รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

ตอนเช้า 
เฟย์ กับ ฟาง กำลังเตรียมตัวไปส่งแก้วก่อนที่จะไปเรียนนั้น.....
โทโมะ - เฟย์ ฟาง หวัดดีตอนเช้าครับ
เฟย์ - อ้าวหวัดดีค่ะพี่โทโมะ 
ฟาง - ดีค่ะพี่โทโมะ ตอนเช้าพวกพี่ีีมีถ่ายแบบกับนิตยาสารไนท์เดย์ไม่ใช่เหรอค่ะ แล้วแวะมาแบบนี้ไม่เสียเวลาเหรอค่ะ
เฟย์ - นัดสิบโมงไม่ใช่เหรอค่ะ ยังไม่รีบไปอีกเหรอค่ะพี่
โทโมะ - พี่มารับแก้วครับพอดีพี่คุยกับพี่เอก พี่เอกบอกว่ายังอัดเสียงไม่เสร็จแล้วอีกอย่างแก้วไปก็ไม่ได้ทำอะไรพี่เลยตกลงกันว่าจะพาแก้วไปที่พวกพี่ทำงานเลยอ่ะครับ
เฟย์ - อ๋อ โอเคๆค่ะ งั้นก็ตกลงอย่างงั้นก็ได้เนอะฟางพวกเราจะได้ไม่ต้องห่วงแก้วที่ต้องอยู่คนเดียวด้วยอย่างน้อยก็ยังพวกพี่โทโมะดุแลอยู่
ฟาง - จ้า งั้นฟาง ฝากแก้วด้วยน่ะค่ะพี่โทโมะ แก้วอยู่ที่ห้องรับแขกน่ะค่ะ งั้นพวกฟางขอตัวเลยแล้วกันน่ะค่ะหวัดดีค่ะ
 
โทโมะรีบเดินเข้าไปหาแก้วที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นเพื่อเตรียมตัวไปที่บริัษัท แก้วเมื่อเห็นโทโมะก็ตกใจเพราะไม่นึกว่าชายหนุ่มจะมาแต่เช้า เมื่อทราบว่าชายหนุ่มจะพาเธอไปที่ถ่ายนิตยาสารด้วยนั้นเธอยิ่งโว้ยวายเพราะเธอไม่อยากไป ไปแล้วจะสร้างภาระให้คนอื่นเปล่าๆ โทโมะเองไม่อยากพูดไรมากเพราะเสียเวลาเปล่าจัดการอุ้มหญิงสาวแล้วไปที่รถทันที
แก้ว - พี่โทโมะแก้วบอกว่าแก้วไม่ไปๆ แก้วจะที่บริษัทพี่เข้าใจไหม หึยๆไปถ่ายแบบก็ไปถ่ายกันสิเอาแก้วไปด้วยทำไมแก้วจะได้นั่งแต่งเพลง นั่งดูธามซ้อมเต้นด้วย
โทโมะ - แก้วจ้า วันนี้วันพุธ ธามเขาไปเรียนกลับมาก็เย็น ไปอยู่ที่บริษัทคนเดียวพวกพี่ก็เป็นห่วงน่ะครับคนดีอยู่ใกล้พวกพี่ดีกว่าน่ะครับ 
  ชายหนุ่มเหยียบรถไปที่นัดหมายทันทีเขาไม่อยากต่อปากต่อคำกลับหญิงสาวมาก เพราะเกือบใกล้เวลานัดหมายแล้ว แก้วก็ได้แต่หน้ามุ่ยเพราะทำอะไรไม่ได้แล้ว ต้องไปตามมีตามเกิดคือ โทโมะพาไปไหนก็ไปกับเขานั้นแหละ นั่งหน้าบึ่งได้สักพักแก้วก็นอนหลับไปหน้าตาเฉย โทโมะก็มัวแต่ขับรถเมื่อถึงที่นัดหมายชายหนุ่มก็หันมาบอกแก้ว
โทโมะ - อ้าวตัวเล็กของพี่นอนไปตอนไหนนี่ แก้วครับๆถึงที่พวกพี่ืำทำงานแล้วตื่นได้แล้วครับคนดี
แก้ว - หือ ถึงแล้วเหรอ งั้นไปเหอะเดี๋ยวพวกพี่เสียเวลา โอ๊ยยยยย อ๋อยยยยย ลืมไปเลยว่าเจ็บขาอยู่
โทโมะที่เห็นแก้วรีบลงจากรถแบบลืมตัวจนร้องลั่นก็อดขำไม่ได้ที่เห็นเธอร้องและทำหน้าตาแบบนี้ครั้งแรกหลังจากที่เธอกลับมาจากลอนดอนเธอได้แต่ทำหน้าเย็นชา ก็อดอมยิ้มกับความน่ารักของคนตรงหน้าในตอนนี้ไม่ได้ และเมื่อแก้วเริ่มหายปวดเธอก็กลับมาหน้านิ่งแบบเดิมพร้อมกับพูดกับโทโมะ
แก้ว - เห็นคนเจ็บยังขำอยู่ได้ ช่วยดึงขึ้นหน่อยสิเร็วๆ เดี๋ยวพี่สายโทาแก้วไม่ได้น่ะ
โทโมะ - ^_____________^
ไม่นานแก้วและโทโมะก็เดินเข้าไปยังสถานที่ถ่ายแบบ ก็เจอกับอีกสี่หนุ่ม จงเบที่นั่งอ่านหนังสือรอเวลา เขื่อน เคนตะที่นั่งแข่งเกมส์กัน ป๊อปปี้ที่นั่งคุยกับพี่ทีมงาน โทโมะก็พาแก้วไปยังที่พักของพวกหนุ่มๆ พร้อมแนะนำให้ทีมงานได้รู้จัก พี่ลิลลี่ที่เป็นบก.นิตยาสาร พี่นภตากล้อง พี่กร  ฯลฯ
พี่ลิลลี่ - น้องแก้วนั่งตรงนี้กับพี่กับพี่กรน่ะค่ะ แหม่พี่เอกนี่มีน้องสาวที่สวยทั้งเก่ง มิน่าล่ะถึงได้กล้าทิ้งหนุ่มไปทำงานอย่างอื่นได้
พี่กร - ช่ายน้องแก้วหุ่นดีจัง สูง ขาว ไม่เหมือนเอกเลยรายนั้น ดำ ฮ่าๆๆ 
หวาย - มาแล้วค่ะ รอหนูนานไหมค่ะ พอดีรถติดเลยมาสาย ขอโทษจริงๆน่ะค่ะ อุ้ยพี่แก้วมาด้วยเหรอค่ะ ขาเจ็บน่าจะพักผ่อนน่ะค่ะไม่น่ามาทำงานให้เป็นภาระอุ๊ย ลำบากเลย อิอิ 
พี่ลิลลี่ - ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้องหวาย พอดีหนุ่มๆเขาเริ่มถ่ายกันไปแล้วเดี๋ยวน้องก็รีบแต่งตัวแล้วไปเข้าฉากได้เลยน่ะค่ะ 
หวาย - งั้นหวายขอตัวน่ะค่ะ
หวายรีบเดินไปแต่งตัวและเริ่มเข้าฉาก หวายเองก็เรื่องมากตรงขอถ่ายใกล้ๆโทโมะเกือบทุกรูป โทโมะเองเขาไม่ค่อยใส่ใจไรมาก และไม่เคยปฏิเสธเช่นกันเพื่อตัดความรำคราญก็ทำไปตามหน้าที่และเลือกที่จะไม่พูดไรกับหวายมาก แก้วที่กำลังนั่งมองหวายกับพวกหนุ่มๆอยู่เพลินๆนั้น พี่ลิลลี่ก็พูดขึ้นมาทันที......
พี่ลิลลี่ - พี่กรลิลลี่ล่ะเสียดายน้องหวายอยู่อย่างเดียว เตี้ยไปถ่ายคู่กับโทโมะแล้วแปลกๆตลกยังไงก็ไม่รู้
พี่กร - แกก็ว่าเขาไปยัยลี่ น้องเขาออกจะมั่นใจที่จริงพี่ก็ไม่ได้อยากได้น้องเขามาถ่ายแบบหรอกน่ะ 
พี่ลิลลี่ - อ้าว แล้วพี่จ้างน้องเขามาทำไม ลี่ว่าแล้วเชียวคนอย่างพี่กรคัดคนจะตาย อย่างน้องหวายเตี้ยไม่เขากับหนุ่มๆ พี่ให้ผ่านได้ไง
พี่กร - แม่น้องเขาขอไว้ พี่ปฏิเสธไม่ได้เลยต้องปล่อยเลยตามเลย อันที่จริงถ้าเปลี่ยนตัวตอนนี้ได้พี่อยากเปลี่ยนนางแบบเป็นคนแถวนี้อ่ะยัยลี่
พี่ลิลลี่ - ต๊ายพี่กรก็จะให้ลี่ถ่ายด้วยทำไมไม่บอกตอนแรก แหม่เขินเป็นน่ะ
พี่กร - ยัยลี่ เอาแกไปถ่ายให้คนดูตกใจสิัยัยบ้า ฉันหมายถึงน้องแก้วต่างหาก น้องแก้วสนใจมาเป็นนางแบบให้พี่ไหมครับ
แก้ว - หะ กะ กะ แก้วนี่น่ะพี่(ชี้หน้าตัวเองทันที) ไม่ไหวอ่ะค่ะแก้วไม่ถนัด 
  ไม่นานก็ถ่ายฉากของหวายและหนุ่มๆเสร็จ หวายก็ได้พักก่อน ต่อไปเป็นฉากที่หนุ่มๆต้องถ่ายข้างๆสระว่ายน้ำ โทโมะเองเมื่อไม่ได้พักอะไรมากก็ได้แต่มองแก้วอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง หวายเองก็เห็นเวลาที่โทโมะมองแก้วแล้วไม่พอใจ เมื่อหวายเห็นว่าโทโมะไม่ได้มองแก้วแล้วเพราะเริ่มฉากต่อไปแล้วพี่กรและพี่ลิลลี่เองก็เริ่มเดินไปดูรายละเอียดงานกับพี่นภนั้นเองหวายสบโอกาสทันที.....
แก้ว - เฮ้ย น้องหวายทำไมน้องทำแบบงานพี่เละหมดแบบนี้ ทำไมถึงเดินไม่ดูอะไรดีๆล่ะ
หวาย - อะไรฉันไปทำอะไรให้เธอ ฉันก็แค่จะเดินไปนั่งพักด้านในแค่นั้นเอง ฉันไปทำอะไรเธอตอนไหน 
แก้ว - ก็น้องเดินมากระแทกโต๊ะพี่นี่ค่ะ เดินห่างๆหน่อยก็ได้พี่เขียนงานเพลงอยู่น้ำที่วางไว้หกโดนงานพี่หมดแบบนี้ก็แย่สิค่ะ 
พี่กรกับพี่ลิลลี่ที่กำลังเดินกลับเข้ามาในมุมที่พักนั้นเอง....เมื่อเห็นว่าแก้วกำลังคุยกับหวายต้องมีเรื่องแน่ๆเพราะเสียงหวายดังมาก(ดังกว่าแก้วว่างั้น//ไรเตอรฺ์) ทั้งคู่รีบไปยังสองสาวทันที
พี่ลิลลี่ - มีเรื่องอะไรกันค่ะน้องหวาย น้องแก้ว
แก้ว - ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แก้วคงเข้าใจไรผิดไปเอง
หวาย - ทำไมพี่เขาใจไรผิดค่ะ พี่บอกว่าตามตรงดีกว่าน่ะค่ะ หวายแค่เดินผ่านหน้าโต๊ะพี่เอง พี่ทำงานพังเองยังมาโทษหวายได้ หวายเสียใจรู้ไหมค่ะ (แกล้งทำเสียงน้อยใจต่อหน้าพี่ลิลลี่และพี่กรทันที)
พี่ลิลลี่ - เรื่องเล็กนิดเดียวเอง น้องแก้วค่ะเดี๋ยวพี่ช่วยซับน้ำที่กระดาษแล้วเดี๋ยวพี่ให้พี่กรช่วยเป่ากระดาษให้แล้วกันน่ะค่ะ มาพี่ช่วยค่ะ น้องหวายไปพักให้หายเหนื่อยในห้องพักตรงนู่นดีกว่าน่ะค่ะ ในห้องเปิดแอร์เย็นกว่าตรงนี้เยอะ
     หวายก็รีบไปจากตรงนั้นและเดินตรงไปยังห้องพักตนเองทันที และพูดออกมาว่า นึกว่าคนอย่างหวายจะยอมรับผิดง่ายๆงั้นเหรอ ในเมื่อแก้วเลือกจะเป็นศัตรูหัวใจกับเธอ คนนั้นต้องอยู่อย่างไร้ความสงบ ด้านพี่ลิลลิี่กับแก้วนั้นก็จัดการกับกองงานเพลงแก้วเสร็จพี่ลิลลี่ก็พูดกับแก้วว่า......
พี่ลิลลี่ - แก้วอย่าใส่ใจน้องหวายเขามากเลยน่ะค่ะ น้องเขาโดนตามใจมาเยอะ เรื่องก็เยอะตามพวกพี่ก็พอรู้อะไรมาบ้างพอสมควร ดีแล้วล่ะค่ะที่น้องแก้วไม่พูดกับน้องเขามากเดี๋ยวมันไม่จบ
แก้ว - ความอดทนแก้วขาดเมื่อไหร่ งานนี้คงสนุกแน่หวายเอ๊ย เตรียมตัวเจอตอกกลับหน้าหงายแน่ๆเพราะความอดทนฉันชักจะหมด
 
ไม่นานหนุ่มก็ทำงานเสร็จ โทโมะทีกำลังจะกลับบริษัทนั้นเอง.....
หวาย - พี่โทโมะค่ะ หวายจะเข้าบริษัทเหมือนกันหวายติดรถกลับไปด้วยคนน่ะค่ะๆ 
โทโมะ - อ่อ ได้สิ งั้นหวายไปรอพี่ที่รถแล้วกันเดี๋ยวพี่ตามไป
หวาย - พี่เก็บของเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอค่ะ ก็ไปพร้อมๆกันดีกว่า ไปเถอะค่ะเร็วๆ
โทโมะ - พี่ไปรับแก้วก่อน เพราะพี่มาด้วยกันเดี๋ยวหวายรอพี่กับแก้วที่รถน่ะพวกพี่จะตามไป เฮ้ย โทโมะร้องเพราะแรงดึงแขนของหวาย
หวาย - หวายไม่ยอมน่ะำพี่โทโมะ ทำไมพี่ต้องเอายัยเย็นชานั้นกลับกับพี่ด้วยก็ให้ยัยนั้นกลับพี่เคนตะหรือไม่ก็พวกพี่เขื่อนสิ เรากลับกันสองคนก็พอสิค่ะ
โทโมะ - อ่อได้ครับ ถ้าหวายไม่พอใจหวายก็กลับเองแล้วกันพี่ขอตัวไปหาแก้วก่อนน่ะครับ
หวาย - พี่โทโมะ............หึยพี่ทิ้งหวายได้ยังไงกัน จำเอาไว้เลยน่ะยัยแก้วฝากแกไว้ก่อนเหอะ หึย
 
 
 
 
เอาล่ะสิ งานนี้หวายจะทำอะไรแก้วต่อไปหนอออออ
แล้วแก้วจะจัดการกับหวายยังไงน๊า พ่อยาหยีก็ทิ้งหวายได้ลงคอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไรเตอร์แต่งๆไปชักจะบ้า เอาใจช่วยแก้วกับโทโมะกันต่อไปน่ะค่ะ
รักรีดเดอร์ทุกคนน่ะค่ะ คืนนี้ฝันดีค๊าาาาาาา ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ >x<