 

หวาย - พวกแก พอเหอะ ฉันแค่นั่งนึกอะไรน่ะ ฉัน...ไม่ได้เกียจแกหรอกน่ะยะ แต่ฉันแค่มั่นไส้แกเท่านั้นเองที่ได้คบกับพี่โทโมะ ฉันรู้สึกเสียหน้าก็เท่านั้น ฉันนั่งทบทวนมาตั้งแต่คราวนู่นที่พี่โทโมะบอกฉันครั้งสุดท้ายแล้วล่ะฉัน ต้องตัดใจให้ได้ ฉันผิดเองที่ฉันไม่ยอมรับความจริง ฉันเสียใจที่เจ็บ.....เจ็บเพราะตัวฉันมันดันทุรังเอง

เนย - แกอย่าร้องน่ะ ความรักไม่มีใคร ผิดไม่มีใครถูกหรอก ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรักหรือไม่รัก มีสิทธิ์ที่จะเลือกกันทั้งนั้น

(จากนั้นเนยก็กอดปลอบหวายทันที)

    หวายร้องไห้ระบายออกมากับเพื่อนๆเกือบชั่วโมง ก็เริ่มยอมรับการตัดสินใจของตัวได้แล้วก็ยิ้มให้กับเนยได้อย่างสมบรูณ์และเริ่มต้นกันใหม่ แบบเพื่อนเข้าใจเพื่อน อย่างเต็มใจ

พี่เอก - ไงสามๆมาอยู่กันตรงนี้เองพี่ตามหาแทบแย่ พี่อยากให้ขอหวาย ไปร้องเพลงพิเศษกับขนมจีนแล้วก็กวิน

ส่วนเนย แยม พิม จินนี่พี่จะขอเราร้องรวมกันน่ะ

มีน - แล้วมีนอ่ะพี่ หนูไม่ได้ขึ้นเหรอ.........

พี่เอก - ไอ้มีนแกก็คู่กับแจมไง บอกแกไว้้รอบเช้าแล้วนี่ ทำไมแกขี้ลืมแบบนี้น่ะ

มีน - แฮ่ หนูลืม ขอโทษค๊าาาาาาาา

   เมื่อเหตุการณ์ผ่านไปด้วยทุกคนตั้งใจซ้อมการแสดงที่จะเกิดขึ้นด้วยความตั้งใจและเต็มที่เพื่อให้งานคอนเสริ์ตใหญ่ในครั้งเป็นของขวัญสำหรับแฟนเพลงของพวกเขา

หวาย - พี่โทโมะค่ะ หวายขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดน่ะค่ะ หวายเสียใจ ตอนนี้หวายเข้าใจทุกอย่างดี หวายผิดเองที่ไม่ยอมรับความจริง พี่โทโมะให้อภัยหวายน่ะค่ะ

โทโมะ - ..........................

หวาย - พี่ให้โอกาสหวายน่ะค่ะ เรากับมาเป็น "พี่น้องกัน" เหมือนเดิมน่ะค่ะ

โทโมะ - คะครับ หวาย น้องสาวของพี่ ขอบคุณที่เข้าใจพี่คนนี้น่ะครับ

หวาย - ค่ะ ขอกอดพี่ชายได้ไหมค่ะ 

โทโมะ - อ้าแขน กอดหวายตอบทันที เข้ามีความสุขที่หวายเข้าใจเรื่องนี้แล้วจริงๆ

หวาย - ขอบคุณพี่ชายมากๆค่ะ หวายขอให้พี่สาวสมหวังในความรักของพี่ชายไวๆน่ะค่ะ หวายไปกับพวกเนยก่อนน่ะ

โทโมะ - ครับผม

เขื่อน - ไงเมิง ยิ้มมีความสุขได้จริงๆสักทีน่ะเมิง กว่าจะจบได้เล่นเอาเหนื่อย

เคนตะ - นึกว่าจะไม่ยอมสะแล้ว พี่ชายๆๆๆๆ กิ๊วๆๆๆ

ป๊อปปี้ - ยินดีด้วยโมะ ว่าแต่คู่นั้น เขาทันไปดีกันตอนไหนว่ะ แหม่ทำอย่างกะเมื่อก่อนไม่เคยกัดกันจะเป็นจะตาย

จงเบ - นี่แหละนิสัยพวกผู้หญิง บทจะเข้าใจง่ายก็ง่าย จะยากก็ยาก งอง ๆแง่งๆ

มีน - แล้วมันผิดตรงไหนค่ะีพี่จงเบ งองแงง เพราะู้ผู้ชายมันงี่เง่าไง เชอะ แบร่..............

จงเบ - มีน ครับ พวกแกพี่ขอตัวน่ะ มีนครับรอพี่ก่อนน

เขื่อน - ฮ่าๆๆ พี่ใหญ่กลายเป็นแบบนี้ได้ไง ก๊ากกกกกกก ง้อให้สำเร้จน่ะเฮีย

พิม - พี่เคนตะ พิมหิวข้าวแล้วเหนื่อย ไปกันน่ะค่ะๆๆๆ

เคนตะ - ครับผม ไปก่อนน่ะเพื่อน บาย

ป๊อปปี้ - เขื่อนเราสองคนไปตามสองสาวก่อนดีไหม อิจฉาคนควงคู่ไปกันแล้ว 

โทโมะ - เอ่อ งั้นฉันขอตัวก่อนน่ะวันนี้กลับบ้านว่ะ เจ๊กะแม่เรียกไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร พรุ่งนี้เจอกันน่ะ

วันนี้อัพ สอง ตอนน่ะค่ะ เดี๋ยวดึกๆจะมาอัพตอนที่สองน่ะค่ะ

ไม่ต้องตกใจ วันนี้ไรเตอร์หยุดเลยมาอัพไว อิอิ ค่ำๆเจอกันอีกรอบค่ะ

ตอนนี้ใครสงสารหวายและรักหวายเหมืิอนไรเตอร์บ้างค่ะ ขอเสียงหน่อย