รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

คำชี้แจง
**ตอนนี้จะแบ่งเป็น 4 ตอนน่ัะค่ะ เพราะไรเตอร์จะให้โอกาส 4 หนุ่มเป็นคนช่วยคิดแผนให้โทโมะน่ะค่ะ**
 
ธามไท - พี่แก้วๆ พี่แก้วครับ
แก้ว - ห๊ะ ธามว่าไงครับ  พี่ไม่ทันได้ฟัง
ธามไท - ผมจะถามพี่ว่า พี่ให้ผมเต้นจะชั่วโมงแล้วน่ะครับ ผมเมื่อยขาแล้วอ่ะครับ ผมถามพี่นานแล้วพี่ไม่ยอมตอบผมผมเลยคิดว่าพี่อ่ะยังไม่ให้ผมผ่าน พี่ว่าผมเข้าจังหวะยังครับ
แก้ว - อ่อ sorry พี่ว่าธามพักก่อนก็ได้ครับ พี่ว่าตอนนี้จะหกโมงแล้วธามเอิ่มพี่เลิกไวน่ะวันนี้พรุ่งนี้สามโมงครึ่งเจอกันใหม่น่ะครับ
ธามไท - พรุ่งนี้วันเสาร์ครับพี่แก้วธามเข้าบริษัทบ่ายโมงครึ่งฮะ วันนี้ผมว่าพี่ไม่สบายรึเปล่าครับตั้งแต่กลับมาจากห้องพี่เอก
แก้ว - ป่าวๆ พี่แค่เหนื่อยๆน่ะ ธามเราก็ซ้อมหนักพี่ให้เราเลิกไวหนึ่งวันแล้วกันน่ะ พรุ่งนี้บ่ายสองเจอกันน่ะ อ่อ แล้วพักผ่อนเยอะๆน่ะ พี่ขอตัวก่อนน่ะ
 
 จากนั้นแก้ว รีบตรงดิ่งไปที่ห้องพักของพี่เอกทันที แต่ก็ไม่พบใคร ขณะที่แก้วกำลังจะเดินไปที่ห้องซ้อมของเคโอติกนั้นเองก็มีเสียงโทรศัพท์
แก้ว - ว่าไงเป้งมีไร
เป้ง - ยัยแก๊ว แย่แล้ว พ่อกับแม่ฉันเขาปรี๊ดๆๆๆมากๆเลย เรื่องข่าวแกกับนัทอ่ะ พ่อกับแม่บอกว่า พวกแกห้ามเจอกันจนกว่าจะมีงานหมั้นของยัยขิมกับเจ้านัทมัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม๊ทำไม ผู้ใหญ่ถึงได้เป็นเดือดเป็นร้อนแบบนี้ก็ไม่รู้
แก้ว - เดี๋ยวๆเป้ง แกใจเย็นๆ ตอนนี้แกอยู่ไหน ฉันอยากเจอแก มารับฉันได้ป่าวถ้าไม่ได้เจอกันที่ร้านแบล็คแคนยอนในพารากอน เอาแบบไหน ได้เดี๋ยวเจอกัน
ในขณะนั้นเองที่แก้วกำลังจะก้าวไปที่ลิฟท์เพื่อไปล็อบบี้ของบริษัทรอเป้งมารับไปคุยธุระกัน แก้วก็เจอโทโมะที่นั่งอยู่ข้างตู้น้ำเย็น โดยที่โทโมะมี..........
เนย - โทโมะ มาทำอะไรตรงนี้คนเดียว สบายดีไหม ไม่ค่อยได้เจอกันเลย ทำงานที่เดียวกันแท้
โทโมะ - ก็ดี เรื่อยๆเนยเองงานยุ่งไม่ใช่เหรอ ผมเองก็จะออกซิงเกิ้ลใหม่ เลยไม่ค่อยเป็นเวลา
เนย - (ยิ้ม) เมื่อวานแม่โทโมะ โทรมาหาเนย มาคุยเรื่องเราน่ะ เนยก็เลย......
โทโมะ - แม่ เอาอีกแล้ว วันหลังแม่ผมโทรหาเนยอีก เนยไม่ต้องรับหรือไม่ต้องคุยเรื่องของเราอีก เพราะเราเลิกกันนานแล้ว
เนย - เนยรู้ตัวน๊า โทโมะว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน เนยเองก็มีคนใหม่แล้ว เนยไม่คิดที่จะรื้อฟื้นอดีตหรอกน่ะโทโมะ แต่เนย แค่มาบอกให้โทโมะรู้เฉยๆ ว่าแต่......
...... - ยัยเนย แกเลิกกับพี่โทโมะไปแล้วมีคนใหม่ไปแล้วยังมาสาระแน อะไรกับพี่โทโมะของฉันอีก
เนย - ยัยหวาย หน้าไม่อายน่ะแกทำมาเป็นพี่โทโมะของฉัน แหวะ โทโมะตอนนั้นเขายังไม่แลแกเลย เขาเลยมาคบกับฉัน เลิกกันแล้วเขาก็ยังไม่แล งานไม่มีให้ทำหรือไง ถึงได้มาล่าผู้ชายที่เขาไม่สนห๊ะ
หวาย - ยัยๆๆ หน่อยฝากไว้ก่อนเหอะนังเนย  โธ่เว้ยโอ๊ย ยืนบื้อภาษาไรว่ะ ยัยบ้า อารมณ์เสีย
แก้ว - ฉันยืนที่ไหนกันเล่ากำลังจะเดินไปขึ้นลิฟท์ต่างหาก เดินไม่ดูตาม้าตา้เรือเองต่างหาก(แอบดูเขายังเนียนได้อีกน่ะน้องแก้ว//ไรเตอร์) ลิฟท์มาแล้วไปก่อนน่ะเชิญบ้าไปคนเดียวล่ะกัน
หวาย - อ๊ายย ยัยๆๆยัยบ้า กรี๊ดดดดดด ว่าแต่แกเป็นใครไม่เคยเห็นหน้ากรี๊ดดดดดด
เนย - โอ๊ย กรี๊ดอยู่ได้น่ารำคราญ เชิญอยู่คนเดียวตามสบายเลยน่ะ
ผมรีบเดินหนีช่วงที่เนยกับหวายกำลังเถียงกันอยู่(อาศัยโอกาสเนียนเลยพระเอกฉัน//ไรเตอร์) ผมแอบเห็นแก้วกำลังเดินมา ผมกลัวแก้วจะเข้าใจผิดมากเลย ผมเลยรีบหลบแก้วผมเห็นแก้วเข้าลิฟท์ไปแล้วผมว่าแก้วต้องลงไปข้างล่างแน่ๆ ตอนนี้ผมรีบตามแก้วไปทันที แต่พอผมลงมาข้างล่างห่างแก้วไม่ถึงสามนาที ผมก็เห็นว่าแก้วขึ้นรถไปแล้ว ไอ่คนนั้นคนที่ชื่อเป้ง เฮ้ยแก้วหลุดมือผมไปจนได้
แก้ว - เป้ง มีเรื่องเด็ดๆว่ะแก เมื่อกี๊ฉันเจอเนยกับหวายเขาเถียงกันเรื่องพี่โทโมะว่ะแก
เป้ง - แล้วไงมันเกี่ยวไรกับแก ไหนแกบอกว่าไม่ชอบเขาแล้วไง อย่าน่ะยัยแก้วๆ 
แก้ว - ก็..... ช่างมันเหอะ เข้าเรื่องเรากันดีกว่า ทำไมพ่อแม่แกคิดว่าฉันจะไรๆกับนัทว่ะฮะ ฉันไม่เข้าใจพวกเขาก็รู้เรื่องพวกเราดีนี่
เป้ง - ก็ใช่ไง ฉันถึงได้รีบคุยกับแกเรื่องพวกนี้อ่ะ แกก็รู้ว่าบ้านฉันน่ะหน้าตามาก่อนความสัมพันธ์ว่ะ พ่อแม่ฉันบอกว่าไม่ได้ระแวงไรแกหรอกแต่ช่วงนี้ ผู้ใหญ่คนอื่นจับตาดูนัทกันอยู่ ก็เลยไม่อยากให้มีความคาวไรเกี่ยวกับมันมากเลี่ยงได้ก็อยากให้เลี่ยง
แก้ว - เฮ้ยเีืรื่องแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลยน่ะเว้ย เพื่อนจะเที่ยวกับเพื่อน จะกินข้าวกับเพื่อนไม่ได้เชียวเหรอ ทำแบบนี้ไอ่นัทมันไม่ต้องมีเื่พื่อนแล้ว 
เป้ง - มันคงต้องปล่อยไปตามเรื่องตามราวแล้วแก พ่อกับแม่ฉันบอกว่านัทอยากเจอเพื่อนผู้หญิงจริงๆก็เจอพร้อมยัยขิม หรือไม่ก็ไปเจอกันที่บ้านเอา
แก้ว - เว้ย ไอ่นัทเป็นนักโทษรึไงกัน ยังไงฉันไม่เข้าใจอยู่ดี ฉันต้องคุยกับพ่อแม่แกกับพ่อแม่ไอ่นัทมันให้รู้เรื่องไปบ้านแกเลยไม่ต้องแวะร้านไหนแล้วไปเลย
ตอนนี้แก้วกับเป้งมาถึงบ้านเป้งกัีนแล้ว มาแบบไม่เต็มใจของเป้งมัน อันที่จริงมันจะขอแวะห้างนั่งร้านกาแฟมองผู้ชายแก้เครียดแต่แก้วเครียดกว่าเลยต้องบังคับขืนใจกันเล็กน้อย(แน่ใจน่ะว่าเล็กน้อย)
เป้ง - พ่อครับแม่ครับ มีญาติเอ๊ยยัยแก้วมาเที่ยวที่บ้านครับ
พ่อแม่เป้ง - หวัดดีจ้าหนูแก้วไม่เจอกันตั้งหลายปีโตเป็นสาว สวยขึ้นแทบจำไม่ได้ เห็นรูปหนูกับตานัท ถ้าเป้งไม่บอกว่าเป็นหนู ไม่เชื่อเด็ดขาด
แม่เป้ง - เป้งเอาน้ำมาให้เพื่อนแกเร็วๆ ไม่ต้องทำหน้างอเลย ว่าแต่หนูสบายดีไหมลูก เจ้าเป้งคงโทรคุยกับหนูเรื่องตานัทใช่ไหมลูก
พ่อเป้ง - พ่อขอโทษน่ะลูก ที่ให้เจ้าเป้งบอกแบบนั้น เพราะพวกลุงป้า น้าอาของเจ้านัทกับยัยขิม เขาถือว่าก่อนมีงานหมั้นอยากให้นัทกับขิม ไม่มีข่าวเสียๆหายๆ มากน่ะลูก 
แม่เป้ง - แม่ก็อธิบายไปแล้วน่ะลูกแต่เขาก็ยังคงยืนยันกันแบบนั้นเราเองก็เสียใจที่ต้องพูดแบบนี้กับหนู ขอให้เข้าใจพวกเราด้วยน่ะลูก ปล่อยให้เป็นไปตามเีืรื่องที่ผู้ใหญ่เขาต้องการน่ะลูก ถ้างานหมั้นจัดเสร็จเมื่อไหร่พวกหนูอยากเฮฮากันตามสบายเต็มเหนี่ยวเลยลูก
แก้ว - ค่ะแก้วเข้าใจ แต่แก้วอยากให้ผู้ใหญ่เขา เข้าใจนัทเขาหน่อยว่า เพื่อนยังไงก็ต้องมีเพื่อนไม่ว่าเพศไหน ถ้าเป็นเพื่อนกันก็ต้องมีสังคม เวลาที่จะทำกิจกรรมด้วยกัน ผู้ชายกับผู้หญิงไม่จำเป็นต้องเจอกันแล้วต้องเฮ้ยแอบกิ๊กกันน่ะ คบกันน่ะ อะไรประมาณนี้ 
แม่เป้ง - แม่เข้าใจลูกเข้าใจทุกอย่าง แต่นี้เป็นกฎของบ้านพวกเราหนูคงเข้าใจน่ะลูก ปล่อยไปตามเรื่องของมันแล้วกัน
แก้ว - ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วแก้วขอตัวน่ะค่ะ พอดีแก้วจะไปซื้อของต่อกับเป้งค่ะแก้วลาล่ะค่ะ เป้งไปเหอะ
  จากนั้นแก้วก็ขอตัวลากลับ เพราะคุยไปก็ได้คำตอบเดิมคือ ปล่อยให้ไปตามเรื่องของบ้าน แก้วให้เป้งไปส่งที่บ้านและให้โอกาสเป้งไปเล่หนุ่มๆตามสบาย แก้วเหนื่อยจนไม่อยากไปไหนต่อแล้ว.......
 
โฮะๆๆวันนี้อารมณ์ดี เดี๋ยวจะอัพตอนที่ สิบสองต่อ เจอกันที่ตอนสิบสองเลยน่ะค่ะ
(ตอนนี้เปิดตัวนางร้าย หนึ่งตัวและความไร้สาระบ้านเจ้าเป้งอีกหนึ่งความไร้สาระ)