ช่วยไม่ได้เธออยากSexyเอง

แฮ่กๆๆๆ
ร่างบางร่างกำลังวิ่งมายังคนที่ยืนกันอยู่สี่คนตอนนี้ทั้งสี่สนทนากันอย่างหนักใจ แต่ก็ไม่รู่ว่ามีใครกำลังวิ่งมาทางนี้
"เฟย์...แก้ว...แฮ่กๆๆ เห็น...แฮ่กๆฟางไหม"
ร่างหนาถามติดๆขัดติดลมหายใจกว่าจะพูดออกมาเป็นประโยคได้ก็กินเวลาไปค่อนข้างเยอะ
"ไม่เห็นอ่ะ พวกเราก็กำลังเครียดเรื่องที่พี่ฟางหายไปอยู่เหมือนกัน พี่ป๊อปนะพี่ป๊อป พี่ฟางอุสาห์ให้อภัยแล้วเชี่ยว! แล้วยัง บลาๆๆๆๆๆ"
เฟย์ตอบด้วยสีหน้าจริงจังที่เต็มไปด้วยความเครียดความโมโห คิดดูละกันว่าหน้าของเธอตอนนี้เป็นยังไง!
"เห้ยๆๆยัยเฟย์เบาๆหน่อย แกอย่าลืมสิว่าป๊อปมันก็โดนวงายา"
"หึ่ม ก็ฉันโมโหนิกว่าพี่ฟางจะกลับมาได้แทบตาย!"
เฟย์บ่นยาวยืดดด แต่ก็จริงอ่านะกว่าพี่ฟางจะกลับมาได้ต้องงอซะกี่ที่ต้องโทรซะกี่หน....เหนื่อยจริง!
"อย่าพึ่งอารมณ์เสียสิครับ เขื่อนว่าเรามาช่วยคิดดีกว่าว่าฟางไปไหน?"
เขื่อนเสนอความคิดกก่อนที่จะทะเลาะกันนานเพราะความโมโหของเเฟนตัวเอง
แปะ! ชายหนุ่มที่ยืนฟังนั่งฟังคนบ่นมานานก็คิดวิธีออกว่าจะตามหาฟางยังไง มันเป็นวิธีที่ง่ายมากกกกกก(ก.ยาวๆ)แต่ไม่มีใครที่คิดออกก็คงมีแต่คนที่ใช้ความคิดล่ะมั้ง
"ฉันคิดออกล่ะ มันเป็นวิธีที่ง่ายมากกกก มีแต่คนที่ฉลาดเท่านั้นแหละคิดออก"
โทโมะพูดอย่างภาคภูมิใจตัวเองมั๊กๆที่คิดวิธีนี้ได้
"แหวะ!"
แต่ก็ภูมิใจตัวเองจนคนอื่นหมั่นไส้เกินไปนะ =_=
"เอ้าก็จริงไมล่ะ ฉันทั้งฉลาด เก่ง หล่อ เท่ โอ๊ะเพอร์เฟกทุกประการ โฮะๆๆๆ"
ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งชมตัวเอง
"เห้ยไอ้โมะ...อย่าเล่นกูรีบ"
ป๊อปเร่งโทโมะที่เห็นว่าจะ(โม้)ยาววววว
"ครับๆๆ ง่ายมากมึงรองโทรหาฟางดิว่ะ"
"เออ...ง่ายจริงๆว่ะ"
ทำไมโง่ขนาดนี้เนี้ย....รึว่าริดยายังไม่หมดดี ห้าๆๆๆ ป๊อปหัวเราะกับความคิดของตัวเองก่อนจะกดโทรศัพท์หาฟาง แต่ยังไม่ทันเข้ารายชื่อเลยเฟย์ก็ขัดซะก่อน
"เดียวเฟย์โทรเอง....ถ้าเป็นเฟย์อาจจะง่ายกว่า"
"อืมๆๆ"
ทุกคนตอบ อืมๆ เออๆ ตามๆกันไป แล้วเฟย์ก็กดโทรหาฟาง
แต่ฟางกลับไม่ได้รับ
"อัลโหลหวัดดีครับ .......ไม่อยู่นะ"
*[++++]*ใครรับหว่า? วันนี้เอาสั้นๆไปก่อนน้า*[++++]*