รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

จากนั้นผมก็เดินหันหลังให้หวาย มาทันทีผมไม่เคยอยากทำแบบนี้กับน้องเขาสักเท่าไหร่ แต่ในเมื่อเขาไม่หยุด ผมเองจะต้องเป็นฝ่ายที่หยุดเขาเอง ผมได้ยินเสียงพี่มากิที่ให้ผมหยุด แต่ขาผมยังก้าวต่อไปเรื่อย ใช่ผมไม่อาจจะอยู่ต่อไปได้
หวาย - แม่ค่ะคุณน้าค่ะ พี่มากิ หวายรู้สึกเวียนศรีษะหวายขอตัวพักผ่อนก่อนน่ะค่ะ
แม่หวาย - ตายแล้วหวาย เราเป็นอะไรไปหัวค่ำยังดี๊ด๊าอยู่เลย 
แม่โทโมะ - งั้นฉันขอตัวกลับก่อนแล้วกันหนูหวายจะได้พักผ่อน หายไวๆน่ะจ๊ะ 
มากิ - งั้นหนูขอตัวลาน่ะค่ะสวัสดีค่ะ
  ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เขาไป~~
โทโมะ - ว่าไงเจ๊ โทรมามีอะไรรรึเปล่า
มากิ - แกอยู่ไหนนี่แกรู้ไหม แกออกไปคุยกับหวายแป้บเดียวหวายหนีขึ้นห้องแถมแกก็หายหัวไปอีกฉันตะโกนเรียกไม่ได้ยินเหรอ แม่ก็ถามหาแกใหญ่เลยตอนกลับบ้าน ฉันน่ะบอกว่าแกมีงานด่วนแม่ก็เลยไม่ไรมาก ช่างหัวเหอะเรื่องนี้มาเข้าเรื่องที่ฉันสงสัยดีกว่า แกมีอะไรจะบอกไหมกับหวายน่ะบอกพี่มาน่ะ
โทโมะ - ก็ไม่มีอะไรก็แค่โมะ ไม่ได้ชอบน้องเขาแบบหนุ่มรักสาว โทโมะชอบเขาแบบพี่กับน้องมากกว่า 
มากิ - หวายคงยอมหรอก คราวก่อนตอนแกคบเนย หวายยังอาละวาดซะแล้วแกโสดแบบนี้คงปล่อยหรอก เฮ่ออ น้องชายฉัน......
โทโมะ - โมะรักน้องเขาไม่ได้จริงๆ เพราะ..................
มากิ - เพราะอะไร แก บอกพี่แกมาเลย เพราะอะไร อย่าเงียบเซ่
โทโมะ - ก็ กะ.........แก้วไงน้องสาวพี่เอกที่เป็นโปรดิวเซอร์ของพวกโมะไง ตอนนี้กลับไปเรียนที่อังกฤษอีกสามเดือนกลับมาแล้ว โมะว่าจะพามาเจอเจ๊อยู่เหมือนกัน (อายก็อายแต่มันคือความจริง พูดไปก็เขิลไป)
มากิ - ..........อึ้งค่ะอึ้ง ห๊า ยัยน้องแก้ว น้องอ้วนดำ ยิ้มเก่ง พูดเก่งคนนั้นน่ะเหรอ โอ๊ยอยากเป็นลม แล้วนี่ถ้าแม่รู้แกเตรียมตัวตายแน่ๆ เฮ่อฉันน่ะน้องสะใภ้แบบไหนฉันไม่ว่าขอแค่พวกแกรักกันจริงใจต่อกันก็พอ แต่สำหรับแม่พี่ไม่รู้ว่ะ งั้นเท่านี้น่ะง่วง ฝันดีน่ะน้องรัก อ๋อ กลับบ้านมั๊งก็ได้น่ะแกไปล่ะ จุ้บๆ
 
 
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนเช้าโทโมะเดินทางมาถึงบริษัทเมื่อเดินขึ้นไปถึงชั้น 5 โทโมะก็เจอหวายที่ยืนอยู่หน้าห้องซ้อมของพวกเขาทันที
โทโมะ - หวายมาทำอะไรชั้นนี้ ห้องซ้อมหวายอยู่ชั้น 7 ไม่ใช่เหรอ หรือว่ามีอะไรอีก
หวาย - วะ  หวาย อืม ก็แค่อยากคุยกับพี่อีกหน่อย หวายไม่เข้าใจว่าพี่ทำไม ไม่คิดให้โอกาสหวายบ้าง หวายรอพี่มานานมากน่ะค่ะ หวายไม่อยากเป็นแค่น้องสาวสำหรับพี่ ..... หวายรอพี่มานานให้่โอกาสหวายสักครั้งจะได้ พี่คงไม่รู้สึกสงสารคนรอพี่แบบหวายบ้างเหรอค่ะ
โทโมะ - ทำไมพี่จะไม่รู้สึกของคำว่า รอ หรอกหวาย พี่รู้ดีเลยล่ะ แต่พี่อยากบอกหวายตรงๆไปเลยว่า หวายอย่ามา เสียเวลากับคนแบบพี่เลย เพราะการรอของพี่กับหวายมันต่างกันน่ัะครับ
หวาย - อะไรยังไง พี่ห้ามหวายทำไม ที่พี่ยังรอยัยแก้วนั้นได้ทำไมหวายจะรอพี่แบบนั้นไม่ได้บ้างเล่า
โทโมะ - ฟังพี่ดีๆแบบตั้งใจฟังน่ะครับ หวายรอพี่ไร้ซึ้งปลายทางที่จะบรรจบได้ เพราะอะไรเพราะพี่ไม่อาจจะสามารถรักหวายแบบคนรักได้ ส่วนพี่รอแก้วเพราะพี่กับแล้วเราได้ทำสัญญาใจไว้ด้วยกันแล้ว พี่รอแก้วเพราะพี่ยังมีคำตอบ ส่วนหวายรอพี่ก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดี
หวาย - ยังไงหวายก็รอ เพราะหัวใจหวายมีแต่พี่
โทโมะ - พี่จะพูดเป็นครั้งสุดท้าย.....และไม่พูดซ้ำอีก......เอากลับไปคิดดูให้ดี ถ้าหวายจะรอพี่ต่อไปพี่ก็ไม่ว่า แต่มันจะมีค่าอะไร ถ้ารอต่อไปแล้วไร้ประโยชน์ เลิกรอพี่เถอะครับน้องสาวของพี่
หวาย - ...........................คิดซ้ำไปซ้ำมา จะเอายังไง สับสน.......รักพี่โทโมะแบบไหนกัน..........
 
 
 
ฮ่าๆๆๆ วันนี้ใครคิดว่า โทโมะแมนมากขอเสียงหน่อยยยยยยยยย
วันนี้ไรเตอร์จัดหนักที่พระเอกเราก่อนช่วงนี้ เดี๋ยวแก้วใกล้กลับมาแล้ว
คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะรีดเดอร์ที่น่าร๊ากกกกกกกกก ม๊วฟฟฟฟฟฟ >x,<