รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

แก้ว - เอาล่ะๆอีกอาทิตย์กว่าๆพวกพี่ต้องขึ้นเวทีกันแล้วตั้งใจซ้อมกันหน่อยน่ะค่ะ พี่เขื่อนอย่ามัวแต่เล่นสิ 
เขื่อน - โหยแก้ว นานๆที พวกพี่จะได้ออกมาซ้อม เวทีใหญ่ๆๆๆๆ ขอวิ่งให้หายอยากหน่อยสิ 
แก้ว - อ้าว พี่เอกปกติไม่ให้มาลองเวทีก่อนเหรอ ปกติ ต้องซ้อมนิ งงงงงงงงง
จงเบ - อึบๆๆๆๆ ปกติพี่เอกก็ให้ซ้อมครับแก้ว แต่ให้มาก่อนวันจริง 2 วัน 
ป๊อปปี้ - ใช่แต่แก้วให้พวกพี่มาซ้อมก่อน ตั้ง สี่ห้่าวัน มันก็เลย ...... เป็นลิงเป็นข่างแบบนี้ไง
เคนตะ/โทโมะ - ช่ายยยยย
เฟย์ - เฮ่ออ แก้วแกจะลากพวกฉันมาด้วยทำไม วันจริงนู้นพวกฉันถึงจะวุ่นๆ แต่แกไม่อยู่ต่อจริงเหรอ 
ฟาง - ไม่มีแกพวกฉันคงเหงาตามเคย แต่แกกลับไปเรียนพวกฉันจะก็ยังเรียนไม่จบอยู่ดีเทอมสุดท้ายนู่นถึงจะเริ่มฝึกงาน เศร้าใจจัง แกจะเดินทางเมื่อไหร่น่ะ
แก้ว - อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พรุ่งบ่ายๆน่ะอย่าเศร้าน๊า รอบนี้ฉันกลับไปแค่ สามเดือนเองก็กลับมาอยู่ถาวรแล้ว
ฟาง/เฟย์ - จริงๆน่ะอีกสามเดือน เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปเลยน่ะ รักแกน่ะแก้ววว
แก้ว - ฉันก็รักพวกแก เอาล่ะ เริ่มซ้อมกันได้แล้วค่ะ นอกเรื่องมานานแล้วพี่เขื่อนเลิกเล่นได้แล้ว อย่าให้นับหนึ่งน่ะ พี่เคนตะเลิกเล่นเกมส์วางไอแพตแล้วไปยืนตรงริมซ้าย ที่ สอง นาฬิกาค่ะ พี่โทโมะกับพี่ป๊อปปี้ ยืนตรงกลางค๊าา ส่วน พี่จงเบยืนด้านขวาที่ สอง นาฬิกา แบบพี่เคนตะเลยน่ะค่ะ .....พี่จงเบ พี่จงเบ๊
จงเบ - ห๊ะ แก้วเรียกพี่เหรอ (ตกใจที่แก้วเรียกชื่อเสียงสูง จากนั้นจงเบวางมือถือแล้ววิ่งไปตามตำแหน่งทันที)
แก้ว - เฮ่อออออ กว่าจะครบ อ่าพี่เขื่อน ยืนเฉียงพี่ป๊อปปี้หน่อย อย่าติดจนจะจูบท้ายทอยพี่ป๊อปอยู่แล้ว ถ้าจะทำท่านี้ไว้ไปทำในห้องนอนกันนู่น เอาล่ะค่ะ พี่ๆฝ่ายดนตรีค่ะ เริ่มเพลงแบล็กลิสเลยค่ะ .............
 
        พวกเขาใช้เวลาในการซ้อมเต้น และร้องเพลง ในการซ้อมเข้มกับแก้ว จากนั้นก็นั่งคุยกันเพื่อจัดเรียง เพลงตามรายการที่จะมีขึ้นในคอนเสริ์ตใหญ่ของพวกเขานั้นเอง และแก้วก็เลยเสริมอยากให้ทุกคนโชว์การแสดงเดี่ของแต่ล่ะคน ซึ่งเคนตะร้องเพลงญี่ปุ่น โทโมะร้องเพลงฝรั่ง เขื่อนร้องเพลงของพี่เจมส์ ป๊อปปี้ร้องเพลงของพี่โดม และจงเบร้องเพลงเกาหลี ซึ่งการซ้อมงานแสดงเดี่ยว คนที่โดนแก้บ่อยที่สุดเห็นจะเป็นเขื่อน .....
แก้ว - เดี่ยวๆๆ พี่เขื่อนนนนนนน พี่ร้องเพลงของพี่เจมส์ เอามันดังๆชัดๆ เข้าใจไหมค่ะ อย่าดำน้ำกรุณาอย่าดำน้ำ
เขื่อน - ยัยน้องคนสวย ใจโหดดดดดดดดดดด พี่คอจะแห้งอยู่แว้วววว ขอพักก่อนได้ไหมมม
แก้ว - ขอบคุณที่สมแก้วค่ะ เสียใจ ร้องใหม่ค่ะขอฟังอีกสักรอบแล้วกันพี่เริ่มค่ะห้ามอิดออด พี่ค่ะเปิดดนตรีได้เลยค่ะ
 
    การซ้อมได้ซ้อมไปอีกสามชั่วโมง พวกเขาซ้อมตั้งแต่ สิบโมงเช้า ตอนนี้เป็นเวลาใกล้ สองทุ่มแล้ว วันนี้ใช้เวลาซ้อมหนักร่วม สิบชั่วโมง .... เราจึงเลิกประชุมและแยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อพักผ่อน
แก้ว - แก้วคิดว่าการประชุมใหญ่ทั้งหมดเราดีมากแล้วค่ะแล้วแก้วอยากให้ ทุกคนพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวขึ้นเวทีในอาทิตย์หน้าน่ะค่ะ แก้วบอกกับพี่เอกว่าจะให้พวกพี่ก่อนวันคอนจริงสองวันน่ะยังไงพรุ่งนี้ก็......
เขื่อน - พักผ่อนเต็มที่ใช่ไหมฮะ
ป๊อปปี้ - ใช่ๆ พรุ่งนี้ไปไหนดี ได้พักแล้วเมื่อยสุดๆเลยวันนี้ไม่เคยฝึกหนักแบบนี้มาก่อนเมื๊อยเมื่อย
เคนตะ - ไปนอนเล่นบ้านเจ้าโมะกัน นอนเหยียดหลังให้สมอยากเลย
แก้ว - เสียใจค่ะ อย่ามาทำแบบนี้ แก้วกำลังจะบอกว่า.....
เขื่อน - พักไงๆๆๆ
เฟย์ - พี่เขื่อนฟังแก้วมันก่อนดูหน้ามันสิ จะกินพี่ได้อยู่แล้ว
เขื่อน - แก้วอย่ากินพี่เลย พี่อยากให้เฟย์กินพี่ได้แค่คนเดียว แก้วกินเจ้าโมะมันแทนแล้วกันน่ะๆ
แก้ว - ไม่ ตลก เลย แก้วจะบอกว่าพวกพี่กลับไปซ้อมที่สตูดิโอ กันเหมือนเดิมซ้อมต่อ อีกสองวันถึงค่อยพักเอาเป็นว่าพรุ่งนี่เจอกันช่วงเช้าที่บริษัทน่ะค่ะ แก้วคงอยู่ดูพวกพี่ได้สองชั่วโมง เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ อ่าพี่โมะวันนี้ไม่ต้องไปส่งน่ะแก้วกลับกับพวกเฟย์ฟางเลย แล้วตอนเช้าก็ไม่ต้องไปรับน่ะค่ะเพราะไปกับพวกเฟย์เลยเหมือนกันค่ะ ถ้ายังไงเราก็เจอกันพรุ่งนี้ที่บริษัทเลยน่ะค่ะ
 
และเช้าในวันต่อมา
ฟาง - แก้ววันนี้แกจะกลับไปที่นู่นแล้วกระเป๋าเสื้อผ้าแกอยู่ไหนหรือว่าแกเปลี่ยนใจยังไม่ไป
แก้ว - ของของฉันที่โน้นมีอยู่เอาแค่เสื้อโค้ดกับเอกสารก็พอจ้าสาวน้อย แก้วต้องไปอยู่แล้วไม่มีเลื่อนแน่นอน
เฟย์ - แล้วเรื่องพี่โทโมะล่ะแกจะไม่คบเขาหรือจัดการความรู้สึกของแกให้มันชัดเจน จริงๆเหรอ จะปล่อยให้มันค้างๆคาๆแบบนี้น่ะเหรอ
แก้ว - แก้วมีคำตอบอยู่แล้วล่ะ ถึงเวลาแก้วจะบอกให้พี่เขารู้เองแหละไปเถอะเดี๋ยวสายกันพอดี
จากนั้นสามสาวก็ออกเดินทางไปบริษัททันที ทางด้านหนุ่มๆเองก็็รีบคุยกับโทโมะก่อนว่าตกลงคำตอบที่ได้จากแก้ว ตกลงว่ายังไงเพราะวันนี้วันสุดท้ายแล้ว แก้วยังไม่ให้คำตอบเลยแบบนี้โทโมะจะเอายังไงโทโมะได้แต่เงียบและเมื่อสามสาวเดินทางมาถึงโทโมะมองแก้วเหมือนจะมีเรื่องคุยด้วยแต่ก้เงียบ...จากนั้นทุกคนก็ทำงานของตนแก้วไปลาเฮียกับซ้อ โดยแก้วรับปากว่าจะรีบกลับมาเป็นพนักงานประจำกับบริษัทแน่นอน และระหว่างทางเดินที่แก้วกำลังจะกลับไปห้องซ้อมของเคโอติกแก้วก็เจอกับหวาย หวายเองเมื่อเห็นแก้วก็ได้ยิ้มอย่างดีใจที่แก้วจะได้อยู่ไกลๆโทโมะ แต่ก็ไม่กล้าหาเรื่องแก้วอีก เพราะแก้วเอาคืนได้อย่างเจ็บแสบจนหวายไม่กล้าหาเรื่องอีก เมื่อกลับมาถึงที่ห้อง
แก้ว - มาแล้ววววว แก้วขอบคุณทุกคนมากน่ะค่ะ พี่เอก พี่จงเบ พี่เขื่อน พี่เคนตะ พี่โทโมะ และพี่ป๊อปปี้ สู้ๆน่ะค่ะแก้วจะเอาใจช่วยพวกพี่จากลอนดอนน่ะค่ะ เฟย์ ฟาง ฉันจะคิดถึงพวกแกน่ะ รักพวกแกน่ะ ฉันไปแล้วน่ะดูแลตัวเองดีๆน่ะทุกคน
เฟย์/ฟาง - โชคดีน่ะแกเดินทางปลอดภัยน่ะ
ทุกคนยกเว้นโทโมะ - โชคดีน่ะน้องแก้ว คิดถึงพวกเรามากๆน่ะ
แก้ว - แก้วไปน่ะค่ะ บายค่ะ
โืทโมะ - พี่ไปส่งน่ะครับ อย่าห้ามพี่เลย ไปเหอะ พวกแกพี่เอก เดี๋ยวผมจะกลับมาน่ะครับ ป่ะไปเหอะครับแก้วเดี๋ยวตกเครื่อง
แก้ว - ไปแล้วน่ะค่ะ 
ใช้เวลาเกือบชั่วโมงที่โทโมะจะมาถึงสนามบิน แก้วกับโทโมะแทบไม่คุยอะไรกันเลย โทโมะเองพยายามจะถามแก้วแต่ก็ไม่กล้าถา่มเพราะคำตอบที่ได้ จนแล้วจนรอดเขาก็ำพยายามจะถามแก้วจนใกล้เวลาที่แก้วจะเข้าไปในห้องเตรียมตัวขึ้นเพียงไม่กี่นาทีโทโมะรีบคว้ามือแก้วและตัดสินใจถามคำถามที่เขากลัวคำตอบมาตลอด....
แก้ว - เ่อ่อ ได้เวลา....แล้ว.... แก้วไปก่อนน่ะค่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะที่มาส่งพี่รีบๆไปซ้อมน่ะอย่าถเลไถลไปไหนล่ะ
โทโมะ - แก้ว เดี๋ยวก่อนครับพี่ของคุยด้วยสักสองนาที อืมพี่มีเรื่องอยากถามแก้วน่ะครับ
แก้ว - พี่ก็ถามมาสิค่ะ แล้วจะจับมือแก้วอีกนานไหม ถามมาสิค่ะ แก้วรออยู่เดี๋ยวแก้วตกเครื่องเพราะพี่ไม่ยอมถามสักที ถามมาเลยมีอะไรว่ามาเลยค่ะ
โทโมะ - แก้วๆ แก้วจะให้โอกาสพี่อีกสักครั้งได้ไหมครับ แก้วคบกับพี่น่ะครับ พี่รักแก้วน่ะครับ แก้วตกลงไหมครับ
แก้ว - ........แก้วอืม ..........
โทโมะ - ว่าไงครับ แก้ว.......แก้วครับแก้วอย่าเงียบได้ไหมครับ........
แก้ว - แก้วตกลงจะคบกับพี่โทโมะน่ะ ...อย่ายิ้มๆแต่จะคบหลังจากแก้วจะขอให้คำสัญญากับพี่อะไรอย่างได้ไหม
โทโมะ - ได้ครับแก้วจะขออะไรพี่ให้ได้เสมอ เพื่อให้แก้วไว้ใจพี่และคบกับพี่ แก้วขอพี่ได้เลยครับ
แก้ว - ห้ามเสียใจน่ะค่ะ แก้วจะขอสัญญาจากพี่ว่าในเวลาสามเดือนที่แก้วไม่อยู่ ถ้าในสามเดือนนี้พี่เคลียร์กับบรรดาผู้หญิงพี่ไม่ได้ ไม่หมด หรือ แอบมีความสัมพันธ์หรือข่าวกับใคร สัญญาของเราจะหมดลงและเลิกพูดเรื่องที่เราจะคบกันทันที ถ้าพี่ทำได้แก้วกลับมาแก้วก็โอเค
โทโมะ - โหยยย แต่เพื่อแก้ว พี่สัญญาครับว่าพี่จะมีแค่แก้วคนเดียว พี่รับคำสัญญาครับ 
แก้ว - แล้วแก้วจะคอยดูค่ะ แก้วไปก่อนน่ะค่ะ อีกสามเดือนเจอกันน่ะค่ะ อ๋อ แล้วอย่าไปเผลอจูบใครอีกล่ะ จูบแบบเมื่อสามปีที่แล้วไงแก้วไปน่ะ(แ้ก้วเดินเข้าไปทันทีก่อนที่โทโมะจะเรียก)
โทโมะ - จูบ .....จูบงั้นเหรอ (ทำท่าคิด .... แต่ยังนึกไม่ออก)
 
โืทโมะ รีบนำคำตอบที่ได้จากแก้วกลับไปบอกให้ทุกๆคนรู้ ด้วยความดีใจทันที และทุกคนต่างแสดงความยินดีด้วยที่โทโมะจะสมหวังสักทีแต่ก็สะดุดคำพูดของจงเบขึ้นมา....
จงเบ - แกจะจัดการกับหวายยังไง หวายไม่ปล่อยแกง่ายๆแน่ เห็นว่าหวายเงียบไป พี่ว่ายังไงก็ไม่หยุดแน่นอน
เขื่อน - ยังไงอ่ะเฮีย น้องเขื่อนไม่เข้าใจ
ป๊อปปี้ - ยากตรงไหน ก็ที่เฮียบอกว่าหวายไม่หาเรื่องแก้วน่ะเพราะว่า แก้วแสบกว่าหวายไง หวายเลยไม่กล้าสู้่กับแ้ก้วซึ่งๆหน้า 
เคนตะ - พอแก้วกลับไป ยัยน้องหวายก็จะวนกลับมาหาแกเหมือนเดิมไงโมะ
ฟาง - แล้วแบบนี้ยัยแก้วจะยอมพี่ไหมอ่ะ พี่โทโมะพี่ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วล่ะ
เฟย์ - ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้วน่ะงานนี้ ต้องดูกันต่อไปล่ะ อิอิ สนุกแน่งานนี้.......
 
 
ฮ่าๆๆๆ น้องแก้วทิ้งหมัดก่อนกลับไปลอนดอนคราวนี้โมะของพวกเราต้องจัดการยัยหวายแล้วล่ะค่ะ
และที่สำคัญ เหตุการณ์ที่ผ่านมาสามปี กำหลังจะถูกเปิดเผยแล้ววว อยากรู้ติดตามกันต่อไปน่ะค่ะ
รักรีดเดอร์น่ะค่ะ ฝันดีค๊าาาาาา ม๊วฟฟฟฟฟ >x<