รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

ฟาง - แก้วพี่โทโมะ ทางนี้ค่ะทางนี้ พวกฟางรอลุ้นแทบแย่กลัวพี่ฝ่าดงนักข่าว เข้ามาประชุมไม่ได้แล้วสะอีก
แก้ว - แก้วเหนื่อยแทบแย่เลยฟาง ออกกำลังกายตอนเช้ามานิดหน่อยเมื่อยแขนเป็นบ้าเลย เฟย์จ้านวดแแขนให้เค้าหน่อยสิ แก้วเมื๊อยเมื่อย
เฟย์ - ไม่ต้องเลยยัยแก้ว แกน่ะแกฉันเห็นแก แกล้งยายหวาย เอาสะจนล้มก้นกระแทกแบบนั้นสุดยอดเลย 
เขื่อน - ใช่ๆ พวกพี่น่ะแอบดูกันลุ้นแทบแย่ว่าเราน่่ะจะเจ็บตัวเพิ่มอีกแล้ว 
เคนตะ - สุดท้ายก็กลายเป็นว่าหวายเจ็บตัวเองซะงั้น
แก้ว - ฮ่าๆๆนี่แหละที่เขาว่าไว้ ว่า ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว แล้วก็ขอโทษน่ะในเมื่อให้อภัยหลายรอบแล้ว แต่ยังไม่เลิกความอดทนแก้วก็มีขีดจำกัด แล้วแก้วไม่ใช่นางเอกละครน้ำเน่า แก้วนางเอกที่ำไม่ยอมใครง่ายๆหรอก
โทโมะำได้แต่ส่ายหน้ากับความบ้าปิ่นของแก้วที่มีมากเิกินขีดจำกัด ของเธอเพราะเมื่อก่อนเธอเป็นคนไม่เคยเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบนี้มาก่อนและยิ่งทึ่งไปกว่านั้นก็คือ ....... การประชุมแก้เผ็ดหวายนั้นเอง.....ทำเอาเขาตะลึงทันที
เขื่อน - ห๊าน้องแก้ว จะเล่นแบบนี้เลยเหรอ โอ้วววววววว น้องแก้วนิวลุค
แก้ว - คอยดูผลงานแ้ก้วกันน่ะทุกคน เอาเป็นว่าเรามาประชุมงานกันดีกว่าน่ะค่ะ เสียเวลาออกนอกเรื่องมาเยอะแล้ว วันนี้พี่เอกติดงานกับอีกวงหนึ่งอยู่ แก้วเลยเป็นตัวแทนมาประชุมคุยงานแทน พี่เอกน่ะค่ะ เรามาเริ่มตาราง งานคอนเสริต์ของพวกพี่กันน่ะค่ะ คอนเสริ์ตของพวกพี่จะจัดขึ้นอีกสามอาทิตย์ข้างหน้านี้น่ะค่ะ แก้วเองอาจจะอยู่อีกสองอาทิตย์น่ะค่ะแต่จะช่วยพวกพี่อย่างเต็มที่น่ะค่ะ เอาล่ะค่ะตอนนี้เรามาเริ่มที่.............
เคนตะ - ห๊าน้องแก้วไม่อยู่วันงานคอนเสริ์ตพวกพี่ แล้วน้องแก้วคนสวยจะไปไหนครับ
โทโมะ - แก้วเขาจะฝึกงานเสร้จแล้ว แต่พวกพี่คงเสียใจแย่เลยโดยเฉพาะพี่เองคงไม่เห็นหน้าแก้วตอนงานคอนเสริ์ตแน่ๆเลย
แก้ว - เลิกบ่นได้แล้วค่ะทุกคน เฟย์ ฟาง เดี๋ยวเตรียมจดรายละเอียดตารางงานที่แก้วกับพี่เอกคิดกันเมื่อคืนนี้น่ะค่ะ
นี่คือตารางแบบเวทีน่ะค่ะ.......................
 
จากนั้นใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการอธิบายงาน จากนั้นก็แยกย้ายกันไปพักและเตรียมงานต่อไป.....
และในขณะเวลาเดียวกันอีกด้านหนึ่งของบริษัท หวายที่กำลังนั่งหงุดหงิดที่ โทโมะไม่ใส่ใจตนเองไม่พอยังเจอยัยแก้วหักหน้ากลางนักข่าวเยอะแยะไปหมด ยิ่งทวีความโกรธขึ้นไปอีกที่โทโมะสนใจแก้วและแก้วและในขณะที่หวายเห็นแก้วเิดินมาทางม้านั่งที่ตนนั่งอยู่หวายจึงอาศัยจังหวะที่แก้วกำลังก้าวเดินนั้นหวายรีบเอาเท้าขวางทางที่แก้วเดินทันที.........
กรี๊ดดดดดดดดดดด เจ็บบบบบบบบบบบ
แก้ว - อุ้ย ขอโทษพอดีพี่ไม่เห็นว่าเท้าหวายอยู่ตรงนี้ 
หวาย - ก็ขาฉันน่ะสิ นึกว่าอะไรยัยบ้า เหยียบมาได้ เมื่อเช้าก็ดึงฉันล้ม ตอนนี้ยังมีหน้ามาเหยียบเท้าฉันอีก ถ้านี่ฉันเท้าเจ็บแบบแกขึ้นมาฉันจะทำงานออกคอนเสริ์ตได้ยังไง หึยัยบ้า แกมันนังบ้า 
แก้ว - อ่อ พี่นึกว่าขาหมูที่ไหนมาวางขวางเท้าคั้นจะเขี่ยทิ้งก็เอาออกไม่ทัน ข้ามก็ไม่ทันเลยเหยียบไปเลยขอโทษน่ะจ๊่ะ แล้วเรื่องเมื่อเช้าพี่ไม่ได้ตั้งใจเพราะเราเองไม่ใช่ที่เขยิบลงมาทางพี่เองพี่ตกใจเลยเผลอดึงเราด้วยไง อีกอย่างพี่เสียใจด้วยน่ะพอดีพี่ก็ไม่ยอมใครง่ายๆอยู่แล้ว ใครร้ายมาก็ร้ายตามคืนเป็นสามเท่า
แก้วแยกออกจากหวายทันทีที่พูดเสร็จ หวายได้แต่อึ่งเพราะไม่เคยเจอผู้หญิงแบบแก้วมาก่อน เพราะคราวเนยก็แค่ปะทะอารมณ์ คำพูด ไม่ถึงขั้นทำเธอกลับทันทีแบบแก้วมาก่อน แก้วเมื่อเดินกลับไปเจอพวกฟางที่นั่งเล่นกันอยู่นั้นก็เล่าเรื่องให้ฟังทุกขั้นตอน ทุกคนก็ฮากันสนุกปาก โทโมะก็พลอยหัวเราะตามไปด้วย
จงเบ - สนุกกันพอยังครับทุกคน พี่ว่าเราน่าจะแก้ปัญหากันที่ต้นเหตุน่ะค่ะ เพราะต้นเหตุคือ ตัวโทโมะ นายต้องพูดให้หวายเข้าใจแล้วล่ะไม่งั้นเรื่องมันจะบานปลายไปกว่านี้เรื่องไม่ใช่เล่นๆแล้วน่ะ แก้วเองก็เพลาๆมือลงล่ะอย่าให้เรื่องมันใหญ่โตไปกว่านี้
โทโมะ - แล้วผมจะคิดดูแล้วกันว่า....จะเอายังไงให้ถนอมน้ำใจมากที่สุดให้เรื่องร้ายแรง เอาเป็นว่าเราเริ่มงานกันตอนบ่ายดีกว่าครับ เพราะเดี๋ยวงานออกมาไม่ดีแฟนเพลงจะเสียความรู้สึก
 
ไม่นานทุกคนก็เริ่มต้องเต้นตามตารางาน และการซ้อมก็เป็นไปอย่างปลอดภัย หวายเองหลังจากโดนแก้วโต้คืนกลับไปได้้ทุกครั้ง จนเริ่มอ่อนใจและคิดว่าที่พึ่งสุดท้ายจะต้องเป็นคุณแม่ของเธอและฝ่ายชาย ทุกอย่างจึงสงบลงไม่มีการปะทะคารมกันอีกสักพักใหญ่ๆ และเมื่อเวลาผ่านไปสักพัก ก็จวนจะได้เวลาใกล้งานคอนเสริ์ตพร้อมทั้งใกล้เวลาที่แก้วจะครบกำหนดฝึกงานสามเดือน แล้วด้วย.....
 
 
โห๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้วกลับลอนดอนแล้ว โ์ทโมะยังไม่คืบหน้า แบบนี้ก็แย่น่ะสิ
เอาแล้วไง ทุกคนเอาใจช่วยโทโมะแก้วกันด้วยน่ะค่ะ 
 
คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ ม๊วฟฟฟฟ >x<